- 6 Aralık 2014
- 336
- 227
-
- Konu Sahibi BenveUtkum
- #41
Onca kabus ve kabusa sabretmemin sonucunda baba evinde olmam bu yuzden zaten. Olmadı olmuyor. Öldüm Öldüm dirildim yıllarca. Lafta değil gerçekten perişan oldum. Bu tabirler bile yetersiz geliyor anlatımıma o derece....mutsuz anne = mutsuz çocuk demektir..
iyi ölçüp tartmalı ve ona göre karar vermeli.. stres baskı hakaret psikolojik- ekonomik -fiziksel şiddetin olduğu ortamda sağlıklı çocuk yetiştirmek bence mümkün değil.
ben buna inandım ve bunu savunuyorum mutsuz anne = mutsuz çocuk bilinçaltı negatif yaşanmışlıklarla dolu tedirgin kaygılı içine kapanık özgüvensiz çocuk demektir.
canım ne güzel anlatmışsın bu tavsiyeni bana pedagog da söylemişti siz kendinizi iyi hisseder normal davranırsanız o da uyum sağlamakta zorlanmayacaktır dedi.
boşanmayı anormal karşılayıp ekstra tavizler vermeyin.. normalde hayır diyeceğiniz şey boşandıktan sonrada hayır olsun dedi birde..
canım ben yeni evliyim rabbim o duyguyu yaşatmasın kimseye benim çok sevdiğim bir ablam var oda kızıyla yaşıyor. o çareyi kızına bunu aşılayarak buldu. kızı babasıyla annesinin bir araya gelemeyeceklerini öğrendi. babası evde olanların evlerine gitmiyorlar. genelde samimi yakın kız arkadaşlarını eve yatılı kabul ediyor. ablam kızı ablamın arkadaşı ve çocuğu gibi. böylelikle kızı babası olmadanda bir faaliyet yapılacağına inandı. bu öneriyide pedagog vermişKonumu bilirsiniz, eşimle boşanmaya doğru yol aldık. Ara verdik, belki düzelir diye evi ayırdık ama ben şimdi daha rahatım Allahım'a şükürler olsun ama konum şu. Akşam kitap okurken oğluma, kitabın giriş kısmı şöyleydi " küçük bir kulübede anne ve babası ile yaşayan küçük bir çocuk vardı" . Ben bunu bu şekilde değil de" küçük bir kulübüde annesi ile yaşayan küçük bir çocuk vardı" şeklinde okuyorum. Baba ve anne birlikteliği ile ilgili bir şey deiyorum ki üzülmesin diye. Bunun gibi başka örneklerde var. Her şeyde sadece annesi ile bir şeyler yapan çocuk örnekleri veriyorum. Oğlumla babası evde olan birinin evine bile gitmek istemiyorum ki üzülmesin. Bu beni şimdiden çok üzüyor. Gerçekten içim acıyor. O kocamdan daha nefret ediyorum. Benim durumumda olan anneler sizler neler yapıyorsunuz.
Ben zaten oğlumu her yere götürüyorum, eve kapatmıyorum, ama gittiğimde üzülüyorum. Çocuklar babalarının kucağına atlayınca, eğlenince üzülüyorum işte. Ben daha yolun başında olduğum için böyleyim. Ama inanıyorum bu işin üstesinden geleceğiz oğlumla birlikte.Bende boşanmıs bir aile çocuğuyum ve annem asla böyle yapmadı.
Bu bir eksiklik değil hayatta binbir türlü hal var her hali kabullenmeli şükretmeliyiz her zmn daha kötüsü daha iyisi olacaktır.
Ama böyle yaparak en çok siz zarar verirsiniz ailenize oğlunuza. Her zmn aranızda olmuş olur.
Annem tam tersi her yere gitti hep cesaretli oldu bizi bastırsaydı şimdi bu kdr sağlıklı bireyler olamazdık.
Çok güzel anlattınız. İnşallah bunları bende yapacağım ve artık kendimde o gücü buluyorum zaten. Oğluma da en güzel, en iyi şekilde yaşayacağım. Tabiki babasıda olacak ama yine ben yokluğunu hissetrimyeceğim.
Ya, demekki böyle çözüm yol üretenlerde var. İşte bende o aşamaya gelince bunu yapacağım. Benimde şuanki tercihim baba olan eve çok sık gitmemek.canım ben yeni evliyim rabbim o duyguyu yaşatmasın kimseye benim çok sevdiğim bir ablam var oda kızıyla yaşıyor. o çareyi kızına bunu aşılayarak buldu. kızı babasıyla annesinin bir araya gelemeyeceklerini öğrendi. babası evde olanların evlerine gitmiyorlar. genelde samimi yakın kız arkadaşlarını eve yatılı kabul ediyor. ablam kızı ablamın arkadaşı ve çocuğu gibi. böylelikle kızı babası olmadanda bir faaliyet yapılacağına inandı. bu öneriyide pedagog vermiş
Ben zaten oğlumu her yere götürüyorum, eve kapatmıyorum, ama gittiğimde üzülüyorum. Çocuklar babalarının kucağına atlayınca, eğlenince üzülüyorum işte. Ben daha yolun başında olduğum için böyleyim. Ama inanıyorum bu işin üstesinden geleceğiz oğlumla birlikte.
Akşam babam nerede hani neden gelmedi diye sordu. Dedim ki işi uzamış oğlum, gelecek gezdirecek seni(bu gerçek dün gelecekti de hava soğuk diye gelme dedim), Off gitmesin işe dedi. Sonra çok üzüldüm, içim parçalandı. Bir kez daha kocama lanet okudum. Ama geçiştirdim oğlumun sorusunu.Ben de eminim en iyisi yapacağınızdan.
Zaten çocuğunuza masal bile okurken yaptığınız da bu.
Aman evladım üzülmesin.
Babasının yokluğunu dolduramazsınız belki ama, onun zamanını öyle bir doldurursunuz ki eksik var mı diye düşünmez.
Amaç çocukları mutlu etmek değil.
Bunun sınırı da yok zaten.
Amaç çocukların huzurlu ve güven içinde yaşamalarını sağlamak.
Başarılı olabilmenin, güzel yaşayabilmenin yolunu göstermek.
Akşam babam nerede hani neden gelmedi diye sordu. Dedim ki işi uzamış oğlum, gelecek gezdirecek seni(bu gerçek dün gelecekti de hava soğuk diye gelme dedim), Off gitmesin işe dedi. Sonra çok üzüldüm, içim parçalandı. Bir kez daha kocama lanet okudum. Ama geçiştirdim oğlumun sorusunu.
Çocuklarınız kaç yaşında?
Akşam babam nerede hani neden gelmedi diye sordu. Dedim ki işi uzamış oğlum, gelecek gezdirecek seni(bu gerçek dün gelecekti de hava soğuk diye gelme dedim), Off gitmesin işe dedi. Sonra çok üzüldüm, içim parçalandı. Bir kez daha kocama lanet okudum. Ama geçiştirdim oğlumun sorusunu.
Evde çok durmuyoruz hep geziyoruz. Apartman içinde de hep arkadaşlarının yanına gidiyoruz. Haftasonları biryerlere gidiyoruz. Etkinlikler yapıyoruz. Mutluyuz. AMa tam o mutlulukta babam!!! diyince kopuyorum. ama belli etmiyorum tabiki. Yine de baban aradı sen seviyor, seni özlemiş, marketten alıyorum baban gelemedi ama sana bunu gönderdi diyorum...Geçiştirmeyin.
Bişeyleri ertelemeyin.
Siz de benim gibi yapabilirsiniz.
Neden gelmedi ki diye..
Bırakın o versin cevabını..
Şu anda yaşadığınız duyguyu öyle iyi anlayabiliyorum ki..
Kızgınlıklarınızı da..
Ama üzülmek değil, suçlamak değil güçlü olmak zorundayız.
Onun sevdiği bir oyunu oynayın.
Birlikte kitap okuyun.
Kalkın kurabiyeler pişirin..
Tekrar olacak belki ama mutlu olmak zorundasınız.
Güçlü olmak zorundasınız.
Nasıl ki uçakta oksijen maskesini önce ebeveynlere taktırıyorlar önce siz kendinizi toparlayacaksınız..
Çok küçükmüş çocuklarında. Ama anneleri de onlara çok iyi bakıyor, seviyor. Çok şanslılar bence:)Bunu şimdi gördüm.
Çocuklarım ayrıldığımızda biri 1 yaşından biraz büyük diğeri 3,5 yaşındaydı.
İnşallah, bende öyle ümit ediyorum.İçim acıdı okurken, Allah yardımcınız olsun
Ben 6-14 yaş arasını babası, 14 - 29 yaş arasını annesi ile geçirmiş bir çocuğum
İkisinin yokluğunu da ayrı ayrı tattım
Psikolojik terimlerle bunu ifade edemem, ancak şunu hiç unutmayın Rabbim kimseyi anasız bırakmasın, babasızlık o kadar yormuyor insanı. Şimdilerde çocuk psikolojisinde babanın yeri anlatılıyor uzun uzun, haklılar belki de ancak şunu söyleyebilirim ki (istisnalar hariç) en iyi baba bile çocuğa annesinin verdiği duygunun onda birini veremez. O yüzden kendinizi çok hırpalamamaya gayret edin, endişelerinizi bir yana bırakın. Benim yaşıma geldiğinde oğlunuz iyi ki annem varmış diyecek...
Şuanda yardım alıyoruz, ama sürecimiz farklı. Tam boşanma sürecine girince de tekrar bu konuda yardım alacağız. Şimdiden önlemini alırsak belki büyüyünce çok zorlanmam.Belki küçük yaşlarda sorun olmazda bira büyüğünce sorunlar olulabilir. Bu yüzden bi uzmandan yardım almanı öneririm
Teşekkür ederim.Çok küçükmüş çocuklarında. Ama anneleri de onlara çok iyi bakıyor, seviyor. Çok şanslılar bence:)