- 12 Temmuz 2006
- 55.860
- 214.691
- 52
-
- Konu Sahibi meredithgrey
- #21
Sağlıklı düşünemiyorsunuz, anneniz babanızdan kurtulmak isteseydi kurtulurdu.Annemi de kendimi de kurtarmak istiyorum O’ndan.
Şimdi panpa öncelikle baban denen o hasta tiple asla görüşme
Şu başına gelenlerin sebebi bence annen. Hiçbir anne evladını ezdirmez. Çocuğum yok ama evladımı horlayacak adamın g.tünü keserdim herhalde. Annen boşanıp gidecekti ya da o herifi susturacak. Başına gelenlerin sorumlusu o annen bence.
Madem annen psikiyatr buraya yazdıklarını git ona da söyle sende yarattığı tahribatın sorumlusu olduğunu bilsin. Sonra da sil gitsin o kadını da(naçizane fikrim)
Bunları çok konuştum konuşmam mı ama annem bir önceki mesajımda yazdığım gibi “geçmişte kaldı, geçmişle barış, ne kadar ömrümüz kaldı ki” kafasında. Ama çok isterdim oturup yüzleşmeyi herşeyi masaya döküp. Şimdi fark ediyorum annem biraz da manipülatif bir yönü var, şu an bu konuları açsam bir şekilde haklı çıkar, geçmiş geçmişte kaldı diyerek bana kendimi suçlu hissettirir.
Bunları çok konuştum konuşmam mı ama annem bir önceki mesajımda yazdığım gibi “geçmişte kaldı, geçmişle barış, ne kadar ömrümüz kaldı ki” kafasında. Ama çok isterdim oturup yüzleşmeyi herşeyi masaya döküp. Şimdi fark ediyorum annem biraz da manipülatif bir yönü var, şu an bu konuları açsam bir şekilde haklı çıkar, geçmiş geçmişte kaldı diyerek bana kendimi suçlu hissettirir.
vivelamour içim çok da kaldırmadığından Melisa'yla ilgili haberleri pek okumadım ama babasıyla ilgili gözüme takılan bir ayrıntı oldu, sözde babası da hiç şiddet uygulamamış, dövmemiş yalnızca tartışmış ama ya o eve intihar edersin belki diye getirilen halat? Bu şiddet ve baskı değil mi? Aynı senin yaşadığın gibi, fiziksel şiddet görseydin belki etine kemiğine verilen hasar zamanla geçerdi ama ruhunun uğradığı şiddeti bu yaşına kadar silemedin değil mi?Onlara (konuya zaman zaman dahil olan aile büyükleri de dahil) bu kadar büyütülecek mevzu gibi gelmiyordu bu. Taciz etmiyordu, dövmüyordu sonuçta. Ama sağlıksız bir ortamda büyüdüm ben, sindirildim. Bu da bir şiddet değil miydi? Şu an söylediklerini şaka kabul ediyorum hadi ama o zamanlar şaka değildi. İnsan neden öz kızına ayı der mesela? Şimdi bunları anlatsam annem geçmiş bitmiş diyecek, belki bir doktora gitsem o da aynısını söyleyecek ama ben bitiremiyorum ki. Kendimi sevemeyişimi her sorgulamamda aynı yere dönüyorum.
Gorusmeyin babanizla... siz annenizi anlayamıyorsunuz su an bende sizi.... kendi hayatiniza, basarilariniza, hayallerinize, isteklerinize kisacasi kendinize odaklanin. Mutluluk isteyin ve her sekilde mutlu olmaya calisin. Annenizde madem sizi hiçe sayiyor bilmiyorum bazi kadinlar kocalari ne yaparsa yapsin birakmayi bile aklindan gecirmiyor. Sizi sizbyapan babaniz ve anneniz degil. Kendinizi onemseyin. Esinizle bambaskanbirbsayfa acın. Benim babam mutlulugumu düşünmüyorsa ben niye bu insan icin kendimi hirpalayayim ki. Azicik mantıklı olun. Evlisiniz ve ailenizden uzakta ozgur bir bireysiniz. Her denileni yutmayin icinizdekileri annenize de babaniza da dokup aile iliskinizi bitirin. Kendi gelisiminize odaklanin.Merhabalar, sevgiler.
Öncelikle belirteyim uzun olacak.
Kaç zamandır dalgalıyım durulamadım aslında konu açmakla açmamak arasındaydım ama bugün okuduğım babası ile yaşadığı sorunlar yüzünden intihar eden Melisa’nın haberi beni içimde yolculuğa çıkardı. Ben de onun yaşlarında ilaç içerek kendimi öldürmeye çalıştım, annem kusturdu ve babam bana dedi ki “ Keşke geberseydin”...
Babamdan hep korktuk, hep çekindik her işi gizli yaptık. Ergenliğim hakaretlerini duyarak geçti, ne kilom,ne ona layık bir evlat olmadığım ne işe yaramazlığım bitti. Annem panik atak oldu onun korkusundan. Hiç unutmam bir gün balkonun demir kapısı kilitli kaldı, onun da gelmesine az bir zaman var annem çilingir çağırdı korka korka yaptırdık. Çünkü kıyamet kopardı, hep kıyamet koparırdı. Annemin yemeklerini beğenmez, beni beğenmez, sürekli kavga, aşağılama... Bana göstermediği toleransı kuzenime gösterme, ona babası yok diye babalık yapma. Oooof of hangi birini yazayım dağınık oldu sanki. Bu arada amnem psikolog doktor o da ayrı bir tez mevzu aslında! Maddi imkan kariyer herşey vardı ama kopamadı babamdan. Ona da içten içe çok öfkeliyim aslında ama inanın bu da ayrı bir travmam. Bir gün arkadaşıma gitmiştim, eve gelmiş beni gördü üzerimde salaş bir kazak ve kot vardı benim kızım böyle giyinemez, X beyin kızı böyle giyinmiş dedirtmem dedi ve elime mi vurdu elimi mi itti hatırlamıyorum yaptığım el işi ödevimin kenarı kırıldı. Bunun gibi yüzlercesi. Mesela biz bir kere ailecek tatile çıkmadık, yüzmeye gitmedik, sinemaya gitmedik. Babamdan ne istersem istiyim bana evlen kocam yapsın dedi ve 23’ümde kocam yapar sanarak evlendim, üç sene sonra ihanet ile boşandım. Boşandıktan sonra da çilem bitmedi, ailenin yüz karası oldum. İkinci evliliğime de çomak soktu eşime kabalıklar yaptı, nikahıma gelmedi.
Gelelim bana, bugünüme etkisine: özgüvensizlik.
Kendimden nefret etme derecesinde beğenmeme. Kilo takıntısı, kilo verememe, dismorfik bozukluk, eşime karşı kompleksler. Ki kendisi mükemmel biri olduğu halde.
Hani KK’da kocalar için sık kullanılan narsist tabiri var ya babam narsist bir adam. Ve benim hayatımı mahvetti, mahvetmeye de devam ediyor.
Evlendiğim sene ciddi bir psikolojik buhran yaşadım, aklımı kaybedeceğimi düşündüğüm zamanlar oldu ve hiç unutmam bir bayramdı annemlere gittiğimizde anne ne olur konuşalım çok kötüyüm dediğimde “dur şimdi baban evhamlanır ne konuşuyorsunuz diye” dedi ve beni o koltukta bıraktı gitti. O an dünyam başıma yıkılacak sandım. Annemi de affedemiyorum babamı da aslında.
Şimdi terapi diyeceksinz bazılarınız şu an maddi gücüm yok kaldı ki tüm bunları aşmak için benim uzun bir tedavi sürecine ihtiyacım olur sanıyorum ki.
Şu an depresyonumu yenmeye çalışırken bir yandan da kendimi sevmeye çalışıyorum. Ama çok zor inanın öz’ümde olmayınca.
Okuyanlara çok teşekkür ederim. İçimi dökmek biraz rahatlattı.
Annen suçlu mesleği var hemde doktor ama babana tapıyor gördüğü eğitimler çöp müş. 2. Evliliğin nasıl peki?
Geçmişi bir kenara bırakmak zorundasın. Olumlama yap kendine çok iyi gelir. Benim babam da aynı ben pek görüşmüyorum zihnimden çıkarttım çok yük kalktı üstümden.Allaha şükür çok iyiyim, huzurluyum.
Her iki konunu da bir solukta okudum, seni anne babandan ayıramayan güç sevgi mi vicdanın mı vivelamour ?İki konum var üşenmeyen okuyan olursa.
Konu Annem...
İyi geceler hanımlar, içimi dökmeye çok ihtiyacım var lütfen yargılamadan anlamaya çalışın beni. Ben de çok karışığım , ölümlü dünya ve vicdan azabı yaşamak istemiyorum ileride. Konu annem. Annem psikiyatri alanında uzun seneler çalışmış bir doktor. Ben büyük gerilim ve kaos içinde babamdan...www.kadinlarkulubu.com
Babam....
Çok üzgün , kırgın ve sinirli şekilde yazıyorum size... Aslında buradan alacağım hiçbir tavsiye babamın inadında ve nobranlığında işe yaramaz ama içimi dökmek istiyorum içim acıyor... Başımdan bir evlilik geçti, aldatıldım, maddi manevi zarara uğratıldım ve boşandım. 7-8 sene önce oldu bu olay...www.kadinlarkulubu.com
Her iki konunu da bir solukta okudum, seni anne babandan ayıramayan güç sevgi mi vicdanın mı vivelamour ?
Anne babanı seviyorsan bir şey diyemem ama sevgi yoksa vicdan yükü yüzünden kopamıyorsan, vicdan onu hak edene gösterilir.
Yani çok özür dilerim ama bu yaşına kadar annende ve babanda sana karşı en ufak bir pişmanlık olmamış aksine hep itilmişsin, vicdan bile yapmamışlar sen niye hala aynı noktada tıkanıp kalıyorsun ki?
Daha cahilim o zamanlar, ben birine üzülmüştüm sanırım üstünden 26-27 yıl geçti net hatırlamıyorum ama kayınvalidemin sözünü hiç unutmadım, acıma acınacak hale düşersin demişti, cahilim ya ne zalimce bir söz diye düşünmüştüm o vakitler, buz gibi soğuk kalpsiz ve zalimce bir laftı benim için ama gün geldi kayınvalidemin yaşına eriştim, öyle şeyler gördüm ki aynı kalpsiz lafı söyler oldum.
Eşin de olsa, anne baban da, hatta evladın bile, sahnede tek kişilik oyun sergiliyoruz hepimiz, sahnemiz bitene kadar etrafa değil kendimize ne verdiğimiz önemli bence.
Herkese herşeye rağmen kendimizi sevmeliyiz, başkaları aksini iddia etse bile.
Büyük bir samimiyetle bilmiyorum desem? Babamı sevmiyorum kesin olarak, annem konusunda kararsızım. Kötü bir anne oldu diyemem iyi yanları da oldu, arkadaş gibi zamanlarımız oldu mesela, sevgililerimi bildi, hatalarımı örttü sakladı babama duyurmadı, yanımda oldu. Ama işte bu kocaman ama- da konumun geri kalanı sanırım.