Kendini suçlu hisset çünkü zaten suçlusun! Çoçuktan ayrıl daha da uzatma lütfen.Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
hadi diyelim ki bir çok iyi özelliğinden dolayı evlendiniz ya cinsellik?Merhaba, diger konuyla alakam yok. Bu benim ilk actigim baslik. Demekki benimle benzer seyleri yasayan birileride varmis. Onada bi goz aticam
Ayrilmalisin bir ilişkide en önemli şeylerden biri tutku ve cinsellik . Eğer bunlar yoksa 2 kardeş gibi gezmenin bir anlamı yok büyük konuşmayın ama benden kısa biriyle yapamazdım bir ömür gözüm yakışıklı karizmatik adamlarda kalabilirdiMerhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Bu konuya özellikle yorum yapmak istedim. Diğer yorumları okumadım fakat birçok insanın at nişanı ne saçma vs demiş olduğunu düşünüyorum. Aslında okuyunca aynısını düşündüm ve eşimle nasıl tanıştığım geldi aklıma. Sana da belki ilham olur kısaca bahsedicem.Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Aynı yatağa girdiğinde buz gibi olacaksın bitse de gitsek diyeceksin çoğu kez başım ağrıyor diyeceksin o mütevazi sıcak adam senin soguklukugunla buza dönüşecek sinirli agresif biri olacak ve sen ben seninle kalbin için evlendim diyip pişman olacaksin sevgisiz evlilik her iki insanı da çıldırtır yapma ayril bugünü değil gelecegini kurtarMerhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Valla ben her zaman mantığı ön planda olan birisiyim o yüzden buradaki diğer cevaplar gibi yorum yazamayacağım. Evlendigimiz kişinin dış görüşü değil ortak paydalarımız, paylaştıklarımız, hayattan bekletimiz, siyasi görüşümüz, dini hassasiyetlerimiz ve karakteri çok daha önemli. Eğer bunlar tamamsa bence de dış görünümden feragat edilebilir. İyi bir baba ve eş olmayacaksa Brad Pitt olsa ne fayda mesela. Diğer yorumlarda çok sevip evlendiği halde sorun yaşayan kişilerin konularından bahsetmişler ama o konuların ortak paydası zaten eşlerin kötü karakterleri.Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Hayır. Bu adama haksızlık.Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Huyla yatağa girmeyeceksiniz. Haa bir de sevmeden evlenmenin amacı ne ki? Ne katacak insana ?Merhaba arkadaslar,
Sizinle bi derdimi paylasip, fikirlerinize ihtiyacim var cunki artik cevremdeki kimseye anlatamiyorum, beni anlamiyorlar. Simdiden okudugunuz icin tesekkur ederim.
Ben 29 yasinda bi bayanim. Nisanlimla tanismadan once hic bi sekilde bi sevgili yada herhangi bi iliskim olmadi. Onceligim hep egitim ve is tecrubemdi. Bikac ay once ailem beni gorucu usulu biriyle tanistirmak istedi. Bende kendimi artik evlilige hazir hissetigim icin kabul ettim. Ilk gorugumde tip’ini begenmedim ama sonraki bulusmalarda cogu konularda hemfikir oldugunu farkettigim icin, ve zamanla severim umuduyla nisanlanmayi kabul ettim.
Suan 3 aydir nisanliyiz ve ben ona hala isinamadim. Nisanlim huy ve karakter olarak cok iyi bi insan. Caliskan, sigara alkol kumar gibi kotu aliskanlari olmayan, efendi ve saygili. Ama tip’i bana cekici gelmiyor. Kel, benden kisa ve yuzu bana cekici gelmiyo. Bu yuzdende hala alisamadim, biturlu sevemiyorum onu. Birlikte vakit geciriyoruz, haftada en az bi kez bi aktivite yapiyoruz ama sanki bana normal bi arkadasla bulusuyomusum gibi geliyo. Beni eve biraktiktan sonra onu özlemiyorum, onu dusunmuyorum, is’te calisirken aceba suan napiyo demiyorum. Nisanlim ise tam tersi. Bana ilk goruste asik oldugunu soyledi, surekli beni dusundugunu beni ozledigini soyluyo. Ben bunlari duyunca mideme agrilar giriyo, kendimi suclu hissediyorum.
Onemli olan ic guzelligi dedikce meger kendimi kandirmisim diye dusunuyorum. Hergun aceba ayrilsami diye dusunuyorum.
Arkadaslarima fikrini sordugumda “biz yakisikliyla evlendikde noldu, hergun kavga dovus” diyolar. Aileme konuyu actigimda ise “29 yasindasin, bu saatten sonra bazi kriterleri feda ediceksin, iyi cocuk ayrilma” diyolar.
Kafam cok karisik. Simdi sevmezsen zamanla hala sevebilirmiyim? Yada ayrilsam, bukadar iyi huylu birini bulabilirmiyim diye dusunmekten geceleri uyuyamiyorum. Lutfen yardim edin sizce ne yapmamiyim?
Tamam da insan bir bütündür.ya seversin ya sevmezsin.şu olmasa da olur denilir mi ? Garip geldi yazdığınız.Valla ben her zaman mantığı ön planda olan birisiyim o yüzden buradaki diğer cevaplar gibi yorum yazamayacağım. Evlendigimiz kişinin dış görüşü değil ortak paydalarımız, paylaştıklarımız, hayattan bekletimiz, siyasi görüşümüz, dini hassasiyetlerimiz ve karakteri çok daha önemli. Eğer bunlar tamamsa bence de dış görünümden feragat edilebilir. İyi bir baba ve eş olmayacaksa Brad Pitt olsa ne fayda mesela. Diğer yorumlarda çok sevip evlendiği halde sorun yaşayan kişilerin konularından bahsetmişler ama o konuların ortak paydası zaten eşlerin kötü karakterleri.
Bir de o yıllar illa evli geçince mi dolu geçmiş olacak.bekar olan herkesin hayatı çöp mü ? Sevmediğin biriyle vakit geçirerek neye yetişiliyor yani?Al benden de o kadar. Asla anlamıyorum bir şeylere geç kaldığını zanneden insanları. Ya hu her halükarda o yaşa geleceksin nasıl olsa. O yaşta mutlu olmak mı daha önemli yoksa geç kaldım korkusuyla içine sinmeyen işlere kalkışmış olmak mı?
Şu ilişki işlerini beceremeyen kişilerin kariyerime odaklandım, o işlere vakit kalmadı falan demesi çok gıcık gerçekten.biz hepimiz zaten eğitimsiz, işsiz güçsüzüz de bir tek bu kişiler kariyer yapmış.kariyer dedikleri de sanki ceoluk, bildiğin öğetmenlik, tezgahtarlik.29 yaşına kadar flört bile etmeden odaklandiginiz egitiminize rağmen aceba aceba yazmaniz
Beğenmeden olmaz diyenlerdenim hep ama forumdan okuduğum kadarıyla bazıları beğenmeden de yürütebiliyor hatta sonradan beğeniyorum ama siz yapabilecek olsanız 3 ayda yapardınız.
Biz kadınlar zaten iyi niyetli ve duygusal canlılarız.haa beğenmesek beğenmesek de kimi beğenmeyeceğiz, iyice saçı, başı dökük, formuna dikkat etmeyen amca, dayı tipli erkekleri.zaten normal görünümlü, eli yüzü düzgün, anlaştığı birini hiçbir kadın reddetmez.yakişıklı diyorsak da brat pitt demiyoruz zaten.en azından genç adam olduğu belli olsun, delikanlı gibi olsun, dayı gibi durmasın diyoruz bu yani.onu da indiremeyiz daha fazla.aynı yanlış algı operasyonu para konusunda da yaşanıyor.kadınlar paralı erkek sever diye iftira atılıyor.oysa ki tek istediğimiz sağlam kaynaklı, ne idüğü belli olan, düzenli bir iş.onu bile bulamıyoruz, üstüne paracı oluyoruz.Bize neden dış görünüş önemli değil yeter ki içi güzel olsun anlayışı yüklendi ki bu kadar? Evet tabii ki sevdikten sonra dış görünüşü önemli değil ama dediğim gibi sevdikten sonra. Ben de eşime ilk görüşte aşık olmadım ama tanıdıkça dış görünüşünü beğenmeye başladım ve aşık oldum. Eğer inancınız varsa zaten dinen de beğendiğiniz, içinizin ısındığı biriyle evlenmek öğütleniyor.
O kadar haklısın ki. Güzel bir kadın fotoğrafının altına hamile karımı doğumda bırakırım bunun için yazan erkekler hayatı boyunca sadık olacağı erkeğin azıcık sağlam kaynaklı olmasını istemesini paragözlük olarak görüyor. Kendileri kadın olsaydı zengin adamların peşinde gezerlerdi.Biz kadınlar zaten iyi niyetli ve duygusal canlılarız.haa beğenmesek beğenmesek de kimi beğenmeyeceğiz, iyice saçı, başı dökük, formuna dikkat etmeyen amca, dayı tipli erkekleri.zaten normal görünümlü, eli yüzü düzgün, anlaştığı birini hiçbir kadın reddetmez.yakişıklı diyorsak da brat pitt demiyoruz zaten.en azından genç adam olduğu belli olsun, delikanlı gibi olsun, dayı gibi durmasın diyoruz bu yani.onu da indiremeyiz daha fazla.aynı yanlış algı operasyonu para konusunda da yaşanıyor.kadınlar paralı erkek sever diye iftira atılıyor.oysa ki tek istediğimiz sağlam kaynaklı, ne idüğü belli olan, düzenli bir iş.onu bile bulamıyoruz, üstüne paracı oluyoruz.