Ne mi oluyor? Evliliklerini ayakta tutan şey aşk ve ten uyumu. Tenini kokusunu içinin almadığı, sevmediği bir adamın aldığı nefese katlanamazlardı, sevdikleri olunca en abuk huylarına öyle böyle katlanıyorlar. Kaç tanesi boşamış yakışıklı kocasını mutsuz ediyor diye de konuşuyorlar?Belki değiştirip yazmıştır, diğer konuda yaşı 23tü ne aceleniz var dendi, burada 29 yaşında. Ben yazdığı cümleden hatırladım eski konuyu. Eşleri yakışıklı olanlar bizimkiler yakışıklı da ne oluyor diyorlarmış
Ne mi oluyor, zabağınan zor uyanıyozNe mi oluyor? Evliliklerini ayakta tutan şey aşk ve ten uyumu. Tenini kokusunu içinin almadığı, sevmediği bir adamın aldığı nefese katlanamazlardı, sevdikleri olunca en abuk huylarına öyle böyle katlanıyorlar. Kaç tanesi boşamış yakışıklı kocasını mutsuz ediyor diye de konuşuyorlar?
Ailen , fikrini onemsemen gereken mantıklı insanlar değiller. Ben 32 yaşındayım valla piyasa boylu poslu, işini oturtmuş, tatliş adam kaynıyor. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Ayrılın bence o adama da size de haksızlık. Ayrıca bu saatten sonra bazı kriterleri feda edeceksin kadar saçma bir şey yok sanki evlilik olmazsa olmaz bir şey de mutlaka evlenebilmek için bazı şeyleri feda edeceğiz.Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Boşuna yazmayın evlenecek muhtemelenBuradaki sorun bu değil ki. Feda etme sorunu yok ortada. Sorun hanfedinin hemen nişanlanması. Insan bir kaç ay konuşur, tanımaya çalışır. Kimse kimsenin duygularıyla bu kadar kolay oynamamalı. Kaç yaşında insansınız. Aceleniz neydi. Şimdi hem adamcağizin duygularıyla oynayıp, bütün arkadaşları ve ailesinin karşısında utanç duymasına neden olacaksınız.
Bu arada ayrılın mutlaka, umarım nisanliniz kendisini çok sevecek birisini bulur.
Canim daha 29 yasindasin senin yasindakiler daha orasi senin burasi benim geziyor,evet Eli yuzu huyu duzgun Adam bulmak bu devirde zor ama sevemeyecegin birisi ise bu seni evlilik hayatinda daha da zorlar. Nisanliyken donmek daha kolay sankiMerhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
El ele tutuşma öpüşme gibi şeylerde de böyle duygusuz iseniz bence hemen ayrılın
Ailene ve arkadaşlarına katılıyorumMerhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Sadece yatakta da değil o eziyet, sağlıksız cinsellik hayatına sirayet edecek, birbirine katlanamaz hale gelip ota b.ka didişecekler huzur diye bir şey kalmayacak.özlememeyi falan geçin ten uyumu diye bir gerçek var bu hayat da ve bu şekilde sağlıklı bir cinsel hayatiniz da olacagini sanmiyorum.
sevmediginiz, hiç bir çekikiniz olmayan bir insanla sırf iyi insan diye bir ömür eziyet çekerek sevişeceksiniz belkide bu çok önemli nokta.
+1Üç aydır ısınmadığınız, özlemediğiniz bu insanla aynı yatağı aynı hayatı paylaşcaksınız buna göre karar verin.her ikinizede haksızlık adam kendini sevmeyen bir kadınla siz sevmediğiniz bir adamla yazık olur .
İlk görüşte beğeni olmasada ,zamanla bir çekim, elektriklenme ,sevgi olsa neyse olabirdi belki . üç aydır duygularınız aynı düzeyde değişen bişey yokken bitirmek mantıklı bence
Bence bırakma iyi bir insansa sonra çok pişman olursun belki. Dersin ki keşke çirkin olsaydida mutlu huzurlu olsaydım madem buraya kadar geldi böyle düşünüyordum niye buraya kadar getirdin. Evlenmek zorunda değilsin kimseyle ailenin lafına da bakma i inden geleni yap ama ayrilacaksandaa kırmadan üzmeden.Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?