Lohusalıktan sonraki dönem

Diğer konuyu bilmiyorum ama bebek yeniyse biraz zaman verin kendinize.
Dogumdan sonra 7 ay bana elini sürmedi, ben yanaştım ama o yorgunu vs şeyler dedi insan ister istemez belirli bir noktata soguyor.
Eve geldim evde bunaliyorum dogup büyüdügüm sehire tasinalim diyor inat ediyor istemiyor.
Ben bütün gün cocukla yalnizim oralari biliyorum istedigim yere cikabilirim anlatmaya calisiyorum inat ediyor.
Sürekli içimde bosanma istegi var.
 
Benim evim küçük oldugu için annemlerde kaldım lohusayken.
Sadece bir yatak odam ve oturma odam var.
Ve kaynanam burda kaldiginda bana hiç fikrim sorulmadi, annem burda kalsın mı diyordu, bende evet demekten başka çarem yoktu çünkü hayır desem yine Trip atacakti.
Sürekli annemlere gidiyorum ama o işte ve aksamlari geri geliyorum.
Oturduğumuz şehirde kimsem yok, annemlere yakın ev tutalım diyorum istemiyor.
Ben bütün gün yalnizim cocukla evde dışarı cikincada kimseyi tanımıyorum.
En son tartismada annemlerdeydim geri dönecektim birden annesiyle ablasıyla oraya geldiler tartisma çıktı ne oldugunu anlamadik.
Sonra artık istemiyorum diyip çıktı.
Anneme yüksek sesle bagirdi üzerine yürüdü.
En son işte geldi konuşalım dedi bende konuşacak bisey bıraktın mı diye istemedim, sonra işte deneyelim felan filan.
Ben artık çok yoruldum istemedim artık ama annem çocuk babasiz büyümesin felan diye zorladı.
Şimdi evdeyim ama pismanin ve mutsuzum
Tamam lohusayken gitmek istemeniz normal, ama artık her gün gitmeyin, gece kalmak istemeyin. (Bir gece kalmak istiyorum yazmışsınız)
Erkeğin sık anne ziyaretleri nasıl hoşumuza gitmiyorsa, erkeğin de gitmez. Evinizi benimseyememişsiniz siz. Yardım/tanıdık kimsem yok adı altında yumuşatıyorsunuz.
Benim bir tanıdığım vardı böyle sürekli annesine gitmek isteyen, orayı güvenli alan gören, eşiyle sık sık bu konuda tartışan. Aynı böyle yakın ev tutmak istemişti. Boşandılar. Şimdi mutlu mu bilemem. Bana onu hatırlattınız.

Kendinize çevre edinin. İki sohbet muhabbeti parkta bebekli çocuklu kadınlarla yapıyoruz zaten aile tabi ki önemli gideceksiniz geleceksiniz, ama sabah gideyim akşam geleyim, gece kalayım, anneme yakın ev tutayım (tutar mı hiç, başına gelecekleri biliyor) bunlar ol-maz.
 
Dogumdan sonra 7 ay bana elini sürmedi, ben yanaştım ama o yorgunu vs şeyler dedi insan ister istemez belirli bir noktata soguyor.
Eve geldim evde bunaliyorum dogup büyüdügüm sehire tasinalim diyor inat ediyor istemiyor.
Ben bütün gün cocukla yalnizim oralari biliyorum istedigim yere cikabilirim anlatmaya calisiyorum inat ediyor.
Sürekli içimde bosanma istegi var.
Benim eşim de başka şehre taşınmak istiyordu. Hala da istiyor. Sabah bir sürü söylendi gitti. Ben de çocukla kurulu düzenimde rahatım göze alamadım. Erkekler bunu göremiyor. İlk 1 sene bence hala lohusalık sürekli uykusuzluk vs. Fiziksel olarak daha iyi olduğunuzda karar verin bence. Boşanmak kolay.
 
Tamam lohusayken gitmek istemeniz normal, ama artık her gün gitmeyin, gece kalmak istemeyin. (Bir gece kalmak istiyorum yazmışsınız)
Erkeğin sık anne ziyaretleri nasıl hoşumuza gitmiyorsa, erkeğin de gitmez. Evinizi benimseyememişsiniz siz. Yardım/tanıdık kimsem yok adı altında yumuşatıyorsunuz.
Benim bir tanıdığım vardı böyle sürekli annesine gitmek isteyen, orayı güvenli alan gören, eşiyle sık sık bu konuda tartışan. Aynı böyle yakın ev tutmak istemişti. Boşandılar. Şimdi mutlu mu bilemem. Bana onu hatırlattınız.

Kendinize çevre edinin. İki sohbet muhabbeti parkta bebekli çocuklu kadınlarla yapıyoruz zaten aile tabi ki önemli gideceksiniz geleceksiniz, ama sabah gideyim akşam geleyim, gece kalayım, anneme yakın ev tutayım (tutar mı hiç, başına gelecekleri biliyor) bunlar ol-

Tamam lohusayken gitmek istemeniz normal, ama artık her gün gitmeyin, gece kalmak istemeyin. (Bir gece kalmak istiyorum yazmışsınız)
Erkeğin sık anne ziyaretleri nasıl hoşumuza gitmiyorsa, erkeğin de gitmez. Evinizi benimseyememişsiniz siz. Yardım/tanıdık kimsem yok adı altında yumuşatıyorsunuz.
Benim bir tanıdığım vardı böyle sürekli annesine gitmek isteyen, orayı güvenli alan gören, eşiyle sık sık bu konuda tartışan. Aynı böyle yakın ev tutmak istemişti. Boşandılar. Şimdi mutlu mu bilemem. Bana onu hatırlattınız.

Kendinize çevre edinin. İki sohbet muhabbeti parkta bebekli çocuklu kadınlarla yapıyoruz zaten aile tabi ki önemli gideceksiniz geleceksiniz, ama sabah gideyim akşam geleyim, gece kalayım, anneme yakın ev tutayım (tutar mı hiç, başına gelecekleri biliyor) bunlar ol-maz.
Evet evimi benimseyemedim maalesef çünkü çok küçük ne topladığım beli oluyor ne de temizlediğim çocuk ivir zivirlarini bile koyacak yerim yok artik.
Haftada 2 defa gidiyorum annemlere, eşim ise gittigi zamanlar.
Evde okadar bunaliyorum ki eve giresim gelmiyor.
Buralarda ev yok bizim otaraflarda var hemde uygun fiyata.
Ben bilmiyorum artik.
Bu lohusa olaylarindan sonra yanımda olmamasi sürekli annesinin laflarıyla hareket edip üzerimde geldikten sonra soğudum.
 
X