meleğine kavuşacakken cennete uğurlayanlar buraya lütfen

rzme · 8 Aralık 2009

canım benim rabbim sana en yakın zamanda tekrar anne olmayı nasip etsin inşallah....

şöyle düşün birde seni öbür tarafta bekleyen 2 şefaatçi meleğiniz var....

ölüp ahirete gittiğinde seni karşılayacak günahlarını bağışlatacak 2 melek....

üzülme artık düşünme ne olur ...

biliyorum bunu demek kolay ama bundan sonra hatırlamak sana fayda getirmez....

eşiide kendinide düşün canım....

bi yerlere gitmeyi ortamını değiştirmeyi düşün canım uzaklaş biraz iyi gelir....

en yakın zamanda tekrar anne olacaksın gör bak.....

seni çok seviyoruz....

üzülme ne olur....

Beci · 8 Aralık 2009

sweetbaby .!.:
içim okadar acıyoki duygularımı sizinle paylaşmak istedim. 32 haftalık olmuştuk.8. ayımıza girmiştik çok az bi vakit kalmıştı oğlumu kucağma almaya onun mis kokuunu duymaya. Allah nasip etmedi bize bu sevinci yaşamayı.1 aralık 2009 bu tarihi asla untmuyacağım bu haytımın en tarisiz acısını yaşadığım gün.erteigün doktor kontrolüm vardı.izne ayrılıyordum. bi sürü plan yapmıştım oğlumla evde dinlaneicektik. kıyafetlerini yıkayıp ütüleyecekim.okula gittim arkasşlarla sohbet ettim tam eve gidicekken çok şiddeti bir ağrım başladı.bir de ıkınma hissi. hemen doktoru aradım. ters bi haereket yapmışsındır ya da idrar yolu enfeksiyonudur dedi. ters hareket yapmış olamazdım çünkü çok dikkat ediyordum kendime. belki enfeksiyondur dedim. ama böle kötü bişeyi aklıma getirmemeye çaıştım. çünkü daha akşam bebğim tekmeliyordu beni,annecim ben burdayım diyordu.erken doğum yapan arkadaşalrı düşünerek heralde bebek geliyor dedim.hemen yola çıktık. arabada bağıra bağıra gittim zaten, hiç kesilmeyen bi ağrıydı bu.sürekli dua ettim gidene kadar. hemen hastanede nste bağladılar. am hiç ses gelmiyordu. ultrasonu getirdler odaya yine o güm güm atan kalbinden tek bir ses bile gelmiyordu., doktor sordum aam hareket ediyo dimi dedim hayır dedi. Allahım çok kötüydüm. eşimin suratı allak bullkatı. ona bakıyordum bana iyi bişey sölesin diye. yok hayır herkes susuyodu. plesantam bebekten ayrılmıştı. ve plesanta kanama yapmıştı. bu da bebeği oksijensiz brakmış.3 snlk bi olay dedi doktor. yapamazmısız bebeği şidi alsanız yaşamazmı dedik. hayır dediler yapacak hiçbişey yok. bu 3 sn nezman olmuştu bilmiyorum. hastaneye geldiğimizde kalbi atsaydı bile yüzde 95 özürlü olurdu çünkü beyin okijensiz kalmış dediler.onu besleyen plesanta ayrılmıştı ve bebğimin yaşamlaa bağlantısı kopmuştu. o a işte benim de yaşamla bağlantım koptu. kızlar o kadar kötüyüm ki içimdek acıyı anlatmaya asla kelimelr yetmiyor.beni en iyi sizler,aynı durumu yaşayanlar anlarsınız diiye size yazıyorum hem de en ufak kafanız takılan bi durum oduğunda ihmal etmeyin diye yazıyorum. ben çok dikket ediyordum, hep kendimi suçluyorum,mutlaka bişey yapmış olmalıyım.durduk yere niye böyle olsunki diyorum. niye, niye, niye. hep bu soruyu soruyorum kendime.Allahım evin her yerine baktıkça onu görüyorum.,onunla kurduğum hayaller gözümün önünde hep. .oğluma yelek örüyordum umarım becereilirim diyodum. güzel oluyodu. çok az kalmıştı. bitirmek onun o mis tenne giydirmek nasip olmadı.. dolabını açıp açıp kıyafetlerine bakardım,öperdim hep. içinde hep oğlumu hayal ederdim.hayatımı ona endekslemiştim hep. şimdi kıyafetleri duruyo,ama karnım bomboş. her doknduğumda hissettiğim oğlum yok artık.Allahım ne yapıcam ben.yaşama sevincimi kaybettim ben.. daha 1 hafta öncesinde babası bi mont almıştı oğluma.bu sabah aldım sarıldım kollarını boynuma sardım ama içi de bebğim yok.her yeri prçalamak istiyorum. aklıma neler gelmiyoki oğlumun yanına ben d e gideyim diyorum belki annecim ben d eseni bekliyodum der. onu sıcacık sarıp sarmalamamı bekliyodur diyodum.sonra acaba isyanmı ediyorum. Allah daha beter acıları da gösterebilir diyorum. ama aklımdan bu düşünceler gitmiyo silemiyorum.her yerde onu görüyorum.hayata onsuz devam etmek mümkün değil gibi geliyo.bu tarifi omayan ,asla doldurulamayacak bi boşluk. bu boşluk nasıl dolarki. ben daha önce d ebi kayıp yaşadım. gecen yıl da babamı kaybetmiştim am bu acı bambaşka. evlat acısı. Dayanılmaz bi keder. allahım dyorum içimden hep haykıtrıyorum ağlıyorum, gözyalarımı dindiremiyorum bebeğimi istiyorum. oğumu istiyorum diyorum. ama bu boşa bi haykırışmı bilmiyorum. belki de değildir. her mucizeyii yaradan Allah belki zamnı da gün öncesine döndürürü, oğlumu bana geri veriri.olurmu acaba böle bişey.sorgulamakta hatamı ediyorum diyorum acaba oğlum gitmese şuan ilerde hayatında daha bütyük acılarmı yaşıcaktı bunu engellemek içinmi onı yanına aldı diyorum. bu soruların hiçbiriin cevabı yok bulamıyorum. eminim hiç bi zmanda bulamıcam
doğumdan sonra oğlumu görmek istedim,doktorum istersen görme dedi.ama ben onu yüzünü bidaha göremicektim. bu şans bidaha elime geçmicekti.onun o çırılçıplak vücudunu kundak gibi bişeye sarmışlar getirdiler yanıma. tertmizid oğlum küçücük kafası elelri yumuk yumuktu. ben babsına benzettim o da sana benziyodu dedi. demekki ikiimizden d e bişiler taşıyodu. hep zayıfmı acacaba diyodum 15 gün önce 1340 grdı ancak 1500 filan olmuştur diyoduk. ama oğlum kocaman olmuştu 1940 gr,46 cmdi.yüzüne dokundum ,parmakalrına dokundum sıcacık yumuşacıktı. okadar güzeldiki,sadece yeterli oksijen alamadığından biraz mordu..ama daha fazlasıan izin vermediler alıp götürdüler oğlumu.ertsi gün babsı toprğa verdi oğlumu. şimdi onun minicik bedeni toprağın altında bensiz . buz gibi soğuk yağmurlu havalarda ne yapıcak diyorum.gidip onu sarabilem imkanımın olacağını bilsem hemen vazgeçmeye hazırım kendimden.
kafam işet bu düşüncelerle karma karışık. hayatımın ışığını, sevincimi, tek hayalimi kaybettim. osuz nasıl nefes alırım nasıl çalışırım, nasıl bişey olammış gibi gülerim,uyurım bilemiyorum. yok yapamam, bu acı beni yiyip bitirecek bunuda biliyorum. çünkü ben okadar güçlü bi insan değilim.

ocak annesi olucaktımbi sürü hevesle güzel güzel konular açtık. bebklerimşzle ilgili heyecanlarımızı paylaştık. kıyafetlerini,odalarını, göbüşlerimizi, boylarını,kilolarını koyduk. ama bneim serüvenim sona çok yaklaşmışken yarıda kaldı.. etrafımdakilar hep yaniden hamile olucaksın yine bu heyecanları yaşıcaksın diuolar. ben buna inanamıyorum. belki d e hiç anne olamıyacağım, olsam d a belki yine aynı acıları yaşıayacağım, buna takatim yok.
bu acıyla devam edebileceğimi sanmıyorum.

şimdi etrafımdakiler benden korkyolr. çünkü doğum sonrası tansiyonum çok yükseldi ve ara aar devam ediyo, bisürü ilaç içiyorum. zehirlenme riskim devam ediyo. ama bu benim umurumdamı . hayır.şimdi sen bu acıları yaşa ama oğlunu vericez deseler razıyım. ama gelmiyor oğlum. hep çağırıyorum gelmiyor. niye niiye diyorum. cevap bulamıyorum. ve çok korkuyorum bundan sonraki bu yol benim için daa zorlu olucak. yeiden bi bebek istesem d e daha zor geçicek bu aşamalar, hep kontrol altında olmam gerekecek. ben bırakın bunu yaşamaya devam etmeey haır değilim. gözlerimi kaptsam hiç uyanmasam ve oğlunun yanında olucaksın desler hemen evet derim kaparım gözlerimi sonszuluğa. . DAHA BÜYÜK ACILAR YAŞAYNLAR DA BENİMLE BENZER ACLRI DA YAŞAYANLAR VARDIR EMİNİM. UMUDA OKADAR ÇOK İHTİYCIM VAR Kİ. YOLUNA DEVAM EDİP YİNE MELEKLERİNE KAVUŞANLAR VAR MI. BU DURUMU NASIL ATLATTINIZ. YARDIMA İHTİYCIM VAR. HEM DE HİÇ OLMADIĞI KADAR.

allah sabır versin canım.birdaha böğle acı yaşatmasın inşallah

dandini28 · 8 Aralık 2009

sweetbaby,Allah çok büyük sabır versin,temmuz anneleri topiğinde okudum,ilk öğrenenlerden biriyim.boğazıma bişey düğümlendi okuduğumda,inanmadım,inanamadım...biz iki kız kardeşiz.üç idik,annem üçüncü kardeşimizi Seda'yı doğumdan iki ay sonra kaybetti.7 yaşındaydım o zamanlar.hediye gelen bir oyuncak bebek vardı,sürekli ona bakıp ağlıyordum.Annem en sonunda sobaya attı o bebeği.benden 5 yaş küçük kardeşim olan bitenin farkında değildi,ama benim yüreğime bir kor oturmuştu işte.Çernobil'den öldü dediler,yaşasaydı sakat kalacaktı dediler.O gün bugündür çay içmiyorum çünkü minicik kardeşim geliyor aklıma.Acını anlayabiliyorum.Şimdi benim bir kızım var adı Sena,annem bazen Seda diyor üzülüyorum,tutamıyorum kendimi,kaçıyorum hemen başka odaya..
Allah'ım,büyük Allah'ım en kısa zamanda seni meleğine kavuştursun.Kaybettiğin meleğine de kavuşacaksın günün birinde, ama şimdi çok güçlü olmalısın seni sevenler için,belki sen de torununda göreceksin onu,yüce Allah'ın anneme torununda gösterdiği gibi..

ikoncan85 · 8 Aralık 2009

canım ağlamaktan mahvoldum sen nasıl dayanıcaksın bilmiyorum allah sabır versin hemde en büyük sabrı ne olur dikkat et kendine dilerim en kısa zamanda tekrar bebişin olur canım benim

EU3 · 8 Aralık 2009

canım yazını gözyaşalrı içimdeokudum nedenirki buna inankı içimdne bı parca gıttı sankı.canım benım guçlü olmaya calış nolur bunu kendın için yap.seni çok önceden ebri tanıyporuj belkıde buyuzdne çok kötu oldum bende elım ayagım tıtrıyor şuan.
herzaman duamdasın

Moonlight · 8 Aralık 2009

cok uzuldum.Keske alabilseydin kucagina ama olmamis iste.
Burada bi arkadasin yazisini okumustum yine.Bebegiyle
birlikte rahminide kaybetmisti.
Sen sukretmelisin heline.Evet herkesin acisi kendine zordur ama
tekrar hamile kalma sansi vermis rabbim sana.
Bak ben ve benim gibiler gobusumuz dolsun diye umutla bekliyoruz.
Silkelen ve umurlerini tazele kardesim.
Bu sureci kolay gecirmen icin rabbine dua et.Allahim yar ve yardimcin olsun.

canan3535 · 9 Aralık 2009

canım malesef daha yollamadı:çok üzgünüm: ben subatta dogum yaptım 10 ay gectı yeterlı zaman gectı dıye dusunuyoruz ve tekrar ıstıyoruz artık. baslarda aynı seylerı yasamaktan cok korkuyodum ama artık herseyı attım kafamdan ıyı dusunmek ıstıyorum ve herseye yenıbastan baslıyorum artık hazırım umarım YİĞİT KAAN'ım en kısa zamanda bana kardesını yolluycak sabırsızlıkla o haberı alıcam gunu beklıyorum. canım sende oncelıkle kafanı bosalt herseyı unut yenı bastan basla hersey allahın takdırı yapıcak bısey yok elden bısey gelmıyor vucudunu ve kafanı dınlendır ve bızlere mutlu haberı ver canımm rabbım hepımızın gonlune gore versınnnnnn

DerinSu · 9 Aralık 2009

canımm( diyecek bir söz yokki...Allahım beterinden korusun..yeniden kardeşini yollasın sana inşallah..evet biricik SENA arkadasımızda aynı acıyı yaşamıştı(çok ama çok zor bunu biliyorum..güçlü olmaya çalış...Allahım bol sabır versin..şuanda gözlerim dolu dolu yazıyorum zar zor(o güzel kıyafetleri inşallah yakında yeniden gelecek olan melegin giyecek canım..oglun seni cennetten seyrediyordur eminim..Ahirette size yoldaş olacak evladın,cennete girmeniz için çabalayacak...inşallah bu travmayı çbuk atlatırsın.bol sabır diliyorum(

A.H.K. · 9 Aralık 2009

Canım merhaba, öncelikle hem sana hem de senin ve benim gibi olan herkese sabırlar diliyorum, başımız sağolsun.ben de 32. haftalık bebeğimi sezeryanla doğurdum, sadece 30 dk yaşayabildi.. Ve ben yüzünü bile göremeden gitti… halbuki o zamana kadar doktor her kontrolde herşey yolunda demişti, son kontrolde bir problem çıktı ve 3 gün sonra da oğlum yoktu artık...bizi ancak bunu yaşayanlar bilir, taşıması çok güç bir yük bu, teselliler de kar etmez, biliyorum,Rabbim hepimize sabırlar versin, yazını okurken ofisin ortasında bağırarak ağlamamak için kendimi zor tuttum.. emin ol bunu yaşayan herkes aynı duyguları yaşıyor,önce kendini, sonra doktoru, sonra yine kendini suçlayıp duruyor... halbuki bi suçlu yok, Rabbim bebeğimize bu dünyada ömür vermemişse yapacak hiçbişey yok, onlar bizim meleklerimiz olacak ve bir gün bir daha ayrılmamak üzere kavuşucaz inşallah...o yüzden sadece dua et.. sabırlı olmaya çalış, bir an önce kendini toparla ki yeniden bebeğin olabilirsin, bence bu yarayı ancak başka bir bebekle hafifletebiliriz, acımızı silmez ama biraz da olsa hafifletir inşallah.

Princess of Rain · 9 Aralık 2009

sweetcim seni cok iyi anliyorum canim bende 4 aylik hamileydim ama sonu gelmedi kasimin 1 de feci bir karin agrisiyla beraber suyum ve kanamam geldi.bende konu acip paylasmayi cok istedim ama buna ne gucum vardi nede cesaretim o kadar yorgunumki anlatamam zaten tahmin edersin.yazini okurken o kadar cok agladimki benim acimda cok yeni bunla basa cikmaya calisiyorum ne kadar basariyorum bilmiyorum her gece oglumun ismini sayiklamak ruyalardan sicrayarak uyanmak o kadar zorki anlatam.Allah kimseye yasatmasin bu aciyi bende dedemi ve dayimi kaybettim fakat bu aci oyle bir aciki hic birseye benzemiyor.ben cok acilar cektim dusuk esnasinda bebegim 2.gun geldi.ilk kanamanin oldugu gun bebegim dustu dediler ama biz gormemistik bebegim ve beni o eve yolladilar o aksam acilden ertesi sabah yine karnim agriyordu agri kesici aliyordum doktor vermisti ve aksam tuvalete girdim kanamam varmi diye ve kanamam baslamisti yine karnimda agri yoktu ama kanamam cok geliyordu tuvalete oturdum esimde geldi bizde arkadasin evindeydik bizim burada kimsemiz yok gel benim evde kal ben sana bakarim demisti arkadasim sagolsun onlar asagida otururken ben ve esim yukarida tuvalette bebegimizin tuvalete dustugu ani gorduk.Allahim cildirmistim delirmistim bagiriyordum esim oyle ben oyle kafayi yedim sandim.arkadasim yukari cikti ne oluyor diyededim onlarda soka girdi hemen annesini aramis annesi geldi hemen ve bebegimi tuvaletten aldi.Allah razi olsun o kadindan bebegimi kurtardi o delikten biz soktayiz hic birsey yapamiyorduk ambulans geldi yine ve ben yine hastaneye gittim bebegimide aldilar gordum o kadar guzeldiki minik minyatur bebek o kadarmi tatli olur herseyi vardi tamdi 2 hafta once ultrasonda gormustuk kalbi atiyor hoplayip zipliordu elini agzina goturuyordu canim yavrum benim.bebegin kesesi ve presentasi icerde kaldigi icin o kadar agrilar cekiyordumki agrilara dayanamiyordum durman uyusturuluyordum kontrolum boyunca ama hic bi ise yaramiyordu nasil agriydi o Allahim agrilardan kendimden gecmisim tek hatirladigim sey anestesiye alinmamdi gozlerim kapandi ve bende ogluma gidiyorum sandim.uyandigimda esim basimdaydi.o benden dahada zor durumdaydi hem evladini kaybetti hem sevdigi karisini kaybetme durumu vardi.iste o an dedim kendime ve esime SIKI SIKI sarilcam oglumuz bize sarilamadi elbet vardir bundada bir hayir dedim.yeri geldi evet isyan ettim hele o tuvalette Allahim neden neden bi neden diye ama bu care degilki o neverirse hakkimizda hayirlisini verir bunu unutmamak ektigini biliyordum.ve tovbe ettim Allahima yalvariyorum simdi affet beni diye bize tekrar anne baba olmayi nasip et diye yavrumuz gitti.o bir melek oldu ahirette sefaatcimiz olacak boyle dusunerek bir nebzede olsa mutlu oluyorum cunku o saf tertemiz gunahlara bogulmadan uctu gitti.sabir istiyorum huzur istiyorum bebegime o kadar dikkat ettimki ne kadarda dikkat etsek olmayinca olmuyor iste hep kendimi sucladim bende ben oldurdum bebegimi diye bir yerde yanlis yaptim ama nerede diye hep sorguluyorum kendimi ve hepte sorgulucam.oglumun o kucuk bedeni yatiyor topragin altinda bense onsuz yasiyorum hala zor ama hayat devam ediyor sweetcim umudumuz hic bitmesin diye oglumun ismini umut koyduk.eger yasasaydi bu ayin 11de cinsiyetini ogrencektik ve babasiyla isim listesi hazirlicaktik ama olmadi nasip degilmis umudum yarinlara artik kendimi azda olsa toparladim.ama hamilelege ne zaman hazir hissederim kendimi bilemiyorum icimde korkular var hep yine ayni seyi yasarmiyim diye korkuyorum cooookkkk.bir yandanda cok istiyorum hamilelegi hergun aynanain karsisinda karnima bakardim acaba bugunde buyudumu karnim diye karnim buyudukce sevinirdim demekki bebegimde buyuyor diye.

cok uzattim yazini gorunce bende icimi dokmek istedim canim sana tavsiyem Allaha sigin canim acini birtek o hafifletir dua et.alanda o verende verirken neden verdin diye diyemiyoruz,alirkende neden aldin diyemeyiz canim takdir ilahi boyleymis.Rabbim bu durumu yasiyanlara hayirli saglikli evlatlar nasip etsin gulum.

sana tavsiyem yalniz kalma evde ortama cik biraz zor ama dene bende okula basladim tekrar iyi geldi.cevrendekiler moral oluyor bazen bazende tam tesi ama takma kafana olurmu canim kendinide suclama biz suclu olamayiz cunku biz anneyiz hangi anne evladina kiyabilirki biz birsey yapmadik bebeklerimize olurmu canim dikkat et kendine

bak goruyormusun kendimi unuttum sana moral veriyorum kelin merhemi olsa kenide surermis aliscaz canim bunlarda gecicek Allahin izniyle oprum seni gecmis olsun.Allah bir daha bu acyi yasatmasin bize amin.

sweetbaby · 9 Aralık 2009

canan3535 .!.:
canım malesef daha yollamadı:çok üzgünüm: ben subatta dogum yaptım 10 ay gectı yeterlı zaman gectı dıye dusunuyoruz ve tekrar ıstıyoruz artık. baslarda aynı seylerı yasamaktan cok korkuyodum ama artık herseyı attım kafamdan ıyı dusunmek ıstıyorum ve herseye yenıbastan baslıyorum artık hazırım umarım YİĞİT KAAN'ım en kısa zamanda bana kardesını yolluycak sabırsızlıkla o haberı alıcam gunu beklıyorum. canım sende oncelıkle kafanı bosalt herseyı unut yenı bastan basla hersey allahın takdırı yapıcak bısey yok elden bısey gelmıyor vucudunu ve kafanı dınlendır ve bızlere mutlu haberı ver canımm rabbım hepımızın gonlune gore versınnnnnn

canım sen normalmi yoksa sezeryanmı yapmıştın.sana umut vermek iserdim .eşim umut olmay çalışıo. evt haklısın diyorum ama an geliyo yapamıyorum. kusura bakma o yüzden. ama zmanı var demekki.

A.H.K. .!.:
Canım merhaba, öncelikle hem sana hem de senin ve benim gibi olan herkese sabırlar diliyorum, başımız sağolsun.ben de 32. haftalık bebeğimi sezeryanla doğurdum, sadece 30 dk yaşayabildi.. Ve ben yüzünü bile göremeden gitti… halbuki o zamana kadar doktor her kontrolde herşey yolunda demişti, son kontrolde bir problem çıktı ve 3 gün sonra da oğlum yoktu artık...bizi ancak bunu yaşayanlar bilir, taşıması çok güç bir yük bu, teselliler de kar etmez, biliyorum,Rabbim hepimize sabırlar versin, yazını okurken ofisin ortasında bağırarak ağlamamak için kendimi zor tuttum.. emin ol bunu yaşayan herkes aynı duyguları yaşıyor,önce kendini, sonra doktoru, sonra yine kendini suçlayıp duruyor... halbuki bi suçlu yok, Rabbim bebeğimize bu dünyada ömür vermemişse yapacak hiçbişey yok, onlar bizim meleklerimiz olacak ve bir gün bir daha ayrılmamak üzere kavuşucaz inşallah...o yüzden sadece dua et.. sabırlı olmaya çalış, bir an önce kendini toparla ki yeniden bebeğin olabilirsin, bence bu yarayı ancak başka bir bebekle hafifletebiliriz, acımızı silmez ama biraz da olsa hafifletir inşallah.

Princess of Rain .!.:
sweetcim seni cok iyi anliyorum canim bende 4 aylik hamileydim ama sonu gelmedi kasimin 1 de feci bir karin agrisiyla beraber suyum ve kanamam geldi.bende konu acip paylasmayi cok istedim ama buna ne gucum vardi nede cesaretim o kadar yorgunumki anlatamam zaten tahmin edersin.yazini okurken o kadar cok agladimki benim acimda cok yeni bunla basa cikmaya calisiyorum ne kadar basariyorum bilmiyorum her gece oglumun ismini sayiklamak ruyalardan sicrayarak uyanmak o kadar zorki anlatam.Allah kimseye yasatmasin bu aciyi bende dedemi ve dayimi kaybettim fakat bu aci oyle bir aciki hic birseye benzemiyor.ben cok acilar cektim dusuk esnasinda bebegim 2.gun geldi.ilk kanamanin oldugu gun bebegim dustu dediler ama biz gormemistik bebegim ve beni o eve yolladilar o aksam acilden ertesi sabah yine karnim agriyordu agri kesici aliyordum doktor vermisti ve aksam tuvalete girdim kanamam varmi diye ve kanamam baslamisti yine karnimda agri yoktu ama kanamam cok geliyordu tuvalete oturdum esimde geldi bizde arkadasin evindeydik bizim burada kimsemiz yok gel benim evde kal ben sana bakarim demisti arkadasim sagolsun onlar asagida otururken ben ve esim yukarida tuvalette bebegimizin tuvalete dustugu ani gorduk.Allahim cildirmistim delirmistim bagiriyordum esim oyle ben oyle kafayi yedim sandim.arkadasim yukari cikti ne oluyor diyededim onlarda soka girdi hemen annesini aramis annesi geldi hemen ve bebegimi tuvaletten aldi.Allah razi olsun o kadindan bebegimi kurtardi o delikten biz soktayiz hic birsey yapamiyorduk ambulans geldi yine ve ben yine hastaneye gittim bebegimide aldilar gordum o kadar guzeldiki minik minyatur bebek o kadarmi tatli olur herseyi vardi tamdi 2 hafta once ultrasonda gormustuk kalbi atiyor hoplayip zipliordu elini agzina goturuyordu canim yavrum benim.bebegin kesesi ve presentasi icerde kaldigi icin o kadar agrilar cekiyordumki agrilara dayanamiyordum durman uyusturuluyordum kontrolum boyunca ama hic bi ise yaramiyordu nasil agriydi o Allahim agrilardan kendimden gecmisim tek hatirladigim sey anestesiye alinmamdi gozlerim kapandi ve bende ogluma gidiyorum sandim.uyandigimda esim basimdaydi.o benden dahada zor durumdaydi hem evladini kaybetti hem sevdigi karisini kaybetme durumu vardi.iste o an dedim kendime ve esime SIKI SIKI sarilcam oglumuz bize sarilamadi elbet vardir bundada bir hayir dedim.yeri geldi evet isyan ettim hele o tuvalette Allahim neden neden bi neden diye ama bu care degilki o neverirse hakkimizda hayirlisini verir bunu unutmamak ektigini biliyordum.ve tovbe ettim Allahima yalvariyorum simdi affet beni diye bize tekrar anne baba olmayi nasip et diye yavrumuz gitti.o bir melek oldu ahirette sefaatcimiz olacak boyle dusunerek bir nebzede olsa mutlu oluyorum cunku o saf tertemiz gunahlara bogulmadan uctu gitti.sabir istiyorum huzur istiyorum bebegime o kadar dikkat ettimki ne kadarda dikkat etsek olmayinca olmuyor iste hep kendimi sucladim bende ben oldurdum bebegimi diye bir yerde yanlis yaptim ama nerede diye hep sorguluyorum kendimi ve hepte sorgulucam.oglumun o kucuk bedeni yatiyor topragin altinda bense onsuz yasiyorum hala zor ama hayat devam ediyor sweetcim umudumuz hic bitmesin diye oglumun ismini umut koyduk.eger yasasaydi bu ayin 11de cinsiyetini ogrencektik ve babasiyla isim listesi hazirlicaktik ama olmadi nasip degilmis umudum yarinlara artik kendimi azda olsa toparladim.ama hamilelege ne zaman hazir hissederim kendimi bilemiyorum icimde korkular var hep yine ayni seyi yasarmiyim diye korkuyorum cooookkkk.bir yandanda cok istiyorum hamilelegi hergun aynanain karsisinda karnima bakardim acaba bugunde buyudumu karnim diye karnim buyudukce sevinirdim demekki bebegimde buyuyor diye.

cok uzattim yazini gorunce bende icimi dokmek istedim canim sana tavsiyem Allaha sigin canim acini birtek o hafifletir dua et.alanda o verende verirken neden verdin diye diyemiyoruz,alirkende neden aldin diyemeyiz canim takdir ilahi boyleymis.Rabbim bu durumu yasiyanlara hayirli saglikli evlatlar nasip etsin gulum.

sana tavsiyem yalniz kalma evde ortama cik biraz zor ama dene bende okula basladim tekrar iyi geldi.cevrendekiler moral oluyor bazen bazende tam tesi ama takma kafana olurmu canim kendinide suclama biz suclu olamayiz cunku biz anneyiz hangi anne evladina kiyabilirki biz birsey yapmadik bebeklerimize olurmu canim dikkat et kendine

bak goruyormusun kendimi unuttum sana moral veriyorum kelin merhemi olsa kenide surermis aliscaz canim bunlarda gecicek Allahin izniyle oprum seni gecmis olsun.Allah bir daha bu acyi yasatmasin bize amin.

benzer acıları yaşamışız hepimiz. bizi ancak bu acıları yaşayanlar anlayabilir.hepinize bana destek olmaay çalıştığınız için teşekkürler. evet insanın aklının alası gelmiyor. daa 1 hafta önce içimde kıpır kıpırı diyorum. aynanın karşısında aynen sizin dediğiniz gibi hep karnıma bakardım . eşime bak aşkım nekadar büyüdük oğlumla derdim. ben hep biz diye konuşurdum. oğlumla acıktık hadi yemek yyelim. oğlumla uykumuz geldi biz yatıyoruz babsı drdim. şimdi bu 3. kişi eksildi. onu arıyorum her yerde. inşalalh dediğiniz gibi zaman herşeyin ilacı olur. eşim neti kapattırıyo. sanırım buralarda olmıcam. kendinzie iyi bakın. ilerde bu topiğe baktığımda inşallah hepimzizin isminin altında yeniden hamile olduğumuzu gösteren tickerlar olur seviniriz. Allaha emanet olun

canan3535 · 9 Aralık 2009

sweetbaby .!.:
canım sen normalmi yoksa sezeryanmı yapmıştın.sana umut vermek iserdim .eşim umut olmay çalışıo. evt haklısın diyorum ama an geliyo yapamıyorum. kusura bakma o yüzden. ama zmanı var demekki.

canım benım sezeryan oldu sende haklısın çok zor bunu ancak yasayan bılır en kısa zamanda toparlanman dılegıyle en kısa zamanda hepımız mutlu haberı alırız umarım kucagımıza alamadıgımız meleklerımızı bu sefer koklar operız ve bu sıkıntılarmızı unuturuz canım allaha emanet ol

scedcedu · 10 Aralık 2009

sweet canım arkadaşım kaç kere buraya yazmaya niyetlendim ama yazdıklarımı gönderemedim, acını derinden paylaşıyoruz canım hepimiz denizimizin cennete uçmasına çok üzüldük ama senin ciğerin başka yanıyordur eminim ki
Allahım sana da eşine de sabır versin eminim ki deniz kemal en kısa zamanda cennetten kardeşlerini gönderecek sana....
canım sana umut olur mu bilmem ama bundan yaklaşık 20 yıl önce amcamların bebeği doğumuna 1 hafta kala yengemin karnında melek olup uçmuştu cennete... yengem de amcam da çok zor günler geçirdiler ve en acısı da melekleri evlerinin karşısında toprağın altındaydı, hergün ağladılar....bizsiz orda soğukta ne yapar diye... ama yaklaşık 6 ay sonra ömer bebek kardeşini gönderdi, sonra diğer kardeşini ama bu kardeş de hayata tutunamadı çok küçükken veda etti anne babasına ama sonra iki kardeş daha gönderdiler.....şimdi amcamın oğlu üniversitede, bir kızı 6. sınıfta diğeri de anaokulunda, tabi ki ömer bebek hiç unutulmadı onu kardeşleriyle yaşattılar...inşallah canım en kısa zamanda deniz de kardeşini gönderecek.

vvuslat · 10 Aralık 2009

sweetbaby .!.:
içim okadar acıyoki duygularımı sizinle paylaşmak istedim. 32 haftalık olmuştuk.8. ayımıza girmiştik çok az bi vakit kalmıştı oğlumu kucağma almaya onun mis kokuunu duymaya. Allah nasip etmedi bize bu sevinci yaşamayı.1 aralık 2009 bu tarihi asla untmuyacağım bu haytımın en tarisiz acısını yaşadığım gün.erteigün doktor kontrolüm vardı.izne ayrılıyordum. bi sürü plan yapmıştım oğlumla evde dinlaneicektik. kıyafetlerini yıkayıp ütüleyecekim.okula gittim arkasşlarla sohbet ettim tam eve gidicekken çok şiddeti bir ağrım başladı.bir de ıkınma hissi. hemen doktoru aradım. ters bi haereket yapmışsındır ya da idrar yolu enfeksiyonudur dedi. ters hareket yapmış olamazdım çünkü çok dikkat ediyordum kendime. belki enfeksiyondur dedim. ama böle kötü bişeyi aklıma getirmemeye çaıştım. çünkü daha akşam bebğim tekmeliyordu beni,annecim ben burdayım diyordu.erken doğum yapan arkadaşalrı düşünerek heralde bebek geliyor dedim.hemen yola çıktık. arabada bağıra bağıra gittim zaten, hiç kesilmeyen bi ağrıydı bu.sürekli dua ettim gidene kadar. hemen hastanede nste bağladılar. am hiç ses gelmiyordu. ultrasonu getirdler odaya yine o güm güm atan kalbinden tek bir ses bile gelmiyordu., doktor sordum aam hareket ediyo dimi dedim hayır dedi. Allahım çok kötüydüm. eşimin suratı allak bullkatı. ona bakıyordum bana iyi bişey sölesin diye. yok hayır herkes susuyodu. plesantam bebekten ayrılmıştı. ve plesanta kanama yapmıştı. bu da bebeği oksijensiz brakmış.3 snlk bi olay dedi doktor. yapamazmısız bebeği şidi alsanız yaşamazmı dedik. hayır dediler yapacak hiçbişey yok. bu 3 sn nezman olmuştu bilmiyorum. hastaneye geldiğimizde kalbi atsaydı bile yüzde 95 özürlü olurdu çünkü beyin okijensiz kalmış dediler.onu besleyen plesanta ayrılmıştı ve bebğimin yaşamlaa bağlantısı kopmuştu. o a işte benim de yaşamla bağlantım koptu. kızlar o kadar kötüyüm ki içimdek acıyı anlatmaya asla kelimelr yetmiyor.beni en iyi sizler,aynı durumu yaşayanlar anlarsınız diiye size yazıyorum hem de en ufak kafanız takılan bi durum oduğunda ihmal etmeyin diye yazıyorum. ben çok dikket ediyordum, hep kendimi suçluyorum,mutlaka bişey yapmış olmalıyım.durduk yere niye böyle olsunki diyorum. niye, niye, niye. hep bu soruyu soruyorum kendime.Allahım evin her yerine baktıkça onu görüyorum.,onunla kurduğum hayaller gözümün önünde hep. .oğluma yelek örüyordum umarım becereilirim diyodum. güzel oluyodu. çok az kalmıştı. bitirmek onun o mis tenne giydirmek nasip olmadı.. dolabını açıp açıp kıyafetlerine bakardım,öperdim hep. içinde hep oğlumu hayal ederdim.hayatımı ona endekslemiştim hep. şimdi kıyafetleri duruyo,ama karnım bomboş. her doknduğumda hissettiğim oğlum yok artık.Allahım ne yapıcam ben.yaşama sevincimi kaybettim ben.. daha 1 hafta öncesinde babası bi mont almıştı oğluma.bu sabah aldım sarıldım kollarını boynuma sardım ama içi de bebğim yok.her yeri prçalamak istiyorum. aklıma neler gelmiyoki oğlumun yanına ben d e gideyim diyorum belki annecim ben d eseni bekliyodum der. onu sıcacık sarıp sarmalamamı bekliyodur diyodum.sonra acaba isyanmı ediyorum. Allah daha beter acıları da gösterebilir diyorum. ama aklımdan bu düşünceler gitmiyo silemiyorum.her yerde onu görüyorum.hayata onsuz devam etmek mümkün değil gibi geliyo.bu tarifi omayan ,asla doldurulamayacak bi boşluk. bu boşluk nasıl dolarki. ben daha önce d ebi kayıp yaşadım. gecen yıl da babamı kaybetmiştim am bu acı bambaşka. evlat acısı. Dayanılmaz bi keder. allahım dyorum içimden hep haykıtrıyorum ağlıyorum, gözyalarımı dindiremiyorum bebeğimi istiyorum. oğumu istiyorum diyorum. ama bu boşa bi haykırışmı bilmiyorum. belki de değildir. her mucizeyii yaradan Allah belki zamnı da gün öncesine döndürürü, oğlumu bana geri veriri.olurmu acaba böle bişey.sorgulamakta hatamı ediyorum diyorum acaba oğlum gitmese şuan ilerde hayatında daha bütyük acılarmı yaşıcaktı bunu engellemek içinmi onı yanına aldı diyorum. bu soruların hiçbiriin cevabı yok bulamıyorum. eminim hiç bi zmanda bulamıcam
doğumdan sonra oğlumu görmek istedim,doktorum istersen görme dedi.ama ben onu yüzünü bidaha göremicektim. bu şans bidaha elime geçmicekti.onun o çırılçıplak vücudunu kundak gibi bişeye sarmışlar getirdiler yanıma. tertmizid oğlum küçücük kafası elelri yumuk yumuktu. ben babsına benzettim o da sana benziyodu dedi. demekki ikiimizden d e bişiler taşıyodu. hep zayıfmı acacaba diyodum 15 gün önce 1340 grdı ancak 1500 filan olmuştur diyoduk. ama oğlum kocaman olmuştu 1940 gr,46 cmdi.yüzüne dokundum ,parmakalrına dokundum sıcacık yumuşacıktı. okadar güzeldiki,sadece yeterli oksijen alamadığından biraz mordu..ama daha fazlasıan izin vermediler alıp götürdüler oğlumu.ertsi gün babsı toprğa verdi oğlumu. şimdi onun minicik bedeni toprağın altında bensiz . buz gibi soğuk yağmurlu havalarda ne yapıcak diyorum.gidip onu sarabilem imkanımın olacağını bilsem hemen vazgeçmeye hazırım kendimden.
kafam işet bu düşüncelerle karma karışık. hayatımın ışığını, sevincimi, tek hayalimi kaybettim. osuz nasıl nefes alırım nasıl çalışırım, nasıl bişey olammış gibi gülerim,uyurım bilemiyorum. yok yapamam, bu acı beni yiyip bitirecek bunuda biliyorum. çünkü ben okadar güçlü bi insan değilim.

ocak annesi olucaktımbi sürü hevesle güzel güzel konular açtık. bebklerimşzle ilgili heyecanlarımızı paylaştık. kıyafetlerini,odalarını, göbüşlerimizi, boylarını,kilolarını koyduk. ama bneim serüvenim sona çok yaklaşmışken yarıda kaldı.. etrafımdakilar hep yaniden hamile olucaksın yine bu heyecanları yaşıcaksın diuolar. ben buna inanamıyorum. belki d e hiç anne olamıyacağım, olsam d a belki yine aynı acıları yaşıayacağım, buna takatim yok.
bu acıyla devam edebileceğimi sanmıyorum.

şimdi etrafımdakiler benden korkyolr. çünkü doğum sonrası tansiyonum çok yükseldi ve ara aar devam ediyo, bisürü ilaç içiyorum. zehirlenme riskim devam ediyo. ama bu benim umurumdamı . hayır.şimdi sen bu acıları yaşa ama oğlunu vericez deseler razıyım. ama gelmiyor oğlum. hep çağırıyorum gelmiyor. niye niiye diyorum. cevap bulamıyorum. ve çok korkuyorum bundan sonraki bu yol benim için daa zorlu olucak. yeiden bi bebek istesem d e daha zor geçicek bu aşamalar, hep kontrol altında olmam gerekecek. ben bırakın bunu yaşamaya devam etmeey haır değilim. gözlerimi kaptsam hiç uyanmasam ve oğlunun yanında olucaksın desler hemen evet derim kaparım gözlerimi sonszuluğa. . DAHA BÜYÜK ACILAR YAŞAYNLAR DA BENİMLE BENZER ACLRI DA YAŞAYANLAR VARDIR EMİNİM. UMUDA OKADAR ÇOK İHTİYCIM VAR Kİ. YOLUNA DEVAM EDİP YİNE MELEKLERİNE KAVUŞANLAR VAR MI. BU DURUMU NASIL ATLATTINIZ. YARDIMA İHTİYCIM VAR. HEM DE HİÇ OLMADIĞI KADAR.

Öncelikle başın sağolsun diyorum..Uzun zamandır yazmıyordum buraya.Yazını okuyalı iki gün oldu ama ben şimdi cesaret edebildim yazmaya.Aslına bakarsan yazmak da istemedim...Çünkü senin beklediğin bir umuttu...O da bende yoktu..Sana umut verebilecek bir durumum yok maalesef keşke olsaydı..Ama daha kötüsünü görürsen belki katlanmak daha kolay olacaktır...yazmayı bunun için istedim sanırım..

Yaşadıklarının tarife imkanı yok..Ateş düştüğü yeri yakar demek bencilce geliyor ama bu durum öylelerinden işte...Düşüyor ve yaktığıyla kalıyor...İçimdeki boşluk nasıl dolar demişsin..Gözlerimi kapatsam hiç uyanmasam demişsin...Aynılarını yaşadım 4 sene önce ben de..Şu farkla ki...Sen kurduğun hayallere ağlıyorsun..Ben kucağıma alıp kokladığım,onunla uyuyup onunla uyandığım, nefesini nefesim, bir tek gülümsemesini ömrümün bedeli bildiğim 1 yaşındaki oğlumun cansız bedenini kollarımda taşıdığım anı düşünüyorum...Yanıyorum...Oğlumu istiyorum bile diyememiştim ben..Acılar içinde gördükçe onu ikimiz de ölelim diye dualar etmiştim hatta...Evet 4 yıl geçti aradan..Acılar yaşandığı günkü gibi kalmıyor elbet..İlk zamanlar artık yaşayamam dese de insan ona da alışıyor...Her mutluluk biraz eksik olsa da kabulleniyor.....Bende bıraktıklarına gelince...Hala sonsuz bir korku..Sonsuz bir özlem..Ve hala o bir türlü dolmayan boşluk...4 yıl geçti ama hala yeni bir bebeğe cesaret edemiyorum ben yaşananlardan sonra...Sen benim gibi yapma..Kendini topla hazır hissettiğin anda tekrar dene...Allah acılarımızın karşılığını elbet verecek bize...Kendim için değil belki ama senin için yeni bir bebeğin mutluluk getireceğine inanıyorum...Umudunu sakın kaybetme canım...Burada mucizelere de tanık oluyoruz ...Olmayacak bir şey yok...bu tür konularda galiba fazla düşünmeden hareket etmek gerekiyor ...Ben yapamıyorum onu ama sen yap...Denizinin kardeşini kucağına alınca hepsini unutacaksın Allahın izniyle...

http://www.kadinlarkulubu.com/duyur...im/268463-anlatmakkaybetti287im-o287luma.html

yasminm · 10 Aralık 2009

meğer benzer acıları yaşayan ne kadar çok kişi varmış.insan bu acıları yaşarken aslında kendisi gibi hatta daha fazlasını yaşayanların olduğuna inanmak istemiyor.hepimizin başı sağolsun.biz tüp bebek hastasıyız ve bundan başkada şansımız yok.bu seferki ikinci denememizdi ve olmuştu inanamamıştık olduğuna ve hemde iki taneydi bu bizim için harika bir şeydi.her hafta doktora gidiyorduk her şey iyi gidiyordu taki bir gün iç çamaşırımda çok açık renkli bir kanama olmadan önce.anlayamamıştık ne bir acı ne bir ağrı.sulu bir kan sadece.geçer diye umut etmiştik ama meğer kesenin biri açılmış suyu geliyormuş azar azar ertesi gün başka bi doktora gittik diğer bebeğim çok sağlıklı görünüyodu ultrasonda diğer bebeğin kesesinin şekli biraz bozulmuş gibiydiama yinede tam olarak anlayamadık çünkü akıntı kesilmişti.eve geldil akşam üstü azar azar yine gelmeye başladı ara kanamalar olabilir denmişti yine geçer diye bekledim.gece ben tam uyurken birden su boşaldı meğer diğer bebeğide etkilemiş ve onun kesesi birden patlamıştı.doktora gidip ultrasonda baktığımızda ikisinide kalbi atıyo ama kıpırdamıyolardı ve ben yıkıldım.diğer bebeğim duruyo diye düşünmüştüm ama oda gitmişti.daha 3.5 aylıklardı ama gerçekten çok zordu.bana akşama kadar suni sancı vererek bebeklerimi düşürttüler hep beni niye terk ettiler diye soruyorum kendime.böyle nadir görülen bir olay niye benim başıma geldi diye ama yinede isyan etmek istemiyorum.şimdi tekrar deneme yapmam gerek ama cesaretim yok tutacakmı?tutsa bile orda duracakmı?yine iğneler yine stres şu an çok uzak geliyor ama buda geçecek diye düşünüyorum.acaba çocuğum olacakmı?yoksa rabbim bana anne olmayı nasip etmeyecekmi?sorular ...sorular...

sweetbaby · 10 Aralık 2009

ahhhhh. içimizdeki bu kor sönücekmi. bu bebişleri bize nasip eden de Allah. alan da o diyorum. mutlaka bildiği var diyorum. ilerde yaşayacağı acılardanmı korumak istedi acanba meleklerimzii diyorum.am bir yandan aklımızdan geçen o soruların cevabı yok işte yok. niye biz d esapasağlam alamadık bebklerimizi kucağımıza diyourm. hayallerim herşeyim meleğimin üstüneydi. şimdi bnei kapkaar ağaçlarla dolu bir orman yağayalnız bırakmışlar yolumu bulmay çalışıyorum. am eşim sesleniyor hep bana gel ben burdayım diyor sanki.hayat daha bitmedi. yaşam sonlanmadı. gelicek. bebğimiz olucak yişne diyor. denizimiz kardeşini gönderecek diyor. inaanmk istiyorum. gün gelecek yine burdan haykıracakmıyz bebğim oluyor diye.sağlıkla hayırlısıyla kucağımıza alabilecekmiyiz. zman buna izin verecekmi.umarım çabuk olur. hayata ancak böle tutunabilirim sanırım.Allah hepimizin yardımcısı olsun.

harcai · 10 Aralık 2009

lütfenn üzülmeyinn arkadaşlar rabbim hepimizin yardımcısıı olsunnnn bu acıı çok büyük biliyorum ama herşey allahtann

sky77 · 11 Aralık 2009

allah cok buyuk sabır versin insallah. Ağlayarak okudum. Kendinizi suçlamayın lütfen. Bu yazılmışsa kimsenin bir saniye bile ertelemeye gücü yetmez. Boyle bırsey yasayıp da sonra tekrar bebek sahibi olan var mı diye sormussunuz ya: burda bir arkadasın oyle bir hikayesini okumustum .Okumak isterseniz diye tekrar baktım. Doğum hikayeleri içinde. Su anda 3. sayfada. Yeşimnur isimli bir arkadaşımız yazmış. ılk bebeğini nasıl sevinçle beklerken doğuma yakın kaybettiğini ve sonra gelen bebeğinin ona nasıl mutluluk getirdiğini. ısterseniz bir bakın. Dualarım sizinle. Allahım size ve bu acıları yaşıyan diğer kardeşlerimize en ufak bir acı göstermez inşallah.

sweetbaby · 11 Aralık 2009

sky77 .!.:
allah cok buyuk sabır versin insallah. Ağlayarak okudum. Kendinizi suçlamayın lütfen. Bu yazılmışsa kimsenin bir saniye bile ertelemeye gücü yetmez. Boyle bırsey yasayıp da sonra tekrar bebek sahibi olan var mı diye sormussunuz ya: burda bir arkadasın oyle bir hikayesini okumustum .Okumak isterseniz diye tekrar baktım. Doğum hikayeleri içinde. Su anda 3. sayfada. Yeşimnur isimli bir arkadaşımız yazmış. İlk bebeğini nasıl sevinçle beklerken doğuma yakın kaybettiğini ve sonra gelen bebeğinin ona nasıl mutluluk getirdiğini. İsterseniz bir bakın. Dualarım sizinle. Allahım size ve bu acıları yaşıyan diğer kardeşlerimize en ufak bir acı göstermez inşallah.

çok teşekkür ederim snaa. bana o sayfayı tavsiye ettiğin için. okudum ve ekndimi şuan daah iyi hissediyorum. çok iyi geldi. yeşimnur ile d eirtibata geçtim çok iyi ldu. tekrar sağolasın.o tekrar mutlu son ulaşmış umım benim için d eaynı şey geçerli olur.

cemredeniz · 12 Aralık 2009

gulsah035 .!.:
merhaba;bende melek annesiyim..bende sizin gibi hamileliğimi ilk bu sitede paylaşmıştım;bende kıyafetlerini,odasını,hatta kendisinin resmini bile buraya koymuştum.hatta bir arkadasın ogluyla evlendirmeye bile karar vermiştim.
asla aklıma gelmezdi kızımın öldüğünü duyuracagım..Ama bu dünyada gerçek olan bişey var o da ölüm..
ilk zamanlar çok zor gelir size;ben nasıl uyurum,nasıl uyanırım,nasıl yemek yerim derken;Allahın yardımıyla hepsini yaptım,yaşıyorum.unuttun mu dersen asla!!her dakika aklımda ama onun acısıyla yaşamayı öğrendim.cennette bir kıızm var ve ebedi hayat orası oldugundan bu acıya dayanabiliyorum.
bakın siz bebek istiyosunuz;yine olur mu diyosunuz;ben onu bile isteyemiyorum.
dayanıcaksınız bu acıya;düşe kalka da olsa ayaga kalkacaksınız ve eminim çok iyi bir anne olacaksınız tekrar..
istediginiz zaman buraya yazın;saçma sapan şeyler söyleyen;sizi anlamayan insanlardan uzak durun ve bol bol dua edin;ben çogu gece melek annelerine sabır ver diyorum Rabbime..

yaa ne guzel gunlerdı dımı bı tanemm.. Aralla evlenıcektı öyküm.. hala bnm bıle ıcım cızzzz edıyor .. cogu zaman sana yazamıyorum halını soramıyorum korkuyorum kırıcam uzucem hatırlatıcam dıye.. ya suanmutluysa ne dıye canını sıkıcam dıyorum
senn cok cok guclusun yerın bende cok yuce...
senı cok sevıyorum bı tanem..

meleğine kavuşacakken cennete uğurlayanlar buraya lütfen

öpmeye kıyamadığım.....

can parçam gel artık

bebek kuşum,buruşuğum

Popüler Üye

EU3

Ziyaretçi

Huzur'da..

Aktif Üye

Nirvana

Aktif Üye

&#9829; &#9829; My Little Princess&#9829; &#9829;

Yeni Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Guru

Guru

Yeni Üye

Aktif Üye

Guru

Yeni Üye

Hiçbişeyim..

Benzer Konular

♥ ♥ My Little Princess♥ ♥