- 11 Mayıs 2017
- 3.451
- 1.922
- 83
- Konu Sahibi garipbirhayat
-
- #1
Yine ben
2 yıllık harita kadastro bölümü mezunuyum. Bu yıl kış boyu çok güzel bir şekilde dgs sınavına çalıştım bölümümü harita mühendisliğe tamamlamak İçin.. fakat Mart ayında o istikrarı kaybedip bir anda elimi çektim her şeyden.. pişmanım
Temmuz ayında sınav oldu ve ben 5 ay kadar çalışmamama rağmen güzel bir puan aldım,fakat mühendislik için birkaç soru daha yapmam gerekiyordu.. özeller yarı burslu oluyor,fakat ona maddi olanaklar pek müsait değil
Ben şuan çalışmıyorum.. mesleğim kötü bir meslek olmamasına rağmen bir türlü bir iş kapısı açılmadı.. tabi özel sektör olacağı İçin eşimin güvenli bir yer olması lazım diye baktığı İçin olaya ve aramadan da iş ayağıma gelmeyeceği için boştayım..
Evlendiğinizden beri maddi sıkıntı çekiyoruz.. kılık,kıyafet,gezme tozma her şeyden kıstığım halde..şöyle düşünün ki bana 30 km uzakta olan teyzeme araba ile gittiğimizde eşimle yakıt sıkıntısını düşünüyoruz.. gittiğimde hiç para harcamayacağım halde..
Çok bunaldım artık bu durumdan.
Artık markette kasiyer olarak felan işe girmeyi düşünüyorum,çıkar yol bulamıyorum çünkü..
Balayı dışında geçen hafta 2 gün kv-kp de yanımızda olarak şehir dışına çıktık sadece.. ona bile sevindim,o durumdayım o kadar bunaldım ki..
Evleneli Sinemaya gidiş sayım bir elin parmaklarını geçmez,kıyafet vs genelde evlenmeden önce aldıklarımı giyiyorum.. dışarda yemek yediğimiz nadir zamanlarda eşimin suratının değiştiğini hissediyorum.. ona katkım yok diye çekiniyorum isteklerimde..ailem saolsun kira vermiyoruz,versek halimiz nice olurdu.
Bunlardan kaynaklı mı bilmiyorum,hiç huzurlu,mutlu değilim..evde bir huzur yok,beni mutlu etmek,benim mutluluğum İçin bir şeyler yapmakta olan bir eşim yok. inanın bir gün olsun yatağımdan mutlu uyanmıyorum. Her evlilik mi böyle bilmiyorum. Akşam boyu tek kelime etmesem İnan’ın abartmıyorum tek kelime etmeyen bir eşim var.Öper eder ama duygusal olarak anlamda kalbime dokunamıyor.İçimde hep bir boşluk var,beni mutsuzluğa iten,konuştuğumda beni anlamayan dinlemek istemeyen,sorunları konuşarak çözmek yerine susmayı seçen.. Neden konuşmuyorsun dediğimde, ne konuşayım,bana konuş deme vs diyen bir insan.. kendi haline bırakayım diyorum,iyice çekilmez hal alıyor. Ve tüm bunlar birleşince içinden çıkılmaz bir hale dönüşüyor..
Eşim ömür boyu birlikte yaşayacağım kadar iyi biri değil,bugün ayrılacağım kadar da kötü biri değil..
İkisinden biri ağır bassa tamam diyeceğim..
Ağlıyorum ağlıyorum,evlenmeden önceki hayatımın kıymetini bilmediğim için ağlıyorum.. o günlere özlem duyuyorum.. eşimle 2 yıldur bir bütün olup birbirimize kenetlenemediğimize üzülüyorum. O da kötü bir insan değil, efendi saygılı biridir.. Ama ben de art niyetli kötü bir insan değilim, fakat neden böyle mutsuzuz,ne yapmam gerekiyor bilmiyorum ..
2 yıllık harita kadastro bölümü mezunuyum. Bu yıl kış boyu çok güzel bir şekilde dgs sınavına çalıştım bölümümü harita mühendisliğe tamamlamak İçin.. fakat Mart ayında o istikrarı kaybedip bir anda elimi çektim her şeyden.. pişmanım
Temmuz ayında sınav oldu ve ben 5 ay kadar çalışmamama rağmen güzel bir puan aldım,fakat mühendislik için birkaç soru daha yapmam gerekiyordu.. özeller yarı burslu oluyor,fakat ona maddi olanaklar pek müsait değil
Ben şuan çalışmıyorum.. mesleğim kötü bir meslek olmamasına rağmen bir türlü bir iş kapısı açılmadı.. tabi özel sektör olacağı İçin eşimin güvenli bir yer olması lazım diye baktığı İçin olaya ve aramadan da iş ayağıma gelmeyeceği için boştayım..
Evlendiğinizden beri maddi sıkıntı çekiyoruz.. kılık,kıyafet,gezme tozma her şeyden kıstığım halde..şöyle düşünün ki bana 30 km uzakta olan teyzeme araba ile gittiğimizde eşimle yakıt sıkıntısını düşünüyoruz.. gittiğimde hiç para harcamayacağım halde..
Çok bunaldım artık bu durumdan.
Artık markette kasiyer olarak felan işe girmeyi düşünüyorum,çıkar yol bulamıyorum çünkü..
Balayı dışında geçen hafta 2 gün kv-kp de yanımızda olarak şehir dışına çıktık sadece.. ona bile sevindim,o durumdayım o kadar bunaldım ki..
Evleneli Sinemaya gidiş sayım bir elin parmaklarını geçmez,kıyafet vs genelde evlenmeden önce aldıklarımı giyiyorum.. dışarda yemek yediğimiz nadir zamanlarda eşimin suratının değiştiğini hissediyorum.. ona katkım yok diye çekiniyorum isteklerimde..ailem saolsun kira vermiyoruz,versek halimiz nice olurdu.
Bunlardan kaynaklı mı bilmiyorum,hiç huzurlu,mutlu değilim..evde bir huzur yok,beni mutlu etmek,benim mutluluğum İçin bir şeyler yapmakta olan bir eşim yok. inanın bir gün olsun yatağımdan mutlu uyanmıyorum. Her evlilik mi böyle bilmiyorum. Akşam boyu tek kelime etmesem İnan’ın abartmıyorum tek kelime etmeyen bir eşim var.Öper eder ama duygusal olarak anlamda kalbime dokunamıyor.İçimde hep bir boşluk var,beni mutsuzluğa iten,konuştuğumda beni anlamayan dinlemek istemeyen,sorunları konuşarak çözmek yerine susmayı seçen.. Neden konuşmuyorsun dediğimde, ne konuşayım,bana konuş deme vs diyen bir insan.. kendi haline bırakayım diyorum,iyice çekilmez hal alıyor. Ve tüm bunlar birleşince içinden çıkılmaz bir hale dönüşüyor..
Eşim ömür boyu birlikte yaşayacağım kadar iyi biri değil,bugün ayrılacağım kadar da kötü biri değil..
İkisinden biri ağır bassa tamam diyeceğim..
Ağlıyorum ağlıyorum,evlenmeden önceki hayatımın kıymetini bilmediğim için ağlıyorum.. o günlere özlem duyuyorum.. eşimle 2 yıldur bir bütün olup birbirimize kenetlenemediğimize üzülüyorum. O da kötü bir insan değil, efendi saygılı biridir.. Ama ben de art niyetli kötü bir insan değilim, fakat neden böyle mutsuzuz,ne yapmam gerekiyor bilmiyorum ..