-
- Konu Sahibi samanyolu1987
- #41
Birde babanizin aramasi cok komik olmus sanki kapida yatiyordu adam
Kurtulmussunsende ailende.evlensen bile mutsuz olacaktin anasinin agzina bakan admdan koca olmaz.hayirlisini iste ve kapat bu defteri aramasin daha iyi senin icin.Merhabalar. 2 ay tanışma sürecinden sonra nişanlandık. Başta herşey güzel gibiydi. Fakat annesinin çok baskın bir karakter olduğunu bütün evin onun ağzına baktığını çok geçmeden anladık. Nişanlım daha önce de nişanlanıp ayrılmış ve yine eski nişanlısı annesiyle kavga etmişler sonra bitmiş. Aynı şey benim başıma geldi ve yine aynı sürede 3 ay içinde ayrıldık. Nişanımızdan 1 ay sonra kurban bayramı vardı ve bayramda bana Lcw'den 10 tl'lik penye almış annesi onu verdi. Ve bunu verirken de kusura bakma, sen bizim ilk gelinimiz olacaksın daha iyi şeyler layıksın tarzı hiçbir cümle etmediği gibi sanki sanırsınız bana dünyaları bağışlamış gibi davrandı. Ailem de bu duruma bozuldu. Dolayısıyla ben de. Nişanlımla bunu paylaştım ve annesiyle konuşacağını söyledi. Annesiyle konuştuktan sonra annesi de güya tamam telafi ederim ben kızıma demi. Daha sonra aradan bir zaman geçti bi gün nişanlımın ailesinin evinde annesi babası ve ben oturuyorduk, nişanlım yoktu o esnada evde. Konu konuyu açtı. Ailen bizi istemiyor mu hiç arayıp sormuyor dedi kadın. Ben de istemiyor değil ama zaten nişanlım da size bahsetmiş bayramdan dolayı kırılmışlar dedim. Ki nişanlımın annesiyle konuştuğunu, annesinin de ılımlı cevap verdiğ düşündüğüm ve bu olayı da hazmedemediğim için söyledim. Annesi o onun kendi düşüncesi dedi nişanlımdan için. Ben öyle bişey demedi dedi. Konu farklı farklı yerlere gitti yok nişanda kendime 200 tl lik elbise aldırmışım. Daha başka bir sürü şey. İnanılmaz sinirlendim, bu sözleri hazmedemedim, ki babası da orda öyle bostan korkuluğu gibi oturuyor arada bir susum filan diyor ama dinleyen kim.Bu olayı, bu konuşmaları sakın oğluma yansıtma yoksa işin rengi değişir dedi. O kadar sinirlendim, üzüldüm ki belki 2 saat nişanlım eve gelene kadar ağladım. Ki kolay kolay ağlayan bir insan değilim. Nişanlım da geldikten sonra ister istemez beni o halde görünce noldu diye sormaya başladı. Bu arada evde odada 2 saat ağladım yanıma gelen olmadı babasından başka tamam kızım halledicez merak etme diye tamam dedim ben de. Daha sonra meğer kadın nişanlıma benim rol yaptığımı, duygu sömürüsü yaptığımı söylemiş ki asla böyle bir insan değilim. Hatta tam tersi başkasının evinde ağlamak beni daha da kötü yaptı. Bir insan durup dururken hadi ağlayayım deyince ağlayabilir mi sizce? Daha bir sürü şey yaşandı bu 3 ayda. Babam devreye girdi vs.. Ailem mutlu olayım diye kestirip atmadı bu işi. Nişanlım da annesiyle bütün tartışmalarımızda bana hak verdi. Ailem destel olmasa da biz beraber yürüyeceğiz dedi boş vaadler vermiş meğer. Gerginlik gün geçtikçe azalması gerekirken arttı. En son geçen hafta kına yeri için annesini aradığımda, şurayı tutacağız diyecektim ki tutacağımız yerin evlerine uzak olduğunu söyledi ki evlerine 20 dk olan bir yer. Kına organizasyonunu siz tutacakmışsınız öyle dedi nişanlım dedim. Öyle bişey yok ben sadece kınayı ve çerezi getireceğim, eğer jest yapıp, insiyatif kullanırsam içecekleri de getiririm dedi. Tabi bunu duyunca 20 tane içecek için benimle bu şekilde konuşulmasına yine her zaman olduğu gibi kadına sinir oldum. Daha sonra nişanlımla yine her zaman annesinin söylediği şeyler yüzünden kavga ettik. Geçen hafta nişanlım beni evden almaya gelmişti bana bayramda 200 liralık yapmadıkları şeyi annesinin yerine telafi etmek için, ki üzerinden 3 ay geçmiş ve hep benim iteklememle. Annemi de o gün evimize 15 dk lık bir yere bırakmasını istedim ve bunun karşılığında aldıüım cevap yorgunum oldu nasıl yani dedim bu sefer de benzin yakıyor bu araba dedi. Bu arada o beni alacağı için bunu istemiştim yoksa Allah'a çok şükür ki benim de arabam var ona muhtaç değilim. Ama inanılmaz şaşırdım. Daha sonra aşağıya gelince Allah kahretsin inin bırakayım dedi ki inanın daha önce 1 kere bile bu tarz bişey istememiştim ondan. Tabiki bu sözler üzerine annem gelmedi ben de inmeyi düşünmedim bana hediye almaya gitmek için bile olsa. Kavga etmeye başladık. Yukarı çık dedim çıkmadı 1 hafta görüşememiştik kazak hediye almıştım hem sakinleşiriz hem hediyesini veririm diye düşünmüştü ama çıkmadı. Meğer o gün bunları daha sonradan öğrendim tabi annesiyle çok büyük kavga etmişler kadın beni istemediğini söylemiş bu işi bitir demiş o yüzden o kadar kızgınmış geldiğinde dolmuş bize karşı. Hiçbir zaman hep sıkıştırsam bile annesinin beni sevmediğini söylemedi, seviyor ama nesen böyle yapıyor bilmiyorum dedi ama tabiki herşey bana da aileme de çok tuhaf geliyordu. Yine kavga etmey başladık o sinirle götüedüm yüzükleri verdim. O da hiçbişey demeden gitti. Ertesi gün nişanlım evde yokken annesiyle konuşmaya gittim. Beni karşılama şekline bağlı olarak davranacağımın sözünü verdim kendime. Ben kapıdan girer girmem nefret ediyorum senden de annenden de çıkın hayatımızdan dedi. Bizim de kendilerinden nefret ettiğimizi söyledim mecburen tutamadım kendimi. 2. ye nişanlıdan ayırmaya nasıl vicdanın sızlamadığını sordum. 1 saat kavga ettik o esnada annesi de ordayken nişanlımı aradım neden annesinin bizi sevmediğini en baştan söylemediğini, şu an onların evinde olduğumu, annesiyle yüzleştiğimi söyledim, şaşırdı ne diyeceğini bilemedi, tartışmayın filan dedi kapattım telefonu. Annesine tek sorunumuzun kendisi olduğunu bizim başka sorunumuz olmadığını söyledim en sonunda defol git dedi bana evden. İlginçtir ki telefonu kapattıktan sonra 1 kere bile aramadı beni nişanlım hesap sormak neden gittin demek için bile olsa. Sonuç olarak hissediyorduk ama kulğımla da duydum gerçekleri. Annesi içindekileri döktü ben aynı şekilde rahatladım. Fakat verilen sözlerin hepsi boş çıktı. Yüzükleri verirken çok kararlıydım, şimdi hakkını helal et olmadı tarzında mesajıma cevap bile yazmayınca kaçan kovalanır misali galiba pişman olduğumu düşünüyorum. Çok gel-gitlerim var yardım edin, bi çok iyi yaptığımı düşünüyorum, bi acaba arayacak mı, bi mantıklı düşünüp evlensek de olmazdı diyorum bi başka türlü. Bu arada o da ben de her yerden engelledik birbirimizi. 1 hafta oldu tam bu olaylar yaşanalı. Babam dün akşam nişanlımı arayıp sakın bi daha kızımın karşısına çıkma dedi, o da merak etmeyin öyle bişey olmaz zaten dedi ve şok oldum. Hala umudumun olma sebebi 1 hafta geçmesine rağmen düğün yeri iptal edilmedi. Annesiyle tartıştığımız esnada düğün yerini iptal edeceğini söyledi ben de hiç durmamasını da söylemiştim. Ne diyorsunuz arkadaşlar?
Detay okuyamadım ama her satırda PARA var.Merhabalar. 2 ay tanışma sürecinden sonra nişanlandık. Başta herşey güzel gibiydi. Fakat annesinin çok baskın bir karakter olduğunu bütün evin onun ağzına baktığını çok geçmeden anladık. Nişanlım daha önce de nişanlanıp ayrılmış ve yine eski nişanlısı annesiyle kavga etmişler sonra bitmiş. Aynı şey benim başıma geldi ve yine aynı sürede 3 ay içinde ayrıldık. Nişanımızdan 1 ay sonra kurban bayramı vardı ve bayramda bana Lcw'den 10 tl'lik penye almış annesi onu verdi. Ve bunu verirken de kusura bakma, sen bizim ilk gelinimiz olacaksın daha iyi şeyler layıksın tarzı hiçbir cümle etmediği gibi sanki sanırsınız bana dünyaları bağışlamış gibi davrandı. Ailem de bu duruma bozuldu. Dolayısıyla ben de. Nişanlımla bunu paylaştım ve annesiyle konuşacağını söyledi. Annesiyle konuştuktan sonra annesi de güya tamam telafi ederim ben kızıma demi. Daha sonra aradan bir zaman geçti bi gün nişanlımın ailesinin evinde annesi babası ve ben oturuyorduk, nişanlım yoktu o esnada evde. Konu konuyu açtı. Ailen bizi istemiyor mu hiç arayıp sormuyor dedi kadın. Ben de istemiyor değil ama zaten nişanlım da size bahsetmiş bayramdan dolayı kırılmışlar dedim. Ki nişanlımın annesiyle konuştuğunu, annesinin de ılımlı cevap verdiğ düşündüğüm ve bu olayı da hazmedemediğim için söyledim. Annesi o onun kendi düşüncesi dedi nişanlımdan için. Ben öyle bişey demedi dedi. Konu farklı farklı yerlere gitti yok nişanda kendime 200 tl lik elbise aldırmışım. Daha başka bir sürü şey. İnanılmaz sinirlendim, bu sözleri hazmedemedim, ki babası da orda öyle bostan korkuluğu gibi oturuyor arada bir susum filan diyor ama dinleyen kim.Bu olayı, bu konuşmaları sakın oğluma yansıtma yoksa işin rengi değişir dedi. O kadar sinirlendim, üzüldüm ki belki 2 saat nişanlım eve gelene kadar ağladım. Ki kolay kolay ağlayan bir insan değilim. Nişanlım da geldikten sonra ister istemez beni o halde görünce noldu diye sormaya başladı. Bu arada evde odada 2 saat ağladım yanıma gelen olmadı babasından başka tamam kızım halledicez merak etme diye tamam dedim ben de. Daha sonra meğer kadın nişanlıma benim rol yaptığımı, duygu sömürüsü yaptığımı söylemiş ki asla böyle bir insan değilim. Hatta tam tersi başkasının evinde ağlamak beni daha da kötü yaptı. Bir insan durup dururken hadi ağlayayım deyince ağlayabilir mi sizce? Daha bir sürü şey yaşandı bu 3 ayda. Babam devreye girdi vs.. Ailem mutlu olayım diye kestirip atmadı bu işi. Nişanlım da annesiyle bütün tartışmalarımızda bana hak verdi. Ailem destel olmasa da biz beraber yürüyeceğiz dedi boş vaadler vermiş meğer. Gerginlik gün geçtikçe azalması gerekirken arttı. En son geçen hafta kına yeri için annesini aradığımda, şurayı tutacağız diyecektim ki tutacağımız yerin evlerine uzak olduğunu söyledi ki evlerine 20 dk olan bir yer. Kına organizasyonunu siz tutacakmışsınız öyle dedi nişanlım dedim. Öyle bişey yok ben sadece kınayı ve çerezi getireceğim, eğer jest yapıp, insiyatif kullanırsam içecekleri de getiririm dedi. Tabi bunu duyunca 20 tane içecek için benimle bu şekilde konuşulmasına yine her zaman olduğu gibi kadına sinir oldum. Daha sonra nişanlımla yine her zaman annesinin söylediği şeyler yüzünden kavga ettik. Geçen hafta nişanlım beni evden almaya gelmişti bana bayramda 200 liralık yapmadıkları şeyi annesinin yerine telafi etmek için, ki üzerinden 3 ay geçmiş ve hep benim iteklememle. Annemi de o gün evimize 15 dk lık bir yere bırakmasını istedim ve bunun karşılığında aldıüım cevap yorgunum oldu nasıl yani dedim bu sefer de benzin yakıyor bu araba dedi. Bu arada o beni alacağı için bunu istemiştim yoksa Allah'a çok şükür ki benim de arabam var ona muhtaç değilim. Ama inanılmaz şaşırdım. Daha sonra aşağıya gelince Allah kahretsin inin bırakayım dedi ki inanın daha önce 1 kere bile bu tarz bişey istememiştim ondan. Tabiki bu sözler üzerine annem gelmedi ben de inmeyi düşünmedim bana hediye almaya gitmek için bile olsa. Kavga etmeye başladık. Yukarı çık dedim çıkmadı 1 hafta görüşememiştik kazak hediye almıştım hem sakinleşiriz hem hediyesini veririm diye düşünmüştü ama çıkmadı. Meğer o gün bunları daha sonradan öğrendim tabi annesiyle çok büyük kavga etmişler kadın beni istemediğini söylemiş bu işi bitir demiş o yüzden o kadar kızgınmış geldiğinde dolmuş bize karşı. Hiçbir zaman hep sıkıştırsam bile annesinin beni sevmediğini söylemedi, seviyor ama nesen böyle yapıyor bilmiyorum dedi ama tabiki herşey bana da aileme de çok tuhaf geliyordu. Yine kavga etmey başladık o sinirle götüedüm yüzükleri verdim. O da hiçbişey demeden gitti. Ertesi gün nişanlım evde yokken annesiyle konuşmaya gittim. Beni karşılama şekline bağlı olarak davranacağımın sözünü verdim kendime. Ben kapıdan girer girmem nefret ediyorum senden de annenden de çıkın hayatımızdan dedi. Bizim de kendilerinden nefret ettiğimizi söyledim mecburen tutamadım kendimi. 2. ye nişanlıdan ayırmaya nasıl vicdanın sızlamadığını sordum. 1 saat kavga ettik o esnada annesi de ordayken nişanlımı aradım neden annesinin bizi sevmediğini en baştan söylemediğini, şu an onların evinde olduğumu, annesiyle yüzleştiğimi söyledim, şaşırdı ne diyeceğini bilemedi, tartışmayın filan dedi kapattım telefonu. Annesine tek sorunumuzun kendisi olduğunu bizim başka sorunumuz olmadığını söyledim en sonunda defol git dedi bana evden. İlginçtir ki telefonu kapattıktan sonra 1 kere bile aramadı beni nişanlım hesap sormak neden gittin demek için bile olsa. Sonuç olarak hissediyorduk ama kulğımla da duydum gerçekleri. Annesi içindekileri döktü ben aynı şekilde rahatladım. Fakat verilen sözlerin hepsi boş çıktı. Yüzükleri verirken çok kararlıydım, şimdi hakkını helal et olmadı tarzında mesajıma cevap bile yazmayınca kaçan kovalanır misali galiba pişman olduğumu düşünüyorum. Çok gel-gitlerim var yardım edin, bi çok iyi yaptığımı düşünüyorum, bi acaba arayacak mı, bi mantıklı düşünüp evlensek de olmazdı diyorum bi başka türlü. Bu arada o da ben de her yerden engelledik birbirimizi. 1 hafta oldu tam bu olaylar yaşanalı. Babam dün akşam nişanlımı arayıp sakın bi daha kızımın karşısına çıkma dedi, o da merak etmeyin öyle bişey olmaz zaten dedi ve şok oldum. Hala umudumun olma sebebi 1 hafta geçmesine rağmen düğün yeri iptal edilmedi. Annesiyle tartıştığımız esnada düğün yerini iptal edeceğini söyledi ben de hiç durmamasını da söylemiştim. Ne diyorsunuz arkadaşlar?
bi kere şunlara takıldım.Merhabalar. 2 ay tanışma sürecinden sonra nişanlandık. Başta herşey güzel gibiydi. Fakat annesinin çok baskın bir karakter olduğunu bütün evin onun ağzına baktığını çok geçmeden anladık. Nişanlım daha önce de nişanlanıp ayrılmış ve yine eski nişanlısı annesiyle kavga etmişler sonra bitmiş. Aynı şey benim başıma geldi ve yine aynı sürede 3 ay içinde ayrıldık. Nişanımızdan 1 ay sonra kurban bayramı vardı ve bayramda bana Lcw'den 10 tl'lik penye almış annesi onu verdi. Ve bunu verirken de kusura bakma, sen bizim ilk gelinimiz olacaksın daha iyi şeyler layıksın tarzı hiçbir cümle etmediği gibi sanki sanırsınız bana dünyaları bağışlamış gibi davrandı. Ailem de bu duruma bozuldu. Dolayısıyla ben de. Nişanlımla bunu paylaştım ve annesiyle konuşacağını söyledi. Annesiyle konuştuktan sonra annesi de güya tamam telafi ederim ben kızıma demi. Daha sonra aradan bir zaman geçti bi gün nişanlımın ailesinin evinde annesi babası ve ben oturuyorduk, nişanlım yoktu o esnada evde. Konu konuyu açtı. Ailen bizi istemiyor mu hiç arayıp sormuyor dedi kadın. Ben de istemiyor değil ama zaten nişanlım da size bahsetmiş bayramdan dolayı kırılmışlar dedim. Ki nişanlımın annesiyle konuştuğunu, annesinin de ılımlı cevap verdiğ düşündüğüm ve bu olayı da hazmedemediğim için söyledim. Annesi o onun kendi düşüncesi dedi nişanlımdan için. Ben öyle bişey demedi dedi. Konu farklı farklı yerlere gitti yok nişanda kendime 200 tl lik elbise aldırmışım. Daha başka bir sürü şey. İnanılmaz sinirlendim, bu sözleri hazmedemedim, ki babası da orda öyle bostan korkuluğu gibi oturuyor arada bir susum filan diyor ama dinleyen kim.Bu olayı, bu konuşmaları sakın oğluma yansıtma yoksa işin rengi değişir dedi. O kadar sinirlendim, üzüldüm ki belki 2 saat nişanlım eve gelene kadar ağladım. Ki kolay kolay ağlayan bir insan değilim. Nişanlım da geldikten sonra ister istemez beni o halde görünce noldu diye sormaya başladı. Bu arada evde odada 2 saat ağladım yanıma gelen olmadı babasından başka tamam kızım halledicez merak etme diye tamam dedim ben de. Daha sonra meğer kadın nişanlıma benim rol yaptığımı, duygu sömürüsü yaptığımı söylemiş ki asla böyle bir insan değilim. Hatta tam tersi başkasının evinde ağlamak beni daha da kötü yaptı. Bir insan durup dururken hadi ağlayayım deyince ağlayabilir mi sizce? Daha bir sürü şey yaşandı bu 3 ayda. Babam devreye girdi vs.. Ailem mutlu olayım diye kestirip atmadı bu işi. Nişanlım da annesiyle bütün tartışmalarımızda bana hak verdi. Ailem destel olmasa da biz beraber yürüyeceğiz dedi boş vaadler vermiş meğer. Gerginlik gün geçtikçe azalması gerekirken arttı. En son geçen hafta kına yeri için annesini aradığımda, şurayı tutacağız diyecektim ki tutacağımız yerin evlerine uzak olduğunu söyledi ki evlerine 20 dk olan bir yer. Kına organizasyonunu siz tutacakmışsınız öyle dedi nişanlım dedim. Öyle bişey yok ben sadece kınayı ve çerezi getireceğim, eğer jest yapıp, insiyatif kullanırsam içecekleri de getiririm dedi. Tabi bunu duyunca 20 tane içecek için benimle bu şekilde konuşulmasına yine her zaman olduğu gibi kadına sinir oldum. Daha sonra nişanlımla yine her zaman annesinin söylediği şeyler yüzünden kavga ettik. Geçen hafta nişanlım beni evden almaya gelmişti bana bayramda 200 liralık yapmadıkları şeyi annesinin yerine telafi etmek için, ki üzerinden 3 ay geçmiş ve hep benim iteklememle. Annemi de o gün evimize 15 dk lık bir yere bırakmasını istedim ve bunun karşılığında aldıüım cevap yorgunum oldu nasıl yani dedim bu sefer de benzin yakıyor bu araba dedi. Bu arada o beni alacağı için bunu istemiştim yoksa Allah'a çok şükür ki benim de arabam var ona muhtaç değilim. Ama inanılmaz şaşırdım. Daha sonra aşağıya gelince Allah kahretsin inin bırakayım dedi ki inanın daha önce 1 kere bile bu tarz bişey istememiştim ondan. Tabiki bu sözler üzerine annem gelmedi ben de inmeyi düşünmedim bana hediye almaya gitmek için bile olsa. Kavga etmeye başladık. Yukarı çık dedim çıkmadı 1 hafta görüşememiştik kazak hediye almıştım hem sakinleşiriz hem hediyesini veririm diye düşünmüştü ama çıkmadı. Meğer o gün bunları daha sonradan öğrendim tabi annesiyle çok büyük kavga etmişler kadın beni istemediğini söylemiş bu işi bitir demiş o yüzden o kadar kızgınmış geldiğinde dolmuş bize karşı. Hiçbir zaman hep sıkıştırsam bile annesinin beni sevmediğini söylemedi, seviyor ama nesen böyle yapıyor bilmiyorum dedi ama tabiki herşey bana da aileme de çok tuhaf geliyordu. Yine kavga etmey başladık o sinirle götüedüm yüzükleri verdim. O da hiçbişey demeden gitti. Ertesi gün nişanlım evde yokken annesiyle konuşmaya gittim. Beni karşılama şekline bağlı olarak davranacağımın sözünü verdim kendime. Ben kapıdan girer girmem nefret ediyorum senden de annenden de çıkın hayatımızdan dedi. Bizim de kendilerinden nefret ettiğimizi söyledim mecburen tutamadım kendimi. 2. ye nişanlıdan ayırmaya nasıl vicdanın sızlamadığını sordum. 1 saat kavga ettik o esnada annesi de ordayken nişanlımı aradım neden annesinin bizi sevmediğini en baştan söylemediğini, şu an onların evinde olduğumu, annesiyle yüzleştiğimi söyledim, şaşırdı ne diyeceğini bilemedi, tartışmayın filan dedi kapattım telefonu. Annesine tek sorunumuzun kendisi olduğunu bizim başka sorunumuz olmadığını söyledim en sonunda defol git dedi bana evden. İlginçtir ki telefonu kapattıktan sonra 1 kere bile aramadı beni nişanlım hesap sormak neden gittin demek için bile olsa. Sonuç olarak hissediyorduk ama kulğımla da duydum gerçekleri. Annesi içindekileri döktü ben aynı şekilde rahatladım. Fakat verilen sözlerin hepsi boş çıktı. Yüzükleri verirken çok kararlıydım, şimdi hakkını helal et olmadı tarzında mesajıma cevap bile yazmayınca kaçan kovalanır misali galiba pişman olduğumu düşünüyorum. Çok gel-gitlerim var yardım edin, bi çok iyi yaptığımı düşünüyorum, bi acaba arayacak mı, bi mantıklı düşünüp evlensek de olmazdı diyorum bi başka türlü. Bu arada o da ben de her yerden engelledik birbirimizi. 1 hafta oldu tam bu olaylar yaşanalı. Babam dün akşam nişanlımı arayıp sakın bi daha kızımın karşısına çıkma dedi, o da merak etmeyin öyle bişey olmaz zaten dedi ve şok oldum. Hala umudumun olma sebebi 1 hafta geçmesine rağmen düğün yeri iptal edilmedi. Annesiyle tartıştığımız esnada düğün yerini iptal edeceğini söyledi ben de hiç durmamasını da söylemiştim. Ne diyorsunuz arkadaşlar?
gelinlik vasfı ne yüce bişey ya bi adan sınıf atlıyosunuz. birilerinin gelini olunca en iyi hediyelere layık oluyosunuz.işanımızdan 1 ay sonra kurban bayramı vardı ve bayramda bana Lcw'den 10 tl'lik penye almış annesi onu verdi. Ve bunu verirken de kusura bakma, sen bizim ilk gelinimiz olacaksın daha iyi şeyler layıksın tarzı hiçbir cümle etmediği gibi sanki sanırsınız bana dünyaları bağışlamış gibi davrandı. Ailem de bu duruma bozuldu. Dolayısıyla ben de. Nişanlımla bunu paylaştım ve annesiyle konuşacağını söyledi. Annesiyle konuştuktan sonra annesi de güya tamam telafi ederim ben kızıma demi. Daha sonra aradan bir zaman geçti bi gün nişanlımın ailesinin evinde annesi babası ve ben oturuyorduk, nişanlım yoktu o esnada evde. Konu konuyu açtı. Ailen bizi istemiyor mu hiç arayıp sormuyor dedi kadın. Ben de istemiyor değil ama zaten nişanlım da size bahsetmiş bayramdan dolayı kırılmışlar dedim. Ki nişanlımın annesiyle konuştuğunu, annesinin de ılımlı cevap verdiğ düşündüğüm ve bu olayı da hazmedemediğim için söyledim. Annesi o onun kendi düşüncesi dedi nişanlımdan için. Ben öyle bişey demedi dedi.