• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

NE BİR ARKADASİM VAR, NE BİR KOMSUM

maalesef benimde yok.komşum arkamdan dedikodumu yapan biri.sıcak yaklaşmaya çalıştıkça daha çok dedikodumu yaptı.yaşı benden büyük.perdelerimi açmamamdan tutunda,kapıları sert kapatmama kadar dedikodumu yapıyor.eşimle tartışma yaşadığımda ertesi gün kapımı çalıyor.rahatsız oluyorum ağlamandan,psikolojim bozuluyor diyor.misafirlerim geldiğinde sesten rahatsız olduğunu söylüyor bide karşıma geçip ders vermeye çalışıyor..böyle insan sevilir mi?
Yuh, terbiyesiz. Bu tarz insanlar nerede yatacaklar acaba.. Utanc duyulacak bir karakter, Allah da onun ayiplarini gün gelir serer ortaya. Tövbe tövbee..
 
Evliyim, çocuğum var eşimi seviyorum onunla mutluyum ama yine de kendimi yanlız hissediyorum, insan konuşacak dertleşecek bi arkadaş bir akran istiyor. Neden olmuyor bilmiyorum insanlara sıcak ve yardımsever davranıyorum ama yetmiyor. Herkes kendi akrabasını kendi çevresini biliyor dışarıdan kimseyle samimi olmak istemiyor. Kız kardeşi kuzeni çevresi olana kalabalık ailelere gıpta ile bakıyorum. Benim yok bari arkadaş edineyim dedim. Bu koca şehirde o da olmuyor. Herkes o kadar soğuk ki samimi olmak belli ki kimse istemiyor. Evleneli 5 yıl oldu apartmanda tanıdığım kimse yok. Kek yapıp komşulara dağıttım tanışmak için öyle de kaldı. Anca zorlayarak bisiler olursa oluyor. Ben de bu durumdan çok yoruldum artık. Takımıyım diyorum ama aklıma gelmiyorda değil evde ölsem kalsam kimse farkında olmiyacak. Memur çocuğuyum hayatım tam bir düzene alismisken ordan kopup yenisine alışmaya çalışmakla geçti. Velhasıl sağlam arkadaşım hiç olmadı. Üniversite desen şehir dışında okuduğum için tüm arkadaşlarım turkiyenin çeşitli illerine dağıldı gitti. Okul bittiğinde yine yapayalnızdım. Ama çok dert edinmedim. Ama insan yeri geldiğinde arıyor. Çocuğumun mevlûdunu yapamadım bu koca şehirde ne acı... Asıl böyle durumlarda insanın zoruna gidiyor. Gerçekten bir ben miyim acaba bu durumda olan...
Ayni durumdayiz. Ben de ne bir kutlama ne bir mevlüt yapabildim bu yüzden. Herkes dogumdan sonra birseyler yapar eder, insan gercekten o zaman anliyor dedigin gibi. Iki arkadas oldu gibiydi ama fesat ciktilar. Kiskanclik falan derken erkenden gözüm acildi. Hic misafirim olmuyor genelde, ben de hep evdeyim ya da disarda yürümeye cikarim. Belki de böyle daha iyi diyorum icimden. Icten hesapli, kisakanc ve kötü gözle bakan insanlardansa yalniz olmak daha iyidir. Iyi insanlar yok mu, var. Ama onlar da senin benim gibi köselerindeler malesef. Kader bizi bulustursun bari. Samimi bir dost bulmak hayli zor bu dönemde..
 
Bi
bir mesaj beni bu kadar anlatır varya mesajımı okursanız bende yarın anlatayım size
Bu mesajı çok kötü bir ruh haliyle yazmıştım. Gözlerim dolarak. . Gecenin bir yarısı. . Genelde yalnızlığımla barisigimdir. ama bazi zamanlar dokunuyor işte. Bu mesajı da yılbaşı zamanı yazmıştım. Herkesin kalabalık parti havasında kutladığı yılbaşında sanki bir ben yapayalnız gibiydim.
 
Ayni durumdayiz. Ben de ne bir kutlama ne bir mevlüt yapabildim bu yüzden. Herkes dogumdan sonra birseyler yapar eder, insan gercekten o zaman anliyor dedigin gibi. Iki arkadas oldu gibiydi ama fesat ciktilar. Kiskanclik falan derken erkenden gözüm acildi. Hic misafirim olmuyor genelde, ben de hep evdeyim ya da disarda yürümeye cikarim. Belki de böyle daha iyi diyorum icimden. Icten hesapli, kisakanc ve kötü gözle bakan insanlardansa yalniz olmak daha iyidir. Iyi insanlar yok mu, var. Ama onlar da senin benim gibi köselerindeler malesef. Kader bizi bulustursun bari. Samimi bir dost bulmak hayli zor bu dönemde..
 
Ben geçen gün, kazık yediğim ve kafam rahat olsun diye bağımı yıllar önce kopardıgim arkadaşlarımı aradım. Yanlızliktan sacmaliyorum.
 
tek büyük şehirlerde değil her yerde aynı sorunlar bence. eskiden gelip gittiğimiz insanlarla bile sebepsiz yere sokakta selamlaşmıyoruz bile. çoğu insan bikaç kişi olsun etrafında onlarla yetiniyor bense bi kaç tane değil bir sürü insanla hoş muhabbet gelip gitmeler ekstra şeyler yapmak istiyorum ama iki tarafında istemesi lazım tabi :)
 
emin ol saçmalamıyorsun canım bende bugün nerdeyse o haldeyim herkesi arıyorum akraba aile hiç farketmedi ama sonuç evde oturmaca :(
 
maalesef benimde yok.komşum arkamdan dedikodumu yapan biri.sıcak yaklaşmaya çalıştıkça daha çok dedikodumu yaptı.yaşı benden büyük.perdelerimi açmamamdan tutunda,kapıları sert kapatmama kadar dedikodumu yapıyor.eşimle tartışma yaşadığımda ertesi gün kapımı çalıyor.rahatsız oluyorum ağlamandan,psikolojim bozuluyor diyor.misafirlerim geldiğinde sesten rahatsız olduğunu söylüyor bide karşıma geçip ders vermeye çalışıyor..böyle insan sevilir mi?
Ayy o ne biçim komşu bnce sen onun bi haddini bildir
 
Yalnız kalmamak için ilka arkadaşa gerek yok. İstanbulda Lösev var mı var gidin gönüllü olun. Kanserli çocuklar için gönüllü çalışın. Ordaki annelerle ve gönüllülerle arkadaş olursunuz. Çocuk Esirgeme Kurumları var, çocuğunuzun yaş grubu olan kurumu bulun böylece cocugunuzla beraber gidebilirsiniz. Bunlar gibi pek çok yer bulursunuz böylece hem kendinizi faydalı hissedersiniz hem de yalnız kalmazsınız:KK50:
 
Back