- 13 Temmuz 2018
- 2.203
- 5.079
-
- Konu Sahibi Dert bende derman sende
- #101
Inanın durup durup ağlıyorum. Kaç gündür gıkım çıkmadı resmen. Elimden geldiğince herkesi memnun etmeye calismisim. Ailemi memnun edeyim derken birde baktım ki kendi hayatım kaybolup gitti 1 ayda.Benimde üç çocuğum var. Üçüncü sürpriz oldu:) ve hiç çocuk istemiyordum inan çok zorlandim. Öyle iyi anlıyorum ki seni tüm dünyanın yükü sırtında gibi hissediyo insan. Ama o bebeğin senden başka kimsesi yok. Hiç kimse senin gibi bakamaz susturamaz onu. Eşinden bebek bakımında değilde ev işlerinde ufak ufak yardım iste. Birden değil ama. Senden istenenleride duyma sinir olursun. Adamlar anlamaz vücudun yorgun beynin yorgun. Öteki çocuğa yetemiyorum duygusu ah bu annelerin vicdani. Bir gün çamaşır katlamasini ricaet. Ama sende bebeği emzirirken öyle otururken istersen sen niye yapmiyosun der hemen. Başka birgün ay hadi çorba tasiyo ben onu karıştırıyorum sende masayı hazırla hemen bebek dururken yiyelim falan yap. Yavaş yavaş herşey. Yapmayan erkek öyle konuşmakla falan yapmaZ. Ona işi öyle bı yapistirinki hayır diyemesin. Erkekler sıkıntı sevmezler hep bı güler yüz beklerler biliyorum şuan bu çok zor ama imkansız değil. Bende konuştum olmadı kavga ettim ağladım yok olmadı. Şimdi herşeyi Güleryüz le tatlı dille yaptırıyorum. Ben yine aynı benim o değişmeye başladı. Nacizane tavsiyem sizde deneyin. İnanın çok kızıyorum nedense kadın lohisayken etrafındakiler daha çok lohusa oluyo
Evde baska çocuk olmasa yemin ediyorum yapacagimi biliyorum. Ama olmuyor işte.Çocuklarınızın ihtiyaçları dışında salın tüm işleri bence.
İstediği gömleği kirlide ya da ütüsüz bulunca, evde yemek diye boş tencere bulunca
anlar belki ne yapması gerektiğini..
Evde baska çocuk olmasa yemin ediyorum yapacagimi biliyorum. Ama olmuyor işte.
Biri ınga der biri anne aciktim der komşu müsaitsen bebek gormesine gelecegim der. Koca arar akşam yemekte ne var der. Öğretmen arar cocugunuzu okuldan almayi düşünmüyormusunuz der. Inan ki nasıl anlatsam bilmiyorum...
Şimdi diyeceksiniz ki komsuya gelme deyin adama yemek yapmayin vs ama olmuyor iste
Ben seni anlıyorum canım.3 çocuğumu birlikte büyüttüm.Eşim 2 işte çalışıyordu,ben de çok yoruluyordum,ama biraz büyüdüklerinde herşey daha bir kolaylaştı.Inanın durup durup ağlıyorum. Kaç gündür gıkım çıkmadı resmen. Elimden geldiğince herkesi memnun etmeye calismisim. Ailemi memnun edeyim derken birde baktım ki kendi hayatım kaybolup gitti 1 ayda.
Örneğin çocuk uyuyunca yemek yapıyorum. Oysa o uyurken bende yatıp uyuyabilirim. Ama evde baska cocukda var onu da dusunmek zorundayim. Bebek 1 saat uyuyorsa bende o arada yemegi aradan cikartiyorum. Ama hic kimse o uyurken sen yemek yaptin dinlenmedin şimdi biz bebeğe bakarken sende dinlen demiyor. Gece herkes kafayı vurup yatıyor. Sabaha kadar uykusuz olan benim. Tamam ben bunlara raziyim tabi ki bebegin bana ihtiyacı var ama esimin başka odaya kaçmak için bahane aramasi zoruma gidiyor. Bebegin benim sevgi e ihtiyacı varsa benimde onlarin sevgisine ilgisine ihtiyacım var.
Kaç gündür doğru düzgün uyuyamiyorsun farkindayim dese o bile yetecek bana. Gece kalksinda çocuk baksın demiyorum zaten. Biliyorum sabah ise gitmesi gerektigini. Ya hiç kimse beni anlamıyor. Buradaki kadınlar bile ne kadar acımasızca eleştirdiler. Oysa kadın kadinin halinden anlamaz mi
Tersi olunca da kötü. Biz üç kardeşiz annem ev kadını babamın ev işlerine beş kuruşluk faydası olmazdı. Annem bizi sokağa da salması yemeğimizden ödevimize ilgilendi kadın. Ama ne oldu daha 55 yaşında kemik erimesiyle küçücük kaldı vücudunda aksamayan eklem yok arkadaşlarıyla bi pideciye gitse olağanüstü bi şey sanıyor hayattan zevk alamamış yazıkeskiler çok çocuk yapıyormuş,biz de 6 kardeşiz ama nasıl büyüdük,sokakta büyüdük,sabahtan akşama kadar sokakta oynardık,daha ilkokula giderken akşam bulaşıklarını bir yıkamaya başlamıştık, evi süpürür silerdik,annem çamaşırı merdaneli çamaşır makinasında yıkar biz asardık, kardeşlerimizin bakımında anneme yardım ederdik, ben 5 yaşındayken 3 kardeşim vardı,5 yaşındayken en küçük kardeşimi sırtımda sokakta gezdirdiğimi oynattığımı hatta ninni söyleyip uyutmaya çalıştığımı hatırlıyorum
eskiden çamaşırı elde yıkayan, tel süpürgeyle evi süpüren, bulaşıkları elde yıkayan, sık sık misafir ağırlayan, hatta aile büyüklerine bakan insanlar, 5-6 çocuğu hiçbir eş desteği olmadan nasıl büyütmüşler acaba....
Diyeceksin tabii.Teşekkür ederim. Iyi ki var siniz. Ve destek olan diğer üyeler.
Geçecek değil mi bu günler. Bende kızımı oğlu mu alıp tatile gidebilecegim. Bir gün bende onlarla dertlesebilecegim. En zor anlarimda evlatlarim destek olacak bana değil mi. O zaman iyiki dogurmusum bunları diyebilecegim demi.
Yemin ederim aynı eş aynı aileye sahibiz sanki kendim yazmışım gibi okudum.Dün geceden beri kara kara düşünüyorum. Ne yapsam nasıl etsem nasıl olur diye.
Öncelikle konum uzun.
Ben 9 senelik evliyim. Ilk okula giden bir kızım 1 aylık da bir oğlum var.
Eşimle memleketlerimiz arasında 1000 km den fazla bir mesafe var zira kafa yapısı olarak da öyle.
Eşim bildiğiniz saf şu katılmamis odun. Bu odunluklari yüzünden çok kavgalarimiz oldu. Evliliğin ilk yılları güç gösterisiyle geçti. Ben böyleyim biz böyleyiz ailem böyle vs arada kültür farkı olduğu için detaylica kendilerinj bana anlatmaya calistilar akillari sıra.
Beni resmen sindirmeye calistilar. Yeri geldi basarili oldular yeri geldi savastik. Çok kavgalar oldu. Ama ben bildiğimi okumaya devam ettim. Kendi dogrularimi haykırdım hep. Kendi dogrularim derken aslında hep olması gerekeni. Velhasıl kelam bu süreçte herkes kendince dersler aldı. Şimdi ailesi ile gayet mesafeliyim. En azından bu konuyu aştık. Fakat asamadigimiz daha nice konu var. Anlatmaya kalksam manas destanı çıkar. Özet geçecek olursam eşim eş olmanın baba olmanin eve para getirmekten ibaret olduğunu zannedenlerden. Ve bu durum beni delirtiyor artık. Oğlum çok sıkıntıli bir bebek geçenlerde bununla ilgili konu açmıştim.
Ve suan yanımda kimse yok. Evin işi kızın okulu bebek yemek vs. Hepsi bana bakıyor. Çünkü kocam olacak adam akşama kadar çalışıp ustune bir de oruç tutuyorum diye kendisine yılın en iyi adam ödülünün filan verilecegini düşünüyor galiba.
Çocuk doğduguundan beri hep beraber sofraya oturamadik dönüşümlü yemek yiyoruz. Tabi benimki 10 dakika onun ki yarım saat. Ve daha birçok şey. Sorun şu ki kendisi aşırı derece rahatına düşkün. Dün bebegin aşısı vardı bunu bildiği halde mesaj atıyor yemekte ne var birde şu tatlidan yapar mısın diye. Ben yapmasam belki birşey demeyecek ama bu mesaj bile beni geriyor. Çocuk zaten normalde durmuyor dün asidan sonra hiç durmadı. Sürekli ağlıyor. Kızım akşam iş çıkışı arıyor birşey istemek için arkadan bebegin sesi gidiyor ona ve kurduğu cümle aynen su ben gelene kadar onu uyutun. Sonra eve geldi çocuk tabi susmuyor altını açtı çocuk azicik çiş yapmış kızım bez getirdi cocugu bıraktı kalktı gitti bende cocugun altını niye baglamadin dedim diye kıyamet koptu. Neymiş bilmiyormus. Oysa geçen gün ben yanında yaptım ve bak böyle yapılıyor diye anlattım ve bana döndü dedi ki niye anlattin ki şimdi. Yani demek istiyor ki ne gerek var öğrenmeye zaten sen yapacaksin gibisinden.
Biz bez olayı ile başladık kavga etmeye o söyledi ben söyledim. Sanki çocuk başkasının cocugu yani bi bezini değiştirmek bu kadar mi zor ya. Ben artık onun bu sığ zihniyetinden bıktım nefret ettim. Ona gore bu kadın işi.
Herşeyde böyle çocuklarla ilgili evle ilgili herşeyde yaptığı bir işi insanin burnundan getirerek yapıyor ki çoğu şeyi yapmıyor.
Sorsan cocuklarini çok sever ama dışardan biri gibi olmasini istemiyorum. Biraz ilgi sevgi oyun yemek banyo vs bu tür igtiyaclarini da yapması gerekmiyor mu. Babalık bir paket bez almak mi. Lütfen soeyin. Ben akşamdan beri aglamaktan gozlerim sisti.
Asıl problemin başı benim ailem. Daha doğrusu babam. Eşimden 1000 kat daha gerikafa li. 9 senedir evliyim 1 kez beni arayipta ne yapiyorsun kızım demedi. Her kavgada beni ezdi. Bir gün Esi mi arayıp oğlum bu böyle olmaz ailene sahip çık demedi. Her zaman ona göre erkekler haklı. Tabi esimde bunun farkında ve ona göre kendisi bulunmaz hint kumaşı.
Ve ben herseyden o kadar çok bunaldım ki bazi zaman aklimi kaybetmekten korkuykrum. Gercekten cikar yol bulamıyorum. Herseye muhalefet bir koca hicbirseyle alakası olmayan bir aile ortada 2 çocuk. Bazı zaman diyorum ki herşeyi herkesi bırakıp gideyim. Ama bunun çok günah olduğunu biliyorum. Ve cocuklarimin bunu haketmedigini. Aslında ben böyle bir insan değilim ama hayatta herseyle tek başıma mücadele etmekten tutunacak bir dalim olmamasindan çok yoruldum tukendim bittim.
Mutluluk neden benim hayatımdan gecmiyor neden hep teğet geçiyor. Ailesi olmayanin iyi bir kocasi olur sahiplenir bende neden hiç biri yok neden. Ben neden bu kadar yalnızım.
Anlatmak istediğim daha o kadar büyük sıkıntılar var ki. Ama sonuç olarak hepsi de benim tek başıma mucadelemle çözülecek şeyler değil. Ben bu sorunların ortasında debelenip durmaktan başka birşey yapamıyorum. Ve debelendikce dibe batiyorum. Işin içinden çıkamıyorum.
Suan tek yapmak istediğim bu evden gitmek. Ama nereye ama nasıl bilmiyorum
adam akşama kadar çalışacak, gelince sana yardım edecek, peki bu adam ne zaman dinlenecek...çalışsaydın haklısın, ama ev hanımıysan bunlar senin görevin...
Aile büyükleri çocukla ilgilendiği için olabilir mı?
Valla biz de 4 kardeşiz
Öyle aman aman bi ilgi alaka görmedik hayatımızda. Eskiler çocuk mu bakmış doğur doğur sal sokağa
Bir de"nerden buluyorsunuz bu adamları"cılar var.Adam der mi ben ö.üzüm,tanıyabildiğin kadar tanıyıp evleniliyor işte...Kadına şurda bile rahat vermemiş asık suratlılar
Bi içini döksün bi yükünü atsın
Ama yok. Streslerini nasıl atacaklar sataşmazlarsa.
Şu kkya epeydir girmiyordum girdim gene sinir sahibi ettiniz
Neymiş de adam akşama kadar çalışıyormuş, sen evdeymişsin yapacakmışsın
Vallahi keşke ben akşama kadar çalışsam da çocukların asıl sorumluluğu babalarında olsa. Bi yardım etsem arada bez değiştirsem falan.
El artırıyorum... bir de neden çocuk yaptın bu adamdan ekibi var. Sanırsın çocuk yapmak yıllar alan bir eylem. Sanki biyolojik saat, üreme içgüdüsü, çevre baskısı Mars’ta yaşanıyor... sanırsın adam ben buyum diye yazdı alnınaBir de"nerden buluyorsunuz bu adamları"cılar var.Adam der mi ben ö.üzüm,tanıyabildiğin kadar tanıyıp evleniliyor işte...
Bir de ikinci çocuğu niye yaptincilar var,doğmuş var olmuş çocuğu niye yaptın diye soruyorlar,sorunca ne değişecekse.El artırıyorum... bir de neden çocuk yaptın bu adamdan ekibi var. Sanırsın çocuk yapmak yıllar alan bir eylem. Sanki biyolojik saat, üreme içgüdüsü, çevre baskısı Mars’ta yaşanıyor... sanırsın adam ben buyum diye yazdı alnına