Arkadaşlar merhaba daha önce de buraya bir konu açmıştım kızımla alakalı. Şimdiki konum çok farklı. Kızım 3 yaş 2 aylık. Uyaran eksikliği sebebiyle konuşmuyor genellikle kucakta olmak istiyor zaman zaman da gece uykuları problemli oluyor. Doğduğundan beri kucakcıydı eşim de ev işleri konusunda çok anlayışsız ütüsünü yapamasam bir hafta mesala evde büyük kavgalar çıkartır ama çocukla bir saat oyna ütüyü yapayım desem oynamaz hele ki şuanki özel eğitim sürecimizden dolayı özel durumumuzdan dolayı daha da kaçıyor destek olmaktan. Kızımı tek başıma büyüttüm bunu yaparken hatalarım eksiklerim oldu çizgi film açıp ev işi yaptığım için şuan özel eğitim alıyor. 1,5 yıldır bu sürecin içindeyiz otizm şüphesiyle boğuştum hatta hala boğuşuyorum. Bu süreçte kendimi çok yalnız hissediyorum. Çok uykusuz ve yorgunum kızım gerçekten çok zor bir çocuk. Hani şöyle oyuncaklarıyla oynasa ben de evin işini yapabilirim ama maximum on dk oyalanıyor sonra ilgi istiyor ilgilenemezsem öfke krizine giriyor ya da evi dağıtıyor pisletiyor ilgi çekmeye çalışıyor çocukla her dk ilgilenmeye çalışıyorum elimden geleni yapıyorum ama bu kez de ev işleri aksıyor. Eşim eve yardımcı da almaz çok karşı çünkü annesi iki çocuk büyütmüş hem de babasıyla arıcılık yapmış hem de ev işlerini iyi yapmış ama benim çocuğum inanın çok zor konuşamıyor bir de henüz üstünü değiştirmek dahi zor durmuyor hele ki sabah uyandığında hep ağlıyor huysuz oluyor. Ailem ve eşimin ailesi destek oldular ben işimi yapayım diye gezdirdiler baktıkları oldu gece kaldığı oldu kızımın. Ben hastayken yatılı baktı kayınvalidem. Benim ailem de eşimin ailesi de kızımı çok sever ilgilenirler. Benim tek sorunum şu. Şimdi yaz geldi annem katçı emekliliğine 3 yıl kaldı akşam 6 da geliyor eve aşırı yorgun vaziyette. Günde 30 oda temizliyor nerdeyse annem 48 yaşında. Kayınvalidem 62 yaşında bel fıtığı var ağır kaldırınca beli ağrıyor. Ve yazın kayınbabam afyona gidiyor 3 ay kalıyor kayınvalidem evlerinin yanında bal dükkanı var oraya bakıyor müşteri gelince zile basıyor inip müşteriye bakıp yukarı eve çıkıyor. Kışın Allah razı olsun çok destek oldular bana haklarını yiyemem ama çok yorgunum çok bunaldım artık biraz dinlenmek gezmek istiyorum. Çocukluk arkadaşım çağırdı bir geceliğine 2 saat uzaklıkta benden. Çok istiyorum gitmek kayınvalideme sordum biraz gönülsüz şekilde tamam dedi uykuları düzeldi mi dedi kucakçı mı gene dedi. Moralim bozuldu. Eltim var kayınvalidem ve kayınbabama hep laf sokar ben bile şok olurum kocaman insanları azarlar. Kayınvalidemler bana dert dökerler diğer gelinleri ile alakalı eltim bana bile laf sokar eşim annesinde sabahları kahvaltı ediyor diye bile bana laf soktu ben laf sokabilen bir insan değilim biriktirip patladım bir kere 1,5 yıl konuşmadık. Benden 6-7 yaş büyük kendisi ama hiçbir gün saygımı kaybetmedim haketmese dahi. Kayınvalidemlerle arası çok kötüydü asla oraya gitmek istemiyordu ben ikna ettim onlar büyüğümüz eşimizin ailesi küslük yapma boşver yaşlı insanlar bizim gibi düşünemez dedim. Kayınvalidemlere de ona kızdıklarında hep onu da anlayın dedim. Ben şimdi yazacaklarım için yargılanmak istemiyorum çünkü hiç öyle eltilerin savaşı yapacak bir insan olmadım hep abla dedim eltime çocuklarını çok sevdim aldım gezdirdim bizim evde yatılı kalsınlar kızımla oynasınlar diye yalvardım çocuklar da beni çok sever can yengoşumuz derler bize gelmek için can atarlar. Ama eltim sanırım eşim babasıyla çalışıyor ortak diye kazancı iyi diye kıskanıyor o da ayrı bir konu eskiden eşimin abisi bu işi yapıyordu ama ailesinin istemediği bir kızla evlenmek istedi ailesi asla olmaz dedi o da biraz asidir işi gücü evi rest çekip terketti kayınvalidem ve eşim yalvardı kayınvalidem mektup bile yazdı işine gücüne evine dönsün diye kabul etmedi bir süre sonda kayınbabam tek zorlandığı için eşime teklif sundu biz sevgiliydik o zmaan elin işinde çalışma gel benle çalış ben de yoruluyorum dedi eşim de kabul etti. Şimdi eşimin abisi el işinde çalışıyor tabi eşime göre daha az kazanıyor o yüzden hep bize imalı laf sokuyorlar. Neyse sonuca gelirsek kayınvalidem çok iyidir onu çok seviyorum annemden çok bazı noktalarda yanımda olur bende kendi anneme yapmadığım bazı şeyleri onun için yaptım. Hep saygılı ve sevgi dolu oldum her işine koştum hergün aradım sık sık gittim zaten 16 yaşımda sevgili oldum eşimle 12 yıldır hayatlarındayım benim saçlarımı bile tarardı kayınvalidem hasta olsam hemen elinden geleni yaptı. Ben de onun için ne geliyorsa elimden yaptım . Eltim hep kaçtı iş olunca bunu herkes fark etti gene de kayınvalidem torunları uzaklaşmasın diye kırmadı haksızlık yapmadı iki gelinine eşit yaptı herşeyi. Ama şimdi ben çok yoruldum dinlenmek bir gün gezmek istiyorum kayınvalidem eltim işe girdi 20 gün çocuklarına baktı tatile gitti 5 gün baktı çocuklara. Eşiyle yemeğe gitti alkollü olurlar diye baktı. Şimdi ben de 1 gün gezmek istiyorum bana biraz gönülsüz davrandı bakmak istemiyor gibi ama beli ağrıyormuş gene de bakmam demedi. Ama ben bozuldum biraz açıkçası çünkü benim çocuğum da sonuçta torunları ben de inanın yorgunluktan öldüm artık eşim sıfır destek bir kere kendim paramla eşimden gizli kadın tuttum derin bir temizlik yapsın diye işten erken geleceği tuttu yakalandım balık kızartmıştım sofrada balıkları aldı aldı salonun ortasında halıya parçaladı. Annemler bütün kış hep destekti sağolsunlar sürekli kızımı gezdirdiler sosyalleştirdiler. Şimdi o da sabah 6 da kalkıyor yatılı kalamaz orda bir de kayınvalidem uyutma konusunda çok başarılı. Sizce ne yapayım eşimle tartıştık eşim annesine çok bağlı hatta aşık denecek kadar sever çok hayırlı bir evlattır hiç kıyamaz annesine bu duruma hiç kızmam çünkü annesi sonuçta öyle olsun isterim hatta. Ama bugün tartışınca eltimin çocukları hep kalıyor onlar torun da bizimki elin çocuğu mu ben de çok yorgunum kimsem yok bir gün dinlenmek benim de hakkım değil mi ben de insanım bunaldım tükendim artık diye bağırdım. Bi de eşim ve ailesi çok istedi çocuk yapmamızı ben 2-3 sene beklemek istedim yeni işe başlamıştım 6 aylık evliyken hamile kaldım. Bir de kızımın özel süreci çok yoruldum. Ha bir de şunu söyleyeyim öyle devamlı kızımı bırakan biri değilim ev işi yapabilmek için bıraktım hep bugüne dek anneme ve kayınvalideme. Aslında kızdığım şeylerden biri de eltime o kadar kızmalarına rağmen her istediklerini yapmaları yapsınlar tabiki ama beni artık anlamamaları…. Sizce ne yapayım o kadar yoruldum ki artık çocuğuma tahammülsüzleşiyorum desteğe ihtiyacım var artık