Hiç karışma,siz demeyin ama ben olsam" okumuş ,elinde parası olan koca adama annelik yapmak kolay,aklı önceden neresine kaçmış "derdim.Kızlar merhaba, biraz uzun olacak ama okuyanlar olursa çok sevinirim :) eşimin anne babası eşim küçükken boşanmışlar bi tane zihinsel engelli kardeşi var o sırada engelli kardeşi bebek, kendisi 8 yaşındaymış... Kayınvalidem ben bu çocukları babamın evinden getirmedim diyerekten ikisini birden babaannenin kapısına atıp hiç evlenmemiş, evlenmeyi de düşünmeyen erkek ve kız kardeşinin yaşadığı eve memleketine gitmiş taaa ki aradan 20 küsur sene geçip,eşim okuyup meslek sahibi olana kadarEşim meslek sahibi olup kendine bir bekar evi tutunca çıkıp gelip eve yerleşmiş, engelli kardeşe hâlâ halar ve babaane bakıyor. Neyse o eşimle birlikte kalırken biz tanışıp evlenmeye karar verdik ve hanımefendi beni kapalı olmadığım için kabullenmedi gelin olarak, kendisi bu süre zarfında hacca gidip gelmiş beş vakit namaz kılıp dini sohbetlere gidiyor. Eşim de baba tarafıyla gelip beni istedi ve nişanlandık böylece kabullenmek zorunda kaldı. Bu defa da ayrı evde yaşamam diye diretti eşim de "en azından deneyelim olmazsa evleri ayırız" diyerek beni ikna etti.... Denedik ama bu süre zarfında kadın bana gün yüzü göstermedi kıyafetlerimden iç çamaşırlarıma kadar karıştı, çeyizlerime de kız kardeşiyle bir olup "markasız bunlar götür bunları çöpe at" diyerek ağlattı beni yani sürekli psikolojik şiddet uyguladı ve biz de krediyle ev alıp kendi evimize taşındık, evleri ayırdık, bizimle yaşamaya devam edebilmek için numaradan bayıldı, 7 sülalesini araya soktu eşimle konuştular ayırmamamız için ama yine de ayırdık evleri (bu süre zarfında onun babasından kalma maaşı olmasına rağmen eşim onun kirasını ve her türlü masrafını karşılardı, markete bile gidecek olsa eşimi arar arabayla götürür eşim) 4 yıldır ayrı evlerde yaşıyoruz (yine evime geldikçe ben lavaboda filansam yatak odama dalıp çekmecelerimi karıştırır kızınca da düzenini merak ediyorum ne var bunda der) bu süre zarfında henüz çocuk sahibi olma isteğimiz olmadı ve o konuda da ayrıca baskı yapıyor neyse deprem oldu bizim ev ağır hasar aldığı için başka bir şehre taşındık onun evi hasarsız ama kardeşine gitti bu süre zarfında. Geçen gün eşimi aramış "ben depremden korkuyorum artık yalnız yaşayamam sizinle kalacağım" demiş. Eşim de kesin bir dille reddetmiş "sana kendi ailenin yaşadığı yerde ev tutarım" demiş (onun ailesi başka bir şehirde).. o da "karın istemyosa bırak boşansın bakalım boşanabiliyor mu" demiş. Öyle deyince eşim de sinirlenmiş "karım değil ben istemiyorum sen çok baskıcı müdahaleci bir insansın boşansak da ben seni istemiyorum" filan demiş.. o da küsmüş "beni başından atmaya mı çalışıyorsun" filan demiş... Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?
Boşan ( kızmayın kızlar,ALLAH aşkına böyle adamlar asla evlenmemeli yani yol yakınken tam boşamalik)Bayanlar nasıl yapacağımı bilmiyorum fikir almak amaçlı bunu paylaşıyorum ben eşimle 7 aylık evliyim evlendiğim günden beri sorunlarımız bitmedi bitmiyorda evlendik internetten inatagramdan kadınlara bakıyodu sürekli uygunsuz fotoğraflara daha sonrasında çok kez uyardım devam etti şuan pek görmüyorum şuanda ilgisizliği başladı sürekli arkadaşlarıyla geziyor oyun oynuyor 25 yaşında ama hala bir çocuk bana zaman ayırmıyor karı koca olduğumuzu yatakta hatırlıyor bazen delice kavga edip 3 4 gün konuşmuyorum muhattap dahi olmuyorum akşam yatağa yattığımızda arkamı dönüp yatıyorum aradan zaman geçtikten sonra kendisi sarılıp sırnaşmaya başlıyor yapma bidaha diyorum tamam diyor yine oluyor yine aynı devam kavga vs aramaz sormaz ben ararım sürekli gezelimmi vs planları hep benim söylememi bekler ben artık ne yapacağımı şaşırdım nasıl bi tepki koymalıyım?
Babaanne ve halalar için hâlâ en önemli şey eşimin huzuru ve mutluluğu o yüzden benim de canımı sıkacak hiçbir şey yapmadılar şimdiye kadarO babaanne ile hala cennetlik
Kv ise isterse her ay umreye hacca gitsin tam cehennemlik
Görüşmeyin, eşinize konusunu bile açmayın, insan doğurdu diye ana olmuyor
Aslında eşim de dediklerinizin hepsini adı gibi biliyor da hiç o konuda bir şey demedi annesine bizim ilişki ilk önce arkadaşlıkla başlamıştı o zamanlar anlatıyorduHiç karışma,siz demeyin ama ben olsam" okumuş ,elinde parası olan koca adama annelik yapmak kolay,aklı önceden neresine kaçmış "derdim.
Hoş asla böyle bir kadınla birlik oturmaz,bunu teklif eden adamida bırakırdım ,neyse siz siz olun asla vicdanına oynamayın,yoksa bu kadın sizin yuvanizi dağıtır.Akilli olun.....
Eşinizin annesinin akıl sağlığı çok yerinde değil gibi geldi bana.Eşiniz iyi ki anne ile yaşamamış.O da belki onun yanında dengesiz işsiz biri olurdu.Baba tarafı iyi yetiştirmiş anlaşılan.20 sene sonra yanına almasıda inanılır gibi değil aslında.Kızlar merhaba, biraz uzun olacak ama okuyanlar olursa çok sevinirim :) eşimin anne babası eşim küçükken boşanmışlar bi tane zihinsel engelli kardeşi var o sırada engelli kardeşi bebek, kendisi 8 yaşındaymış... Kayınvalidem ben bu çocukları babamın evinden getirmedim diyerekten ikisini birden babaannenin kapısına atıp hiç evlenmemiş, evlenmeyi de düşünmeyen erkek ve kız kardeşinin yaşadığı eve memleketine gitmiş taaa ki aradan 20 küsur sene geçip,eşim okuyup meslek sahibi olana kadarEşim meslek sahibi olup kendine bir bekar evi tutunca çıkıp gelip eve yerleşmiş, engelli kardeşe hâlâ halar ve babaane bakıyor. Neyse o eşimle birlikte kalırken biz tanışıp evlenmeye karar verdik ve hanımefendi beni kapalı olmadığım için kabullenmedi gelin olarak, kendisi bu süre zarfında hacca gidip gelmiş beş vakit namaz kılıp dini sohbetlere gidiyor. Eşim de baba tarafıyla gelip beni istedi ve nişanlandık böylece kabullenmek zorunda kaldı. Bu defa da ayrı evde yaşamam diye diretti eşim de "en azından deneyelim olmazsa evleri ayırız" diyerek beni ikna etti.... Denedik ama bu süre zarfında kadın bana gün yüzü göstermedi kıyafetlerimden iç çamaşırlarıma kadar karıştı, çeyizlerime de kız kardeşiyle bir olup "markasız bunlar götür bunları çöpe at" diyerek ağlattı beni yani sürekli psikolojik şiddet uyguladı ve biz de krediyle ev alıp kendi evimize taşındık, evleri ayırdık, bizimle yaşamaya devam edebilmek için numaradan bayıldı, 7 sülalesini araya soktu eşimle konuştular ayırmamamız için ama yine de ayırdık evleri (bu süre zarfında onun babasından kalma maaşı olmasına rağmen eşim onun kirasını ve her türlü masrafını karşılardı, markete bile gidecek olsa eşimi arar arabayla götürür eşim) 4 yıldır ayrı evlerde yaşıyoruz (yine evime geldikçe ben lavaboda filansam yatak odama dalıp çekmecelerimi karıştırır kızınca da düzenini merak ediyorum ne var bunda der) bu süre zarfında henüz çocuk sahibi olma isteğimiz olmadı ve o konuda da ayrıca baskı yapıyor neyse deprem oldu bizim ev ağır hasar aldığı için başka bir şehre taşındık onun evi hasarsız ama kardeşine gitti bu süre zarfında. Geçen gün eşimi aramış "ben depremden korkuyorum artık yalnız yaşayamam sizinle kalacağım" demiş. Eşim de kesin bir dille reddetmiş "sana kendi ailenin yaşadığı yerde ev tutarım" demiş (onun ailesi başka bir şehirde).. o da "karın istemyosa bırak boşansın bakalım boşanabiliyor mu" demiş. Öyle deyince eşim de sinirlenmiş "karım değil ben istemiyorum sen çok baskıcı müdahaleci bir insansın boşansak da ben seni istemiyorum" filan demiş.. o da küsmüş "beni başından atmaya mı çalışıyorsun" filan demiş... Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?
Ay boşverin ne hali varsa gorsün eşiniz yılın safı herhalde. Oyle anne eve mi sokulurKızlar merhaba, biraz uzun olacak ama okuyanlar olursa çok sevinirim :) eşimin anne babası eşim küçükken boşanmışlar bi tane zihinsel engelli kardeşi var o sırada engelli kardeşi bebek, kendisi 8 yaşındaymış... Kayınvalidem ben bu çocukları babamın evinden getirmedim diyerekten ikisini birden babaannenin kapısına atıp hiç evlenmemiş, evlenmeyi de düşünmeyen erkek ve kız kardeşinin yaşadığı eve memleketine gitmiş taaa ki aradan 20 küsur sene geçip,eşim okuyup meslek sahibi olana kadarEşim meslek sahibi olup kendine bir bekar evi tutunca çıkıp gelip eve yerleşmiş, engelli kardeşe hâlâ halar ve babaane bakıyor. Neyse o eşimle birlikte kalırken biz tanışıp evlenmeye karar verdik ve hanımefendi beni kapalı olmadığım için kabullenmedi gelin olarak, kendisi bu süre zarfında hacca gidip gelmiş beş vakit namaz kılıp dini sohbetlere gidiyor. Eşim de baba tarafıyla gelip beni istedi ve nişanlandık böylece kabullenmek zorunda kaldı. Bu defa da ayrı evde yaşamam diye diretti eşim de "en azından deneyelim olmazsa evleri ayırız" diyerek beni ikna etti.... Denedik ama bu süre zarfında kadın bana gün yüzü göstermedi kıyafetlerimden iç çamaşırlarıma kadar karıştı, çeyizlerime de kız kardeşiyle bir olup "markasız bunlar götür bunları çöpe at" diyerek ağlattı beni yani sürekli psikolojik şiddet uyguladı ve biz de krediyle ev alıp kendi evimize taşındık, evleri ayırdık, bizimle yaşamaya devam edebilmek için numaradan bayıldı, 7 sülalesini araya soktu eşimle konuştular ayırmamamız için ama yine de ayırdık evleri (bu süre zarfında onun babasından kalma maaşı olmasına rağmen eşim onun kirasını ve her türlü masrafını karşılardı, markete bile gidecek olsa eşimi arar arabayla götürür eşim) 4 yıldır ayrı evlerde yaşıyoruz (yine evime geldikçe ben lavaboda filansam yatak odama dalıp çekmecelerimi karıştırır kızınca da düzenini merak ediyorum ne var bunda der) bu süre zarfında henüz çocuk sahibi olma isteğimiz olmadı ve o konuda da ayrıca baskı yapıyor neyse deprem oldu bizim ev ağır hasar aldığı için başka bir şehre taşındık onun evi hasarsız ama kardeşine gitti bu süre zarfında. Geçen gün eşimi aramış "ben depremden korkuyorum artık yalnız yaşayamam sizinle kalacağım" demiş. Eşim de kesin bir dille reddetmiş "sana kendi ailenin yaşadığı yerde ev tutarım" demiş (onun ailesi başka bir şehirde).. o da "karın istemyosa bırak boşansın bakalım boşanabiliyor mu" demiş. Öyle deyince eşim de sinirlenmiş "karım değil ben istemiyorum sen çok baskıcı müdahaleci bir insansın boşansak da ben seni istemiyorum" filan demiş.. o da küsmüş "beni başından atmaya mı çalışıyorsun" filan demiş... Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?
Merhaba teşekkür ederim fikirleriniz içinEşinizin annesinin akıl sağlığı çok yerinde değil gibi geldi bana.Eşiniz iyi ki anne ile yaşamamış.O da belki onun yanında dengesiz işsiz biri olurdu.Baba tarafı iyi yetiştirmiş anlaşılan.20 sene sonra yanına almasıda inanılır gibi değil aslında.
Siz öncelikle eşinizle anne arasındaki ilişkiye karışmayın.Ancak yakında veya birlikte oturma talebi gelirse eşten fikrinizi belirtin.Daha önce denediğinizi olmadığını gördüğünüzü, bundan sonrada farklı olmayacağını annesinin geçinilecek insan olmadığını söylersiniz, ama o zaman şimdi değil.
Siz bu anneden kesinlikle uzak durun hiç muhatap olmayın eşinize de tel vb edin demeyin.Hayatınızdan her zaman uzak tutun.
Kp bu konuları biliyor mu o nerede .
Madem korkuyor.Bakım evleri gibi yerler araştırsın eşiniz ev yerine öyle yerde kalabilir.
Tabiki demelisiniz... Hayatınıza renk gelir, dertsiz başınıza dert gelir. Canınız sıkılmış belli ki monotonlaşmış evliliğiniz, canlanır kayınvalide sayesinde.eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim
Tek kalamiyorsa engelli çocuğunu yanına alsın onunla kalsın. Ne arayın ne sorun. Eşinizin yerinde olsam görüşmem. Hadi bırakmış etmiş bir şekilde affedeyim de kardeşimin suratına bakmayacak benle kalacak bunu kabullenmem. Anne diye saymam o kadını.Eşim çok vicdanlı aslında anne sevgisi hissetmiyor ona karşı, sadece acıdığı için ses çıkarmamış bu güne kadar. Yani aslında 20 yıldan fazla zamandır yaşadığı kardeşlerinin yanında ev tutmayı teklif ediyor eşim ama onu da kabul etmiyor illa biz hangi şehirdeysek yakınımızda ev tutulacak
O da doğruyu yanlışı biliyor da işte yine de anne. Bazıları kıyamaz. Bence siz yine de sessiz kalmayın. Eşiniz yeterince evlatlık görevini yapmış biraz da o insanlık yapsın. Belli zaten annelik yaptığı yok.Babaanne ve halalar için hâlâ en önemli şey eşimin huzuru ve mutluluğu o yüzden benim de canımı sıkacak hiçbir şey yapmadılar şimdiye kadareşim o son telefon konuşmasından sonra çok sessizleşti biraz da o yüzden açtım bu konuyu yanlış mı yapıyoruz diye
Gerçi o zaten eşimden maddi destek gördüğü için sonsuza kadar küs kalacağını sanmıyorum. Benimle evlenmesini istemediği için eşime o kızı istemeye gidersen seni silerim demişti eşim de sen bilirsin deyip baba tarafıyla istemeye gelmişti sonra yine kendi barıştı eşimle bunu da şimdi hatırladımO da doğruyu yanlışı biliyor da işte yine de anne. Bazıları kıyamaz. Bence siz yine de sessiz kalmayın. Eşiniz yeterince evlatlık görevini yapmış biraz da o insanlık yapsın. Belli zaten annelik yaptığı yok.
Engelli çocuğu onun için yok hükmünde maalesef iki üç haftada bir çocuğa bakan halayı arayıp nasıl olduğunu soruyor o kadar.Tek kalamiyorsa engelli çocuğunu yanına alsın onunla kalsın. Ne arayın ne sorun. Eşinizin yerinde olsam görüşmem. Hadi bırakmış etmiş bir şekilde affedeyim de kardeşimin suratına bakmayacak benle kalacak bunu kabullenmem. Anne diye saymam o kadını.
Tabiki demelisiniz... Hayatınıza renk gelir, dertsiz başınıza dert gelir. Canınız sıkılmış belli ki monotonlaşmış evliliğiniz, canlanır kayınvalide sayesinde.
Aklınızı peynir ekmekle mi yediniz? Onca şey yaşanmış, hala ne diyorsunuz. Bırakın, karışmayın siz hiç.
Tabiki demelisiniz... Hayatınıza renk gelir, dertsiz başınıza dert gelir. Canınız sıkılmış belli ki monotonlaşmış evliliğiniz, canlanır kayınvalide sayesinde.
Aklınızı peynir ekmekle mi yediniz? Onca şey yaşanmış, hala ne diyorsunuz. Bırakın, karışmayın siz hiç. Yok haklısınız tek kelime etmeden ne olacak diye izliycem sadece olay sadece yakınıma taşınmaya gelirse ağzımı açarım aynı ev söz konusu bile olamaz zaten.
Yolunda canım Allah a şükür.Kisi dimdik durup azmederse her şeyi başarır.Yaşadıklarınıza üzüldüm inşallah şu an her şey yolundadır siz ve çocuklarınız için
Ay cnm bnmmmmmEvet babaannesi, dedesi ve halaları anne yokluğunu aratmamak için her şeyi yapmışlar, sonra dede ölmüş babaanne dededen kalma maaşla okutmuş eşimi. Ama yine de travmatik bir çocukluk geçirmiş işte o yüzden de hiç kıyamıyorum çünkü doğuştan anaç bir ruha sahibim, evdeki iki kedim de sokakta annesiz kalmıştı onları alıp anne gibi bakıp büyüttüm.
yani tüm bunları yapan kadın da her sene umreye gidip gelip çok dindar olduğunu iddia ediyor ya şaşıyorum, nereden baksan komikEngelli çocuğu onun için yok hükmünde maalesef iki üç haftada bir çocuğa bakan halayı arayıp nasıl olduğunu soruyor o kadar.
Canım canına mı susadın. Kadın sana dırlık vermemiş. Boşan dıye her seyı yapıyor.Kızlar merhaba, biraz uzun olacak ama okuyanlar olursa çok sevinirim :) eşimin anne babası eşim küçükken boşanmışlar bi tane zihinsel engelli kardeşi var o sırada engelli kardeşi bebek, kendisi 8 yaşındaymış... Kayınvalidem ben bu çocukları babamın evinden getirmedim diyerekten ikisini birden babaannenin kapısına atıp hiç evlenmemiş, evlenmeyi de düşünmeyen erkek ve kız kardeşinin yaşadığı eve memleketine gitmiş taaa ki aradan 20 küsur sene geçip,eşim okuyup meslek sahibi olana kadarEşim meslek sahibi olup kendine bir bekar evi tutunca çıkıp gelip eve yerleşmiş, engelli kardeşe hâlâ halar ve babaane bakıyor. Neyse o eşimle birlikte kalırken biz tanışıp evlenmeye karar verdik ve hanımefendi beni kapalı olmadığım için kabullenmedi gelin olarak, kendisi bu süre zarfında hacca gidip gelmiş beş vakit namaz kılıp dini sohbetlere gidiyor. Eşim de baba tarafıyla gelip beni istedi ve nişanlandık böylece kabullenmek zorunda kaldı. Bu defa da ayrı evde yaşamam diye diretti eşim de "en azından deneyelim olmazsa evleri ayırız" diyerek beni ikna etti.... Denedik ama bu süre zarfında kadın bana gün yüzü göstermedi kıyafetlerimden iç çamaşırlarıma kadar karıştı, çeyizlerime de kız kardeşiyle bir olup "markasız bunlar götür bunları çöpe at" diyerek ağlattı beni yani sürekli psikolojik şiddet uyguladı ve biz de krediyle ev alıp kendi evimize taşındık, evleri ayırdık, bizimle yaşamaya devam edebilmek için numaradan bayıldı, 7 sülalesini araya soktu eşimle konuştular ayırmamamız için ama yine de ayırdık evleri (bu süre zarfında onun babasından kalma maaşı olmasına rağmen eşim onun kirasını ve her türlü masrafını karşılardı, markete bile gidecek olsa eşimi arar arabayla götürür eşim) 4 yıldır ayrı evlerde yaşıyoruz (yine evime geldikçe ben lavaboda filansam yatak odama dalıp çekmecelerimi karıştırır kızınca da düzenini merak ediyorum ne var bunda der) bu süre zarfında henüz çocuk sahibi olma isteğimiz olmadı ve o konuda da ayrıca baskı yapıyor neyse deprem oldu bizim ev ağır hasar aldığı için başka bir şehre taşındık onun evi hasarsız ama kardeşine gitti bu süre zarfında. Geçen gün eşimi aramış "ben depremden korkuyorum artık yalnız yaşayamam sizinle kalacağım" demiş. Eşim de kesin bir dille reddetmiş "sana kendi ailenin yaşadığı yerde ev tutarım" demiş (onun ailesi başka bir şehirde).. o da "karın istemyosa bırak boşansın bakalım boşanabiliyor mu" demiş. Öyle deyince eşim de sinirlenmiş "karım değil ben istemiyorum sen çok baskıcı müdahaleci bir insansın boşansak da ben seni istemiyorum" filan demiş.. o da küsmüş "beni başından atmaya mı çalışıyorsun" filan demiş... Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?