ben de 7 senedir minimal yasayanlardanim.
evlendigimiz zaman evim 40 metrekare oldugu icin zaten mecburen az esya almistik. gardrobumuza da cok az sey sigiyordu zaten.
6 sene sonra kendi evimizi aldik, 110 metrekare olmasina ragmen yine esya doldurmadim.
toplamda 6 tencerem, 2 tavam var.
ilk set zaten ceyizime aldigim, ikinci set de yeni eve gectigimde ihtiyac duydugum icin aldigim.
tabaklarim, kasiklarim da oyle. asla fazla birsey almiyorum, bulundurmuyorum. bu oyle bir hal aldi ki, komsudan tabak gelse gozume batiyor. hemen iade ediyorum.
kiyafetlerimiz de oyle. her gun bir kombinlik kiyafetimiz var ailecek. yetiyor da artiyor bile.
3 nevresim takimiyla yasiyoruz yillardir.
bu sekilde herseyi dibine kadar kullaniyoruz. hem butcemize, hem de dunyaya katkida bulunmus oluyoruz.
esya demeyeyim de incik cincik olmadigi icin evimiz, gardrobumuz asla dagilmiyor. hep duzenli ve ferah icinde yasiyoruz.
karsi komsum var mesela, 80 metrekare evde mutfak dolaplari agirliktan bel vermis artik.
alt dolaplardan tencereler disari yuvarlaniyor.
bir suru plastik, legen.
yatak odasina bir gardrop bir yatak zor sigmasina ragmen bir de makyaj aynasi alip, uzerine -yemin ederim saydim- 24 gozluk, yuzlerce kolye, yuzuk, oje, saat koymus.
anlatirken bile ruhum daraldi yemin ederim.
sozun ozu, az coktur. minimalizm candir.
ismin çok zor ama buldum seni de 
