Mia- Cafe

Geçen kendimi 'çocuk yapmak akıl işi değil' derken buldum. Sonra da kendime ' bunu düşünmek için biraz geç kalmadın mı' diye sorup, sırıtırken buldum.
Yaaa ben çocukları şikayet ediyor gibi görünüyorum dimi, ama inanın benim kavgam kendimle, onları üzdüğümüz düşündüğüm için bu kadar mutsuzum
 
Desteğin için teşekkür ederim
Annem bir kaç aydır bizimle aslında eşim de destektir sağ olsunlar yani her iş bana bakmıyor. Bilmiyorm belki ben biraz zayıfım
 
Teşekkür ederim Suhan
Evet içimde sürekli mahkemeler kurulu farkındayım, susturamıyorum ama.. bu sene okul ev çok düzensiz oldu, planlar gerçekleşmedi maalesef ben de dağıldım böyle
 
Ben baktım ki olmuyor, evde kısır döngü. Mümkün mertebe sakin doğal alanlara kaçmaya çalıştım. Ev çocuklara dar geliyor. Sonra da bize dar ediyorlar. Etkinlik vs bir yere kadar. İlla hava değişimi... artık o da ne kadar mümkünse. İlk 45 gün hiçbir yere çıkarmamıştım bende. Halbuki her yer de müsaitti ama o ilk tedirginliğim yok. Tedbir alıp sakin yerlere çıkmaya çalışıyorum. Eşim de çalıştığından top bende.
Bir de şunu farkettim. Ben mutluysam çocuk mutlu. Kafam dağınıksa ev dağınık, çocuklar dağınık. Toplanmaya kendimden başladım. Odağa kendimi koymaya başladım. Kendime küçük sevimli molalar koydukça, tahammül seviyem arttı. Ama nihayetinde insanız. Elimizden ne kadar geliyorsa...
 
En son baktırdığımda iyiydi ama çok oldu baktırmayalı. Yorgun hissetmiyorum ama tahammülsüzüm
 
Yaaa ben çocukları şikayet ediyor gibi görünüyorum dimi, ama inanın benim kavgam kendimle, onları üzdüğümüz düşündüğüm için bu kadar mutsuzum
Ben yardım almaya başladım. Online Terapiye başladım. Bunu kendime zaman qyırma ve yatırım olarak gördüğümden yaşam kalitem arttı. "Mikemmel" olamayacağımı anladığımdan beri aşamalı olarak üzerimdeki yükü bırakmaya başladım. Çantayı sırtıma da taksam, qrabaya da bıraksam, nihayetinde araba gidiyor. E o halde, niye sırtıma takıp kendime yük edeyim.
 
Benim de toparlanmam lazım böyle gitmemeli..ne güzel anlatıyorsun pozitif enerjin buraya ulaştı
 
Bugün yeğenim bizde 2 çocuklu hayatı da bir nebze deneyimliyorum

Sofra hazırla topla derken sayfalara yetişemedim kahvemi alıp geliyim
 
En son baktırdığımda iyiydi ama çok oldu baktırmayalı. Yorgun hissetmiyorum ama tahammülsüzüm
Bazen kendimi nasıl sıkıyorsam içimde kan değil zift dolaşıyor gibi hissediyorum. Kanım bile akışta değil gibi bir his. Mideme yumruk yemiş gibi, nefesimi tutuyormuşum gibi....
Çocuklara , eşime en çok kendime hatta uçan kuşa bile sinir oluyorum, tahammülüm olmuyor.
Böyle durumlarda ev işleri alıp başını gidiyor. İşte evraklar yığılıyor. Çocuklar durmadan zırlıyor.

Sonra kendime diyorum ya öleceksin ya da devam etmek için toparlanacaksın.
Önce kendimi topluyorum. Cilt bakımı, küçük bir kahve molası, sevdiğim bir yemeği yapmak, sevdiğim birisini arayıp 10 dk sohbet.... o anda ne yapmak istiyorsam ve ne yapabileceksem sadece kendim için bir şey yapıyorum.

Nefesim normale dönüyor, kanım akmaya başlıyor, çocuklar mutlu oluyor, ev işleri hop diye bitiyor.

Küçük de olsa sadece kendin için bir şey yap
 
yaşlanmak en doğru kelime
Cocuklar keşfediyor hayatı bizde çoğu zaman uzaktan seyrediyoruz gibi geliyor

Enerjin ne güzel
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…