Mesafe çok uzun değilmiş ama uzun da olsa bunun için nişan atılmaz. Çok yakin da olsanız evliliğin ilk zamanlarında bir özlem olabilir bu gayet normal. Zamanla alışacaksınız. Birbirinizi de seviyorsunuz o yüzden sırf mesafe sebebi ile nişan atmayın. O değil başkası da olsa aynı duyguları yaşayacaksınız.Merhaba hanımlar ben 25 yaşındayım nişanlım ile son 6 ayı nişanlı olmak üzere 5 yıldır birlikteyiz. Başlarda herşey çok güzel gelsede nişandan sonra benim içimi bir korku sardı. Ailem bana çok düşkün evin tek kızıyım bende onlara çok düşkünüm üniversiteyi bile dışarda okumadım en güvenli yerim evimdir hep kardeşime bile kalmaya gidemem hemen evime gelmek isterim babam beni gözünden sakınan bir baba annem de öyle hiç bir zaman beni kirmadilar incitmediler ne istesem hemen oldu babam başta istemedi uzak diye ama ben çok istediğim için verdi verdikten sonra babamda bir mide ağrısı çıktı geçmek bilmeyen hastane hastane gezmeye başladık o dururken kalbinde damar tıkanıklığı çıktı çevremdeki herkes kıza dayanamıyor diyor başlarda ne kadar takmasamda artık çok üzülmeye başladım annem bana baktıkça gözleri doluyor bana zaten çok iyi davranan ailem artık gidicem diye beni resmen pamuklara sariyolar. Çok üzülüyorum kendimi sürekli ağlarken buluyorum babamida annemide beni izlerken görüyorum hep ben gidince napicaklar diyorum neyse onu geçiyorum gelelim bana bende artık korkmaya başladım babam hep gurbet zor olur iyi düşün dedi yok baba ben istiyorum dedim kimse olmaz kızım yanlız kalırsın dedi yok dedim şimdi babam ne dediyse beynimde dönüyor ben napicam orda ben yanlız kalicam ben yapamam gibime geliyor nişanlıma hiç kıyamıyorum onu da çok seviyorum arada kaldım psikolojim tamamen bozuldu nişanlımın ailesine de yakın olucaz kaynanam da herseyine karışmak isteyen bir tip nişanlım ne kadar korusada başta toz pembe gelen herşey şimdi toz bulutu gibi geliyor evlilikten iyice korkmaya başladım benim gibi hisseden varmı kızlar nişanlımı da çok seviyorum ama ona bu korkularım dan bahsettigimde bazen yanımda olsada bazen hiç umursamıyor kendi kendimi yiyorum sanki bazen Nisan atmak geliyor içimden ama bu zamana hiç kolay gelmedik o yüzden geri nişanlımi çok ozlerde dayanamazsam diye korkuyorum ama bu sekildede düğün tarihî yaklastikca iyice korku sarıyor beni sürekli düğün günü annem ve babam ne yapicak diye düşünüyorum sürekli ben nasıl alisicam napicam annem yok babam yok basimda ev benim evim değil diye kendimi yiyorum sürekli ağlıyorum çok güçsüz hissediyorum kendimi gurbet şimdiden gözümü korkutuyor bu arada 1 saat 15 dakikalık bir mesafe ama adı şehirler arası olduğu için nişanlım tek göndermem diyor ailene ben getiririm ozledikce gelip kalırız diyor ama benim özlemim hiç bitmiycek gibi hissediyorum hangi bir gün her ozlediğimde getirecek beni nasıl dayanicwm annem le babama ayy gerçekten uykularım kaçıyor zayıfladım şimdiden benim gibi korkuları olan varmiydi acaba yoksa sorun bende mi
Gidemezsin ne demek ailenizin evi. Şimdiden böyle bir şart koşması dogru degil.Kendimi biraz olsun rahatlatmak için yani aileme istediğimde binip arabaya gelebilirim nasılsa diye düşünüp rahatlatmak için bu konuyu bir kez daha açtım ben özlediğimde kendimde gelirim dedim oda gidemezsin dedi şuan 4 gündür konuşmuyoruz arada yazsam da aynı konu üzerinde ortak noktaya varamiyoruz ben bunda ailesinin etkisinde kaldığını çok düşünüyorum annesi bir oğlunu kaybetmiş ve normal dışı bir insan benimkide ne kwdar dinlemez desem de malesef etkilendiği anlar oluyor sanki ailesi bu konuda diretiyor da oda oyuzden diretiyor gibi hissediyorum
Ailenize ne sıklıkla gidiyorsunuzBenim ailemle aramda 20 dk mesafe olmasına rağmen evlendikten sonra anksiyete atakları yaşadım. Alışma surecim çok zor geçti şuan 3 ay oldu hâlâ alışma sürecindeyim. Üstelik eşimle severek evlendik ve bir problemimiz de yok
Kaynanam hemen olsun istiyordu kışın içinde babam istemedi yazın olsun dedi ramazandan sonra diye konuşuldu şuandaEvlilik tarihini biraz erteleyin. Pek âlâ kendiniz yolculuk yapabilirsiniz. Tek gidip kalmak isteyebilirsiniz. Hem o kadar uzak değil.
Bizim evler arabayla 20 25 dk uzaklikta. Ama annemle babam çalıştığı için haftada 1 ya da 2 kere anca görüşebiliyoruz. Bizim arabamiz olmadığı icin genelde onlar geliyor. Geçen hafta uzun süreden sonra biz gittik odama girince yine kendimi kötü hissettim her şeyim yerli yerinde duruyor aglayasim geldiAilenize ne sıklıkla gidiyorsunuz
Uygun düşmez mis zamanla çocuk olunca olurmuş ama yeni evliyken başıma bişey mi gelir diye düşünmekten dayanamazmis o yüzden tek olmamızmis da ben bunu çok yadirgamadim yani çözebilircem gibi geliyor ben daha çok kendimle olan derdim için yazmıştım ben tek de gelsem onunlada gelsem beni genel olarak evlilik korkutmaya başladı ailemden uzak olmak onlardan ayrı kalma düşüncesiGurbete gittiğinize emin misiniz ? Ayrıca nişanlınız hangi hakla sizi tek yollayamazmış ?
Bu nasıl bir dramMerhaba hanımlar ben 25 yaşındayım nişanlım ile son 6 ayı nişanlı olmak üzere 5 yıldır birlikteyiz. Başlarda herşey çok güzel gelsede nişandan sonra benim içimi bir korku sardı. Ailem bana çok düşkün evin tek kızıyım bende onlara çok düşkünüm üniversiteyi bile dışarda okumadım en güvenli yerim evimdir hep kardeşime bile kalmaya gidemem hemen evime gelmek isterim babam beni gözünden sakınan bir baba annem de öyle hiç bir zaman beni kirmadilar incitmediler ne istesem hemen oldu babam başta istemedi uzak diye ama ben çok istediğim için verdi verdikten sonra babamda bir mide ağrısı çıktı geçmek bilmeyen hastane hastane gezmeye başladık o dururken kalbinde damar tıkanıklığı çıktı çevremdeki herkes kıza dayanamıyor diyor başlarda ne kadar takmasamda artık çok üzülmeye başladım annem bana baktıkça gözleri doluyor bana zaten çok iyi davranan ailem artık gidicem diye beni resmen pamuklara sariyolar. Çok üzülüyorum kendimi sürekli ağlarken buluyorum babamida annemide beni izlerken görüyorum hep ben gidince napicaklar diyorum neyse onu geçiyorum gelelim bana bende artık korkmaya başladım babam hep gurbet zor olur iyi düşün dedi yok baba ben istiyorum dedim kimse olmaz kızım yanlız kalırsın dedi yok dedim şimdi babam ne dediyse beynimde dönüyor ben napicam orda ben yanlız kalicam ben yapamam gibime geliyor nişanlıma hiç kıyamıyorum onu da çok seviyorum arada kaldım psikolojim tamamen bozuldu nişanlımın ailesine de yakın olucaz kaynanam da herseyine karışmak isteyen bir tip nişanlım ne kadar korusada başta toz pembe gelen herşey şimdi toz bulutu gibi geliyor evlilikten iyice korkmaya başladım benim gibi hisseden varmı kızlar nişanlımı da çok seviyorum ama ona bu korkularım dan bahsettigimde bazen yanımda olsada bazen hiç umursamıyor kendi kendimi yiyorum sanki bazen Nisan atmak geliyor içimden ama bu zamana hiç kolay gelmedik o yüzden geri nişanlımi çok ozlerde dayanamazsam diye korkuyorum ama bu sekildede düğün tarihî yaklastikca iyice korku sarıyor beni sürekli düğün günü annem ve babam ne yapicak diye düşünüyorum sürekli ben nasıl alisicam napicam annem yok babam yok basimda ev benim evim değil diye kendimi yiyorum sürekli ağlıyorum çok güçsüz hissediyorum kendimi gurbet şimdiden gözümü korkutuyor bu arada 1 saat 15 dakikalık bir mesafe ama adı şehirler arası olduğu için nişanlım tek göndermem diyor ailene ben getiririm ozledikce gelip kalırız diyor ama benim özlemim hiç bitmiycek gibi hissediyorum hangi bir gün her ozlediğimde getirecek beni nasıl dayanicwm annem le babama ayy gerçekten uykularım kaçıyor zayıfladım şimdiden benim gibi korkuları olan varmiydi acaba yoksa sorun bende mi
Beğenmedin mi askoBu nasıl bir dram?
Tek cocukmusunuz sizde yani tek kızBizim evler arabayla 20 25 dk uzaklikta. Ama annemle babam çalıştığı için haftada 1 ya da 2 kere anca görüşebiliyoruz. Bizim arabamiz olmadığı icin genelde onlar geliyor. Geçen hafta uzun süreden sonra biz gittik odama girince yine kendimi kötü hissettim her şeyim yerli yerinde duruyor aglayasim geldi
Evet kardesim yok belki olsaydı bu kadar sıkıntılı geçmezdi bu süreç .. ama annemle babam benden daha iyi durumdalar anksiyete atağı geçirdiğim için ben çok zorlandımTek cocukmusunuz sizde yani tek kız
Yok bebişim,çok üzerler seni böyleBeğenmedin mi asko
1 saat 15 dk uzaklığa gurbet demeyin .Merhaba hanımlar ben 25 yaşındayım nişanlım ile son 6 ayı nişanlı olmak üzere 5 yıldır birlikteyiz. Başlarda herşey çok güzel gelsede nişandan sonra benim içimi bir korku sardı. Ailem bana çok düşkün evin tek kızıyım bende onlara çok düşkünüm üniversiteyi bile dışarda okumadım en güvenli yerim evimdir hep kardeşime bile kalmaya gidemem hemen evime gelmek isterim babam beni gözünden sakınan bir baba annem de öyle hiç bir zaman beni kirmadilar incitmediler ne istesem hemen oldu babam başta istemedi uzak diye ama ben çok istediğim için verdi verdikten sonra babamda bir mide ağrısı çıktı geçmek bilmeyen hastane hastane gezmeye başladık o dururken kalbinde damar tıkanıklığı çıktı çevremdeki herkes kıza dayanamıyor diyor başlarda ne kadar takmasamda artık çok üzülmeye başladım annem bana baktıkça gözleri doluyor bana zaten çok iyi davranan ailem artık gidicem diye beni resmen pamuklara sariyolar. Çok üzülüyorum kendimi sürekli ağlarken buluyorum babamida annemide beni izlerken görüyorum hep ben gidince napicaklar diyorum neyse onu geçiyorum gelelim bana bende artık korkmaya başladım babam hep gurbet zor olur iyi düşün dedi yok baba ben istiyorum dedim kimse olmaz kızım yanlız kalırsın dedi yok dedim şimdi babam ne dediyse beynimde dönüyor ben napicam orda ben yanlız kalicam ben yapamam gibime geliyor nişanlıma hiç kıyamıyorum onu da çok seviyorum arada kaldım psikolojim tamamen bozuldu nişanlımın ailesine de yakın olucaz kaynanam da herseyine karışmak isteyen bir tip nişanlım ne kadar korusada başta toz pembe gelen herşey şimdi toz bulutu gibi geliyor evlilikten iyice korkmaya başladım benim gibi hisseden varmı kızlar nişanlımı da çok seviyorum ama ona bu korkularım dan bahsettigimde bazen yanımda olsada bazen hiç umursamıyor kendi kendimi yiyorum sanki bazen Nisan atmak geliyor içimden ama bu zamana hiç kolay gelmedik o yüzden geri nişanlımi çok ozlerde dayanamazsam diye korkuyorum ama bu sekildede düğün tarihî yaklastikca iyice korku sarıyor beni sürekli düğün günü annem ve babam ne yapicak diye düşünüyorum sürekli ben nasıl alisicam napicam annem yok babam yok basimda ev benim evim değil diye kendimi yiyorum sürekli ağlıyorum çok güçsüz hissediyorum kendimi gurbet şimdiden gözümü korkutuyor bu arada 1 saat 15 dakikalık bir mesafe ama adı şehirler arası olduğu için nişanlım tek göndermem diyor ailene ben getiririm ozledikce gelip kalırız diyor ama benim özlemim hiç bitmiycek gibi hissediyorum hangi bir gün her ozlediğimde getirecek beni nasıl dayanicwm annem le babama ayy gerçekten uykularım kaçıyor zayıfladım şimdiden benim gibi korkuları olan varmiydi acaba yoksa sorun bende mi
Yoo hayır, evlendiğini, evli bir birey olduğunu, artık kendi hayatı, kendi evi, yetişkin sorumlulukları olduğunu kanıksamayan ailesinin dizinin dibinden ayrılamayan evlenmemeli. Evlenebilecek ve yürütebilecek psikolojide değiller zaten. BDV bu insanlarla dolu.Bu kadar sert konuşmayın arkadaşlar herkes sizin kadar güçlü olmak zorunda değil kimin ne psikolojik sıkıntılarla bogustugunu bilemezseniz bu kadar kolay yargılamayın ayıp gerçekten ayıp
Uygun dusmemesi ne alaka ayrica evliligin ilk zamani tek yollamayan cocukla hic yollamaz. Cocuga birsey olur diye endiselenir o zamanda.Uygun düşmez mis zamanla çocuk olunca olurmuş ama yeni evliyken başıma bişey mi gelir diye düşünmekten dayanamazmis o yüzden tek olmamızmis da ben bunu çok yadirgamadim yani çözebilircem gibi geliyor ben daha çok kendimle olan derdim için yazmıştım ben tek de gelsem onunlada gelsem beni genel olarak evlilik korkutmaya başladı ailemden uzak olmak onlardan ayrı kalma düşüncesi
Kesinlikle ondan bekliyorum en çok desteği ama oda böyle yapınca ne yapacağımi bilemiyorumBu arada tek başına yollamamak ne demek siz tek başına bir bireysiniz kendiniz karar alıp verebilirsiniz. Belli ki sizin de alışma süreciniz zor olacak ailenize sık sık gitmek isticeksiniz veya onlar gelecek. Nisanlinizin şimdiden size destek olması lazım hızlıca alisabilmeniz için
Ben her şeyi kanıksamıştım ailemin dizinin dibinden ayrılamam modunda da değildim ama evlendikten sonra uyum süreci sırasında anksiyete atakları geldi. Bu benim elimde olan bi durum değildi beynim uyum sağlayabilmek için benim bünyeyi mahvetti. Bunu yaşayan biri olarak böyle yargilanmak beni rahatsız ettiYoo hayır, evlendiğini, evli bir birey olduğunu, artık kendi hayatı, kendi evi, yetişkin sorumlulukları olduğunu kanıksamayan ailesinin dizinin dibinden ayrılamayan evlenmemeli. Evlenebilecek ve yürütebilecek psikolojide değiller zaten. BDV bu insanlarla dolu.