sscuba ben de aynı sıkıntılarla çocuk sahibi olmaktan çekiniyorum. sürekli hayatımı engelleyeceğini düşünüyorum. sen nasıl aştın bunu. 5. sayfaya kadar okuyabildim ve orada çocuk sahibi olmaya karar verdiğin ve dr gittiğin yazıyordu. nasıl o aşamaya gelebildin. benim evliliğim 2 yılı geçmesine ve 30 yaşında olmama rağmen (35 yaşına gelsem de) aynı şeyleri düşlüneceğimden eminim. ben bekarken de evliyken couk konusuna yaklaşımımın hep aynıydı. okurken yapılan yorumlar genelde her kadının çocuk sahibi olmak istemesi üzerine ama ben hiç böyle şeyler hissetmedim. çocuk sahibi olmamak için sürekli nedenlerim var. lütfen bana da yardımcı olur musunuz. çocuk isteme asamasına nasıl gelecegim.
Seni gerçekten çok iyi anlıyorum ve sahip olduğun ruh halinin ne olduğunu da biliyorum. Burada sağolsun sena annecik te nur annecikte dedikleri gibi benim sürecimi çok iyi biliyorlar ve senanın dediği gibi onların yüreklendirmeleride bana iyi geldi doğrusu. Ama şu da varki benim içimdeki ibre zaten artık çocuk yapmalıyıma meyilli olduğundan sadece biraz cesaretlendirilmeye ihtiyacım vardı ve buradaki herkezde olması gereken noktalarda bana yardımcı oldular ve olmaktalar, Olmaktalar diyorum çünkü hala içimin bir köşeciği caba diyip durmakta.
doğrusunu söylemek gerekirse hep ve halada herkez çocuk sahibi olmak zorunda değili savunmuşumdur. Gerçekten alınması gereken zor bir karar, hele sonrası ki ben sonrasını henüz zırnık kadar bilmiyorum, sonrası benim için hala çok korkutucu. Buarada öyle güzel ve yürekli sıkıntı atlatmalara tanık olduk ki onlar hem beni umutlandırdı hemde gözümü korkuttu...
Ya aslında sana sayfalarca bir öyle bir böyle diye ikircikli şeyler yazabilirm gibi geliyor, en iyisi ben nasıl bu moda girdim ya da daha doğrusu girmekteyim diye anlatayım. Ben 7 yıllık evliyim ve evliliğimizde hiç düşünülmeyen konuşulmayan bir detaydı çocuk. Çevre hep soruyordu ama ben hep daha ben çocuğum diye geçiştiriyordum. Ve gerçektende öyle hissediyordum. İlk kez geçen yıl yani 32 yaşındayken eşimle konuşmaya başladık, ya heralde biz çocuk yapmayacağız diye geçiştirdik, ama fitilin ucu bi kere yanmıştı, ama ben olayı geçiştirecek bir bahanemin hep olduğunu ve hep de olacağını farkettiğimdeee -ya bi şeyler yanlış galiba demeye başladım. Tuhaf bi şekilde bebkli rüyalarım başladı, ibre iyice bebişe doğru kaymaya başladığı sıralarda bu kulübü buldum ve haldur huldur yazmaya başladım. Sonrasını az çok sende biliyorsun. Tecrübeli arkadaşlar, benim durumdaki kararsızlar, yada kara vermiş bu yolda debeleneler geldik bir araya işte. Ve ben sevgili kocişimle son iki aydır yağmurluksuz fikfike başladım.
Çok uzun oldu di mi ya pardonnn, kısaca ne diyim, onu bunu, beni vs. değil, dur ve sadece içini dinle, en doğru cevap orda bi yerde.
Bu arada hoşgeldin aramıza a.s.