Günaydınlar minimal gençlik,
Canım sıkkın biraz, dertleşmeye geldim

bir çok alanda sadeleşme konusunda aşama kaydettiğimi düşünüyorum. Küçük büyük bir sürü eşyayı eledim, alışveriş ihtiyacı hissetmiyorum, birim yapıyoruz kendimizce, çevremde insan kalabalığı yok vs.
Ama duygu durumumu sadeleştiremiyorum. Öfke problemim var. Bir anda parlayıp sönenlerdenim. Hani şu herkesle tartışan tiplerden hiç değilim ama en yakınlarıma karşı çok hoyratım. Sinir oluyorum kendime

Yönlendirilmeye, haksız eleştiriye hiç gelemiyorum. Ama şu an 3,5 yaşındaki oğlum bile beni yönlendirmeye çalışıyor

Cevaplarımı beğenmeyip ağlamaya başlıyor. Ve bu memlekete gelince başladı, kardeş kıskançlığı da tavan

neyse çok uzattım içimi dökmek istedim sadece...