Nolur bana akıl verin, ağlıyorum

muvahhis · 28 Eylül 2021

Çevrenizde park yok mu? Bebek arabasına bindirin gidin. Havalar kara kış olmaldığı sürece bunu yapın. Çocuğa da iyi gelecek emin olun.

Gündüz uykusu yok mu bu çocuğun? O uyuyunca boşverin evin işini falan bi kahve yapın için kafanızı dinleyin.

Bakın benim olduğum şehirde de kimsem yok. 4 sene olacak geleli ki ben cidden çabuk arkadaş edinen birisiyimdir. Okuldan öğretmen arkadaşlarımla dışarda görüştüğüm 1 kişi var. Eşimin birkaç uzak akrabası yine eşimin arkadaşlarını eşleri. Toplasanız 10 kişi yoktur. Pandemi onlarla görüşmeyi de bitirdi zaten.

Ama her gün oğlumla dışarı çıkıyorum. Hiç yapamadığım gün abisinin servisi gelmeden yarım saat önce indirip sokakta kedi kovalatıyorum.

Normalde ilk yaptığım şey çocuğu uyutunca ortalığı toplamakken geçen gün salona serili oyuncak ve yastıklar üzerinden zıplayıp kanepeye kıvrılıp uyudum. Bugün de uyuyacağım. Nasılsa uyanınca dağıtacak. Akşama yemek az. Amannnnnn öyle işte.

astrojurnal · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
İşte olay bu.
Çünkü annenin bebeği baba ile kalmasına razı gelmeyen çok kadın gördüm çevremde.
Çocuğun yanında hep anne durunca çocuk annesiz duramiyor.
Yada tek anne ile zaman geçiriliyor enazindan çocuk annane babanne vs görmeli.

kuzenimin eşi kv sine bırakıyordu haftada 1 akşamları 1 saat
gidip kahve içip dönüyorlardı
şimdi 2 çocuğu da anneleri olmadan kalabiliyorlar, hatta anneleri evde olsa da kendi kendilerini eğlendirebiliyorlar.

babyloading87 · 28 Eylül 2021

nanim .!.:
Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..

Öncelikle sakin.
14 aylık yürümez 15 aylık yürür 20 aylık yürür yani bunu illa 1 yasına girdiği gün yürür diye kim söyledi?
Aynı evde sadece sizi gördüğü icin tabiki size sarılacak ,size düsecek.
Bebek arabassı yok mu?Hergün alıp cıkarın 1 saat.
Hem size hem bebege iyi gelir.
Ben bi bebege en iyi gelen seyin acık hava oldugunu söyleyebilirim.
ilk zamanlar sizden ayrılmayacak,sonra yavas yavas dogaya karısacak.

muvahhis · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
En basiti benim annem diyor ki çocuğun babaya düşkün olacak bu iyi mi kotu mü bilemedim diyor.
Çünkü kendisi en fedakar anne.
Çocuk en çok anneyi sevmeli
Anne için ölüp bitmeli.

Ay en sevdiğim şey babacı çocuk.

Benim büyük oğlan 2 yaşından sonra geceleri babaa diye uyanırdı. Eşimi uyandırıp seni istiyor çocuk kalk der geri yatardım :KK70:

babyloading87 · 28 Eylül 2021

Alıp dısarı cıkarın derken kolay olmuyor diyebilirsiniz,
25 aylık kızım 12,5 kg ,bebek arabasında oturmuyor,bi süre sonra yürümek de istemiyor,
12,5 kg cocugu elimde posetlerle cogu zaman kucagımda tasıyorum.Gün asırı yapıyoruz bunu:)
Mahallede adımın deli kadına cıkması yakındır :KK70:

raava · 28 Eylül 2021

Kızım bebekken, Eşimin işinden dolayı başka ülkedeydik, tek başımaydım. Dışarı çıktığımda sohbet edecek birileri oluyordu elbet ama kültür çok farklıydı. 13-14 aylık bebeklere cips veriyorlardı, ben vermeyince param yok sanıp teklif ediyorlardı. İyi niyetlerinden hiç şüphem olmadı ama paylaşım kısıtlıydı. Benim kızım çok usluydu, çok şanslıydım o konuda. Kendi kendine oynar, sosyal uyumlu bir çocuk. Ağladığı bir elin parmaklarını geçmez ama ben yinede bunalıyordum. Anneyiz ama ondan önce bireyiz. Yalnızlıktan bunalıyordum, kızımla olan ilişkime yansıyordu durum. Sık sık anneme geliyordum gezmeye. Kızımı anneme verip kardeşlerimle balkonda oturmak bile nasıl iyi geliyordu anlatamam.
sıkıntınız çocuğunuzun sürekli ilgi istemesinden ziyade bu yalnızlık hisside olabilir. Ailenizin yanına gitseniz, hem size hem bebeğinize değişiklik olur. Çok zor mu olur bebekle gitmek?

Lagom06 · 28 Eylül 2021

Bu anlattıklarınızı birebir yaşıyorum 9 aylık oğlumla ve şu anda bir atak dönemimiz var bunu bildiğim için daha sabırlı olmaya çalışıyorum. Sabahtan bu yana mızmız kahvaltı etmedi benim etmeme izin vermedi oyundan sıkıldı kucağımda olmak istiyor uykusu var uyumuyor en son kanguruya koyup öyle uyuttum ki çok yaptığım birşey değil sürekli memede uyur. Sizde 14 aylıksınız muhtemelen bir atak dönemi yaşıyorsunuz. Sakin olun şu süreçte. Siz tavsiyem hergün çocuğu dışarı çıkarın atın arabasına hiç bir yere gidemeseniz bile evinizin önünde yol boyu gidip gelin. Yakınınızda kv varmış 1 saatliğine olsun götürün o oynarken siz bir çay bir kahve molası verin.

flower world · 28 Eylül 2021

o kocana söyle okuldan çıkınca eve gelsin çocukla ilgilensin hergün biryerlere gitmek zorunda değil ,

delirmiş gibi bir haldesin üzüldüm haline sanada yazık yaaa ,

MaviMabellee · 28 Eylül 2021

Canim galiba su an her seyi agziyla tanimaya calistigi donemde sadece bu

nanim .!.:
Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..

Konu hakkinda bisey soyleyebilirim annelik guzel seydir muhtemelen ama cokta zor insaAllah bu donemler de gecer

papatyakokankadin · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
Bilmiyorum o yüzden soruyorum
Bu çocukları nasıl bu kadar kendinize bağımlı yapıyorsunuz
Benim bir arkadaşımin iki yaşında kızı var kreşe gitmek istemiyor hep kadının dizine bitişik.
Mesela ileride nolur bilmiyorum ama benim 10 aylık bebeğim oyle bana aşırı düşkün değil.
Şuan bakicida gayet iyi duruyor
Normalde de ben yanındayken de tek başına oyun oynar ben gozlemlerim
Yada diğer odada işlerimi yaparken babası ile de durur.
Bazı çocukları bu kadar bağımlı yapan nedir merak ediyorum

Çocuğu babaanne halaya bile bırakmıyorum diyor çocuk anneden başka kimseyi görmüyor, doğal olarak anneye bağımlı hala geliyor benim düşüncem bu yönde henüz hamileyim ama bebeğim doğunca ara ara anne anne babaanneye bırakmayı düşünüyorum mesela hep benimle kalıp bana bağımlı olmasın diye.

Lagom06 · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
Bilmiyorum o yüzden soruyorum
Bu çocukları nasıl bu kadar kendinize bağımlı yapıyorsunuz
Benim bir arkadaşımin iki yaşında kızı var kreşe gitmek istemiyor hep kadının dizine bitişik.
Mesela ileride nolur bilmiyorum ama benim 10 aylık bebeğim oyle bana aşırı düşkün değil.
Şuan bakicida gayet iyi duruyor
Normalde de ben yanındayken de tek başına oyun oynar ben gozlemlerim
Yada diğer odada işlerimi yaparken babası ile de durur.
Bazı çocukları bu kadar bağımlı yapan nedir merak ediyorum

Benim bebekte aynı emeceği zaman aklına geliyorum. 4-5 aylıkken bile babasıyla parkta 1-2 saat geçirirdi. Tabi gelince çok aç olduğu için yapışır işi bitince kendi halinde yine. Birde erkek çocuğu anneye düşkün olur derler aman öylede olsun istemem açıkçası. Çok evhamlı bir anne değilim ondan mı acaba çocuğun doğası mı bilemedim.

Lagom06 · 28 Eylül 2021

papatyakokankadin .!.:
Çocuğu babaanne halaya bile bırakmıyorum diyor çocuk anneden başka kimseyi görmüyor, doğal olarak anneye bağımlı hala geliyor benim düşüncem bu yönde henüz hamileyim ama bebeğim doğunca ara ara anne anne babaanneye bırakmayı düşünüyorum mesela hep benimle kalıp bana bağımlı olmasın diye.

Biz ailelerden uzağız sadece beni ve babayı görüyor. Sitenin içerisinde komşularımla dialog kurmasına izin veriyorum kıskanmıyorum. Sadece virüs dolayısıyla biraz çekiniyorum. İzole yaşayan komşum ve arkadaşlarımın dokunmasına ziyaretlerine izin veriyorum.

KudrAlobar · 28 Eylül 2021

nanim .!.:
Hepinize tek tek cevap yazamıyorum malum..
eşimin babası esnaf, bu yüzden okuldan sonra ona yardımcı oluyor faturadan kastım bu.. elektrik, su faturasından bahsetmiyorum... eşim altını alır mamasını yedirir kıyafetlerini giydirir.. ilgilenmiyor değil ama oynarken ağlasa bu durmuyor diyip hemen tv açıyor...
evet hep yalnızız cevrede en yakın görebileceği babanne ve hala ama onlars dediğim gibi ilgilenmiyorlar, çikolata cips verirler eline görümcemin oğlu vurur umursamazlar... virüs konusunda dikkatli değiller elimden geldiğince görüşmyorum.. ben bana bağımlı olması için özellikle bir şey yapmadım..
dediğim gibi oturdugumuz yer köy gibi ve hep yazlıkçı 20 dairenin 5i dolu suan onlar da emekli... ne sosyalleşmesinden bahsediyorsunuz yaşıtım olsa durur muyum beş dakika...
biliyorum geçiçi, benim bebeğim sonucta muhtar bakacak değil ama belki benim gibi annelerle konnusursa biraz rahatlarım diye düşündüm. ''ikiz bebekle rock konserine giden arkadaşım var'' demeniz için açmadım bu konuyu, evet arkadasınız harika mükemmel bir anneymiş ama ben malesef bu kadar becerebiliyorum kapasitem bu...
yürüme konusunda da doktor 16. aya kadar 2 sn ayakta durması normal, 16. aydn sonra yürümezse getirin dedi. gözünde bir bozukluk olsa minicik parçayı, taa nerden geçen kusu da görmez herhalde...
destek verenleriniz için çok teşekkür edeim. buraya yazmak bile iyi geldi....

Bugün de üyelerden azarımızı yedik çok şükür. Baştan nasıl yorum yapmamız gerektiğini söyleyin bari ona göre yapalım.

Kimse sizin anneliğinize laf etmedi konuda, bunun alınganlığını yapacak bir durum yok. Çocuk normal, sizin beklentiniz yüksek dedik.

Nerede, nasıl bir yerde yaşadığınız da vahiy olarak gelmiyor bize. Ama kayınbabanızın dükkanı olduğuna göre orada yaşayan birtakım insanlar var. Tek genç çocuk sahibi insan siz olamazsınız sanıyorum. Apartmanınızdan dışarı çıkın, çocuklu insanların zaman geçirdiği yerlere gidin eminim birileriyle tanışırsınız.

lavenderbrown · 28 Eylül 2021

çocuk deneyimim yok ama üç aşağı beş yukarı farklı sebeplerle de olsa benzer sıkıntılarla büyüyor bebekler.

esas sorun size kimsenin alan yaratmaması hatta daha doğru söyleyeyim eşinizin alan yaratmaması. annesini markete götürmek babasının fiş fatura vs halletmek eşinizin görevi değil. eşinizin artık öncelikli görevi sizinle ve bebeğinizle ilgilenmek. daha sonra vakti kalıyorsa ailesine yardımcı olabilir. bence bu konuyu uygun bir dille eşinizle konuşun.

anneme bırak kardeşlerime bırak gibi seçenekler sunarsa da çözüm bu değil. siz çikolata vermiyorken buna dikkat etmeyen birilerine çocuk bırakmak size yardım değil eziyet çünkü vicdan yapıyorsunuz. eşiniz sizin hassasiyetlerinizi bilmiyor olabilir çocuk konusunda , bunları tane tane açıklayın.

ikinizin bebeği öncelikle ikinizin doğrularıyla ve gayretleriyle büyümeli.

Allah yardımcınız olsun.

hayatbeklemezz · 28 Eylül 2021

nanim .!.:
Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..

Önce eşinizle konuşun ve kendi çekirdek ailesine daha çok vakit ayırması gerektiğini söyleyin. Yorgunluğunuzu en önce eşinize anlatın. Babaanneye halaya bırakmak istemeyebilirsiniz çok normal. Benim oğlumda 12 aylık kimseye bırakamam. Teyzesine bırakıyorum gereken durumlarda. Eşiniz haftasonu evde haftaiçi erken geliyor. Geldiğinde ilgilensin bebekle. Akşam oyun oynama görevi babanın olsun mesela. Bebeğinizden çok şey bekliyorsunuz. Herşeyi ağzına atması normal, tek başına oyun oynamaması normal, sizi yanında istemeside normal bence. Ben çok bunaldığım anlarda açıp youtubedan çizgi film izletiyorum. Evet uzmanlar izlemesin diyor ama öyle olmuyor. Yemek yaparken mama sandalyesine koyup yanıma alıyorum. Hiç bişey yapamazsam cee oyunu oynuyorum yada yaptığım şeyi anlatıyorum. Akşam uyuduktan sonra yapıyorum el oyalayan işlerimi ertesi gün çocukta bende bunalmayım diye.

Kafasikarisikbirisi · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
Bilmiyorum o yüzden soruyorum
Bu çocukları nasıl bu kadar kendinize bağımlı yapıyorsunuz
Benim bir arkadaşımin iki yaşında kızı var kreşe gitmek istemiyor hep kadının dizine bitişik.
Mesela ileride nolur bilmiyorum ama benim 10 aylık bebeğim oyle bana aşırı düşkün değil.
Şuan bakicida gayet iyi duruyor
Normalde de ben yanındayken de tek başına oyun oynar ben gozlemlerim
Yada diğer odada işlerimi yaparken babası ile de durur.
Bazı çocukları bu kadar bağımlı yapan nedir merak ediyorum

Karakter meselesi bence ya benim de 10 aylık oglum var dogdu dogalı sosyal olsun beni aramasın diye herkesin kucagına verdim ama yok çocuk 2 aydır bana bagımlı bi hale geldi başkası ayakta gezdirse ben otursam yine benim kucagıma geliyor yere koyuyorum yemek yaparken oynasın diye gelip bacaklarıma sarılıp aglıyor yani böyle yetiştirmek istemedim hiç bana bagımlı olsun demedim ama öyle oldu dışarıda olursa beni hiç aramaz ama evde olunca sesimi nerede duysa geliyo önceden o oynardı ben koltukta otururdum yada işlerimi yapardım şimdi yanına oturmazsam oynamak istemiyor oturunca da sürekli bana tırmanıp ayaga kalkma derdinde çok zor Bi durum gerçekten yani yaşamadan anlaşılmıyor

Dasmeer · 28 Eylül 2021

Blackmoon123 .!.:
Karakter meselesi bence ya benim de 10 aylık oglum var dogdu dogalı sosyal olsun beni aramasın diye herkesin kucagına verdim ama yok çocuk 2 aydır bana bagımlı bi hale geldi başkası ayakta gezdirse ben otursam yine benim kucagıma geliyor yere koyuyorum yemek yaparken oynasın diye gelip bacaklarıma sarılıp aglıyor yani böyle yetiştirmek istemedim hiç bana bagımlı olsun demedim ama öyle oldu dışarıda olursa beni hiç aramaz ama evde olunca sesimi nerede duysa geliyo önceden o oynardı ben koltukta otururdum yada işlerimi yapardım şimdi yanına oturmazsam oynamak istemiyor oturunca da sürekli bana tırmanıp ayaga kalkma derdinde çok zor Bi durum gerçekten yani yaşamadan anlaşılmıyor

Bir üye de on aylıkken bagimsizdi ama şimdi iki yasa geldi bağımlı oldu dedi demek değişiyor

Kafasikarisikbirisi · 28 Eylül 2021

nanim .!.:
Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..

Bebegin le dışarı çıkmak için illa yürümesi gerekmiyor arabaya koy kanguruya koy çık dolaş açık hava iyi gelir 10 aylık oglum var eşim bazı hafta sonu falan arkadaşları ile çıkınca oglumu kanguruya koyup parka yada yürüyüşe çıkıyorum yiyeceği şeyleri falan çantaya koyuyorum yeşil bi alanda yere bi örtü serip oturuyoruz sokak hayvanlarını falan seviyoruz hem o hem ben kafa dinlemiş oluyorum ve eşiniz ile konuşun sizinle ilgilensin bu bebek sadece sana ait degil onun da evladı

Mikan · 28 Eylül 2021

nanim .!.:
Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..

Öncelikle bu kadar detaylı düşünmeyin. Elbette sağlıklı besleyin daha çok küçük, etkinlik yapın, oyun oynayın ama yine de biraz büyüyünce beslenme de dahil olmak üzere keşke bu kadar abartmasaydım diyeceksiniz, buna emin olun. 15-20 dk tv açtım diye kendinizi üzmeyin mesela, şahsen oğlum çizgi filmlerden de de çok şey öğrendi. Önemli olan dengelemek. Teknoloji çağında illaki bir miktar ekrana maruz kalacaklar önemli olan dozunu ayarlamak.
Ama biraz bağımsızlaşmasına yardım edin. Siz yemek yaparken tencere tavayla oynasın yerde mesela . Ben zarar vermeyecek her şeyi karıştırmasına izin verirdim mesela. Yürümesi için zorlamayın zamanı vardır. Parka çıkarın, salıncağa binebilir gözetiminizde tabi. Sürekli etkinlik diye kendinizi paralamayın. Çocuklar kendi yolunu bulur. O yaş planlı etkinlik için küçük. Ben de uğraşırdım yüzüne bakmazdı bazen.

Bir de sosyalleşin mutlaka. Görümcenize kayınvalidenize gidin. Bırakıp biraz kendinize zaman ayırın. Çok detay düşünmeyin. Çalışmak zorunda olsanız mecbur bırakacaktınız. Öyle düşünün. Keşke yemese ama bir gün cips yese de bir şey olmaz emin olun.

Kafasikarisikbirisi · 28 Eylül 2021

Dasmeer .!.:
Bir üye de on aylıkken bagimsizdi ama şimdi iki yasa geldi bağımlı oldu dedi demek değişiyor

Aynen bi anda herşey alt üst oluyor atak dönemleri falan çocugun huyu tam tersine dönüyor dün gece kendi bebegimi tanıyamadım içinden canavar çıktı mesela durduk yere atak zamanları çok zor. Düzelsin diye ugraşıyorum kendi kendine oynasın diye ortamlar oluşturuyorum

Nolur bana akıl verin, ağlıyorum

Popüler Üye

Nirvana

Hersey cok guzel olacak!

Popüler Üye

Hersey cok guzel olacak!

Guru

Aktif Üye

Nirvana

Guru

Hissedilen şeylere cümle kurulamıyor bazen :)

Aktif Üye

Aktif Üye

Ayak feministi

Aktif Üye

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Nirvana

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Nirvana

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Benzer Konular