- 3 Temmuz 2009
- 3.389
- 729
- 398
Bunu duysalar belki kahrolurlar ama ne yazık ki kendi ayaklarım üzerinde duramadığım için ciddiye alınmadığımı düşünüyorum. Abim ne olursa olsun bize yardım ediyor, evde de haliyle sözü geçiyor. Ben bu eve hiçbir getirisi olmadığı gibi götürüsü olan bir evladım. Biliyorum evlat aileye yük olmaz, hele kız evlat ne olursa olsun ömrünün sonuna kadar bakmak zorundadır der hep babam. Ama kendilerine bile itiraf edemiyorlar bence. Benim iş sahibi olmam çok şey değiştirecek gibi görünüyor. Zaten ben de evlendikten sonra birkaç ay gelmemeyi düşünüyorum ki özlesinler.
Çok teşekkür ederim bu arada iyi dilekleriniz için.
Kırmızıyla işaretlediğim kısım adeta hislerime tercüman oldu. Babam bana, annem de abim çok düşkündür. Annem açıkça söyler oğlumu daha çok seviyorum diye, babam dile getirmez ikisi eşit der. Ama abim de bizi bu olaylar olana kadar hiç üzmedi. Gerçekten çok hayırlı bir evlattı şimdiye kadar. Üniversitede aldığı burslarla, yetmediği zaman çeviri yaparak geçindi babamdan bir kuruş istemedi mesela. Hiç ben onun pahalı marka merakı olduğunu falan bilmem. O yüzden onu çok sevmekte haklılar.
ben çevremde böyle oğlancı çok aile gördüm.
en son ne oluyor biliyor musun? anne baba elden ayaktan kesilince o çok kıymetli oğulları bir kılını bile kıpırdatmıyor da o beğenmedikleri kızlarının ellerine kalıyorlar. dizlerini o zaman çok döverler de iş işten geçmiş olur canım.
boşver dicem valla ben burada delirdim.
senin ailen hem çok oğlancı, hem de aranızda iletişim kopukluğu var. annen oğluna, kızına ve eşine hiç bişi anlatmıyor, sen ailene hiç bişi anlatmıyorsun, allah bilir babanla abin neler neler gizliyor.
yani ne bileyim bizim aile mi çok şeffaf, olması gereken sizinki mi bilmiyorum ama bana anormal geldi iletişim kopukluğunuz.
bir de evin tek ve biricik kızı, küçük çocuğusunuz. hiç mi kıymetiniz yok cidden delirdim okurken.
sağlık sorunlarınız da varmış. hem de üzüntüden oluşan bir durum yani, aileniz sizin sağlığınızı bu kadar mı önemsiyor?!
siz evlatlık olmadığınıza emin misiniz?
o yengenin ev adresini falan versene sen özelden bana, ben güzel pataklim gelim.
valla durdukça daha da hırslanıyorum.
görsün o zaman dünya kaç bucakmış, iftira atmak neymiş.
bugün bunları diyen yarın namusunuza da iftira atar allah korusun.
yılanın başını küçükken eziceksin diye boşuna dememiş atalarımız.
Bu kadar sakin olmamın birkaç sebebi var. Birincisi, konuşsam da kendimi ifade edememekten ve iyice haksız duruma düşmekten korkuyorum.
İkincisi, bu olaylar ilk olduğunda da ben laf taşıyan dedikoducu biri durumuna düşmüştüm. Ailem inanmamıştı ama ablanın ailesi falan cephe almıştı mesela. Ailem de acaba içten içe ihtimal veriyor mudur diye o kadar çok düşünmüştüm ki. Onun ailesinin annesinin falan yüzüne bakarken çok utanıyordum hakkımda kimbilir neler düşünüyorlar diye. Ama sonunda ne oldu, kendi annesi evimize ağlayarak geldi ve af diledi hepimizden. O olayda da kimin haklı olduğu ortaya çıktı. Biz anlattık o dinledi. Abim de o zaman sanki biraz dolduruşa gelmişti ve galiba benim gerçekten laf taşıdığıma inanmıştı. Belki paranoyaklıktı sadece ama sanki onun da bana ters davrandığını hissetmiştim. Ama şimdi abim de anladı. Yemin etmişti, yalan söylediğini düşünemedim dedi. Ben yine aynı şeylerin olacağına inanıyorum.
Üçüncü ve en önemli sebep de erkek arkadaşım. Dışarıdan gözlemliyor ve hepimizin aşağı yukarı tepkilerini kestiriyor. O sürekli sakinleştiriyor fevri davranmamam konusunda uyarıyor. Çünkü karşı taraf benden zaten bunu bekliyor. Hasbelkader ettiğimiz bir lafı evirip çevirip önümüze getiriyorken açık şekilde terslik yaparsam o attığım mesaj dünya tarihine geçer. Ona o fırsatı vermeyeceğim. Söze gittiğimizde hoşbuldum bile dememeyi, tokalaşmamayı düşünüyordum. Ama şimdi kararım değişti. Süslenip püslenip yalandan yüzüne güleceğim. Samimi olmadığımı bilecek ama hiçbir şey iddia edemeyecek. Onun eline somut bir koz vermem ben artık. Zamanı gelince aileme de her şeyi anlatırım. Bu konuların üstü bir kapansın, o zaman sakin sakin dinlerler beni.
iste bunlar hep iyi niyetten ve sessiz kalmaktan oluyor, konu sahibi siz olsaydiniz ya da ben olsaydim bilemiyorum o yengenin halini..
bana iftira atacak ve ben onu yuzunden ailemle arami acicam yok oyle dunya.
bir diger mevzu da konu sahibinin annesinin kendisine inanmayisi. zaten bence olayin cikis noktasi o. hadi el kizi o geldi bi iftira atti ama digeri senin kizin, karninda tasidigin, senin buyuttugun senin yetistirdigin evladin. ona nasil inanmazsin .
kizcagiz resmen hepsindem darbe yemis Allah kolaylik versin ve bu daha yolin baslangici gibi gozukuyor daha evlenmemişler. evlenince cikacak asil tantanalar
Normalde ben de öyle yapardım ama bu defa sakin olmayı deniyorum. Çünkü bağırıp çağırıp olay çıkardıkça eline koz vermiş olacağım. Muhakkak bir hata daha yapacak. Bu defa ben hiçbir olayın içinde olmamış olacağım.
Bu arada annem dünden beri benimle konuşmaya muhabbet etmeye çalışıyor. Yemek yerken alakasız bir konu açıp ortamı neşelendirmeye falan çalışıyor. Sanıyorum ki sakin kafayla düşününce bana haksızlık ettiğini anladı. Açıkça söylemesini yada koskoca kadının benden özür dilemesini beklemiyorum ama benim bildiğim annemse bana haksızlık ettiğini anladı.
Erkek arkadaşınla sizi mi ekti, nasıl yaniii
Işık hızıyla ilerliyorsa her şeyde bi hayır wardır öyle düşün sen..
Ve uzakta dur, hiç bir şekilde hiç bir şeye yorum getirme..
Bırak canları nasıl istiyorsa öyle yapsınlar..
Zaten ailen zamanla anlayacak ama iş işten geçmiş olucak..
Daha ewlenmeden aileyi birbirine karıştıran o kişinin zamanla gerçek yüzünü görücekler..
Ve ayrıca o kız annenize demişya, oğlunuz bana izin werdi sizinle o şekilde konuşmama diye,
Bu cewaba abiniz nasıl sessiz kaldı gerçekten hayret doğrusu !!
Ne yapmışsınız ki siz bu kıza bu kadar öyle konuşmuş saygısızca !!
Bence siz kendi hayatınızla ilgili olun, sınavlarınız warmış onlarla ilgilenin..
Erkek arkadaşınızla meşgul olun, yüzüktü bilmem neydi onlarla ilgili ewde tek kelime etmeyin hayırlısı olsun kelimesi dışında..
Evet erkek arkadaşımla bizi ekti. Erkek arkadaşım yeni bir yere atandı, hayalindeki meslekti ve çok mutlu. İş için eğitime başladı ve birkaç aylığına aynı şehirdeyiz. O da bu sevincini kutlamak için annem, abim ve benle yemeğe çıkmak istedi. Anneme ve abime ayrı ayrı sordu. Gün ve mekan kararlaştırıldı. Pazar günü gidecektik. Fakat bu olaylar, bunların barışması falan perşembe günü oldu ve cumartesi gecesi abim erkek arkadaşımı arayıp, çok önemli bir işim var ertelesek olur mu diye sordu. Biz akşam gidecektik zaten. Sabahtan buluştu abim sevgilisiyle, telefonda haberleştiler babamla. İşleri de birkaç saatte bitti. Zaten neredeyse her Allahın günü birlikteler. Bu defa akşamını bize ayırabilirdi. Bir defalığına kız arkadaşına, daha önceden söz verdim diyebilirdi. Kaldı ki kız arkadaşıyla ilişkileri normal değil yani o kadar olan şeyin üstüne hala peşinden gitmesi bana çok kişiliksizce geldi.
Abimin sessiz kalma sebebi de bilmiyor olması bu arada. Haberi yok sevgilisinin beni ve kendisini anneme kötülediğinden. Dediğim gibi, annemi sıkı sıkı tembihledi aramızda kalsın diye. Ben yanındaydım duydum, ama abimin hala haberi yok. Söylesem yine bir şekilde ikna edecek. Daha evvel denedim, yalan yere yeminlerle falan bir şekilde ikna etti. Abim her şeye rağmen yine onun peşinden gittikçe benim iyice gözümden düşüyor. O yüzden hiç bulaşmam artık. Bir ara söyleyeyim diye düşündüm ama mesajlaşıyorlardı, sinirim bozuldu vazgeçtim.
Annem, babam ve benim karşımda abimden oğlunuzdan koca da olmaz baba da olmaz dedi mesela. Bunu biz söyleyince de önce kimin söylediğini kurcaladı, sonra inkar etti. Baktık abim hala sanki bize inanmıyor gibiydi. Daha yakın zaman önce söylemediğine dair çok büyük yemin ettiğini öğrendik. O yüzden inanmış. Bir de biz kusurlarını söyleyip kötüleyince ailem sevmedi ve bizi ayırmaya çalışıyor sanıyor abim. Sonra onu da kaybetmek istemiyoruz.
Ben sizin bu kadar iftira karşısında nasıl sustuğunuzu anlamadım, kim olursa olsun hemde annesine kendisi hakkında yalan söylenince kendini savunmaz mı ya ? Bence bir şeyler konuştuk diyorsunuz ya, o konuştuklarınızdan çekiniyorsunuz. Babanızın duymasını da bu yüzden istemiyorsunuz belki, annemin gözünden düştüm bari babamın gözünden düşmeyeyim diye. Kusura bakmayın ama o gelin hanıma bu cürreti siz ve abiniz vermişsiniz.3 günlük insana ailenizle ilgili ne olursa olsun bir şeyler anlatırsanız sonucu böyle olabilir. Bir anne kanımca kızının ne söyleyip ne söylemeyeceğini bilir. Anne en çok çocuğuna güvenir özellikle kızına. Annenizin size hiç güveni yok, bu çok ilginç. Annenizin güvenini kazanmalısınız ve kimseye aileniz hakkında en ufak bir şey söylememelisiniz aksi takdirde bağlarınız bu kadar zayıf olur işte.
Onunla daha evvel neler konuştuğumuzu bu olaylar çıkınca annemle paylaştım ben zaten. İçlerinde hoş karşılamadığı, bana kızdığı, her şeyden anlam çıkarıyor neden bunu söyledin dediği şeyler de olmuştu daha evvel. Yani ne tepki verirse versin bir şey varsa annemden saklamam.
Babamın duymasını istememe sebebim de kendi ilişkim. Babam benim evlenmeme çok sıcak bakmıyor, hala bu konuyu yanında rahatça konuşamıyorum mesela. Telefonda uzun süre konuştuğumu görürse kızıyor, dışarı çıksam da eve geç gelsem kızıyor. Erkek arkadaşım konusunda yeterince rahat değiliz yani hala. Kıskanıyor beni bariz şekilde. Şimdi bu konuşulanlar ortaya dökülse, kayınpederinin takacağı altınların muhabbetini yapmışlar aralarında dese babamın vereceği tepkiyi düşünmek dahi istemiyorum. Bana inanmasından geçtim ben seni henüz vermedim bile sen ne cüretle kayınpederim diye bahsedersin diyecek. O açıdan tepkisinden korkuyorum. Konular farklı olsa fark etmezdi benim için. O da belki bir an kızardı ama annemin şimdi yaptığı gibi hatasını anlardı.
ama söz konusu ailemse yapmak zorunda hissederdim kendimi aklamak için...ne demek aileme karşı beni yalancı konumuna getirmek yalanlar söyleyip iftiralar a tmak ne demek...kimsin sen?dün bir bugün iki kendine gel yenge hanım...
Ama bunu kendi için değil de bir başkasının ilişkisinden bahsederken söylerdi. Kimbilir, belki de kendi fikri de odur.
