- 8 Nisan 2023
- 5.399
- 48.414
-
- Konu Sahibi ailurophile
- #21
Yok direkt boşa demeye cesaret edemez de blöf yapıyor boşanmaz senden gibisinden diyor.
Yok direkt boşa demeye cesaret edemez de blöf yapıyor boşanmaz senden gibisinden diyor.Ara da demeyin doldurmak yönünde konusmayinda kimse sizin arattiginizi bilmez ustune bosa diyor ya senin yuvani istemeyeni sen yuvana mi isteyeceksin
Bence yarım ağız söyle ama asla ısrar etme. O sana hayır diyecek önce sen de neden diye sor ve sebeplerini haklı bul. Konu kapansın.Kızlar merhaba, biraz uzun olacak ama okuyanlar olursa çok sevinirim :) eşimin anne babası eşim küçükken boşanmışlar bi tane zihinsel engelli kardeşi var o sırada engelli kardeşi bebek, kendisi 8 yaşındaymış... Kayınvalidem ben bu çocukları babamın evinden getirmedim diyerekten ikisini birden babaannenin kapısına atıp hiç evlenmemiş, evlenmeyi de düşünmeyen erkek ve kız kardeşinin yaşadığı eve memleketine gitmiş taaa ki aradan 20 küsur sene geçip,eşim okuyup meslek sahibi olana kadarEşim meslek sahibi olup kendine bir bekar evi tutunca çıkıp gelip eve yerleşmiş, engelli kardeşe hâlâ halar ve babaane bakıyor. Neyse o eşimle birlikte kalırken biz tanışıp evlenmeye karar verdik ve hanımefendi beni kapalı olmadığım için kabullenmedi gelin olarak, kendisi bu süre zarfında hacca gidip gelmiş beş vakit namaz kılıp dini sohbetlere gidiyor. Eşim de baba tarafıyla gelip beni istedi ve nişanlandık böylece kabullenmek zorunda kaldı. Bu defa da ayrı evde yaşamam diye diretti eşim de "en azından deneyelim olmazsa evleri ayırız" diyerek beni ikna etti.... Denedik ama bu süre zarfında kadın bana gün yüzü göstermedi kıyafetlerimden iç çamaşırlarıma kadar karıştı, çeyizlerime de kız kardeşiyle bir olup "markasız bunlar götür bunları çöpe at" diyerek ağlattı beni yani sürekli psikolojik şiddet uyguladı ve biz de krediyle ev alıp kendi evimize taşındık, evleri ayırdık, bizimle yaşamaya devam edebilmek için numaradan bayıldı, 7 sülalesini araya soktu eşimle konuştular ayırmamamız için ama yine de ayırdık evleri (bu süre zarfında onun babasından kalma maaşı olmasına rağmen eşim onun kirasını ve her türlü masrafını karşılardı, markete bile gidecek olsa eşimi arar arabayla götürür eşim) 4 yıldır ayrı evlerde yaşıyoruz (yine evime geldikçe ben lavaboda filansam yatak odama dalıp çekmecelerimi karıştırır kızınca da düzenini merak ediyorum ne var bunda der) bu süre zarfında henüz çocuk sahibi olma isteğimiz olmadı ve o konuda da ayrıca baskı yapıyor neyse deprem oldu bizim ev ağır hasar aldığı için başka bir şehre taşındık onun evi hasarsız ama kardeşine gitti bu süre zarfında. Geçen gün eşimi aramış "ben depremden korkuyorum artık yalnız yaşayamam sizinle kalacağım" demiş. Eşim de kesin bir dille reddetmiş "sana kendi ailenin yaşadığı yerde ev tutarım" demiş (onun ailesi başka bir şehirde).. o da "karın istemyosa bırak boşansın bakalım boşanabiliyor mu" demiş. Öyle deyince eşim de sinirlenmiş "karım değil ben istemiyorum sen çok baskıcı müdahaleci bir insansın boşansak da ben seni istemiyorum" filan demiş.. o da küsmüş "beni başından atmaya mı çalışıyorsun" filan demiş... Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?
"O bana annelik görevini yapmasa da ben evlat olarak görevimi yapayım, hem ben biliyorum neyin ne olduğunu sen yorum yapma" diyorHayır be tabiki aralarını bulmamalısın çünkü ne de olsa o senin annen denecek bi kadın değil engelli bebeği bırakıp gitmiş. Ben olsam alttan alttan eşime mesajı verirdim iyice aralarını soğuturdum
Gerçekten çok tuhaf bizim iki kedimiz var depremde onları bulup çıkarana kadar evden çıkmadık, bir insan nasıl evlatlarını bırakabilir aklım almıyor.Bu bazi ailelerde saşmiyor adam yada anne yillarca aramiyor annaanne dede babaanne büyütüyor sonra adam cocuk kadin yada para kazanınca anne baba ortaya cikiyor ya bu film niye değişmiyor. 20 yildir aramamis insanın icinde anneye his kalmaz ..gelmesin sizde soyleyin huzuru kaciriyor cocuk icinde 1 2 yil daha bekleyin derim
Çok haklısınız ayrıca belinin ağrıdığını düşünmüyorum her sene mutlaka umreye gidiyor. Babaanne konusunda da ne zaman gelmek istersen kapımız hep açık diyoruz ama yaşlılar evlerini bırakmıyor geçen yaz gelip birkaç hafta kaldı melek gibi de kadındır hiçbir şeye karışmaz.20 sene çocuklarım ne halde diye düşünmemiş oğlunun eli ekmek tutunca anne olduğu aklına gelmiş kadının. Kadın vicdan azabı çekiyor olsa geçen yıllar için oğlunun yanına geldiğinde engelli çocuğunu da yanına almak isterdi. Kendisinin beli ağrıyor evladına hizmet etmek zor geliyor peki yıllarca yeğenine hizmet eden halanın beli hiç mi ağrımıyor? Kadın son derece bencil biri böyle biri için vicdan azabı çekmeye değmez. Eğer birini yanınıza almak istiyorsanız öncelikle engelli kardeş, hala yada babaanne olmalı bu kişiler çünkü onlar emek vermiş eşinize kayınvalide bu listede sonuncu bile olmamalı
Kesinlikle kötülemeyin size cephe almasın. Ters teper hakliyken haksiz olursunuz. Kadin bunu kullanacak biri belli ki"O bana annelik görevini yapmasa da ben evlat olarak görevimi yapayım, hem ben biliyorum neyin ne olduğunu sen yorum yapma" diyor
.. Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?
O zaman yorum bile yapmayin karismayin. Birakin kus kalsinlar sizde keyif yapin esinizle gezin tozun eglenin."O bana annelik görevini yapmasa da ben evlat olarak görevimi yapayım, hem ben biliyorum neyin ne olduğunu sen yorum yapma" diyor
Kızlar merhaba, biraz uzun olacak ama okuyanlar olursa çok sevinirim :) eşimin anne babası eşim küçükken boşanmışlar bi tane zihinsel engelli kardeşi var o sırada engelli kardeşi bebek, kendisi 8 yaşındaymış... Kayınvalidem ben bu çocukları babamın evinden getirmedim diyerekten ikisini birden babaannenin kapısına atıp hiç evlenmemiş, evlenmeyi de düşünmeyen erkek ve kız kardeşinin yaşadığı eve memleketine gitmiş taaa ki aradan 20 küsur sene geçip,eşim okuyup meslek sahibi olana kadarEşim meslek sahibi olup kendine bir bekar evi tutunca çıkıp gelip eve yerleşmiş, engelli kardeşe hâlâ halar ve babaane bakıyor. Neyse o eşimle birlikte kalırken biz tanışıp evlenmeye karar verdik ve hanımefendi beni kapalı olmadığım için kabullenmedi gelin olarak, kendisi bu süre zarfında hacca gidip gelmiş beş vakit namaz kılıp dini sohbetlere gidiyor. Eşim de baba tarafıyla gelip beni istedi ve nişanlandık böylece kabullenmek zorunda kaldı. Bu defa da ayrı evde yaşamam diye diretti eşim de "en azından deneyelim olmazsa evleri ayırız" diyerek beni ikna etti.... Denedik ama bu süre zarfında kadın bana gün yüzü göstermedi kıyafetlerimden iç çamaşırlarıma kadar karıştı, çeyizlerime de kız kardeşiyle bir olup "markasız bunlar götür bunları çöpe at" diyerek ağlattı beni yani sürekli psikolojik şiddet uyguladı ve biz de krediyle ev alıp kendi evimize taşındık, evleri ayırdık, bizimle yaşamaya devam edebilmek için numaradan bayıldı, 7 sülalesini araya soktu eşimle konuştular ayırmamamız için ama yine de ayırdık evleri (bu süre zarfında onun babasından kalma maaşı olmasına rağmen eşim onun kirasını ve her türlü masrafını karşılardı, markete bile gidecek olsa eşimi arar arabayla götürür eşim) 4 yıldır ayrı evlerde yaşıyoruz (yine evime geldikçe ben lavaboda filansam yatak odama dalıp çekmecelerimi karıştırır kızınca da düzenini merak ediyorum ne var bunda der) bu süre zarfında henüz çocuk sahibi olma isteğimiz olmadı ve o konuda da ayrıca baskı yapıyor neyse deprem oldu bizim ev ağır hasar aldığı için başka bir şehre taşındık onun evi hasarsız ama kardeşine gitti bu süre zarfında. Geçen gün eşimi aramış "ben depremden korkuyorum artık yalnız yaşayamam sizinle kalacağım" demiş. Eşim de kesin bir dille reddetmiş "sana kendi ailenin yaşadığı yerde ev tutarım" demiş (onun ailesi başka bir şehirde).. o da "karın istemyosa bırak boşansın bakalım boşanabiliyor mu" demiş. Öyle deyince eşim de sinirlenmiş "karım değil ben istemiyorum sen çok baskıcı müdahaleci bir insansın boşansak da ben seni istemiyorum" filan demiş.. o da küsmüş "beni başından atmaya mı çalışıyorsun" filan demiş... Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?
Bakmayın, bakıcı tutacaksanız da engelli kardeşe bakan hala için tutun. Kadın yıllardır yorulmuştur. Tuttuğunuz bakıcı halaya destek olur. Elinize ağzınızı açmayın. O kadını da evinize almayınİnanın kendisi engelli çocuğuna bakmadığı için yaşlanınca da ona bakmak istemiyorum hakettiğini düşünmüyorum belki en fazla bakıcı tutulabilir.
Ya aslında biz karı koca biraz fazla vicdanlıyız belki bu kadarı da aptallıkLa kiz delimisin? Ne analik hakki var dogrup atip gitmekten baska? Birak ya esin dogru olani yapmis
Kızlar merhaba, biraz uzun olacak ama okuyanlar olursa çok sevinirim :) eşimin anne babası eşim küçükken boşanmışlar bi tane zihinsel engelli kardeşi var o sırada engelli kardeşi bebek, kendisi 8 yaşındaymış... Kayınvalidem ben bu çocukları babamın evinden getirmedim diyerekten ikisini birden babaannenin kapısına atıp hiç evlenmemiş, evlenmeyi de düşünmeyen erkek ve kız kardeşinin yaşadığı eve memleketine gitmiş taaa ki aradan 20 küsur sene geçip,eşim okuyup meslek sahibi olana kadarEşim meslek sahibi olup kendine bir bekar evi tutunca çıkıp gelip eve yerleşmiş, engelli kardeşe hâlâ halar ve babaane bakıyor. Neyse o eşimle birlikte kalırken biz tanışıp evlenmeye karar verdik ve hanımefendi beni kapalı olmadığım için kabullenmedi gelin olarak, kendisi bu süre zarfında hacca gidip gelmiş beş vakit namaz kılıp dini sohbetlere gidiyor. Eşim de baba tarafıyla gelip beni istedi ve nişanlandık böylece kabullenmek zorunda kaldı. Bu defa da ayrı evde yaşamam diye diretti eşim de "en azından deneyelim olmazsa evleri ayırız" diyerek beni ikna etti.... Denedik ama bu süre zarfında kadın bana gün yüzü göstermedi kıyafetlerimden iç çamaşırlarıma kadar karıştı, çeyizlerime de kız kardeşiyle bir olup "markasız bunlar götür bunları çöpe at" diyerek ağlattı beni yani sürekli psikolojik şiddet uyguladı ve biz de krediyle ev alıp kendi evimize taşındık, evleri ayırdık, bizimle yaşamaya devam edebilmek için numaradan bayıldı, 7 sülalesini araya soktu eşimle konuştular ayırmamamız için ama yine de ayırdık evleri (bu süre zarfında onun babasından kalma maaşı olmasına rağmen eşim onun kirasını ve her türlü masrafını karşılardı, markete bile gidecek olsa eşimi arar arabayla götürür eşim) 4 yıldır ayrı evlerde yaşıyoruz (yine evime geldikçe ben lavaboda filansam yatak odama dalıp çekmecelerimi karıştırır kızınca da düzenini merak ediyorum ne var bunda der) bu süre zarfında henüz çocuk sahibi olma isteğimiz olmadı ve o konuda da ayrıca baskı yapıyor neyse deprem oldu bizim ev ağır hasar aldığı için başka bir şehre taşındık onun evi hasarsız ama kardeşine gitti bu süre zarfında. Geçen gün eşimi aramış "ben depremden korkuyorum artık yalnız yaşayamam sizinle kalacağım" demiş. Eşim de kesin bir dille reddetmiş "sana kendi ailenin yaşadığı yerde ev tutarım" demiş (onun ailesi başka bir şehirde).. o da "karın istemyosa bırak boşansın bakalım boşanabiliyor mu" demiş. Öyle deyince eşim de sinirlenmiş "karım değil ben istemiyorum sen çok baskıcı müdahaleci bir insansın boşansak da ben seni istemiyorum" filan demiş.. o da küsmüş "beni başından atmaya mı çalışıyorsun" filan demiş... Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?
Ya aslında biz karı koca biraz fazla vicdanlıyız belki bu kadarı da aptallıkama haklısınız
Ya onu bile dedim sen annenle yaşamak istersen bir şey diyemem ama ben boşanırım yaşamam onunla dedimKadin sizin bosanmaniz icin ugrasiyor, siz ne olursa olsun annendir guzel guzel konus mu diyeceksiniz? Oldu olacak biz bosanalim yeter ki siz iyi olun, birlikte yasayin, ben sizin icin kendimi feda etmeye hazir ve nazirim deyin
Odanızın kapısını kitleyin madem rahatsız oluyorsunuz,Kızlar merhaba, biraz uzun olacak ama okuyanlar olursa çok sevinirim :) eşimin anne babası eşim küçükken boşanmışlar bi tane zihinsel engelli kardeşi var o sırada engelli kardeşi bebek, kendisi 8 yaşındaymış... Kayınvalidem ben bu çocukları babamın evinden getirmedim diyerekten ikisini birden babaannenin kapısına atıp hiç evlenmemiş, evlenmeyi de düşünmeyen erkek ve kız kardeşinin yaşadığı eve memleketine gitmiş taaa ki aradan 20 küsur sene geçip,eşim okuyup meslek sahibi olana kadarEşim meslek sahibi olup kendine bir bekar evi tutunca çıkıp gelip eve yerleşmiş, engelli kardeşe hâlâ halar ve babaane bakıyor. Neyse o eşimle birlikte kalırken biz tanışıp evlenmeye karar verdik ve hanımefendi beni kapalı olmadığım için kabullenmedi gelin olarak, kendisi bu süre zarfında hacca gidip gelmiş beş vakit namaz kılıp dini sohbetlere gidiyor. Eşim de baba tarafıyla gelip beni istedi ve nişanlandık böylece kabullenmek zorunda kaldı. Bu defa da ayrı evde yaşamam diye diretti eşim de "en azından deneyelim olmazsa evleri ayırız" diyerek beni ikna etti.... Denedik ama bu süre zarfında kadın bana gün yüzü göstermedi kıyafetlerimden iç çamaşırlarıma kadar karıştı, çeyizlerime de kız kardeşiyle bir olup "markasız bunlar götür bunları çöpe at" diyerek ağlattı beni yani sürekli psikolojik şiddet uyguladı ve biz de krediyle ev alıp kendi evimize taşındık, evleri ayırdık, bizimle yaşamaya devam edebilmek için numaradan bayıldı, 7 sülalesini araya soktu eşimle konuştular ayırmamamız için ama yine de ayırdık evleri (bu süre zarfında onun babasından kalma maaşı olmasına rağmen eşim onun kirasını ve her türlü masrafını karşılardı, markete bile gidecek olsa eşimi arar arabayla götürür eşim) 4 yıldır ayrı evlerde yaşıyoruz (yine evime geldikçe ben lavaboda filansam yatak odama dalıp çekmecelerimi karıştırır kızınca da düzenini merak ediyorum ne var bunda der) bu süre zarfında henüz çocuk sahibi olma isteğimiz olmadı ve o konuda da ayrıca baskı yapıyor neyse deprem oldu bizim ev ağır hasar aldığı için başka bir şehre taşındık onun evi hasarsız ama kardeşine gitti bu süre zarfında. Geçen gün eşimi aramış "ben depremden korkuyorum artık yalnız yaşayamam sizinle kalacağım" demiş. Eşim de kesin bir dille reddetmiş "sana kendi ailenin yaşadığı yerde ev tutarım" demiş (onun ailesi başka bir şehirde).. o da "karın istemyosa bırak boşansın bakalım boşanabiliyor mu" demiş. Öyle deyince eşim de sinirlenmiş "karım değil ben istemiyorum sen çok baskıcı müdahaleci bir insansın boşansak da ben seni istemiyorum" filan demiş.. o da küsmüş "beni başından atmaya mı çalışıyorsun" filan demiş... Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?
Bir süre birlikte yaşamışsınız zaten ama memnun kalmamışsınız. Şimdi yanınıza tekrar gelirse göndermek daha zor olur sakın sizi manipüle etmesine izin vermeyin. Geçmişte yediği hurmalar şimdi bir yerlerini tırmalasın. Sizlik bir durum yok hayatınıza bakınÇok haklısınız ayrıca belinin ağrıdığını düşünmüyorum her sene mutlaka umreye gidiyor. Babaanne konusunda da ne zaman gelmek istersen kapımız hep açık diyoruz ama yaşlılar evlerini bırakmıyor geçen yaz gelip birkaç hafta kaldı melek gibi de kadındır hiçbir şeye karışmaz.
o senin annen derkenKızlar merhaba, biraz uzun olacak ama okuyanlar olursa çok sevinirim :) eşimin anne babası eşim küçükken boşanmışlar bi tane zihinsel engelli kardeşi var o sırada engelli kardeşi bebek, kendisi 8 yaşındaymış... Kayınvalidem ben bu çocukları babamın evinden getirmedim diyerekten ikisini birden babaannenin kapısına atıp hiç evlenmemiş, evlenmeyi de düşünmeyen erkek ve kız kardeşinin yaşadığı eve memleketine gitmiş taaa ki aradan 20 küsur sene geçip,eşim okuyup meslek sahibi olana kadarEşim meslek sahibi olup kendine bir bekar evi tutunca çıkıp gelip eve yerleşmiş, engelli kardeşe hâlâ halar ve babaane bakıyor. Neyse o eşimle birlikte kalırken biz tanışıp evlenmeye karar verdik ve hanımefendi beni kapalı olmadığım için kabullenmedi gelin olarak, kendisi bu süre zarfında hacca gidip gelmiş beş vakit namaz kılıp dini sohbetlere gidiyor. Eşim de baba tarafıyla gelip beni istedi ve nişanlandık böylece kabullenmek zorunda kaldı. Bu defa da ayrı evde yaşamam diye diretti eşim de "en azından deneyelim olmazsa evleri ayırız" diyerek beni ikna etti.... Denedik ama bu süre zarfında kadın bana gün yüzü göstermedi kıyafetlerimden iç çamaşırlarıma kadar karıştı, çeyizlerime de kız kardeşiyle bir olup "markasız bunlar götür bunları çöpe at" diyerek ağlattı beni yani sürekli psikolojik şiddet uyguladı ve biz de krediyle ev alıp kendi evimize taşındık, evleri ayırdık, bizimle yaşamaya devam edebilmek için numaradan bayıldı, 7 sülalesini araya soktu eşimle konuştular ayırmamamız için ama yine de ayırdık evleri (bu süre zarfında onun babasından kalma maaşı olmasına rağmen eşim onun kirasını ve her türlü masrafını karşılardı, markete bile gidecek olsa eşimi arar arabayla götürür eşim) 4 yıldır ayrı evlerde yaşıyoruz (yine evime geldikçe ben lavaboda filansam yatak odama dalıp çekmecelerimi karıştırır kızınca da düzenini merak ediyorum ne var bunda der) bu süre zarfında henüz çocuk sahibi olma isteğimiz olmadı ve o konuda da ayrıca baskı yapıyor neyse deprem oldu bizim ev ağır hasar aldığı için başka bir şehre taşındık onun evi hasarsız ama kardeşine gitti bu süre zarfında. Geçen gün eşimi aramış "ben depremden korkuyorum artık yalnız yaşayamam sizinle kalacağım" demiş. Eşim de kesin bir dille reddetmiş "sana kendi ailenin yaşadığı yerde ev tutarım" demiş (onun ailesi başka bir şehirde).. o da "karın istemyosa bırak boşansın bakalım boşanabiliyor mu" demiş. Öyle deyince eşim de sinirlenmiş "karım değil ben istemiyorum sen çok baskıcı müdahaleci bir insansın boşansak da ben seni istemiyorum" filan demiş.. o da küsmüş "beni başından atmaya mı çalışıyorsun" filan demiş... Şimdi aramıyorlar birbirlerini o günden bu güne sizce eşime ne olursa olsun o senin annen ara güzelce konuş demeli miyim bu şekilde gittiği yere kadar gitsin mi?
Benim kardeşime bunu yapan anneye beş dakika düşünmez bakmazdım. Eşiniz vicdanlıysa en azından o melek çocuğa baksın. O anneye yaptığı yeterYa evet aslında engelli kardeşine de bakmamaya devam ediyor halası bakıyor şu an babaane yaşlandığı için... Eşim bi bakıcı tutalım senin yanında kalsın kardeşim dedi kabul etmedi ben yapamıyorum belim ağrıyor dedi.