- 31 Temmuz 2009
- 10.505
- 52.645
-
- Konu Sahibi Dert bende derman sende
- #141
eskiden çamaşırı elde yıkayan, tel süpürgeyle evi süpüren, bulaşıkları elde yıkayan, sık sık misafir ağırlayan, hatta aile büyüklerine bakan insanlar, 5-6 çocuğu hiçbir eş desteği olmadan nasıl büyütmüşler acaba....
Ben söyleyince adama batıyor fakat bir başkası söylerse belki fayda eder.Dert bende derman sende , ev işlerini salın bence. Çocuklarla ilgilenin, kendinize zaman yaratmaya çalışın. İsterse evi bk götürsün.
Yeni doğum yapmışsınız, tatlısından da geri kalsın bir zahmet.
Eşiniz kendisi de çocukluğunu yaşayamamış biri sanırım. Ailesinden ilgi görmediği için ilgi göstermeyi bilmiyor. Ama öğrenmesi lazım.
Beraber çift terapisine gitseniz ya da çocuk uzmanlarının bu konudaki konuşmalarını falan izletseniz izlemez mi?
Adam çocukla ilgilenmeyi sadece dizilerde olan bir şey sanıyor. Bir uzmandan dinlese kendi çocukluğunu da sorgulayıp fikri değişir belki.
Çocuklarla ilgilenmeyi benimserse sizin yükünüz otomatik olarak azalmış olur.
O çocukları çeyiz sandığıyla baba evinden getirdik çünkü.Ben söyleyince adama batıyor fakat bir başkası söylerse belki fayda eder.
Etrafında yapan biri olsa belki ondan etkilenir diyeceğim ama malesef buradaki erkekler istisnasiz hepsi aynı. Durum böyle olunca adam kendi yaptığının normal olduğunu sanıyor. Hatta çocukla ilgili birşey yapsa ve bunu bir arkadaşı görse duysa dalga geçer bunlar böyle odun anlayacaginiz
Oğlanın bezi bitmişti gitti aldı diyor ki oğlum sende baban yaşlandığında ona bez alacak misin diyor. Önemli olan bez alan evlat değil önemli olan o bezi değiştirecek yüreğe sahip olan evlat dedim bende.O çocukları çeyiz sandığıyla baba evinden getirdik çünkü.
Hadi siz eşi olarak ne yapayım bu da böyle deyip mecburen sineye çekmeye başlarsınız da, gün gelip o çocuklardan sevgi, saygı beklediğinde evlatlarınız sineye çekmeyecek, öyle ya bu çocuklar hep küçük kalmayacak, kızıyla belki mesafeli bir ilişkisi olur ama oğluyla erkek babasıyım deyip caka satmak istediği zamanlar olacak, o zaman duvara toslayacak işte zira insan ne ekerse onu biçiyor, zamanında sevgisini ilgisini göstermediği çocuklar da babasına ilgi göstermiyor, aynı eşiniz gibi babalığı para kazanmak sanan bir akrabam şimdi torunlarına hasret, çocukları babalarından olabildiğince uzakta yaşıyor, çocuklarının bir kere saçını okşamış değil, baba evlat vakit geçirmişlikleri yok, o çocukların babalarıyla ilgili bir tane anıları yok, tek hatırladıkları ben size para getiriyorum ya daha ne istiyorsunuz, göstermediği baba sevgisinin ceremesini çekiyor şimdi.
Maddiyat önemli ama bir çocuk için 2 çikolata bir oyuncaktan çok daha kıymetli babasının bir sarılışı, herkes anne kokusunu tarif edebilir ama kaç çocuk babasının kokusunu bilir?
Zaten dertlisin, çok da dolmuşsun yangına körükle gitmek istemiyorum o yüzden ama cidden eşinde duygu yok.Oğlanın bezi bitmişti gitti aldı diyor ki oğlum sende baban yaşlandığında ona bez alacak misin diyor. Önemli olan bez alan evlat değil önemli olan o bezi değiştirecek yüreğe sahip olan evlat dedim bende.
Bezi öyle yada böyle alırsın emekli maaşın olur vs. Yada devlet verir. Ama yatalak bir hastaya bakacak evlat sahibi olmak kolay mi
Dün geceden beri kara kara düşünüyorum. Ne yapsam nasıl etsem nasıl olur diye.
Öncelikle konum uzun.
Ben 9 senelik evliyim. Ilk okula giden bir kızım 1 aylık da bir oğlum var.
Eşimle memleketlerimiz arasında 1000 km den fazla bir mesafe var zira kafa yapısı olarak da öyle.
Eşim bildiğiniz saf şu katılmamis odun. Bu odunluklari yüzünden çok kavgalarimiz oldu. Evliliğin ilk yılları güç gösterisiyle geçti. Ben böyleyim biz böyleyiz ailem böyle vs arada kültür farkı olduğu için detaylica kendilerinj bana anlatmaya calistilar akillari sıra.
Beni resmen sindirmeye calistilar. Yeri geldi basarili oldular yeri geldi savastik. Çok kavgalar oldu. Ama ben bildiğimi okumaya devam ettim. Kendi dogrularimi haykırdım hep. Kendi dogrularim derken aslında hep olması gerekeni. Velhasıl kelam bu süreçte herkes kendince dersler aldı. Şimdi ailesi ile gayet mesafeliyim. En azından bu konuyu aştık. Fakat asamadigimiz daha nice konu var. Anlatmaya kalksam manas destanı çıkar. Özet geçecek olursam eşim eş olmanın baba olmanin eve para getirmekten ibaret olduğunu zannedenlerden. Ve bu durum beni delirtiyor artık. Oğlum çok sıkıntıli bir bebek geçenlerde bununla ilgili konu açmıştim.
Ve suan yanımda kimse yok. Evin işi kızın okulu bebek yemek vs. Hepsi bana bakıyor. Çünkü kocam olacak adam akşama kadar çalışıp ustune bir de oruç tutuyorum diye kendisine yılın en iyi adam ödülünün filan verilecegini düşünüyor galiba.
Çocuk doğduguundan beri hep beraber sofraya oturamadik dönüşümlü yemek yiyoruz. Tabi benimki 10 dakika onun ki yarım saat. Ve daha birçok şey. Sorun şu ki kendisi aşırı derece rahatına düşkün. Dün bebegin aşısı vardı bunu bildiği halde mesaj atıyor yemekte ne var birde şu tatlidan yapar mısın diye. Ben yapmasam belki birşey demeyecek ama bu mesaj bile beni geriyor. Çocuk zaten normalde durmuyor dün asidan sonra hiç durmadı. Sürekli ağlıyor. Kızım akşam iş çıkışı arıyor birşey istemek için arkadan bebegin sesi gidiyor ona ve kurduğu cümle aynen su ben gelene kadar onu uyutun. Sonra eve geldi çocuk tabi susmuyor altını açtı çocuk azicik çiş yapmış kızım bez getirdi cocugu bıraktı kalktı gitti bende cocugun altını niye baglamadin dedim diye kıyamet koptu. Neymiş bilmiyormus. Oysa geçen gün ben yanında yaptım ve bak böyle yapılıyor diye anlattım ve bana döndü dedi ki niye anlattin ki şimdi. Yani demek istiyor ki ne gerek var öğrenmeye zaten sen yapacaksin gibisinden.
Biz bez olayı ile başladık kavga etmeye o söyledi ben söyledim. Sanki çocuk başkasının cocugu yani bi bezini değiştirmek bu kadar mi zor ya. Ben artık onun bu sığ zihniyetinden bıktım nefret ettim. Ona gore bu kadın işi.
Herşeyde böyle çocuklarla ilgili evle ilgili herşeyde yaptığı bir işi insanin burnundan getirerek yapıyor ki çoğu şeyi yapmıyor.
Sorsan cocuklarini çok sever ama dışardan biri gibi olmasini istemiyorum. Biraz ilgi sevgi oyun yemek banyo vs bu tür igtiyaclarini da yapması gerekmiyor mu. Babalık bir paket bez almak mi. Lütfen soeyin. Ben akşamdan beri aglamaktan gozlerim sisti.
Asıl problemin başı benim ailem. Daha doğrusu babam. Eşimden 1000 kat daha gerikafa li. 9 senedir evliyim 1 kez beni arayipta ne yapiyorsun kızım demedi. Her kavgada beni ezdi. Bir gün Esi mi arayıp oğlum bu böyle olmaz ailene sahip çık demedi. Her zaman ona göre erkekler haklı. Tabi esimde bunun farkında ve ona göre kendisi bulunmaz hint kumaşı.
Ve ben herseyden o kadar çok bunaldım ki bazi zaman aklimi kaybetmekten korkuykrum. Gercekten cikar yol bulamıyorum. Herseye muhalefet bir koca hicbirseyle alakası olmayan bir aile ortada 2 çocuk. Bazı zaman diyorum ki herşeyi herkesi bırakıp gideyim. Ama bunun çok günah olduğunu biliyorum. Ve cocuklarimin bunu haketmedigini. Aslında ben böyle bir insan değilim ama hayatta herseyle tek başıma mücadele etmekten tutunacak bir dalim olmamasindan çok yoruldum tukendim bittim.
Mutluluk neden benim hayatımdan gecmiyor neden hep teğet geçiyor. Ailesi olmayanin iyi bir kocasi olur sahiplenir bende neden hiç biri yok neden. Ben neden bu kadar yalnızım.
Anlatmak istediğim daha o kadar büyük sıkıntılar var ki. Ama sonuç olarak hepsi de benim tek başıma mucadelemle çözülecek şeyler değil. Ben bu sorunların ortasında debelenip durmaktan başka birşey yapamıyorum. Ve debelendikce dibe batiyorum. Işin içinden çıkamıyorum.
Suan tek yapmak istediğim bu evden gitmek. Ama nereye ama nasıl bilmiyorum
eskıden telgraf vardı lütfen elındekı telefonu bırak. eskıden kk mı vardı da yorum yapılıyordu.eskiden çamaşırı elde yıkayan, tel süpürgeyle evi süpüren, bulaşıkları elde yıkayan, sık sık misafir ağırlayan, hatta aile büyüklerine bakan insanlar, 5-6 çocuğu hiçbir eş desteği olmadan nasıl büyütmüşler acaba....
Amin. Bende 2. Çocuk için asla diyordum ama oldu. Onun varligi çok güzel ama esimin davranışları hiç doğru değil. Çoğu kişi neden 2. Çocuk demiş. Bunun çocukla alakası yok ki. Biz de çok catisiriz her konuda. Çocuk olmasa başka şeyden.Benim eşim seninki gibi değil ama biz de ilk çocukta çok çatışmalar yaşıyoruz. Bu sebeple ikincisine asla niyetim yok. Allah ilkine sağlık versin.
Amin. Bende 2. Çocuk için asla diyordum ama oldu. Onun varligi çok güzel ama esimin davranışları hiç doğru değil. Çoğu kişi neden 2. Çocuk demiş. Bunun çocukla alakası yok ki. Biz de çok catisiriz her konuda. Çocuk olmasa başka şeyden.
BiliyorumZaten dertlisin, çok da dolmuşsun yangına körükle gitmek istemiyorum o yüzden ama cidden eşinde duygu yok.
Doğru. Çalışırken çok zor. Bende çalışıyordum bebekten önce ama nasıl bir koşuşturmacaydı.Şu sebeple 2. çocuk dedim; ben çalışan bir insanım. günün 12 saati dışarıda geçiyor. eve geldiğim zaman her kadın gibi sorumluluklarım olduğunu düşünerek; ortalık toplama, yemek yapma, çamaşır yıkama vb işlere girişiyorum. E günün bir saati en azından dinlenmek istiyorum. Bu durumlara çocuk eklenince, vakit kavramı iyice değişiyor. sorumluluklarım yerine çocuk gelip oturuveriyor. onun yemeği, onun bakımı, onun ilgilenmesi vs zamanı suya çeviriyor.
Sorumluluklar kalıyor haliyle.
Eğer ki 2. çocuğu da yapacak olursam vaktim hiç kalmayacak. Bu sebeple gerginliklerime bir yenisini daha ekleme taraftarı olmadığımı belirtmek istedim.
Tabiki korunmamıza rağmen olursa başımızın üstünde yeri var. Fikrim, 2. çocuktan çok uzak.
Katılmıyorum en azından çocuguna zaman ayırabilir bence sadece kadının değil o çocuk babadan ilgi şevkat bekler..adam akşama kadar çalışacak, gelince sana yardım edecek, peki bu adam ne zaman dinlenecek...çalışsaydın haklısın, ama ev hanımıysan bunlar senin görevin...
aslında şu olayı okuyunca eşine de bir şey diyemedimOğlanın bezi bitmişti gitti aldı diyor ki oğlum sende baban yaşlandığında ona bez alacak misin diyor. Önemli olan bez alan evlat değil önemli olan o bezi değiştirecek yüreğe sahip olan evlat dedim bende.
Bezi öyle yada böyle alırsın emekli maaşın olur vs. Yada devlet verir. Ama yatalak bir hastaya bakacak evlat sahibi olmak kolay mi
bu zorlukları kendimiz yarattık, şimdi şikayet ediyoruz..gösterişli sofralar, çocukların kölesi olmak, internet ve cepte saatler harcamak, milletle gösteriş yarışına girmek, tabiki eski hayatımız yok, ama şu an yaşadığımız gibi de yaşamayabiliriz...işini planlı götüren bir hanım, 2 çocuğa gaytte rahat bakabilir, gün boyu yemeğinide yapar, günlük temizliğinide...bir komuşum var kadın, 3 vardiya çalıştığı halde, 2 kızı küçükken evde tek kaldığı halde, evi bal dök yala...Ahhh ahhhh eskiden boyle değildi işte.Bir giydigimiz kıyafeti bir hafta giyerdik.Simdi peki öyle mi?.Bir yaşında kızım var günlük üç dört kez kıyafet değiştiriyorum.Eskiden annemin bizlerin ütüsü olmazdı.El içine çıkan babamdı bir tek onunki olurdu.Bir kap yy emek yeter di.Simdi öyle mi?Bir çorba beye yemekle yetiniyolar mi?. Kızlarımi asla bensiz dışarı cikarmiyorum. Mutlaka ben olmalıyım.Malum etraf sapıklar la dolu.Biz eskiden evden bir çıkar elimizde ekmek akşam girerdik eve.Tüm enerjimizi dışarda atardık.Simdiki çocuklar napsin evi talan ediyorlar ,mecbur evde atıyorlar enerji lerini.Misafire gelecek olursak eskiden gelen misafir umduğunu değil ,bulduğunu yerdi.Simdi öyle mi?En az masada yedi sekiz ikramlik olucak!.Bu hale nasıl geldik bilmem ama eskilere bakarak işimiz daha zor onu biliyorum canım.
Sizin de maşallah her türlü konuya, duruma uyarlayabileceğiniz arkadaşınız, komşunuz, tanıdığınız illa ki birileri var. Büyük konuşmayın, bazı durumların üstesinden planla programla gelinmez. Hele minik bir bebekse konu..bu zorlukları kendimiz yarattık, şimdi şikayet ediyoruz..gösterişli sofralar, çocukların kölesi olmak, internet ve cepte saatler harcamak, milletle gösteriş yarışına girmek, tabiki eski hayatımız yok, ama şu an yaşadığımız gibi de yaşamayabiliriz...işini planlı götüren bir hanım, 2 çocuğa gaytte rahat bakabilir, gün boyu yemeğinide yapar, günlük temizliğinide...bir komuşum var kadın, 3 vardiya çalıştığı halde, 2 kızı küçükken evde tek kaldığı halde, evi bal dök yala...
evin pazarını, alışverişini yapar, ayrıca hiç bir gezmesindende kalmaz, ayrıca bir partiye üye, seçim zamanı parti çalışmalarına bile katıldı kendisi...ayrıca nezman görsem, yüzünden tebessüm eksik olmaz...