Mutlu aile tablosu değil de sadece anne ile mutlu aile tablosu çizmeye çalışıyorum.

Onca kabus ve kabusa sabretmemin sonucunda baba evinde olmam bu yuzden zaten. Olmadı olmuyor. Öldüm Öldüm dirildim yıllarca. Lafta değil gerçekten perişan oldum. Bu tabirler bile yetersiz geliyor anlatımıma o derece....
 
Bizim evde aslında fiziksel şiddet falan yok. Hatta evde gürültü, ses bile olmaz. Sesimizi yükseltmeyiz birbirimize. işte acaba oğlum büyüyünce dicek mi ki acaba kendini düşündün ayrıldın diye?
 
Bende boşanmıs bir aile çocuğuyum ve annem asla böyle yapmadı.
Bu bir eksiklik değil hayatta binbir türlü hal var her hali kabullenmeli şükretmeliyiz her zmn daha kötüsü daha iyisi olacaktır.
Ama böyle yaparak en çok siz zarar verirsiniz ailenize oğlunuza. Her zmn aranızda olmuş olur.
Annem tam tersi her yere gitti hep cesaretli oldu bizi bastırsaydı şimdi bu kdr sağlıklı bireyler olamazdık.
Hatta tam tersi hayran kalırlar bu konu bana çok artı getirmiştir, nasıl ayakta kalmış nasıl olmuş diye şaşırırlar.
Oğlunuz bu duruma annem beni düşünmüş üzülmemem için kollamış demez, annem bu konuyu aşmamış üzülmüş atlatamamış diye size üzülür
 
Son düzenleme:

Teşekkür ederim.
Biz de destek alıyoruz.
Gittiği okullarla da mutlaka irtibat halindeyim.
Benim çocuklarım da mesela babam neden bizi aramıyor, ya da almaya gelmiyor diye sorduklarında aynı soruyu ben onlara sordum. Neden gelmiyor ki, neden aramıyor ki diyerek. Kendi cevaplarını kendileri verdiler.
Onları kandırmak doğru değil..
Ya da babalarını kötülemek ya da unutturmaya çalışmak.
Zamanla kendileri de tanıyacaklar zaten babalarını.
Eğer biz doğruyu söylemezsek bu kez bize olan güvenlerini kaybedecekler.
En tehlikeli durum da bu..
 
canım ben yeni evliyim rabbim o duyguyu yaşatmasın kimseye benim çok sevdiğim bir ablam var oda kızıyla yaşıyor. o çareyi kızına bunu aşılayarak buldu. kızı babasıyla annesinin bir araya gelemeyeceklerini öğrendi. babası evde olanların evlerine gitmiyorlar. genelde samimi yakın kız arkadaşlarını eve yatılı kabul ediyor. ablam kızı ablamın arkadaşı ve çocuğu gibi. böylelikle kızı babası olmadanda bir faaliyet yapılacağına inandı. bu öneriyide pedagog vermiş
 
Ben zaten oğlumu her yere götürüyorum, eve kapatmıyorum, ama gittiğimde üzülüyorum. Çocuklar babalarının kucağına atlayınca, eğlenince üzülüyorum işte. Ben daha yolun başında olduğum için böyleyim. Ama inanıyorum bu işin üstesinden geleceğiz oğlumla birlikte.
 

Ben de eminim en iyisi yapacağınızdan.
Zaten çocuğunuza masal bile okurken yaptığınız da bu.
Aman evladım üzülmesin.
Babasının yokluğunu dolduramazsınız belki ama, onun zamanını öyle bir doldurursunuz ki eksik var mı diye düşünmez.
Amaç çocukları mutlu etmek değil.
Bunun sınırı da yok zaten.
Amaç çocukların huzurlu ve güven içinde yaşamalarını sağlamak.
Başarılı olabilmenin, güzel yaşayabilmenin yolunu göstermek.
 
Ya, demekki böyle çözüm yol üretenlerde var. İşte bende o aşamaya gelince bunu yapacağım. Benimde şuanki tercihim baba olan eve çok sık gitmemek.
 


Üzülmeniz normal tabiki kolaymı ama siz bunu hayatınıza yansıtmayın olabildiğince doğru olanı yapın şimdi üzülerek yaparsınız yarın mutlu olacaksınız hepsi geçecek emin olun
 
Akşam babam nerede hani neden gelmedi diye sordu. Dedim ki işi uzamış oğlum, gelecek gezdirecek seni(bu gerçek dün gelecekti de hava soğuk diye gelme dedim), Off gitmesin işe dedi. Sonra çok üzüldüm, içim parçalandı. Bir kez daha kocama lanet okudum. Ama geçiştirdim oğlumun sorusunu.
 

Geçiştirmeyin.
Bişeyleri ertelemeyin.
Siz de benim gibi yapabilirsiniz.
Neden gelmedi ki diye..
Bırakın o versin cevabını..
Şu anda yaşadığınız duyguyu öyle iyi anlayabiliyorum ki..
Kızgınlıklarınızı da..
Ama üzülmek değil, suçlamak değil güçlü olmak zorundayız.
Onun sevdiği bir oyunu oynayın.
Birlikte kitap okuyun.
Kalkın kurabiyeler pişirin..
Tekrar olacak belki ama mutlu olmak zorundasınız.
Güçlü olmak zorundasınız.
Nasıl ki uçakta oksijen maskesini önce ebeveynlere taktırıyorlar önce siz kendinizi toparlayacaksınız..
 

İçim acıdı okurken, Allah yardımcınız olsun
Ben 6-14 yaş arasını babası, 14 - 29 yaş arasını annesi ile geçirmiş bir çocuğum
İkisinin yokluğunu da ayrı ayrı tattım
Psikolojik terimlerle bunu ifade edemem, ancak şunu hiç unutmayın Rabbim kimseyi anasız bırakmasın, babasızlık o kadar yormuyor insanı. Şimdilerde çocuk psikolojisinde babanın yeri anlatılıyor uzun uzun, haklılar belki de ancak şunu söyleyebilirim ki (istisnalar hariç) en iyi baba bile çocuğa annesinin verdiği duygunun onda birini veremez. O yüzden kendinizi çok hırpalamamaya gayret edin, endişelerinizi bir yana bırakın. Benim yaşıma geldiğinde oğlunuz iyi ki annem varmış diyecek...
 
Evde çok durmuyoruz hep geziyoruz. Apartman içinde de hep arkadaşlarının yanına gidiyoruz. Haftasonları biryerlere gidiyoruz. Etkinlikler yapıyoruz. Mutluyuz. AMa tam o mutlulukta babam!!! diyince kopuyorum. ama belli etmiyorum tabiki. Yine de baban aradı sen seviyor, seni özlemiş, marketten alıyorum baban gelemedi ama sana bunu gönderdi diyorum...
 
İnşallah, bende öyle ümit ediyorum.
 
Çok zor bir durum... Hele ki çocuk
Eninde sonunda birşeylerin farkına varacak ve içi hep buruk olacak...
Evliliklerde en çok canı yananlar ne yazık ki çocuklar...
 
Belki küçük yaşlarda sorun olmazda bira büyüğünce sorunlar olulabilir. Bu yüzden bi uzmandan yardım almanı öneririm
 
Belki küçük yaşlarda sorun olmazda bira büyüğünce sorunlar olulabilir. Bu yüzden bi uzmandan yardım almanı öneririm
Şuanda yardım alıyoruz, ama sürecimiz farklı. Tam boşanma sürecine girince de tekrar bu konuda yardım alacağız. Şimdiden önlemini alırsak belki büyüyünce çok zorlanmam.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…