çok mutsuzum şu an. eğitimdeyken erkek arkadaşım beni aradı, ben de 15 dakika sonra döneceğim konuşamıyorum dedim. bu arada mesaj atmış 'sizin tarafa geldik kahve içmeye seni de alalım, hatta annene söyle o da gelsin istersen' diye. sınıf dağılınca geri aradım, ok dedim, apar topar annemi aradım, üstüne düzgün birşey gir in aşağı diye. (erkek arkadaşım benim ailemle ben onun ailesiyle tanışıyorum ama aileler birbiriyle tanışmıyor)
bindik arabaya gittik. müstakbel kv de ve kızında beş karış surat. normalde bana karşı bu kadar suratsız değiller. ne bir konuşma var ne bir güler yüz. annem de ben de neye uğradığımızı şaşırdık. annem merhaba nasılsınız diye muhabbet açmaya çalışıyor garibim, iyiyiz teşekkürler diyip susuyorlar
annem rahatsız bizdeydi biraz yoruldum diyor, ya bu kadar mı odunsunuz, insan hiç tanımadığına geçmiş olsun der. gittik cafeye kahvemizi içtik, ben diyorum biz x ile (erkek arkadaşım) burayı çok seviyoruz, beğendiniz mi? 'çok özel birşeyi yok' diyor susuyorlar
yarım saat ya durduk ya durmadık, zehir oldu yediğimiz. ya anlamıyorum insan bankada hastanede bile gördüğü yabancıyla iki hoşbeş ediyor. çok üzüldüm, çok içerledim. benim annem bir kız annesi olarak bir güler yüzü biraz değer görmek şöyle dursun, böyle beş karış suratı hak edecek ne yaptı ilk tanışmada? ne bu tavır? neden? 20 dakika beni beklediler diye mi? hiç istemezdim anneciğimin böyle tanışmasını. arabadan inerken bile annem teşekkür etti iyi akşamlar dedi, demese onlar demeyecek
çok kızdım, çok üzüldüm, annem de yazık hala 'aman kızım siz iyi olun napalım' diye onların ayıbını örtmeye çalışıyor. sizinkiler de bu kadar suratsız mıydı? neden neden neden?
güncelleme (sevgiliye hesabının sorulması) 4. sayfada
2. güncelleme (sevgiliye hesabının net sorulması) 10. sayfada