- 7 Ocak 2016
- 10.300
- 49.624
Ben de size katılıyorum. Zamanla sevilebilir ama sevgi oluşmadan evlenmek iki taraf için de büyük haksızlık olur. Nişanlımı okuldan tanıyordum ama hiç ilgimi çekmemişti. Sadece hakkında hep iyi şeyler duyduğum için bir şans vermek istemiştim. Benim hoşlandığım tarzda bir tipi yoktu ama kendimce belirlediğim en önemli kriterlere uyuyordu. Uzun boylu olduğum için benden uzun olması önemliydi, bu konuda konu sahibinin hoşlanmamasını gayet anlayabiliyorum. İlk başlarda gerçekten fiziksel olarak çok çekim hissetmedim. Tanıdıkça hayat tarzlarımızın, düşüncelerimizin uyumunu gördüm. Ne kadar kibar, düşünceli, duygularını ifade etmekten korkmayan biri olduğunu gördükçe bende bir şeyler değişmeye başladı. Ama tam emin olamıyordum çünkü yüzüne baktığımda hâlâ seviyor muyum sevmiyor muyum diye düşünüyordum hep. Acaba haksızlık mı ediyorum, sevmiyor muyum diye vesvese yapıyordum. Ama biraz daha zaman geçtikçe gözleri çok hoşuma gitmeye başladı, sonra biraz kilo verdi vücudu da hoşuma gitmeye başladı. İşte böyle böyle ben aşık olduğumdan sevdiğimden emin oldum. Bence emin olmadan evlenmeyin. Kimsenin hayatı bu kadar değerli değilBu konuya özellikle yorum yapmak istedim. Diğer yorumları okumadım fakat birçok insanın at nişanı ne saçma vs demiş olduğunu düşünüyorum. Aslında okuyunca aynısını düşündüm ve eşimle nasıl tanıştığım geldi aklıma. Sana da belki ilham olur kısaca bahsedicem.
Üniversitenin ilk senesi ben birine aşık olmuştum ve çok yakışıklıyfı en azından o zamanlar bana öyle geliyordu. Biz sevgili olduk benş sevdiğini söylerdi ama hiç değer verdiğini hissettirmedi sevdiğini hissettirmedi. Sonuç olarak sevsemde ayrıldım çünkü ilgisizlipe tahammülüm yoktu. Sonra eşimle tanıştım ve hiç beğenmedim. Arkadaştık zaten ama o beni zaten seviyor ve konuşmak için bahane arıyormuş. Çok iyi ilgili ve zeki olduğu için sevgili oldum. Ama tipi beni herseferinde uzaklaştırıyordu. 5 kez ayrıldım geri barıştım. Çünkü sürekli ayrılmalımıyım seviyormuyım sevmiyormuyum diye düşünüyordum. En son bunu düşünmekten vazgeçtim ve yanyanayken ne kadar keyifli vakit geçirdiğimizi akışına bırakmaya karar verdim. Tipini beğenmiyorum demiştim saçını ve kilosunu beğenmiyordum saçının modelini değiştirmesini söyledim. Ve zamanla kilo aldırttım. (O zaman 70 kilo olan adamı 100 kilo yaptım) biraz kilo aldıkça saçını değiştirdikçe daha bi beğendim. Bana karşı çok ilgili ve her zaman sevgisini hissettiriyordu her zaman yanımda oldu. Sevmiyorum sevmiyorum diyen ben zamanla sevdim ve kaybetmekten korkar hale geldim. O zamanlar bana başta sevmiyorsan sonra sevemezsin insanlar sever önce öyle sevgili olur dite eleştiren çok arkadaşım oldu. Suan evliyiz ve 5 aylık oğlum var. İyiki diyorım zamanında istemiyorum diyip salaklık etmemişim. 2 yıldır evliyiz ve 7 senedir de birlikteyiz. Bu zamanda 5 kere kavga etmemişizdir. Bunuda kavga ilişkinşn tuzu biberi diye düşünem tipler için demek istedim. Aslında kavgasız saygılı bir ilişki daha sağlıklı ve tuz da zaten zararlı
Sana suan devam et ayrılma yada ayrıl diyemem zamanla insan sevebilir ama sana tavsiyem sevmeden evlenme. Bunu düşünüp bu kadar da kasma akışına bırak baktın sevmşyorsun ona da kendine de işkence etme. Ve onun sana güzel gelmesi de çok önemli çünkü hayat arkadaşın olcak. Zaman geçtiği halde hala beğenmiyorsan evlenmeyi düşünme çünkü başta beğenmesemde çok beğendim ve hala da beğenirim kocamı. Üniversitenin ilk senesi aşık olduğum çocuk demiştim geçen yıllarda onu gördüm oda evlenmiş ve hiç beğenmedim ben buna mı aşık olmuşım dedim.
Oğlumla ilgilenirken zar zor yazdım konu kopukluğu filan olduysa kusura bakma inşallah yardımcı olabilmişimdir sana
Sevgi başta olur vs diye düşünen çok insan var bana bu çocuksu geliyor çünkü sevdiğin insanı nasıl zamanla sevmeyebiliyorsan sevmediğin insanı da sevebilirsin aynı şekşlde bir huyunun evlendikten sonra değişeceğini düşünen insanlar var buda yanlış değişmez çünkü bu karakter duygu ile karakteri karıştırmamak lazım. Hayat bu kadar basit değil herşey olabilirBen de size katılıyorum. Zamanla sevilebilir ama sevgi oluşmadan evlenmek iki taraf için de büyük haksızlık olur. Nişanlımı okuldan tanıyordum ama hiç ilgimi çekmemişti. Sadece hakkında hep iyi şeyler duyduğum için bir şans vermek istemiştim. Benim hoşlandığım tarzda bir tipi yoktu ama kendimce belirlediğim en önemli kriterlere uyuyordu. Uzun boylu olduğum için benden uzun olması önemliydi, bu konuda konu sahibinin hoşlanmamasını gayet anlayabiliyorum. İlk başlarda gerçekten fiziksel olarak çok çekim hissetmedim. Tanıdıkça hayat tarzlarımızın, düşüncelerimizin uyumunu gördüm. Ne kadar kibar, düşünceli, duygularını ifade etmekten korkmayan biri olduğunu gördükçe bende bir şeyler değişmeye başladı. Ama tam emin olamıyordum çünkü yüzüne baktığımda hâlâ seviyor muyum sevmiyor muyum diye düşünüyordum hep. Acaba haksızlık mı ediyorum, sevmiyor muyum diye vesvese yapıyordum. Ama biraz daha zaman geçtikçe gözleri çok hoşuma gitmeye başladı, sonra biraz kilo verdi vücudu da hoşuma gitmeye başladı. İşte böyle böyle ben aşık olduğumdan sevdiğimden emin oldum. Bence emin olmadan evlenmeyin. Kimsenin hayatı bu kadar değerli değil
Herkes ayrılın demiş. Çok saçma. Sizin yapmanız gereken şey gidip nişanlınızdan önce özür dilemek. Daha önce duygularınızı paylaşmadığınız için. Sonra da tabikş suan bize yazdığın gibi gerçek hislerinden bahset. Eğer gerçekten seviyorsa sana zaman verir ve sende emin olursun zamanla sevip sevmediğinden. Eşimi başta sevmediğini tipini beğenmediğimi yazdım ama ona en başından beri seni sevmiyorum dedim. Hep açıkca duygularımdan bahsettim kafamın karışık olduğundan bahsettm oda sabırla bekledi seversin belki zamanla dedi. Öylede oldu. Sevdim ve evlendim oğlumuz var. Şuanda herkesten önce gelir benim için. Ama kesinlikle sevmeden evlenme ve evleneceğin insanın iyi baba olup olmayacağından emin ol öyle evlen.Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Benimde böyle biri vardı, simdi hatırlattınız3 aydır bırsey hissetmıyorsan hayat boyu hıssetmezsın .
Nıye kendıne ıskence cektırıyorsun.
Benimde gecmıste böyle bir ılıskım olmustu .
Çocuk çok ıyıydı ailesı kendısı karıyerı .
Bana çok değer verıyordu .
İcımden öpmek bıle gelmiyordu.
Ama annem illa olsun diyordu baskı yapıyordu.
Ama yapamadım ayrıldım .
Pışman mıyım hayır bırsey hıssedemedıysem olmaz.
Bana asık olmaktan korkuyorsun demıstı bıde benim gibi bırıne ask yuzunden ömrumu tukettım ben ama sana asık olmadım dedım.
Kalbını kırdım belkı de bilmiyorum.
Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Bende öyleyim bir kere gorusunce anlarım isteyip istemediğimi.Benimde böyle biri vardı, simdi hatırlattınız1. Bulusmadan sonra benim icin olmayacagi kesindi. Tamam sessiz mülayim birine benziyordu ama bana göre fazla sessizdi ayrıca tipi hoşuma gitmedi, yanıma yakıştıramadim. Güzelce reddettiğim halde günlerce beni ikna etmeye çalıştı, yok şöyle iyiyim böyle yaparim herseyi sererim senin ayaklarinin önüne gibisinden. Maalesef bazıları ikna olmuyor.
Ferhans bu sefer haklı. :)Biz kadınlar zaten iyi niyetli ve duygusal canlılarız.haa beğenmesek beğenmesek de kimi beğenmeyeceğiz, iyice saçı, başı dökük, formuna dikkat etmeyen amca, dayı tipli erkekleri.zaten normal görünümlü, eli yüzü düzgün, anlaştığı birini hiçbir kadın reddetmez.yakişıklı diyorsak da brat pitt demiyoruz zaten.en azından genç adam olduğu belli olsun, delikanlı gibi olsun, dayı gibi durmasın diyoruz bu yani.onu da indiremeyiz daha fazla.aynı yanlış algı operasyonu para konusunda da yaşanıyor.kadınlar paralı erkek sever diye iftira atılıyor.oysa ki tek istediğimiz sağlam kaynaklı, ne idüğü belli olan, düzenli bir iş.onu bile bulamıyoruz, üstüne paracı oluyoruz.
Buradaki sorun bu değil ki. Feda etme sorunu yok ortada. Sorun hanfedinin hemen nişanlanması. Insan bir kaç ay konuşur, tanımaya çalışır. Kimse kimsenin duygularıyla bu kadar kolay oynamamalı. Kaç yaşında insansınız. Aceleniz neydi. Şimdi hem adamcağizin duygularıyla oynayıp, bütün arkadaşları ve ailesinin karşısında utanç duymasına neden olacaksınız.Niye hep feda etmesi gereken taraf kadın. Niye toplum hep bunu bekliyor kadından. Oğulları bir kızı beğenmese aman oğlum fedakarlık yap derler mi hayır. Çünkü cinsellik sadece erkekler için var. Kadın için yok. Eğer anneniz gibi cinselliği erkek için yapılan bir görev olarak görüyorsanız evlenin. Ama öyle değilse hep mutsuz olursunuz.
bence uzatmadan ayırl. sevmeden evlilik olmaz. arkadaş gibi evlilik mi yürür. sizinki tamamen mantık evliliği. sonra daha zor olur evlenirseniz evlilikte çekim şart bence bir insanla sırf iyi biri diye sakın evlenmeyin. iyi bile olsa yaptığı her şey gözünüze batar. siz iş ortaklığı ya da arkadaşlık kuruyorsunuz ki evleniyorsunuz aranızda bir çekim yoksa ona ilgi duyuyorsanız sözleşme yapar gibi evlenirsiniz. sevgi şart bence.Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?