Bana fiziksel şiddet mi uyguluyormuş?Belki de problem size psikolojik ve fiziksel şiddet uygulayan biriyle mutlu olmak için kendinizi zorlamanızdır.
eşimle zaten sorunlarımız vardı ama bugün ikimizde alkollüydük. sonra inanılmaz saçma bir sebepten tartışmaya başladık. sonra o tartışma büyüdü çığlık çığlığa bağrışmaya dönüştü. araba kullanıyordu eşim. sağa sola savruldu araba. sonra bana küfretti. hemde çok büyük bir küfür ilk defa.. bende bunu duyunca ona küfrettim o da bana tokat attı. ilk defa küfür ve şiddet yaşadık inanamadım. öyle bir delirdimki arabanın kapısını açtım indir beni burda diye bağırdım. kapıyı kapattırdı.
Bana fiziksel şiddet mi uyguluyormuş?
Bu çok güzeldi teşekkür ederim...Eki Görüntüle 1877515
Yazacaklarım bu 47. Sayfada yazılanlarla alakalıydı. Kaç zamandır kelimeleri toparlayamıyordum konunuzu gördükçe.
Bazende düşünüyorum biz kendimize çok yük ediniyoruz çoğu şeyi. Bu yük altında da eziliyoruz bir süre sonra. Çok severim şu örneği; Sanki sırtımızda bir yük var ve biz bir gemiye binmişiz. Gemi ilerlerken biz hala sırtımızdaki yükü ayağımızın dibine koymuyoruz. Onu hala kendimize yük ediyoruz ağırlığı altında verdiği sıkıntı altında eziliyoruz. Halbuki yükü bıraksak bir etrafa baksak nice güzelliklere şahit olacağız. Belki bir yunusun havada takla atmasını göreceğiz. Belki bu hayatımızda bir ilk olacak. Bir yerlerden tıkandıysa hayat, elimize kolumuza bir baksak neyi kendimize yük ediyoruz. Hangi düşünceyi, hangi kişiyi, hangi benlik duygusunu?
Gelene kadar ne yapsam nasıl bir giril yapsam emin değildim. Bende doğaçlama yapayım dedim. Beni görünce şaşırdı zaten. "Sürprizzz ne yapıyorsun benim salak sevgilim. " dedim. Sarıldım " sen çok gıcık bir adamsım o kadar güzelliğin içinden getirdin beni bir tatili hak etmiyor muydum hemen alınganlık yaptın. " dedim. Sonra bilrisiniz işte bir iki oynaşma pamuk oldu.. Tipik erkek zekası hormonlara teslim... Bir şey olmamış gibi devam edeceğiz artık. Hemen yazamadım oğlum uyumadı ben geldim diye onunla oynadık vakit geçirdik birazda:) ama iyi haber döndüğüme pişman değilim. En kötü semaryo yaşanmadıNasıldı eve geldikten sonra aranız? Umarım herşey yolundadır
Evet bunu biliyprum boşanmış bir ailenin çocuğuyum ben. Ama oğlum hiçbir kavgamıza şahit olmadı yada ona büyük travmalar yaşatacak bir hayatımız yok. Evet 7 senede bana bir tokat attı sonucu avukattan döndü. Bende bir an baya dayak yiye yiye evliliğimde evliliğim diyorum sandım:) yorumlara çocuk konusunu karıştırmayalım onu korumak ve büyütmek benim görevim. Bu konuda tavsiye istemiyorum. Evli kalmak ve ayrılmak konusunda çok şey yaşadım gördüm hikayenin iki tarafındanda bakmışlığım var. Bir de ben doğurdumya hani onu onun için en iyi olanı sevdiğim adamdan da evli olmaktan da ve daha bir çok şeyden üstün tutuyorum.Bu sorunuza yine kendi cümleleriniz sanırım daha açık bir yanıt olacaktır.
Eski konularınızdan bahsetmişssiniz, dönüp baktım ki iki konunuzdan biri boşanmak üzerine.
Acaba her şeyden mutsuz olan biri degil de, anlık mutluluklara takılı kalıp huzurun olmadıgı bir evliligi devam ettirmeye çalısırken mi böyle hissediyorsunuz diye düşündüm.
Karşılıklı saygının olmadıgını ise söylemeye gerek yok, bu tespiti zaten siz kendiniz de yapıyorsunuz.
Öyleyse evlilik nedir?
Saygının olmadıgı bir birliktelikten ne bekleyebiliriz?
Bizim evlilik anlayışımız bu ve çok mutluyuz diyorsanız zaten bir şey söylemeye de gerek kalmıyor, sizin tercihiniz.
Fakat bu şekilde çocugunuz için de bir seçimi dayatmış oluyorsunuz,
zira belli aralıklarla bağıra çağıra kavga eden iki ebeveynin bulundugu ortamda bir cocugun saglıklı bir psikolojiye sahip olacagını sanmıyorum.
En azından onun iyiligi icin bir psikologa gitmeniz iyi olacaktır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?