- 19 Aralık 2018
- 44
- 3
- 36
- 26
- Konu Sahibi meraklimelahat35
- #1
Uzun yazacağım lütfen bıkmadan okursanız sevinirim. Öncelikle nişanlım ve ailem arasında kaldım. Biz birbirimizi çok seviyoruz ve güzel anlaşıyoruz. Bir süredir de birlikte yaşıyorduk zaten. Nişanlımla daha önce tek oda yapmaya karar vermiştik sonra benim fikrim değişti. Annem salon oturma odası ayrı olsun nasılsa ilerde cocuklarınız olduğunda tek odaya geçeceksiniz yeni eviniz güzel olsun dedi. Bana mantıklı dedi ama nişanlım bunu kabul etmedi ben tek istiyorum ve illaki salonda yatacağım dedi. En geniş odaymış. Ayrıca masa ve konsol almayı bile kabul etmedi. Biz o şekilde eşya bakmaya gittik ve ben onu bozmamak için salon takımı bakmadım o gün koltuk almadan geldik. Annem biraz söylendi. Bu sefer nişanlımda arabayla sürat yaptı. Bu sefer annem de sinirlendi. Neden surat astığımı hiç konuşmadığımı baskı altında mı olduğumu söyledi. Ertesi gün dışarı cıkacağım zaman annem izin vermedi beni çiğneyemezsin dedi. Bende annemin böyle yaptığını söyledim babanı ararım dedi. O sıra annem geldi elimden telefonu aldı buraya gel oğlum konusalım dedi. O gün oturup konuşuldu. Annem açıkca söyle söyledi: biz seni zora sokmak istemiyoruz evlenirken altın istemedik ne yaparsan o dedik düğüne ortak olduk sırf destek olmak için yok gücümüzle en güzelini yapmaya calısıyoruz ama eşya bile almıyorsan (nişanlımın Durumu daha iyi aileme göre) niyetini anlayamadık oğlum açıkcası senden korktuk ben sana nasıl güveneyim yarın bir gün kızımı ortada bırakmayacağını evi ortak yap o zaman dedi. Nişanlımda sinirlendi ticaret mi bu gibisinden. Biraz gerildiler. Annemde kızgınlıkla kızım gözyaşı dökerse hayatı zindan ederim gibisinden bir şeyler dedi. Orada müdahale etmediğime cok pişmanım. Sonra bir şekilde tatlıya bağladık ve biz güle oynaya esyalarımızı aldık istediğimizden çok mutluyduk dualar ettik.. ertesi gün nişanlım bana sende annen gibi mi düşünüyorsun dedi. Bende aslında niyetinin zora sokmak olmadığını annemin kaygılarını anladığımı ama evi istemediğimi söyledim. Annemin yanında gibi düşünüp benden ayrıldı. Bir gün boyunca yalvardım yakardım o ağladı ben ağladım. Ama bu sürede ne ahlaksızlığımız kaldı ne karakterimiz. Hepsini yuttum. Annem isterse özür dileyeyim dedi. Yanaşmadı nişanlım. Halbuki ben ailesinden bile özür dilemiştim sizin desteğiniz lazım anne baba yanımızda olun demiştim.. Ve dedim ki yaptığımın hata farkındayım ama düzen bozulmasın evliliğimiz ertelenmesin cocuk oyuncağına döner diye. İşte hala aynı şeyler sürüyor.. Ben unutamam bu ahlaksızlığı diyor zamana ihtiyacım var diyor. ben nerde yanlış yapıyorum veya nişanlım mı hatalı annem mi?