Logusa oldugun için birazcık sende yoğun yaşıyorsun hislerini galiba. Benim annemde mesela kızıma çok hevesliydi . Kucağına alıp pis annesi , kızıma iyi bakmamış ağlatmış vs derdi severken. Öz annem . Ama sevgiden yaptığını biliyordum hiç gucenmedim al sen bak vallahi yoruluyorum zaten diyip ona veriyordum bende. Altını temizleyip paklayip veriyordu geriMerhaba, bu biraz iç dökme yazısı olacak, eşimle 12 senedir birbirimizi tanıyoruz 5 sene arkadaşlık 5 sene beraberlik ve nihayet 2 buçuk senelik evlilik, 3 ay öncesine kadar ikimiz de ailelerimizle mesafeli bir samimiyet içerisindeydik gerektiğinde gittik gerektiğinde çağırdık ama hep önceliğimiz kendi çekirdek ailemizdi. Ta ki canım oğlumu doğurmama 20 gün kalaya kadar. Ne olduysa ondan sonra oldu önce dediler ki sen temizlik yapamazsın bu halinle bi gün senin annen gelsin bir gün ben geleyim halledelim, çok sevindim annem zaten gelip gidiyor bana çokça yardım ediyordu ama onlardan da böyle bir teklif gelince hoşuma gitti açıkçası. Çalışan bi kadınım neredeyse son haftaya kadar çalıştım ve evim çok küçük olduğundan son zamanlarda ev iyice dağılmıştı. Geldikleri gibi laf sokmalar başladı, benim pis olduğum imasında bulundular sineye çektim dedim sen alıngansın yanlış anladın öyle olmadı. Ama yok karşılarında 37 haftalık hamile kadın yokmuş gibi bir sürü laf, neyse baktım canım sıkılacak tamam kalanları eşim halleder siz yorulmayın dedim. Kayınpederim dedi ki o senin gibi değil çok yoruluyor sen yorulmuyorsun ben ben bi şirkette üst düzey yöneticiyim ama beden işi yapmadığım için yorulmuyormuşum.
Neyse bunlar hiçbir şeymiş asıl mesele doğumdan sonra olanlar, ben en başından eşime dedim ki doğumdan sonra anneme gitmek istiyorum bir müddet ben çocuğuma bakarım ama benim de bakıma ihtiyacım var benim halimden de annem anlar eşim tabiki kabul etti bebeğin Yenidoğan eşyaları anneme gitti yıkandı temizlendi bizi bekliyor, ama doğumdan sonra kayınvalidem ne yaptı etti eşimi ikna etti ilk bir kaç gün burda kalın diye bizim ki de kıyımsızdır ne diyeyim çok istiyor dedi ben de ona kıyamadım tamam dedim, demez olaydım. Son ana kadar normal planlanan gebelik sezaryen ile sonuçlandı dikişlerim ağrıyor ev kalabalık okula giden torun var lavaboya gitmek bile eziyet bana sırf onların gönülleri olsun diye psikolojim alt üst oldu ilk günden annem baktı ben çok kötüyüm çekti kayınvalidemi kenara dedi bu kızın durumu iyi değil, surat oldu beş karış ama anneme bir şey diyemedi 2 gün orada kaldık, bebeğim çatlayacak kadar ağlıyor alıp içeri götürüyor beni istiyor diye, anne getir besleyeyim çocuğu diyorum duymamazlıktan geliyor dikişlerim patlayacak üzüntüden peşinde koşuyorum çocuğumu almak için böyle bir kabus iki gün, neyse şükür annem bizi aldı kalan günlerimde bana misler gibi baktı bebeğimle sayesinde çok güzel bir 37 gün geçirdik eşim de geldi gitti o rahat etsin diye dört döndü etrafında. Evimize geri döndük. Kayınvalidem gelmeye başladı yine sorun yok gelsin torunu görsün yardım da etmeye çalışıyor ama bana her hareketi batıyor artık,
Bi gün dedim ki anne sen geldin ben bi duşa gireyim, ben banyoya girer girmez çocuğun kulağına sen benim oğlumsun kaç bunlardan bana gel, ben seni onlara vermem gelmedi ki bana derim annen seni döver ben dövmem falan diyor bana büyük anne de anneanne de nene dersin diyor. Bunun gibi bir sürü zırva. Kan beynime sıçradı ama eşimi düşündüm sustum cahildir dedim kendi kendime, ama bunları eşimin ya da annemin yanında yapmaması kafamı çok kurcalıyor.
Ben mi abartıyorum hassaslaştım mı bilmiyorum.
Biraz dağınık anlattım kusura bakmayın hala etkisinden çıkamadım.
Sakadan ne anlayacak peki? 2 aylik bebegi mi bulmus kendine sohbet edecek.Onlara sorsanız şaka yapıyorlar el kadar bebek ne anlar derler.
Bilmiyorum sevmek başka bir şey bence el kadar bebeği aç aç annesinden kaçırmak değil meselaLogusa oldugun için birazcık sende yoğun yaşıyorsun hislerini galiba. Benim annemde mesela kızıma çok hevesliydi . Kucağına alıp pis annesi , kızıma iyi bakmamış ağlatmış vs derdi severken. Öz annem . Ama sevgiden yaptığını biliyordum hiç gucenmedim al sen bak vallahi yoruluyorum zaten diyip ona veriyordum bende. Altını temizleyip paklayip veriyordu geribenim zoruma gitmezdi sevdiğini anlardım çünkü abimin, ablamın çocuklarını da aynı şekilde sever , bakardı. Bi iki gün görmese özledim diyip ağlardı. Ha çocukları çokta rahat ettirir , annemin kucağında bebekler hep huzurludur . Ben logusa halimle yorulmayayim diye cabalardi esasında pis annesi vs derken. Ama gelini olsam belki olayı farklı algilayabilirdim. Ki yengem bazen hırçınlaşır benim bebeğim sen yıkama, kendine alıştırma vs derdi . İkisi de bebeği çok sevdiği için paylasamiyorlardi işte.
Çok haklısınız insan yaşamadan anlamıyormuşSakadan ne anlayacak peki? 2 aylik bebegi mi bulmus kendine sohbet edecek.
Lohusalik boyle bir sey. Bence en iyisi yalniz yasanilani. Ikinciyi yalniz yasadim valla evde ilk cocuk oldugu halde rahatti. Bu destek beklentisi kostek oluyor aslinda ama kabullenilmiyor. Mesela anneniz de sizi uyarabilirdi ki neden bebek dogunca baskasinin evinde kalinsin yani anneniz olmasin diye kv kendini ortaya atmis.
Bunlari hic unutmayacak ve hic asamayacaksiniz. Eger simdi sinir cizmez, daha cok birikmesine izin verirseniz sonrasinda patlamasi daha buyuk olacak. Ne istiyorsunuz, ne istemiyorsunuz insanlara soylemelisiniz.
Ben de böyle bir karar aldım, insan yaşamadan anlamıyormuş en ufak bir açık gördükleri anca bütün o sınır kalktı öncesinde benden çekinirlerdi sanki ama şimdi yardım etmenin arkasına sığınıyorlar bu kadar hadsiz ve cahil olduklarını maalesef yaşayarak deneyimlemiş oldum.Eşinizin annesine laf sokun. Çünkü anlatmaya çalıştıkça kulak ardı edecek. Hem benim anlamadığım kaynananız ve kayınbabanız evinizin içine hangi cüretle bu kadar burnunu sokuyor. Hadi sizi boşverin annenizden de mi utanmadı o lafı söylerken. Kızının evi ister kalır ister gider kime ne! Bi kere önce şunu bir yapın. Davetsiz haber vermeden sormadan sizin eve gelmesin. Evinize gelen insanlara burnunu sokmasınlar. Siz çocuk değilsiniz kendi evinizdeki kararları siz verebilirsiniz
Eski mesafeye geri dönmeniz yarariniza olacak.Merhaba, bu biraz iç dökme yazısı olacak, eşimle 12 senedir birbirimizi tanıyoruz 5 sene arkadaşlık 5 sene beraberlik ve nihayet 2 buçuk senelik evlilik, 3 ay öncesine kadar ikimiz de ailelerimizle mesafeli bir samimiyet içerisindeydik gerektiğinde gittik gerektiğinde çağırdık ama hep önceliğimiz kendi çekirdek ailemizdi. Ta ki canım oğlumu doğurmama 20 gün kalaya kadar. Ne olduysa ondan sonra oldu önce dediler ki sen temizlik yapamazsın bu halinle bi gün senin annen gelsin bir gün ben geleyim halledelim, çok sevindim annem zaten gelip gidiyor bana çokça yardım ediyordu ama onlardan da böyle bir teklif gelince hoşuma gitti açıkçası. Çalışan bi kadınım neredeyse son haftaya kadar çalıştım ve evim çok küçük olduğundan son zamanlarda ev iyice dağılmıştı. Geldikleri gibi laf sokmalar başladı, benim pis olduğum imasında bulundular sineye çektim dedim sen alıngansın yanlış anladın öyle olmadı. Ama yok karşılarında 37 haftalık hamile kadın yokmuş gibi bir sürü laf, neyse baktım canım sıkılacak tamam kalanları eşim halleder siz yorulmayın dedim. Kayınpederim dedi ki o senin gibi değil çok yoruluyor sen yorulmuyorsun ben ben bi şirkette üst düzey yöneticiyim ama beden işi yapmadığım için yorulmuyormuşum.
Neyse bunlar hiçbir şeymiş asıl mesele doğumdan sonra olanlar, ben en başından eşime dedim ki doğumdan sonra anneme gitmek istiyorum bir müddet ben çocuğuma bakarım ama benim de bakıma ihtiyacım var benim halimden de annem anlar eşim tabiki kabul etti bebeğin Yenidoğan eşyaları anneme gitti yıkandı temizlendi bizi bekliyor, ama doğumdan sonra kayınvalidem ne yaptı etti eşimi ikna etti ilk bir kaç gün burda kalın diye bizim ki de kıyımsızdır ne diyeyim çok istiyor dedi ben de ona kıyamadım tamam dedim, demez olaydım. Son ana kadar normal planlanan gebelik sezaryen ile sonuçlandı dikişlerim ağrıyor ev kalabalık okula giden torun var lavaboya gitmek bile eziyet bana sırf onların gönülleri olsun diye psikolojim alt üst oldu ilk günden annem baktı ben çok kötüyüm çekti kayınvalidemi kenara dedi bu kızın durumu iyi değil, surat oldu beş karış ama anneme bir şey diyemedi 2 gün orada kaldık, bebeğim çatlayacak kadar ağlıyor alıp içeri götürüyor beni istiyor diye, anne getir besleyeyim çocuğu diyorum duymamazlıktan geliyor dikişlerim patlayacak üzüntüden peşinde koşuyorum çocuğumu almak için böyle bir kabus iki gün, neyse şükür annem bizi aldı kalan günlerimde bana misler gibi baktı bebeğimle sayesinde çok güzel bir 37 gün geçirdik eşim de geldi gitti o rahat etsin diye dört döndü etrafında. Evimize geri döndük. Kayınvalidem gelmeye başladı yine sorun yok gelsin torunu görsün yardım da etmeye çalışıyor ama bana her hareketi batıyor artık,
Bi gün dedim ki anne sen geldin ben bi duşa gireyim, ben banyoya girer girmez çocuğun kulağına sen benim oğlumsun kaç bunlardan bana gel, ben seni onlara vermem gelmedi ki bana derim annen seni döver ben dövmem falan diyor bana büyük anne de anneanne de nene dersin diyor. Bunun gibi bir sürü zırva. Kan beynime sıçradı ama eşimi düşündüm sustum cahildir dedim kendi kendime, ama bunları eşimin ya da annemin yanında yapmaması kafamı çok kurcalıyor.
Ben mi abartıyorum hassaslaştım mı bilmiyorum.
Biraz dağınık anlattım kusura bakmayın hala etkisinden çıkamadım.
Çok haklısınız inanın ben de baştan böyle şeyler olacağını bilsem öyle yapardım, ama öncesinde düşük hikayelerim olduğu için paniğe kapıldım annem de bu sebepten beni yanında istedi. Belki baştan serinkanlı olabilseydim bunlar yaşanmayacaktı ama olmadıYanlış anlamayın bunu size değil genele yazıyorum. Niye bizde doğum olunca eve birileri geliyor? Anne veya kayınvalide yerine eş niye yardım etmiyor? Benim bütün yabancı arkadaşlarım doğuma eşiyle beraber gittiler, bebeklerini alıp beraber eve geldiler beraber baktılar. Normal doğuran da sezaryen doğuran da oldu. Anne iyi değilse baba durdu bebeğin başında. Yıkaması, alt açması, gaz çıkarması hep eşleri vardı. O kadınlar da çalışıyordu hatta başka çocukları da vardı. On gün, en geç iki hafta içinde normal hayatlarına döndüler, sabahları diğer çocuğu okula götürdüler, mutfak alışverişi yaptılar vs. Bizde niye ille birisi olmak zorunda?
Benim eşim kabul etmedi anneleri, biz yaparız dedi ve yapabildik. Marketten online alışveriş yaptık, yemekleri elimizden geldiği kadar yaptık yedik veya dışardan söyledik. İki yaşındayken diğeri doğdu, onda da kimse gelmedi üstelik on gün sonra eşim iş nedeniyle bir süre yanımızda değildi. Ben yaptım herkes yapsın diye yazmıyorum bunu. İsteyen istediğini çağırsın ama sonra böyle sorunların çıkacağını da bilsin. Anne gelince kayınvalide de atlıyor, o atlamasa oğlu annem de gelecek diyor. Güç yarıştırıyorlar, kimin dediği istediği olacak diye ego yarıştırıyorlar.
Babalık izni şimdi ne kadar bilmiyorum ama en azından o izin bitene kadar sadece anne-baba-bebek olmuyor mu? Bütün kocalar bebek bakımından gram anlamıyor mu, hiç mi ellerinden mutfak işi gelmiyor?
eve anneler gelse daha neYanlış anlamayın bunu size değil genele yazıyorum. Niye bizde doğum olunca eve birileri geliyor? Anne veya kayınvalide yerine eş niye yardım etmiyor? Benim bütün yabancı arkadaşlarım doğuma eşiyle beraber gittiler, bebeklerini alıp beraber eve geldiler beraber baktılar. Normal doğuran da sezaryen doğuran da oldu. Anne iyi değilse baba durdu bebeğin başında. Yıkaması, alt açması, gaz çıkarması hep eşleri vardı. O kadınlar da çalışıyordu hatta başka çocukları da vardı. On gün, en geç iki hafta içinde normal hayatlarına döndüler, sabahları diğer çocuğu okula götürdüler, mutfak alışverişi yaptılar vs. Bizde niye ille birisi olmak zorunda?
Benim eşim kabul etmedi anneleri, biz yaparız dedi ve yapabildik. Marketten online alışveriş yaptık, yemekleri elimizden geldiği kadar yaptık yedik veya dışardan söyledik. İki yaşındayken diğeri doğdu, onda da kimse gelmedi üstelik on gün sonra eşim iş nedeniyle bir süre yanımızda değildi. Ben yaptım herkes yapsın diye yazmıyorum bunu. İsteyen istediğini çağırsın ama sonra böyle sorunların çıkacağını da bilsin. Anne gelince kayınvalide de atlıyor, o atlamasa oğlu annem de gelecek diyor. Güç yarıştırıyorlar, kimin dediği istediği olacak diye ego yarıştırıyorlar.
Babalık izni şimdi ne kadar bilmiyorum ama en azından o izin bitene kadar sadece anne-baba-bebek olmuyor mu? Bütün kocalar bebek bakımından gram anlamıyor mu, hiç mi ellerinden mutfak işi gelmiyor?
eve anneler gelse daha ne
bunlar kalkıp çalışan/okula giden vs. başka insanların olduğu evlere gidip aylarca kalıyorlar
ondan sonra da o onu dedi bu bunu yaptı...
çalışan kadın parası var pulu var eve temizliğe annesiye kayınvalidesi geliyor, gündelikçi diye bir kavramı duymamış zaar.
aman yaa üst düzey yöneticiyim diyen kadın bunları yaparsa, olmasına meydan verirse biz daha köyden gelen bişey görmemiş gelinlere ne diyelim ki...
bi Türk kadını doğuruyor çünkü ne ortadoğuda ne avrupada başka kimse doğum yapmıyor
Bu cahillik değil resmen kötü niyet. Ya lohusalık zaten zor bir süreç hele bide sezeryan olunca o ağrılar o tuvalete gitme durumu çok iyi bilirim. Psikolojik olarak lohusalık kadını olduğundan daha da hassas bir hale getiriyor ve bence ekstra bir özen gerekiyor. Allah annenizden razı olsun ne güzel bakmış size. En azından kalan 37 günü iyi gecirmissiniz. Bence kayınvalideniz ile aranıza mesafe koyun eşiniz ile konuşun ikimiz herşeyin üstesinden geliriz şimdiden alisalim çocuğumuza kendimiz bakalım eski duzenimize dönelim deyin. Zaten eşiniz çekirdek ailesine çok bağlıymis çocuk büyüdükçe bu daha da artacak inşallah. Hiç endişe etmeyin, bebeğinize ve kendinize odaklanın herşey geçecek insallahMerhaba, bu biraz iç dökme yazısı olacak, eşimle 12 senedir birbirimizi tanıyoruz 5 sene arkadaşlık 5 sene beraberlik ve nihayet 2 buçuk senelik evlilik, 3 ay öncesine kadar ikimiz de ailelerimizle mesafeli bir samimiyet içerisindeydik gerektiğinde gittik gerektiğinde çağırdık ama hep önceliğimiz kendi çekirdek ailemizdi. Ta ki canım oğlumu doğurmama 20 gün kalaya kadar. Ne olduysa ondan sonra oldu önce dediler ki sen temizlik yapamazsın bu halinle bi gün senin annen gelsin bir gün ben geleyim halledelim, çok sevindim annem zaten gelip gidiyor bana çokça yardım ediyordu ama onlardan da böyle bir teklif gelince hoşuma gitti açıkçası. Çalışan bi kadınım neredeyse son haftaya kadar çalıştım ve evim çok küçük olduğundan son zamanlarda ev iyice dağılmıştı. Geldikleri gibi laf sokmalar başladı, benim pis olduğum imasında bulundular sineye çektim dedim sen alıngansın yanlış anladın öyle olmadı. Ama yok karşılarında 37 haftalık hamile kadın yokmuş gibi bir sürü laf, neyse baktım canım sıkılacak tamam kalanları eşim halleder siz yorulmayın dedim. Kayınpederim dedi ki o senin gibi değil çok yoruluyor sen yorulmuyorsun ben ben bi şirkette üst düzey yöneticiyim ama beden işi yapmadığım için yorulmuyormuşum.
Neyse bunlar hiçbir şeymiş asıl mesele doğumdan sonra olanlar, ben en başından eşime dedim ki doğumdan sonra anneme gitmek istiyorum bir müddet ben çocuğuma bakarım ama benim de bakıma ihtiyacım var benim halimden de annem anlar eşim tabiki kabul etti bebeğin Yenidoğan eşyaları anneme gitti yıkandı temizlendi bizi bekliyor, ama doğumdan sonra kayınvalidem ne yaptı etti eşimi ikna etti ilk bir kaç gün burda kalın diye bizim ki de kıyımsızdır ne diyeyim çok istiyor dedi ben de ona kıyamadım tamam dedim, demez olaydım. Son ana kadar normal planlanan gebelik sezaryen ile sonuçlandı dikişlerim ağrıyor ev kalabalık okula giden torun var lavaboya gitmek bile eziyet bana sırf onların gönülleri olsun diye psikolojim alt üst oldu ilk günden annem baktı ben çok kötüyüm çekti kayınvalidemi kenara dedi bu kızın durumu iyi değil, surat oldu beş karış ama anneme bir şey diyemedi 2 gün orada kaldık, bebeğim çatlayacak kadar ağlıyor alıp içeri götürüyor beni istiyor diye, anne getir besleyeyim çocuğu diyorum duymamazlıktan geliyor dikişlerim patlayacak üzüntüden peşinde koşuyorum çocuğumu almak için böyle bir kabus iki gün, neyse şükür annem bizi aldı kalan günlerimde bana misler gibi baktı bebeğimle sayesinde çok güzel bir 37 gün geçirdik eşim de geldi gitti o rahat etsin diye dört döndü etrafında. Evimize geri döndük. Kayınvalidem gelmeye başladı yine sorun yok gelsin torunu görsün yardım da etmeye çalışıyor ama bana her hareketi batıyor artık,
Bi gün dedim ki anne sen geldin ben bi duşa gireyim, ben banyoya girer girmez çocuğun kulağına sen benim oğlumsun kaç bunlardan bana gel, ben seni onlara vermem gelmedi ki bana derim annen seni döver ben dövmem falan diyor bana büyük anne de anneanne de nene dersin diyor. Bunun gibi bir sürü zırva. Kan beynime sıçradı ama eşimi düşündüm sustum cahildir dedim kendi kendime, ama bunları eşimin ya da annemin yanında yapmaması kafamı çok kurcalıyor.
Ben mi abartıyorum hassaslaştım mı bilmiyorum.
Biraz dağınık anlattım kusura bakmayın hala etkisinden çıkamadım.
İnsan hamileyken ve lohusayken yaşatılanı asla unutmuyor utamıyorMerhaba, bu biraz iç dökme yazısı olacak, eşimle 12 senedir birbirimizi tanıyoruz 5 sene arkadaşlık 5 sene beraberlik ve nihayet 2 buçuk senelik evlilik, 3 ay öncesine kadar ikimiz de ailelerimizle mesafeli bir samimiyet içerisindeydik gerektiğinde gittik gerektiğinde çağırdık ama hep önceliğimiz kendi çekirdek ailemizdi. Ta ki canım oğlumu doğurmama 20 gün kalaya kadar. Ne olduysa ondan sonra oldu önce dediler ki sen temizlik yapamazsın bu halinle bi gün senin annen gelsin bir gün ben geleyim halledelim, çok sevindim annem zaten gelip gidiyor bana çokça yardım ediyordu ama onlardan da böyle bir teklif gelince hoşuma gitti açıkçası. Çalışan bi kadınım neredeyse son haftaya kadar çalıştım ve evim çok küçük olduğundan son zamanlarda ev iyice dağılmıştı. Geldikleri gibi laf sokmalar başladı, benim pis olduğum imasında bulundular sineye çektim dedim sen alıngansın yanlış anladın öyle olmadı. Ama yok karşılarında 37 haftalık hamile kadın yokmuş gibi bir sürü laf, neyse baktım canım sıkılacak tamam kalanları eşim halleder siz yorulmayın dedim. Kayınpederim dedi ki o senin gibi değil çok yoruluyor sen yorulmuyorsun ben ben bi şirkette üst düzey yöneticiyim ama beden işi yapmadığım için yorulmuyormuşum.
Neyse bunlar hiçbir şeymiş asıl mesele doğumdan sonra olanlar, ben en başından eşime dedim ki doğumdan sonra anneme gitmek istiyorum bir müddet ben çocuğuma bakarım ama benim de bakıma ihtiyacım var benim halimden de annem anlar eşim tabiki kabul etti bebeğin Yenidoğan eşyaları anneme gitti yıkandı temizlendi bizi bekliyor, ama doğumdan sonra kayınvalidem ne yaptı etti eşimi ikna etti ilk bir kaç gün burda kalın diye bizim ki de kıyımsızdır ne diyeyim çok istiyor dedi ben de ona kıyamadım tamam dedim, demez olaydım. Son ana kadar normal planlanan gebelik sezaryen ile sonuçlandı dikişlerim ağrıyor ev kalabalık okula giden torun var lavaboya gitmek bile eziyet bana sırf onların gönülleri olsun diye psikolojim alt üst oldu ilk günden annem baktı ben çok kötüyüm çekti kayınvalidemi kenara dedi bu kızın durumu iyi değil, surat oldu beş karış ama anneme bir şey diyemedi 2 gün orada kaldık, bebeğim çatlayacak kadar ağlıyor alıp içeri götürüyor beni istiyor diye, anne getir besleyeyim çocuğu diyorum duymamazlıktan geliyor dikişlerim patlayacak üzüntüden peşinde koşuyorum çocuğumu almak için böyle bir kabus iki gün, neyse şükür annem bizi aldı kalan günlerimde bana misler gibi baktı bebeğimle sayesinde çok güzel bir 37 gün geçirdik eşim de geldi gitti o rahat etsin diye dört döndü etrafında. Evimize geri döndük. Kayınvalidem gelmeye başladı yine sorun yok gelsin torunu görsün yardım da etmeye çalışıyor ama bana her hareketi batıyor artık,
Bi gün dedim ki anne sen geldin ben bi duşa gireyim, ben banyoya girer girmez çocuğun kulağına sen benim oğlumsun kaç bunlardan bana gel, ben seni onlara vermem gelmedi ki bana derim annen seni döver ben dövmem falan diyor bana büyük anne de anneanne de nene dersin diyor. Bunun gibi bir sürü zırva. Kan beynime sıçradı ama eşimi düşündüm sustum cahildir dedim kendi kendime, ama bunları eşimin ya da annemin yanında yapmaması kafamı çok kurcalıyor.
Ben mi abartıyorum hassaslaştım mı bilmiyorum.
Biraz dağınık anlattım kusura bakmayın hala etkisinden çıkamadım.
Yok gayet duydum çok kereler de geldi, ama son zamanlarımda çağırmadım çünkü tansiyonum bir anda 17lere çıkabiliyordu dolayısıyla gelen kişinin arkasından gezecek halim kalmamıştı, ayrıca bizim aile dinamiklerimizde karşı taraftaki gibi ilginç çiğlikler olmadığı için böyle şeyler yaşayacağımı tahmin dahi etmedim, iki kere çok dramatik bir şekilde düşük yaptığım ve psikolojik olarak çok yıprandığım için ben de beni en iyi anlayan kişiden destek aldım yani annemden herkesin yaşam şekli farklı tabi, siz daha dirayetli ve daha eğitimli olabilirsiniz siz benim gibi yapmayın Ortadoğu'daki ve Avrupa'daki kadınlar gibi yapın. Ben de anladığım kadarıyla yaşadıklarımı hak etmişim teşekkür ederim.eve anneler gelse daha ne
bunlar kalkıp çalışan/okula giden vs. başka insanların olduğu evlere gidip aylarca kalıyorlar
ondan sonra da o onu dedi bu bunu yaptı...
çalışan kadın parası var pulu var eve temizliğe annesiye kayınvalidesi geliyor, gündelikçi diye bir kavramı duymamış zaar.
aman yaa üst düzey yöneticiyim diyen kadın bunları yaparsa, olmasına meydan verirse biz daha köyden gelen bişey görmemiş gelinlere ne diyelim ki...
bi Türk kadını doğuruyor çünkü ne ortadoğuda ne avrupada başka kimse doğum yapmıyor!
18 senelik evlilikten size bir nasihat vereyim. Eşime kıyamadım eşimi kırmak istemedim var ya, onu unutun silin kafanızdan. O eş gerekirse kırılacak. Aksi takdirde kimse yerini bilmiyor. Yüzdeye vurunca kız annelerinin böyle davranma ihtimali %10. Arıza çıkartan, eşlerin arasına giren, evlerine mahremlerine burunlarını uzatanlar hep erkek ailesi. Eşimin ailesi şunu bunu yaptı diyenler; eş izin verdiği müsade ettiği için aileleri bunları yapabiliyor.Çok haklısınız inanın ben de baştan böyle şeyler olacağını bilsem öyle yapardım, ama öncesinde düşük hikayelerim olduğu için paniğe kapıldım annem de bu sebepten beni yanında istedi. Belki baştan serinkanlı olabilseydim bunlar yaşanmayacaktı ama olmadı
Söyledikleriniz çok kıymetli, teşekkür ederim bu akşam bu konuyu burada açma sebebim bu süreci nasıl sağlıklı bir şekilde anlatabilirimdi, nasihat olarak yazmışsınız ama üstenci bir şekilde değil, öncelikle benim bunu eşimle çözmem gerek bunu anlamış oldum.18 senelik evlilikten size bir nasihat vereyim. Eşime kıyamadım eşimi kırmak istemedim var ya, onu unutun silin kafanızdan. O eş gerekirse kırılacak. Aksi takdirde kimse yerini bilmiyor. Yüzdeye vurunca kız annelerinin böyle davranma ihtimali %10. Arıza çıkartan, eşlerin arasına giren, evlerine mahremlerine burunlarını uzatanlar hep erkek ailesi. Eşimin ailesi şunu bunu yaptı diyenler; eş izin verdiği müsade ettiği için aileleri bunları yapabiliyor.
Kural çok basit: Benim ailem neyse senin ailen de o. Benimkilerin yapmadığını seninkiler de yapamaz. İki tarafa da aynı mesafede aynı eşitlikte davranacağız. İsteyen arada bir gitsin görsün hatta kalsın ailesiyle ama eş olarak tavrımız bir olmalı. Biz böyle uygun görüyoruz, gerekirse size sorar fikrinizi alırız. Bunu söylemeyen böyle düşünmeyen kocaları kırmak hatta kafalarına vura vura öğretmek şart. Annelerini kırmak üzmek istemiyorlarsa güzelce izah edip dik duracaklar, taviz vermeyip geri adım atmayacaklar. Böyle böyle ilişkiler düzene girer sağlıklı hareket edilir.
Bu cahillik değil resmen kötü niyet. Ya lohusalık zaten zor bir süreç hele bide sezeryan olunca o ağrılar o tuvalete gitme durumu çok iyi bilirim. Psikolojik olarak lohusalık kadını olduğundan daha da hassas bir hale getiriyor ve bence ekstra bir özen gerekiyor. Allah annenizden razı olsun ne güzel bakmış size. En azından kalan 37 günü iyi gecirmissiniz. Bence kayınvalideniz ile aranıza mesafe koyun eşiniz ile konuşun ikimiz herşeyin üstesinden geliriz şimdiden alisalim çocuğumuza kendimiz bakalım eski duzenimize dönelim deyin. Zaten eşiniz çekirdek ailesine çok bağlıymis çocuk büyüdükçe bu daha da artacak inşallah. Hiç endişe etmeyin, bebeğinize ve kendinize odaklanın herşey geçecek insallah