hanımlar merhaba, bir konuda fikir almak istiyorum.
Erkek arkadaşım polis, evi ya da arabası yok.
biz onlara göre maddi olarak daha iyi bir durumdayız var. Annem sıkıntı çekerek bir şeyler sahibi olduğu için ileriye dönük benim sıkıntı çekmemi istemiyor…
Erkek arkadaşımın ailesinin de evi yok ama babası da aynı kendisi gibi polis, yani anlayacağınız durumları kötü değil. Gayet kendi kendine yeten bir aile.
Annem maddiyat konusunda sıkıntı çekeceğimi düşünüp yeri gelince,
karşındaki de senin kadar varlıklı olsun diyor.
Beni koruma iç güdüsü ile bunu dediğinin farkındayım ama artık düşününce o kadar bunalıyorum ki.
Annelerimizi tanıştıracağız bu ön yargılı yaklaşımı yüzünden tanıştırmak bile istemiyorum bazen,
ya acaba bir kulp bulur da ailesini sevmezse ve karşı çıkarsa diye çok yoruluyorum…
Ne yapacağım bilmiyorum.
Aynı durumu yaşayan ya da yaşamış olanlar var mı? Ne yapmalıyım?
Annemin bu ön yargısını nasıl kırabilirim?
Çok ama çok stres yapıyorum, çok mutsuz hissediyorum.
Erkek arkadaşımla birbirimizi 3 senedir tanıyoruz, 3 sene boyunca beni düşündüğümde kıracak hiçbir şey yapmadı, onunla ilgili hep güzel şeyler hatırlıyorum, çok seviyorum.
Bu durumda ne yapmalıyım?
Yapıcı yorumlar olursa çok sevinirim, hiç iyi bir ruh hâlinde değilim ve mutsuz hissediyorum.
Hepinize teşekkür ederim
Erkek arkadaşım polis, evi ya da arabası yok.
biz onlara göre maddi olarak daha iyi bir durumdayız var. Annem sıkıntı çekerek bir şeyler sahibi olduğu için ileriye dönük benim sıkıntı çekmemi istemiyor…
Erkek arkadaşımın ailesinin de evi yok ama babası da aynı kendisi gibi polis, yani anlayacağınız durumları kötü değil. Gayet kendi kendine yeten bir aile.
Annem maddiyat konusunda sıkıntı çekeceğimi düşünüp yeri gelince,
karşındaki de senin kadar varlıklı olsun diyor.
Beni koruma iç güdüsü ile bunu dediğinin farkındayım ama artık düşününce o kadar bunalıyorum ki.
Annelerimizi tanıştıracağız bu ön yargılı yaklaşımı yüzünden tanıştırmak bile istemiyorum bazen,
ya acaba bir kulp bulur da ailesini sevmezse ve karşı çıkarsa diye çok yoruluyorum…
Ne yapacağım bilmiyorum.
Aynı durumu yaşayan ya da yaşamış olanlar var mı? Ne yapmalıyım?
Annemin bu ön yargısını nasıl kırabilirim?
Çok ama çok stres yapıyorum, çok mutsuz hissediyorum.
Erkek arkadaşımla birbirimizi 3 senedir tanıyoruz, 3 sene boyunca beni düşündüğümde kıracak hiçbir şey yapmadı, onunla ilgili hep güzel şeyler hatırlıyorum, çok seviyorum.
Bu durumda ne yapmalıyım?
Yapıcı yorumlar olursa çok sevinirim, hiç iyi bir ruh hâlinde değilim ve mutsuz hissediyorum.
Hepinize teşekkür ederim