Daha önceki konumu okumayanlar için derdimi en son paragrafta belirteceğim. Ben artık sevmek istemiyorum ben unutmak istiyorum ama her ayağa kalkmak istediğimde biraz daha dibe düşüyorum. Aynı mahalede oturuyoruz her sokaktan geçtiğimde gözümde canlanıyor. Lütfen yardım edin ben nasıl ayağa kalkacağım? Ben nasıl unutacağım?
Erkek arkadaşım ile devam eden 8 yıllık bir ilişkimiz vardı. Ancak geçtiğimiz pazartesi günü ( doğum günüm bu arada ) ayrıldık. Geçen sene anne ve babasını trafik kazasında kaybetti pisikolojik olarak iyi bir durumda değil bu zamana kadar hep destek oldum alttan aldım davranışlarımda ihtimam gösterdim kırmamak incilmemesi adına yapılabilecek her şeyi yaptığıma inanıyordum taki pazartesi gününe kadar. 3 gün öncesinde yaz tatilimizi beraber yapıp gayet güzel şekilde döndük kafası hep karışık ve doluydu bunu biliyordum kendisi de bunu hep ifade ediyordu zaten ama hep farklı kişiler farklı şeyler üzerine düşüncesi vardı. Pazartesi günü beni aldı karşısına paşa paşa 'Ben bir döngünün içerisindeyim seni seviyor muyum yoksa sen bende bir alışkanlık mısın senin hayatımda olmanı istiyor muyum bilmiyorum biraz ara vermek kendimi dinlemek ve tartmak istiyorum şu zaman geçsin bakalım olursa olur olmazsa olmaz' dedi. Tabi ben yerle bir oldum doğum günümde sürpriz beklerken benimle konuşulan konu çok farklıydı. 'Ben bu zamana kadar sana hep destek oldum, her konuda yardımcı olmaya çalıştım sen bana neler söylüyorsun' dedim. ( geçen sene anne - babasını ilk kaybettiği zamanda da bu tip bir durum olmuştu ) Sen gideceğim diyorsun tamam diyorum geleceğim diyorsun tamam diyorum ben senin bu zamana kadar her şeyine eyvallah dedim. Ben buraya bunları duymak için gelmedim sen beni yerle bir ettin dedim. Neyse sen zaten gelmek istediğin zaman ararsın, yazarsın, gelirsin sen yolunu bulursun dedim kalktım gittim. Konuşurken yüzüm haricinde her yere bakıyordu her halde ortada anlam veremediğim bir şeyler oldu ama ben anlamadım. Kendimi hiç bu kadar aciz hissetmedim gururum yerle bir oldu günlerce ağlamaktan gözlerim şişti ama inat ettim aramadım mesaj atmadım bunları yapmayı da düşünmüyorum zaten ondan da ses yok. Şimdi size ihtiyacım var sizce ne oluyor ve benim ne yapmam gerekiyor bilmiyorum içinden çıkamıyorum. Lütfen yardım edin..
Ben unutmanın yollarını ararken nasıl olur da bir insan bu kadar belirsizliğe sürüklenir bilmiyorum.
Dün akşam işten çıktıktan sonra telefonumda bir mesaj ;
- Çıktın mı?
* Çıktım.
- Görüşelim mi?
* Görüşelim.
Daha sonrası nerede şurada gibi gelişiyor.
Ortalama 30 dakika aynı ortamda bulunduk bunun belki 10 dakikası kesik kesik konuşmuşuzdur. Ne onun söylediklerine ben cevap ve tepki verdim nede o benim söylediklerime tepki verdi.
Devamında anlayabilmeniz için benim konuşmalarımı * ile arkadaşımın konuşmalarını - ile belirteceğim.
* Seni dinliyorum?
- Konuşalım bitsin gidiyim mi diyorsun?
* Hayır konuşmak istedin, seni dinliyorum.
- Bana öfkeli yada kinli misin?
* Hayır sana karşı bir şey hissedemiyorum şuan
- Ben uzun zamandır seninle yaptıklarımızdan keyif alamıyordum.
- Ben uzun zamandır düşünüyorum bu alışkanlık durumunu hiç sana yansıttım mı?
* Hayır hiç bir şekilde yansıtmadın böyle bir düşüncen olduğunu bilseydim bende ona göre davranırdım.
- Düşünüyordum zaten sonrasında alışkanlık ile ilgili bir yazı okudum bu dedim benim yaşadığım hissettiğim bu..
* İyimiş.
* Ne kadar zamandır böyle düşünüyorsun?
- 1 sene
- Ne hissediyorsun?
* Sana kırgınım sana kızgınım..
- Beni parça pinçik edip parçalamak istiyor musun?
* İstemiyorum.
- Bana bir şey söylemek geçiyor mu içinden?
* Geçmiyor. Beni neden çağırdın?
- Bilmiyorum.
* Aklında bir şeyler varmış ki görüşelim dedin.
- Bilmiyorum.
- Bu süre zarfında ellerini semaya açıp dua ettin mi?
* Ettim
- Ne için ettin?
* Söyleyeyim. Ben önceden hep olsun diye dua ederdim, şuan sadece hayırlısını istiyorum.
* Sen madem ki bunu düşünüyordun neden benimle tatile gittin? Sen beni kullandın bunun başka açıklaması yok. Ben bu kadar zamandır sadece bunu düşünüyorum sen beni kullandın. Ben sana bu kadar güvenmişken sana teslim olmuşken
- Yok öle bir şey kesinlikle!!
* Neden aynı yatakta yattın o zaman benimle neden elimi tuttun neden güldün eğlendin hiç bir şey yokmuş gibi davrandın.
- Bilmiyorum.
* Ben senin içinde bulunduğun durumu biliyorum anlıyorum seni ama bende bunu hak etmedim ki. Sen bunu bu kadar zamandır düşünüp uygulamadıysan tatile gittiysen bence bu 1 gün sadece 1 gün daha bekleyebilirdi. Bu senin yaptığının adı bencillikten başka hiç bir şey değildi. Yıktın geçtin beni..
Yüzündeki mahçup ifadeyi yıllar geçse de unutamam her halde acısı içinden çıkamadığı düşünceleri yüzünden belliydi...
- Gidelim mi artık?
* Gidelim.
Arabadan inmeme yakın;
* Sana daha önce bir şey söylemiştim hatırlıyorsan senin destek alman gerekiyor senin prof. bir destek alman gerekiyor. Bugün ben yarın kimler kimler hayatından gider. Dibe batıyorsun çıkman için bunu yapman lazım..
* İyi akşamlar. Dedim indim arabadan.. Ben neden görüştüğümüzü anlamadım, gelişme yok sonuç yok. Düşün düşün içinden çıkamıyorum...