Eşinizin destek olmama ve annesinin onayı ile kendi annenizde kalmanıza tamam demesini hoş bulmadım.
Lohusa kafası çok başka bir şey kendimden biliyorum. Her lafın batması ağlama krizleri vs hemen hemen tüm kadınlar yaşamıştır. Eşinizden destek görememek de sizi iyice dibe çekmiştir.
Ancak açıkçası ben sizi de sürekli anne evine gitme konusunda yanlış buldum.
Lohusa zamanı anneniz gelebilirdi. Hadi diyelim annede kalmayı tercih ettiniz, şu an neden sürekli bir geceliğine annenizde kalmak istiyorsunuz?
Siz kayınvalide de rahat edemiyorsunuz, eşiniz aynı şeyi hissediyor olamaz mı? 6 ay olmuş, sürekli anne evinde kalmaya gidilmez. Bu annenize gitmeyin, görüşmeyin demek değil. Ama artık kendi evinizin sorumluluğunu almanız gerekiyor.
Aile evinde şu an mutlusunuz çünkü onlardan destek alıyorsunuz. Yardımcı oluyorlar.
Eve gelince boş, bomboş, her şey sizin sorumluluğunuzda olduğu için daralıyorsunuz. Bence boşanmayı bu yüzden istiyorsunuz.
Boşanmayı düşünmeden önce bence terapi almanız gerekiyor.
Çift terapisinin yanında siz de bence lohusalıktan çıkamamışsınız, kendiniz için de gitmeniz gerektiğini düşünüyorum. Uzman görüşü gerekiyor.
Benim evim küçük oldugu için annemlerde kaldım lohusayken.
Sadece bir yatak odam ve oturma odam var.
Ve kaynanam burda kaldiginda bana hiç fikrim sorulmadi, annem burda kalsın mı diyordu, bende evet demekten başka çarem yoktu çünkü hayır desem yine Trip atacakti.
Sürekli annemlere gidiyorum ama o işte ve aksamlari geri geliyorum.
Oturduğumuz şehirde kimsem yok, annemlere yakın ev tutalım diyorum istemiyor.
Ben bütün gün yalnizim cocukla evde dışarı cikincada kimseyi tanımıyorum.
En son tartismada annemlerdeydim geri dönecektim birden annesiyle ablasıyla oraya geldiler tartisma çıktı ne oldugunu anlamadik.
Sonra artık istemiyorum diyip çıktı.
Anneme yüksek sesle bagirdi üzerine yürüdü.
En son işte geldi konuşalım dedi bende konuşacak bisey bıraktın mı diye istemedim, sonra işte deneyelim felan filan.
Ben artık çok yoruldum istemedim artık ama annem çocuk babasiz büyümesin felan diye zorladı.
Şimdi evdeyim ama pismanin ve mutsuzum