- 4 Ocak 2013
- 550
- 305
- 333
Büyük sehirlerde herkes öyle. Örnek vereyim, dayimin esi mesela. Bir cocugu var birde kocasi, yani dayim. Baska kimseleri yok kaldiklari yerde. Varda yok daha dogrusu. Birde arkadasim var, komsulari felan iyi ama öyle sizin gibi degil diyor. Hem yengem hemde arkadasimin tek cocugu var, esleri calisiyor gec saate kadar. Hasta olmamak icin dua ediyormus ikiside, hasta olurlarsa yardim edecek kimseleri olmadigi icin, cocuklari bu yüzden perisan olmasin diye. Keske ayni sehirde olsaydiniz diyorum yengemle arkadasima, yaslarida yakin birbirine. Sehirlerde yakin aslinda bir feribota binilecek o kadar ama iste ayni yerde olmayinca olmuyor.
Cok zor bir durum anliyorum sizi, ama birde benim gibi olanlar var. Dogup büyüdügüm sehirdeyim, en sevdigim arkadasim cok uzakta, digeri evlendi kizi disari bile birakmiyorlar dogru düzgün, birtanesiylede hic görüsemiyorum isi yogun. Yani arkadasim var ama görüsmemize engel seylerde var. Yani tek siz degilsiniz, herkes muzdarip bundan. Annemin cevresine hep imrenirim, arkadaslariyla sIk sIk görüsürler. Bizden önceki jenerasyon cok daha sosyal.
Cok zor bir durum anliyorum sizi, ama birde benim gibi olanlar var. Dogup büyüdügüm sehirdeyim, en sevdigim arkadasim cok uzakta, digeri evlendi kizi disari bile birakmiyorlar dogru düzgün, birtanesiylede hic görüsemiyorum isi yogun. Yani arkadasim var ama görüsmemize engel seylerde var. Yani tek siz degilsiniz, herkes muzdarip bundan. Annemin cevresine hep imrenirim, arkadaslariyla sIk sIk görüsürler. Bizden önceki jenerasyon cok daha sosyal.