Mutsuzum esimle

Serar .!.:

Siz yasadiniz mi böyle bir duru mu? O asamalari merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Serar .!.:

Merhaba
Daha öncede esimle ilgili sıkıntılarımı paylaşmıştım sizlerle. Bazı problemlerimiz tamamen olmasada zamanla cözülecek gibi gözüksede (ya da ben öyle hissediyorum) hala evliligimizde bazi sıkıntılarımız var.
Esimle cok farkli iki karaktere sahibiz. Gece ile gündüz gibi. Cok huzursuz bir insan, ve herseyden kavga cikarmaya müsait bir yapisi var. ilk evlendigimiz Zaman 3 yila kadar beni baskin kisiligi ile baya bi pusturdu. Fiziksel siddet asla yok, ama psikolojik siddet cok yasadim ilk dönemlerimizde. Sonrasinda artik yeter diyip ipleri elime alinca biraz düzelme oldu, ama esim gercekten hic cekilir biri degil. Calismayi sevmez, ev islerinde asla yardim etmez, alisverisi ben yaparim, herseyden ben sorumluyum. Inanin ise gidip, eve gelip bilgisayarila ugrasir, baska bir is yapmaz. Ha birde 5 vakit namaz kilar, inancli biri. Ama gelin görünki ahlak olarak cok takdir edilesi degil ve insanlarla iletisim konusunda cok basarisiz. Biri ufaktan sakaylada olsa birsey desin hemen ciddiye alir, o insana soguk davranir. AsIk suratli mutsuz bir insan ve haliyle benide mutsuz ediyor. Ne sevgi gösterisinde bulunur, ne birsey. Bu yil evleneli 5 sene olacak ve 5 sene icerisinde toplamda 3 kere bile seni seviyorum dememistir belki, veya en fazla 2-3 kere güzel bir söz duydum. Genelde hep elestirir, hatta ailemin yaninda da gerekli gereksiz her mevzuda beni elestirirdi, ailem biraz karsi cikinca birakti onu artik, baskalarinin yaninda elestirmiyor beni. Evdede eskisi kadar elestirmiyor. Ben o kadar sgudum ki, esimle cok mutsuzum. Gercekten evlilik artik bana bir görevmis gibi geliyor. Herseyi yalniz yapiyorum, bana hic bir konuda bir katkisi yok. Niye cekiyorum ki ozaman diyorum bazen? Ayrilmayi cok düsündüm, ama cok korkuyorum pisman olmaktan. Ailesi cok iyi, cok severim onlari onlarda beni cok severler. Ama esimle yetistirilme tarzlarimiz cooook farkli. Bizde esitlik vardir, esim tarafinda erkek baskindir, erkegin sözü gecer. En basiti bu. Esimle gelisemiyorum, büyüyemiyorum. Evlilik benim icin hayal kirikligi. Rabbimin bana bir imtihani gibi görüyorum bazen esimi, bazende etrafimdakileri duyunca esim yinede iyiymis diyorum. Kafam cok karisik. Evcimendir, öyle gece disarlari gezeyim tozayim günümü gün edeyim biri degil. Ama cok huzursuz biri. Hergün illa birseyden kavga cikarir, asiri kaprisli.

Kisacasi mutsuzum ama gidemiyorumda korkuyorum. Napayim? Özellikle evlilerin fikirlerini merak ediyorum..
Ben mutluyum evliligimde diyenler, mutlu bir evliligin tanimini yapar misiniz? Bunu bilmeye ihtiyacim var, her evlilik icerden benim ki gibi mi acaba ben mi abartiyorum meraktayim..

Genişletmek için tıkla...

Serar .!.:

Merhaba
Daha öncede esimle ilgili sıkıntılarımı paylaşmıştım sizlerle. Bazı problemlerimiz tamamen olmasada zamanla cözülecek gibi gözüksede (ya da ben öyle hissediyorum) hala evliligimizde bazi sıkıntılarımız var.
Esimle cok farkli iki karaktere sahibiz. Gece ile gündüz gibi. Cok huzursuz bir insan, ve herseyden kavga cikarmaya müsait bir yapisi var. ilk evlendigimiz Zaman 3 yila kadar beni baskin kisiligi ile baya bi pusturdu. Fiziksel siddet asla yok, ama psikolojik siddet cok yasadim ilk dönemlerimizde. Sonrasinda artik yeter diyip ipleri elime alinca biraz düzelme oldu, ama esim gercekten hic cekilir biri degil. Calismayi sevmez, ev islerinde asla yardim etmez, alisverisi ben yaparim, herseyden ben sorumluyum. Inanin ise gidip, eve gelip bilgisayarila ugrasir, baska bir is yapmaz. Ha birde 5 vakit namaz kilar, inancli biri. Ama gelin görünki ahlak olarak cok takdir edilesi degil ve insanlarla iletisim konusunda cok basarisiz. Biri ufaktan sakaylada olsa birsey desin hemen ciddiye alir, o insana soguk davranir. AsIk suratli mutsuz bir insan ve haliyle benide mutsuz ediyor. Ne sevgi gösterisinde bulunur, ne birsey. Bu yil evleneli 5 sene olacak ve 5 sene icerisinde toplamda 3 kere bile seni seviyorum dememistir belki, veya en fazla 2-3 kere güzel bir söz duydum. Genelde hep elestirir, hatta ailemin yaninda da gerekli gereksiz her mevzuda beni elestirirdi, ailem biraz karsi cikinca birakti onu artik, baskalarinin yaninda elestirmiyor beni. Evdede eskisi kadar elestirmiyor. Ben o kadar sgudum ki, esimle cok mutsuzum. Gercekten evlilik artik bana bir görevmis gibi geliyor. Herseyi yalniz yapiyorum, bana hic bir konuda bir katkisi yok. Niye cekiyorum ki ozaman diyorum bazen? Ayrilmayi cok düsündüm, ama cok korkuyorum pisman olmaktan. Ailesi cok iyi, cok severim onlari onlarda beni cok severler. Ama esimle yetistirilme tarzlarimiz cooook farkli. Bizde esitlik vardir, esim tarafinda erkek baskindir, erkegin sözü gecer. En basiti bu. Esimle gelisemiyorum, büyüyemiyorum. Evlilik benim icin hayal kirikligi. Rabbimin bana bir imtihani gibi görüyorum bazen esimi, bazende etrafimdakileri duyunca esim yinede iyiymis diyorum. Kafam cok karisik. Evcimendir, öyle gece disarlari gezeyim tozayim günümü gün edeyim biri degil. Ama cok huzursuz biri. Hergün illa birseyden kavga cikarir, asiri kaprisli.

Kisacasi mutsuzum ama gidemiyorumda korkuyorum. Napayim? Özellikle evlilerin fikirlerini merak ediyorum..
Ben mutluyum evliligimde diyenler, mutlu bir evliligin tanimini yapar misiniz? Bunu bilmeye ihtiyacim var, her evlilik icerden benim ki gibi mi acaba ben mi abartiyorum meraktayim..

Genişletmek için tıkla...

eLmayRa .!.:

Evet. Sancılı bi boşanma süresiydi. Epey kilo verm,iştim ama ben eşimi cok seviyordum. Yani canımı yakan en cok oydu. Eğer paylaşımlarımız sizin kadar az olsaydı toparlanmam daha kolay olurdu.

Elbette cok zor ama ölüm acısı gibi değil.

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Mutluluk akşam olduğunda oh şükürler olsun, evimdeyim, huzurluyum demektir, eşinin varlığından keyif almaktır. Sosyal aktiviteler, paylaşımlar değil, aynı koltukta saatlerce sessiz sedasız oturup, kalktığında yüz yıllık bir sohbetten kalmış gibi keyifli olmaktır.

Genişletmek için tıkla...

CeYz .!.:

Kırmızı olan kısımlar bende de var,zaman zaman tartışırız. Baskın karakter olan benim,eşimi çok fazla yönlendirme huyum da var.En ufak bir şey de boşanalım derim,kendimden de nefret ederim. Ben öz eleştiri yapmam gerekirse çevresinde hep sevilen biri oldum,ondan en ufak bir ilgisizlik görsem şeytana dönüşüyorum galiba.Sizde de öyle bir şey olabilir mi? Bir de anlamadığım kısım bilgisayarda ne yapıyor bu adam bütün gün? Şüphelendiğiniz bir şey oldu mu hiç?

Genişletmek için tıkla...

runforestrun .!.:

Eşinizde sosyal fobi var gibi geldi bana.Bu tip insanlar bir restoranda yemek yiyemez,telefonda dahi konuşmakta zorluk ceker.Dışarı cıkmak istememesinin sebebi bu olabilir.Bu durumda sizin sosyalliğiniz,insanlarla iletisim kurma beceriniz onu öfkelendiriyor ve sizi bu yüzden elestirip,bastırmaya çalışıyor olabilir.Kabul eder mi bilmem ama bi yardım almasını teklif edebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

godot1699 .!.:

Benim hayatta durus noktam her sartta esitlik, özgürlük ve adalettir. Eylemden eyleme bunlar icin kosan bir yapim var hatta. Kendimde akademik olarak cinsiyet eşitliği calisiyorum zaten. Durmadan cesitli projeler vasitasiyla kadınların insan haklarini anlatiyorum. Yani bu konuda hassasim. Ataerkil zihniyetli, ben erkegim sen kadınsın kafasindaki bir erkekle mümkün degil anlasamazdim ama biliyorsunuz toplumun cogunlugu onlardan oluşuyor Malesef. Esimle tanistigimizda bu ozelliklerimi biliyordu sagolsun benden bile hassas davrandi. Evde maddi manevi herseyi boluşuyoruz. Çamaşırları ben makineye atarsam o deterjanı koyuyor kim farkederse o bosaltiyor diğeri hemen yanina gidip sermeye yardim ediyor. Akşamları isten gelince beraber alisverise gidip ne yesek diyoruz ne bulduysak bereber yapip yiyoruz. Bulasiklari birlikte yerine diziyoruz. Sabah ise giderken gömleğini pantolonunu ütüler ben uyanamadiysam benimkileri de utuler. Para konusunda ayrimiz gayrimiz yoktur ihtiyaclara birlikte karar verir gider aliriz. Ikimizin ailesi de 3 saat uzaklikta farkli sehirlerde. En bastan ikimizde oldukça net sinirlarimizi koydugumuz icin aileler de aramizda hic mesele olmadi. Arada bi gerektikce gider gonullerini aliriz ama bizim kararlarimiza karışmaya kimse cesaret etmez. is disinda gönüllü stklarda calisirim anlayis gösterir inandigim seyleri yapmama. Ben de ona istedigin gibi kahveye arkadaşlarına git derim ama genelde evde tembellik yapar bende karismam beni engellemiyor ne de olsa istedigini yapsın derim. Kiyafet alisverisi falan sevmez cabuk sinirlenir birkac sefer baktim geriliyoruz guzelce konuştuk anlaştık kadin arkadaslarimla kiyafet almaya gidiyorum o evde kalıyor böyle daha rahat ettik bende darilmiyorum gelmedigine zaten üç ayda bir falan. Bazi sinirlendigi seyler var onlari ogrendim yapmamaya gayret ederim, mesela civik muhabbetler sevmez dedikodu asla sevmez yaninda ortak birinden bahsetsem sanane der. Acken is cikisinda gergin olur ustune varmam doyunca sorarim gunun nasil gecti diye. Saka da olsa ayrılma bosanma laflarıni sevmez ağzıma almam. Yüzük konusunda takintilidir kendisi asla cikarmaz ben temizlik icin bile cikarsam surat asar dikkat ederim bende. Sevilmeyi herkes gibi cok sever bol bol oper severim mutlu oluverir falan. Ayy canim kocam

Genişletmek için tıkla...

Serar .!.:

Gecmis olsun. Peki sonra ne oldu hayatinizda? Su an hic evlenmemis gibimisiniz? Akliniza gleiyor mu zaman zaman?

Su an banada aslinda cok zor olmayacak gibi geliyor, ama hadi olurda pisman olursam korkusu yasiyorum. Sevgi konusunda dedigim gibi, ilgi görmedikce zamanla azaldi. Esim evden gittiginde huzurluyum. Annemlere gittigimde huzurluyum. Dügüne dernege esimsiz gittigimde huzurluyum. Cünkü onun asIk suratini cekmek istemiyorum hic bir yerde.

Genişletmek için tıkla...

Serar .!.:

Merhaba
Daha öncede esimle ilgili sıkıntılarımı paylaşmıştım sizlerle. Bazı problemlerimiz tamamen olmasada zamanla cözülecek gibi gözüksede (ya da ben öyle hissediyorum) hala evliligimizde bazi sıkıntılarımız var.
Esimle cok farkli iki karaktere sahibiz. Gece ile gündüz gibi. Cok huzursuz bir insan, ve herseyden kavga cikarmaya müsait bir yapisi var. ilk evlendigimiz Zaman 3 yila kadar beni baskin kisiligi ile baya bi pusturdu. Fiziksel siddet asla yok, ama psikolojik siddet cok yasadim ilk dönemlerimizde. Sonrasinda artik yeter diyip ipleri elime alinca biraz düzelme oldu, ama esim gercekten hic cekilir biri degil. Calismayi sevmez, ev islerinde asla yardim etmez, alisverisi ben yaparim, herseyden ben sorumluyum. Inanin ise gidip, eve gelip bilgisayarila ugrasir, baska bir is yapmaz. Ha birde 5 vakit namaz kilar, inancli biri. Ama gelin görünki ahlak olarak cok takdir edilesi degil ve insanlarla iletisim konusunda cok basarisiz. Biri ufaktan sakaylada olsa birsey desin hemen ciddiye alir, o insana soguk davranir. AsIk suratli mutsuz bir insan ve haliyle benide mutsuz ediyor. Ne sevgi gösterisinde bulunur, ne birsey. Bu yil evleneli 5 sene olacak ve 5 sene icerisinde toplamda 3 kere bile seni seviyorum dememistir belki, veya en fazla 2-3 kere güzel bir söz duydum. Genelde hep elestirir, hatta ailemin yaninda da gerekli gereksiz her mevzuda beni elestirirdi, ailem biraz karsi cikinca birakti onu artik, baskalarinin yaninda elestirmiyor beni. Evdede eskisi kadar elestirmiyor. Ben o kadar sgudum ki, esimle cok mutsuzum. Gercekten evlilik artik bana bir görevmis gibi geliyor. Herseyi yalniz yapiyorum, bana hic bir konuda bir katkisi yok. Niye cekiyorum ki ozaman diyorum bazen? Ayrilmayi cok düsündüm, ama cok korkuyorum pisman olmaktan. Ailesi cok iyi, cok severim onlari onlarda beni cok severler. Ama esimle yetistirilme tarzlarimiz cooook farkli. Bizde esitlik vardir, esim tarafinda erkek baskindir, erkegin sözü gecer. En basiti bu. Esimle gelisemiyorum, büyüyemiyorum. Evlilik benim icin hayal kirikligi. Rabbimin bana bir imtihani gibi görüyorum bazen esimi, bazende etrafimdakileri duyunca esim yinede iyiymis diyorum. Kafam cok karisik. Evcimendir, öyle gece disarlari gezeyim tozayim günümü gün edeyim biri degil. Ama cok huzursuz biri. Hergün illa birseyden kavga cikarir, asiri kaprisli.

Kisacasi mutsuzum ama gidemiyorumda korkuyorum. Napayim? Özellikle evlilerin fikirlerini merak ediyorum..
Ben mutluyum evliligimde diyenler, mutlu bir evliligin tanimini yapar misiniz? Bunu bilmeye ihtiyacim var, her evlilik icerden benim ki gibi mi acaba ben mi abartiyorum meraktayim..

Genişletmek için tıkla...

ROSE ROSE .!.:

evlilikte mutlu olabilmek için tek tarafın çabası yetmiyor ne yazık ki... ben şahsen evliliğimde çok mutlu ve huzurluyum ama bu tek başıma benim başarım değil, eşim de çok iyi, anlayışlı ve yardımcıdır bana... biz evlenmeden önce 8 yıl kadar flört ettik, neden bu kadar uzun dersen, bizimki çocukluk aşkıydı... çok mücadele ettik evlenebilmek için sanırım bu yüzden şimdi kıymetini biliyoruz evliliğimizin... anladığım kadarıyla eşin doğuştan huzursuz ve biraz da asosyal bir karaktere sahip... tabi bu da senin işini zorlaştırıyor... halbuki evliliğinin kıymetini bir anlasa herşey çok farklı görünecek gözüne... bu da yarı yarıya senin elinde canım...

Genişletmek için tıkla...

eLmayRa .!.:

ben iyi bi örnek değilim :) Eski eşimle yeniden evlendik gecen sene.

Ama Şu yazdıkların bile senin aslında boşanmaya hazır olduğunun göstergesi bence. Bu cümleleri boşanan bi arkadaşım da söylemişti. 15 yıllık evliliğini bu nedenle bitirdi. O bana bi yükmüş dedi. Ve suanda inanılmaz mutlu

Genişletmek için tıkla...

Serar .!.:

Ha evet gitar. Birde gitar calar, sarki söyle. Onu unutmusum, haksizlik olmasin bari, yaptigi bir is daha varmis
Sizin ortak paylasimlariniz cok. Biz evli, ama ortak hic birsey yapmayan iki insaniz. O benim ergenlik dönemindeki cocugum, ben genc bir anne gibiyim. Bu evlilik beni cok sIkti.

Genişletmek için tıkla...

Serar .!.:

Cok cabaliyorum. Esimde eskisine göre sinirlilik, asiri elestirme ve asabiyet konusunda iyi yönde baya bir gelisme var, biraz adam oldu bu konuda, ama baska konularda cok eksik. Hani o kadar cok kötü taraflari var ki, hangi birini düzelteyim diyorsun. Hadi asabi hallerini gectik, tembelligi var, calismayi sevmez. Hadi onu gectik insanlarla iliskileri basarisiz, ha simdi tartisti tartisacak bi yapida. Onuda gecti suratsiz, gülmez etmez. Onuda gectik sevgisini belli etmez, sivri dilli biri genelde ters cevap verir.

Yani inanin elle tutulur hic bir tarafi yok. Iyi huylarida var elbette, ama kötüler baskin. Elimden geleni yaptigimi düsünüyorm artik. Sakinde konustum, alttanda aldim, bagirdimda, evi terkedecek durumada geldim.

Tek yapmadigim, ayriliyoruz diyip kapiyi gercekten cekip cikip gitmek. Bi bunu yapmadim, az kaldi ama.

Genişletmek için tıkla...