Güvenmiyorum hiç kimseye, bu çok acı ama dostum dediğim insanlar hep bi yamuk yaptı, verdiğim sır ya başkalarından duyuldu ya da gün geldi koz olarak kullanılmaya kalkışıldı....
Şimdi nasıl mıyım? Yalan dünyada yalan ilişkiler kervanına katıldım... Kimsenin sırrını dinlemek istemiyorum, kimseye sır vermiyorum..
Bir de şöyle bi şey keşfettim.... Ne kadar yakın olursanız olun, sizin sıkıntınız karşınızdaki insanı bazen mutlu ediyor, bunun yanında herkes akıl verme peşinde... şöyle yap böyle yap...vs.. Yok kardeşim ben akıl almak için anlatmıyorum...sadece derdimi paylaşmak için anlatıyorum. Sonra onun dediği gibi davranmayıp da sonuç biraz kötü olduğunda ..ahha ben sana demiştim tripleri.... Yani ego tatmini.... Sevmiyorum bu tür ilişkileri ben....
Biri bana bir derdini paylaşmak istediğinde dinlerim... Eğer ne yapmalıyım diye sorarsa Bence... diye başlarım söze... dikkatliyim iletişim konusunda....
Kendimse, içimdeki benle konuşuyorum artık... "O" sırdaşım benim... Hem güvenilir, hem dürüst, hem de sır tutuyor.. Kimse o nun gibi olamıyor.... "Bir ben vardır ben den içerü...."
Son olarak söyleyeceğim....Sırrını verme dostuna, dostunun dostu var söyler dostuna....