Şimdiii yazıyorum kendi fikrimi vira bismillah
Ben evlenirken eşimin ailesinden hiçbir şey istemedim. Ellerinden geleni yaptılar sağ olsunlar. Eşim ve ben hallettik her şeyi. Herkes bir kere evleniyor kafasıyla hiç hareket etmedim. Benim için daha anlamlı şeyler vardı çünkü. Dayımla aynı sene evlendik ve benim düğün masrafım onun yaptığının kırkta biri bile tutmadı. Takılarla eski borçlarımızı ödedik. Babamın taktığı iki bileziğim dışında hiçbir şeyim yok. Her şey çok minimaldi. Bitti gitti içime de sindi.
Benim yörem şöyle gelleneğim böyle gibi muhabbetlere girseydim yıpranırdık. Zaten durum belli, olan belli.
Arayıp sorma mevzusunda kırılmakta dana hak verdim. Evlenirken ailelerle kurulan mesafe çok önemli. Sınırlarını baştan çizersen kim kimi aradı sordu umursamazsan üzülmezsin. Beklentiye girmezsen hayal kırıklığına uğramazsın.
Karşındaki adamı çok sevdiğini söylüyorsun. Ben de eşimi çok sevdim. Çok sevdiğim için politik olmayı, idare etmeyi, çabuk parlamamayı öğrendim. Ben eşimden beklentiye girerim. Ailesi için herhangi bir beklentim olmaz olamaz da. Karşındaki insan sana değer veriyor senin için elinden geleni yapıyorsa ille de bir şeyler için tutturmamak gerekir diye düşünüyorum.
Sen ne istiyorsun hayattan ne bekliyorsun, müstakbel eşini iyi tanıyor musun bunları düşün. Altın yapılır para kazanılır, karşındaki insan seni her şartta sevecek mi buna odaklan.
Bir tane oğlum var bebek daha, belki bir daha çocuğum olmayacak. Onu canımdan çok seviyorum ama bir gün evlenirse ben nasıl ki karşımdakinden hiçbir şey istemeden evlendiysem onu da öyle evlendireceğim. Evlenme kararını alabilecek olgunlukta bir insan her şe karşılayabilecek güçte olmalı. Hesabını ona göre yapmalı. Sorarsan benüm kültürümde de kilolarca altın takılır. Ama bana çok çağ dışı geliyor. Kültürümüzde bir tek altın mı var yani?
Umarım biraz yardımcı olur