Şöyle soyliyim doktorun önermiş evet sezeryan sonrası senin için yararlı çünkü gaz çıkarmani ve kabız olmamani sağlar fakat sonradan devam etmenin anlamı yok evet bebeğe gaz yapar bağırsağın yorablr fazlası sen ken kabız değilsen rahatsa bağırsakların artık icmemen daha iyiCanım seni bulmuşken internette araştırdığım ama bulamadığım şeyi sormak istedim.Kayısı komposto bebeğe gaz yapar mı?Sezaryen sonrası doktorum şekersiz tüketmemi önerdi.Ben de sonrasında devam ettim.Ama kızım minik bacaklarını karnına çekip kıyametleri koparıyor.Kompostodan dolayı olabilir mi?Yoksa aksine yararlı mıdır?
Evet doktor olduğunu blyrm zaten ironi yaptım eşimde doktor yani yanlış biseyler yapmadik. Tomris. Bol bol emzirin diyor bizim savundugumuz da ilk gün mama vermek yerine şekerli su ile süt inene kdr çocuğu hipoglisemi den korumak amaç mama vermemek bu arada da her saat hatta çocuk her istedgn emzirmek bunun saati bile yok çocuk talep ettikçe emzirmelisin diyor çok okudum. Ki yine kendi çocuk doktorum coxugu üç saatte bir emzir demişti halbuki benim çocuğum her saat başı emmek isteyen bir çocuktu. Üç saat imkansız birakamazdm. Kitaplardaki gibi olmuyor bazen. Boşuna dememişler her çocuk özeldir diye demem o ki bana yanlış doğru siz hemsireligi bırakın diyenler sırf eleştirmek için eleştiriyorTomris de doktor zaten. Başında da dediğim gibi iki ayrı doktoru var oğlumun. Biri doğumuna giren kadın diğeri benim bebeklikten beri gittiğim kendi çocukluk doktorum. Üçü de aynı şeyi söylüyor
Hmm anladım devam etmeyeyim o zaman tşk ederimŞöyle soyliyim doktorun önermiş evet sezeryan sonrası senin için yararlı çünkü gaz çıkarmani ve kabız olmamani sağlar fakat sonradan devam etmenin anlamı yok evet bebeğe gaz yapar bağırsağın yorablr fazlası sen ken kabız değilsen rahatsa bağırsakların artık icmemen daha iyi
Bence ilk ayini tamamlar tamamlamaz gonderin evine. Boyle boyle stresten sutunuz kesilecek.Kızlar merhaba konum biraz uzun bir iç döküş olacak okuyan hakkını helal etsin allah razı olsun.
Çok şükür bebeğimi kucağıma aldım. Yardım için kendi annem yanımda. Oldum olası yapı olarak çok inat ve doninant bir karaktere sahip olduğu için annemle anlaşmakta zorlanırım 1 haftamızın 3 günü garanti kavga ile geçerdi şimdi de lohusa kafası ile aynı evdeyiz.
Bebeğim henüz 20 günlük malum ona alışma sürecim (sezeryan ile doğum yaptım) iyileşme sürecim uykusuzluk eve kapanma derken ucundan kıyısında lohusa depresyonun parmak çalıyorum. Tabii bunda en büyük etken annem. Sürekli eleştiriyor ,ama sürekli. Kendi dediği kesinlikle doğru ben ne dersem diyeyim inatla aynı şeyleri söylüyor hali ile normalde kaldıracağım şeyleri bile şu anki ruh halimle kaldıramıyorum ve sürekli kavga gürültü göz yaşı halindeyim. Size kısaca bi kaç örnek vereyim ben mi haksızım kendi ruh halimden objektif davranamıyormuyum bi yok yordam gösterin lütfen.
Takmış kafaya gece lohusa dışarı çıkamaz dışarı dediği balkon bu arada. Yazlık bi bölgede oturuyoruz burda hala denize giriliyor hava sıcak ve ötesi. bazen bebeğim uyuyunca bunalıyorum balkona çıkıp bi 10 dk oturuyorum zaten sürekli aynı oda aynı evin içindeyim o 10 dk bana cennet gibi geliyor içim açılıyor her seferinde 50 tane laf söylüyor. Sakin sakin anlatıyorum yok olmuyor. Her seferinde sil baştan aynı laflar. Ve başladı mı susmak bilmiyor söylendikçe hızını alamıyor devam ediyor. Anne tamam anne yeter anne karışma demekten anlamıyor delirtene kadar uğraşıyor.
Bugün altını alırken bebeğim bezi açıkken kaka yaptı malum sıvı formda olunca ben ayrı kakaya bulandım o ayrı. Seslendim geldi ebeveyn banyosunda hemen suyun altında belden aşşağısını yıkadık o arada yavrum korktu çığlık çığlığa ağlamaya başladı havlusu banyoda değildi yatak odasından hemen yumşacık bi havlu alıp alelacele sardım sussun diye vay efendim o yüz havlusuymuş millete mana bulurken ben herkesten pis olmuşum hiç şarttan şurttan haberin yokmuş çocuğun havlusu yokmuymuş el havlusuna çocuk mu silinirmiş nasıl söyleniyor ama zaten çocuk ağlamaktan nefesi kesilmiş bi başladım bağırmaya yeter allah aşkına çocuğun kakasını silmedim temiz poposuna sardım el kadar bebek ne olur ondan çocuğun ağlamaktan nefesi kesildi bi de onun havlusunu mu arayayım dedim. Hala aynı şeyler ona elini siliyormuş yüz siliniyormuş. Ya hu tamam çocuğun zaten herşeyi ayrı ama o kadar ağlayınca taa çocuk odasına gidip havlusunu alamadım elimin altındaki havluyu alıverdim daha hırpalanmasın diye ama yok hala söyleniyor beni ağlatana kadar uğraşıyor. Yıkanır anne 60 dereceye atarım makinaya diyorum çocuğun boklu kıçını sildin yıkasan nolur diyor. Herşeyin düzenli olacak temiz olacaksın diyor. Sanki çocuğu planlı şekilde banyoya soktum da havlusunu unuttum. Anlayacağınız bitmiyor.
Çocuğu hıçkırık tutar limon verelim der. Gece mızırdanır sütün yetmiyor mama verelim der.(ki kilo alımı iyi) Gazı olur zeytinyağı ile muskat karıştırıp verelim der. Ya anne bu bebek daha 20 günlük bak ben onun annesiyim gerek yok 3 ay anne sütü yetiyor derim. Yok sanki başkasına diyorum sil baştan hep aynı muhabbetler. Ne zamanki ben isyan ediyorum susuyor. 1 gün sonra yine aynı.
Bi konuda konuşuruz fikrimi söylerim yok öyle değil böyle diye inat eder. Anne o çocuğun annesi benim aklım yetiyor çok şükür derim aman sende diyip küçümser. Çocuğum sarılık oldu 2 saate bir doktor uyuyorsa bile uyandır emzir dedi uyurken uyandıracak olurum uyusun uyusun diye diye beni darlar. Emzik verme daha çok küçük yoruluyor derim beni uyutmak için aldığında verir. Dün 2 dk evin altındaki markete indim çocuğa zeytinyağı muskat karıştırıp vermiş gazını alsın diye eve çıkınca kıyafetine bulaşmış ordan anladım. Hıçkırırken Elinde limon suyu ile yakaladım anne yapma dedikçe ben sizi böyle büyüttüm size bişey olmadı diyor. Delirmeme ramak kaldı laf söyleyince de aman al çocuğuna bak ben giderim zaten diyip küsüyor. Uzak yoldan geldi Allah bin kere razı olsun ama bazen çağırmak la kötü mü yaptım diyorum çünkü gerçekten daralıyorum. Millette kaynana terörü var bende kendi annemin terörü ile başa çıkmaya çalışıyorum. Onun haricinde herşeyime yardımcı yemeğime temizliğime eli kolu dert görmesin ama çenesi yetip artıyor bazen
Kızlar bi akıl verin valla lohusa depresyonu kapımda. Ağlamaktan sütüm kesilecek az kaldı. Güzellikle değil nasıl anlatırsam anlatayım tek doğru onun doğrusu. Aklımı yitircem onu kırınca ben daha çok üzülüyorum bu sefer onun yaptığına mı ağlayayım onu üzdüm diye vicdan azabına mı ağlayayım şaşırıyorum hepsi birbirine giriyor.
Annen oldugu İcin guzellıkle alıp karsına konusabılırsn tabıkı evden gonderme o senin annen nolursa olsun senı karnında tasıdı empati kur bak sende anne oldun senin cocugun senı üzse nabarsın sonucta aklıi dengesi yerındese cocuguna zarar verecek hali yok belkide sen lohusa oldugundan abartı geliyor kadının hıc bir sucu yok. Nolursa olsun kalp kırma o senin annen ve senin İcin orda haydi kalk git demek cok saygısızca bırbınızı tasıyın alttan alın Jersey her zaman lay lay lom olmaz ne guzel cocugun olmus tadını cıkart sen biraz takıyon kendine ediyon yapma derimKızlar merhaba konum biraz uzun bir iç döküş olacak okuyan hakkını helal etsin allah razı olsun.
Çok şükür bebeğimi kucağıma aldım. Yardım için kendi annem yanımda. Oldum olası yapı olarak çok inat ve doninant bir karaktere sahip olduğu için annemle anlaşmakta zorlanırım 1 haftamızın 3 günü garanti kavga ile geçerdi şimdi de lohusa kafası ile aynı evdeyiz.
Bebeğim henüz 20 günlük malum ona alışma sürecim (sezeryan ile doğum yaptım) iyileşme sürecim uykusuzluk eve kapanma derken ucundan kıyısında lohusa depresyonun parmak çalıyorum. Tabii bunda en büyük etken annem. Sürekli eleştiriyor ,ama sürekli. Kendi dediği kesinlikle doğru ben ne dersem diyeyim inatla aynı şeyleri söylüyor hali ile normalde kaldıracağım şeyleri bile şu anki ruh halimle kaldıramıyorum ve sürekli kavga gürültü göz yaşı halindeyim. Size kısaca bi kaç örnek vereyim ben mi haksızım kendi ruh halimden objektif davranamıyormuyum bi yok yordam gösterin lütfen.
Takmış kafaya gece lohusa dışarı çıkamaz dışarı dediği balkon bu arada. Yazlık bi bölgede oturuyoruz burda hala denize giriliyor hava sıcak ve ötesi. bazen bebeğim uyuyunca bunalıyorum balkona çıkıp bi 10 dk oturuyorum zaten sürekli aynı oda aynı evin içindeyim o 10 dk bana cennet gibi geliyor içim açılıyor her seferinde 50 tane laf söylüyor. Sakin sakin anlatıyorum yok olmuyor. Her seferinde sil baştan aynı laflar. Ve başladı mı susmak bilmiyor söylendikçe hızını alamıyor devam ediyor. Anne tamam anne yeter anne karışma demekten anlamıyor delirtene kadar uğraşıyor.
Bugün altını alırken bebeğim bezi açıkken kaka yaptı malum sıvı formda olunca ben ayrı kakaya bulandım o ayrı. Seslendim geldi ebeveyn banyosunda hemen suyun altında belden aşşağısını yıkadık o arada yavrum korktu çığlık çığlığa ağlamaya başladı havlusu banyoda değildi yatak odasından hemen yumşacık bi havlu alıp alelacele sardım sussun diye vay efendim o yüz havlusuymuş millete mana bulurken ben herkesten pis olmuşum hiç şarttan şurttan haberin yokmuş çocuğun havlusu yokmuymuş el havlusuna çocuk mu silinirmiş nasıl söyleniyor ama zaten çocuk ağlamaktan nefesi kesilmiş bi başladım bağırmaya yeter allah aşkına çocuğun kakasını silmedim temiz poposuna sardım el kadar bebek ne olur ondan çocuğun ağlamaktan nefesi kesildi bi de onun havlusunu mu arayayım dedim. Hala aynı şeyler ona elini siliyormuş yüz siliniyormuş. Ya hu tamam çocuğun zaten herşeyi ayrı ama o kadar ağlayınca taa çocuk odasına gidip havlusunu alamadım elimin altındaki havluyu alıverdim daha hırpalanmasın diye ama yok hala söyleniyor beni ağlatana kadar uğraşıyor. Yıkanır anne 60 dereceye atarım makinaya diyorum çocuğun boklu kıçını sildin yıkasan nolur diyor. Herşeyin düzenli olacak temiz olacaksın diyor. Sanki çocuğu planlı şekilde banyoya soktum da havlusunu unuttum. Anlayacağınız bitmiyor.
Çocuğu hıçkırık tutar limon verelim der. Gece mızırdanır sütün yetmiyor mama verelim der.(ki kilo alımı iyi) Gazı olur zeytinyağı ile muskat karıştırıp verelim der. Ya anne bu bebek daha 20 günlük bak ben onun annesiyim gerek yok 3 ay anne sütü yetiyor derim. Yok sanki başkasına diyorum sil baştan hep aynı muhabbetler. Ne zamanki ben isyan ediyorum susuyor. 1 gün sonra yine aynı.
Bi konuda konuşuruz fikrimi söylerim yok öyle değil böyle diye inat eder. Anne o çocuğun annesi benim aklım yetiyor çok şükür derim aman sende diyip küçümser. Çocuğum sarılık oldu 2 saate bir doktor uyuyorsa bile uyandır emzir dedi uyurken uyandıracak olurum uyusun uyusun diye diye beni darlar. Emzik verme daha çok küçük yoruluyor derim beni uyutmak için aldığında verir. Dün 2 dk evin altındaki markete indim çocuğa zeytinyağı muskat karıştırıp vermiş gazını alsın diye eve çıkınca kıyafetine bulaşmış ordan anladım. Hıçkırırken Elinde limon suyu ile yakaladım anne yapma dedikçe ben sizi böyle büyüttüm size bişey olmadı diyor. Delirmeme ramak kaldı laf söyleyince de aman al çocuğuna bak ben giderim zaten diyip küsüyor. Uzak yoldan geldi Allah bin kere razı olsun ama bazen çağırmak la kötü mü yaptım diyorum çünkü gerçekten daralıyorum. Millette kaynana terörü var bende kendi annemin terörü ile başa çıkmaya çalışıyorum. Onun haricinde herşeyime yardımcı yemeğime temizliğime eli kolu dert görmesin ama çenesi yetip artıyor bazen
Kızlar bi akıl verin valla lohusa depresyonu kapımda. Ağlamaktan sütüm kesilecek az kaldı. Güzellikle değil nasıl anlatırsam anlatayım tek doğru onun doğrusu. Aklımı yitircem onu kırınca ben daha çok üzülüyorum bu sefer onun yaptığına mı ağlayayım onu üzdüm diye vicdan azabına mı ağlayayım şaşırıyorum hepsi birbirine giriyor.
Yaaa dimiCanımcım öyle böyle derken bebişler büyüdü mü ne
Ne kadar da benim annem bir kadınmışKızlar merhaba konum biraz uzun bir iç döküş olacak okuyan hakkını helal etsin allah razı olsun.
Çok şükür bebeğimi kucağıma aldım. Yardım için kendi annem yanımda. Oldum olası yapı olarak çok inat ve doninant bir karaktere sahip olduğu için annemle anlaşmakta zorlanırım 1 haftamızın 3 günü garanti kavga ile geçerdi şimdi de lohusa kafası ile aynı evdeyiz.
Bebeğim henüz 20 günlük malum ona alışma sürecim (sezeryan ile doğum yaptım) iyileşme sürecim uykusuzluk eve kapanma derken ucundan kıyısında lohusa depresyonun parmak çalıyorum. Tabii bunda en büyük etken annem. Sürekli eleştiriyor ,ama sürekli. Kendi dediği kesinlikle doğru ben ne dersem diyeyim inatla aynı şeyleri söylüyor hali ile normalde kaldıracağım şeyleri bile şu anki ruh halimle kaldıramıyorum ve sürekli kavga gürültü göz yaşı halindeyim. Size kısaca bi kaç örnek vereyim ben mi haksızım kendi ruh halimden objektif davranamıyormuyum bi yok yordam gösterin lütfen.
Takmış kafaya gece lohusa dışarı çıkamaz dışarı dediği balkon bu arada. Yazlık bi bölgede oturuyoruz burda hala denize giriliyor hava sıcak ve ötesi. bazen bebeğim uyuyunca bunalıyorum balkona çıkıp bi 10 dk oturuyorum zaten sürekli aynı oda aynı evin içindeyim o 10 dk bana cennet gibi geliyor içim açılıyor her seferinde 50 tane laf söylüyor. Sakin sakin anlatıyorum yok olmuyor. Her seferinde sil baştan aynı laflar. Ve başladı mı susmak bilmiyor söylendikçe hızını alamıyor devam ediyor. Anne tamam anne yeter anne karışma demekten anlamıyor delirtene kadar uğraşıyor.
Bugün altını alırken bebeğim bezi açıkken kaka yaptı malum sıvı formda olunca ben ayrı kakaya bulandım o ayrı. Seslendim geldi ebeveyn banyosunda hemen suyun altında belden aşşağısını yıkadık o arada yavrum korktu çığlık çığlığa ağlamaya başladı havlusu banyoda değildi yatak odasından hemen yumşacık bi havlu alıp alelacele sardım sussun diye vay efendim o yüz havlusuymuş millete mana bulurken ben herkesten pis olmuşum hiç şarttan şurttan haberin yokmuş çocuğun havlusu yokmuymuş el havlusuna çocuk mu silinirmiş nasıl söyleniyor ama zaten çocuk ağlamaktan nefesi kesilmiş bi başladım bağırmaya yeter allah aşkına çocuğun kakasını silmedim temiz poposuna sardım el kadar bebek ne olur ondan çocuğun ağlamaktan nefesi kesildi bi de onun havlusunu mu arayayım dedim. Hala aynı şeyler ona elini siliyormuş yüz siliniyormuş. Ya hu tamam çocuğun zaten herşeyi ayrı ama o kadar ağlayınca taa çocuk odasına gidip havlusunu alamadım elimin altındaki havluyu alıverdim daha hırpalanmasın diye ama yok hala söyleniyor beni ağlatana kadar uğraşıyor. Yıkanır anne 60 dereceye atarım makinaya diyorum çocuğun boklu kıçını sildin yıkasan nolur diyor. Herşeyin düzenli olacak temiz olacaksın diyor. Sanki çocuğu planlı şekilde banyoya soktum da havlusunu unuttum. Anlayacağınız bitmiyor.
Çocuğu hıçkırık tutar limon verelim der. Gece mızırdanır sütün yetmiyor mama verelim der.(ki kilo alımı iyi) Gazı olur zeytinyağı ile muskat karıştırıp verelim der. Ya anne bu bebek daha 20 günlük bak ben onun annesiyim gerek yok 3 ay anne sütü yetiyor derim. Yok sanki başkasına diyorum sil baştan hep aynı muhabbetler. Ne zamanki ben isyan ediyorum susuyor. 1 gün sonra yine aynı.
Bi konuda konuşuruz fikrimi söylerim yok öyle değil böyle diye inat eder. Anne o çocuğun annesi benim aklım yetiyor çok şükür derim aman sende diyip küçümser. Çocuğum sarılık oldu 2 saate bir doktor uyuyorsa bile uyandır emzir dedi uyurken uyandıracak olurum uyusun uyusun diye diye beni darlar. Emzik verme daha çok küçük yoruluyor derim beni uyutmak için aldığında verir. Dün 2 dk evin altındaki markete indim çocuğa zeytinyağı muskat karıştırıp vermiş gazını alsın diye eve çıkınca kıyafetine bulaşmış ordan anladım. Hıçkırırken Elinde limon suyu ile yakaladım anne yapma dedikçe ben sizi böyle büyüttüm size bişey olmadı diyor. Delirmeme ramak kaldı laf söyleyince de aman al çocuğuna bak ben giderim zaten diyip küsüyor. Uzak yoldan geldi Allah bin kere razı olsun ama bazen çağırmak la kötü mü yaptım diyorum çünkü gerçekten daralıyorum. Millette kaynana terörü var bende kendi annemin terörü ile başa çıkmaya çalışıyorum. Onun haricinde herşeyime yardımcı yemeğime temizliğime eli kolu dert görmesin ama çenesi yetip artıyor bazen
Kızlar bi akıl verin valla lohusa depresyonu kapımda. Ağlamaktan sütüm kesilecek az kaldı. Güzellikle değil nasıl anlatırsam anlatayım tek doğru onun doğrusu. Aklımı yitircem onu kırınca ben daha çok üzülüyorum bu sefer onun yaptığına mı ağlayayım onu üzdüm diye vicdan azabına mı ağlayayım şaşırıyorum hepsi birbirine giriyor.
Buradaki mevzu lohusa depresyonunun olup olmadığı değil ama, bunalmış bir yeni anne var ve rahatlamak iç dökmek için konu açmışken siz dahil bazı üyelerin depresyon vardı yoktu, bebeğe şu verilmeli bu verilmemeli tartışması.Sanırım burada bana laf geliyor.Ben yaşamadım diye kimse yaşamaz diyemem yazdıklarımdan nasıl bu anlaşıldı anlamadım.Anın tadını cıkarmak,bebek sahibi olduğuna şükretmek yani pozitif düşünmek ya anneyi göndermek ya da göndermek istenmiyorsa esnemek bence durumu kolaylaştırır.Ben de çok yorgunum uykusuzum göğüslerim yara içinde ve düne kadar kendi iç çamaşırımı eğilip giyemiyordum göbeğim kapkara ve hala inmedi çatlaklar desen kıpkırmızı duruyor herkes bebeği emiyor mu diye soruyor vs vs vs ben de depresyona girebilirim ama her şey kendi elimde.Sanırım konu sahibine depresyona girmekte haklısın böyle devam et deseydim ve konuyu böyle abartılı düşün deseydim daha iyi olacaktı.
Kızlar merhaba konum biraz uzun bir iç döküş olacak okuyan hakkını helal etsin allah razı olsun.
Çok şükür bebeğimi kucağıma aldım. Yardım için kendi annem yanımda. Oldum olası yapı olarak çok inat ve doninant bir karaktere sahip olduğu için annemle anlaşmakta zorlanırım 1 haftamızın 3 günü garanti kavga ile geçerdi şimdi de lohusa kafası ile aynı evdeyiz.
Bebeğim henüz 20 günlük malum ona alışma sürecim (sezeryan ile doğum yaptım) iyileşme sürecim uykusuzluk eve kapanma derken ucundan kıyısında lohusa depresyonun parmak çalıyorum. Tabii bunda en büyük etken annem. Sürekli eleştiriyor ,ama sürekli. Kendi dediği kesinlikle doğru ben ne dersem diyeyim inatla aynı şeyleri söylüyor hali ile normalde kaldıracağım şeyleri bile şu anki ruh halimle kaldıramıyorum ve sürekli kavga gürültü göz yaşı halindeyim. Size kısaca bi kaç örnek vereyim ben mi haksızım kendi ruh halimden objektif davranamıyormuyum bi yok yordam gösterin lütfen.
Takmış kafaya gece lohusa dışarı çıkamaz dışarı dediği balkon bu arada. Yazlık bi bölgede oturuyoruz burda hala denize giriliyor hava sıcak ve ötesi. bazen bebeğim uyuyunca bunalıyorum balkona çıkıp bi 10 dk oturuyorum zaten sürekli aynı oda aynı evin içindeyim o 10 dk bana cennet gibi geliyor içim açılıyor her seferinde 50 tane laf söylüyor. Sakin sakin anlatıyorum yok olmuyor. Her seferinde sil baştan aynı laflar. Ve başladı mı susmak bilmiyor söylendikçe hızını alamıyor devam ediyor. Anne tamam anne yeter anne karışma demekten anlamıyor delirtene kadar uğraşıyor.
Bugün altını alırken bebeğim bezi açıkken kaka yaptı malum sıvı formda olunca ben ayrı kakaya bulandım o ayrı. Seslendim geldi ebeveyn banyosunda hemen suyun altında belden aşşağısını yıkadık o arada yavrum korktu çığlık çığlığa ağlamaya başladı havlusu banyoda değildi yatak odasından hemen yumşacık bi havlu alıp alelacele sardım sussun diye vay efendim o yüz havlusuymuş millete mana bulurken ben herkesten pis olmuşum hiç şarttan şurttan haberin yokmuş çocuğun havlusu yokmuymuş el havlusuna çocuk mu silinirmiş nasıl söyleniyor ama zaten çocuk ağlamaktan nefesi kesilmiş bi başladım bağırmaya yeter allah aşkına çocuğun kakasını silmedim temiz poposuna sardım el kadar bebek ne olur ondan çocuğun ağlamaktan nefesi kesildi bi de onun havlusunu mu arayayım dedim. Hala aynı şeyler ona elini siliyormuş yüz siliniyormuş. Ya hu tamam çocuğun zaten herşeyi ayrı ama o kadar ağlayınca taa çocuk odasına gidip havlusunu alamadım elimin altındaki havluyu alıverdim daha hırpalanmasın diye ama yok hala söyleniyor beni ağlatana kadar uğraşıyor. Yıkanır anne 60 dereceye atarım makinaya diyorum çocuğun boklu kıçını sildin yıkasan nolur diyor. Herşeyin düzenli olacak temiz olacaksın diyor. Sanki çocuğu planlı şekilde banyoya soktum da havlusunu unuttum. Anlayacağınız bitmiyor.
Çocuğu hıçkırık tutar limon verelim der. Gece mızırdanır sütün yetmiyor mama verelim der.(ki kilo alımı iyi) Gazı olur zeytinyağı ile muskat karıştırıp verelim der. Ya anne bu bebek daha 20 günlük bak ben onun annesiyim gerek yok 3 ay anne sütü yetiyor derim. Yok sanki başkasına diyorum sil baştan hep aynı muhabbetler. Ne zamanki ben isyan ediyorum susuyor. 1 gün sonra yine aynı.
Bi konuda konuşuruz fikrimi söylerim yok öyle değil böyle diye inat eder. Anne o çocuğun annesi benim aklım yetiyor çok şükür derim aman sende diyip küçümser. Çocuğum sarılık oldu 2 saate bir doktor uyuyorsa bile uyandır emzir dedi uyurken uyandıracak olurum uyusun uyusun diye diye beni darlar. Emzik verme daha çok küçük yoruluyor derim beni uyutmak için aldığında verir. Dün 2 dk evin altındaki markete indim çocuğa zeytinyağı muskat karıştırıp vermiş gazını alsın diye eve çıkınca kıyafetine bulaşmış ordan anladım. Hıçkırırken Elinde limon suyu ile yakaladım anne yapma dedikçe ben sizi böyle büyüttüm size bişey olmadı diyor. Delirmeme ramak kaldı laf söyleyince de aman al çocuğuna bak ben giderim zaten diyip küsüyor. Uzak yoldan geldi Allah bin kere razı olsun ama bazen çağırmak la kötü mü yaptım diyorum çünkü gerçekten daralıyorum. Millette kaynana terörü var bende kendi annemin terörü ile başa çıkmaya çalışıyorum. Onun haricinde herşeyime yardımcı yemeğime temizliğime eli kolu dert görmesin ama çenesi yetip artıyor bazen
Kızlar bi akıl verin valla lohusa depresyonu kapımda. Ağlamaktan sütüm kesilecek az kaldı. Güzellikle değil nasıl anlatırsam anlatayım tek doğru onun doğrusu. Aklımı yitircem onu kırınca ben daha çok üzülüyorum bu sefer onun yaptığına mı ağlayayım onu üzdüm diye vicdan azabına mı ağlayayım şaşırıyorum hepsi birbirine giriyor.
Ben de zaten abartmadan biraz daha sakin düşünmesi gerektiğini,bebeği kaka yaptığında bile bu kadar stres olmaması gerektiğini,büyüklerin hep akıl verdiğini ve annesini ya göndermesi gerektiğini ya da esneyerek kendisini rahatlatmasını,bebeğimizin bugünlerini bir daha yaşayamayacağızı bu yüzden anın tadını çıkarmasını söyledim.Bu dinlediğim psikologların da söylediği bir şey.Hala yanlış bir şey söylediğimi düşünmüyorum.Buradaki mevzu lohusa depresyonunun olup olmadığı değil ama, bunalmış bir yeni anne var ve rahatlamak iç dökmek için konu açmışken siz dahil bazı üyelerin depresyon vardı yoktu, bebeğe şu verilmeli bu verilmemeli tartışması.
Umarım bu sefer ne demek istediğimi anlatabildim zira bazen öyle konu içerikleri olur ki, öyle mi böyle mi kısmı bir kenara bırakılıp yalnızca üzülme bu günler geçecek demek gerekir.
Siz yaşadıklarınızı biliyorsunuz konu sahibesi de kendi yaşadıklarını, dediğim gibi herkesin benzer olaylarda verdiği tepkiler farklıdır.
Size kötü bir örnek vereyim, ailece görüştüğümüz bir abla 2. bebeği sonrası onu çok üzen bir olay yaşadı içeriğe girmeyeyim ama eşi sebep oldu diyeyim, normalde sakin mizaçlı asla strese girmeyen, çocuklarının bir tel saçı için canını hiçe sayacak o abla lohusalığın da verdiği duygu karmaşasıyla kendini ve çocuklarını diri diri yakarak öldürmeye kalktı, saniyelerle kurtuldular, o olaydan çok etkilenmiştim, o gün bugündür psikolojisi hassas olabilecek insanlara yaklaşımıma dikkat etmeye çalışırım.
Burada daha gebelik döneminde depresyona girip hamileliği reddedenler oldu, onları bebeklerine bağlayan pozitif yorumlardır, şimdi hepsi bebeklerinin bir gülüşüne bile ömrünü verir, bazen bazı insanlara biraz zaman biraz yanındayız mesajı vermek gerekir.
Tamam anneler başımızın tacı da bu nedir? Lohusa depresyonunda olmasanız bile bu şartlar altında kesin olacaksınız. Keşke bir hafta 10 gün kalıp gitseydi anneniz. O gidince bebekle başbaşa kalınca her şeyin çok daha kolay olduğunu göreceksiniz. Annenizi gönderme şansınız varsa gönderin, yoksa ikili ilişkiniz de yıpranacak maalesefKızlar merhaba konum biraz uzun bir iç döküş olacak okuyan hakkını helal etsin allah razı olsun.
Çok şükür bebeğimi kucağıma aldım. Yardım için kendi annem yanımda. Oldum olası yapı olarak çok inat ve doninant bir karaktere sahip olduğu için annemle anlaşmakta zorlanırım 1 haftamızın 3 günü garanti kavga ile geçerdi şimdi de lohusa kafası ile aynı evdeyiz.
Bebeğim henüz 20 günlük malum ona alışma sürecim (sezeryan ile doğum yaptım) iyileşme sürecim uykusuzluk eve kapanma derken ucundan kıyısında lohusa depresyonun parmak çalıyorum. Tabii bunda en büyük etken annem. Sürekli eleştiriyor ,ama sürekli. Kendi dediği kesinlikle doğru ben ne dersem diyeyim inatla aynı şeyleri söylüyor hali ile normalde kaldıracağım şeyleri bile şu anki ruh halimle kaldıramıyorum ve sürekli kavga gürültü göz yaşı halindeyim. Size kısaca bi kaç örnek vereyim ben mi haksızım kendi ruh halimden objektif davranamıyormuyum bi yok yordam gösterin lütfen.
Takmış kafaya gece lohusa dışarı çıkamaz dışarı dediği balkon bu arada. Yazlık bi bölgede oturuyoruz burda hala denize giriliyor hava sıcak ve ötesi. bazen bebeğim uyuyunca bunalıyorum balkona çıkıp bi 10 dk oturuyorum zaten sürekli aynı oda aynı evin içindeyim o 10 dk bana cennet gibi geliyor içim açılıyor her seferinde 50 tane laf söylüyor. Sakin sakin anlatıyorum yok olmuyor. Her seferinde sil baştan aynı laflar. Ve başladı mı susmak bilmiyor söylendikçe hızını alamıyor devam ediyor. Anne tamam anne yeter anne karışma demekten anlamıyor delirtene kadar uğraşıyor.
Bugün altını alırken bebeğim bezi açıkken kaka yaptı malum sıvı formda olunca ben ayrı kakaya bulandım o ayrı. Seslendim geldi ebeveyn banyosunda hemen suyun altında belden aşşağısını yıkadık o arada yavrum korktu çığlık çığlığa ağlamaya başladı havlusu banyoda değildi yatak odasından hemen yumşacık bi havlu alıp alelacele sardım sussun diye vay efendim o yüz havlusuymuş millete mana bulurken ben herkesten pis olmuşum hiç şarttan şurttan haberin yokmuş çocuğun havlusu yokmuymuş el havlusuna çocuk mu silinirmiş nasıl söyleniyor ama zaten çocuk ağlamaktan nefesi kesilmiş bi başladım bağırmaya yeter allah aşkına çocuğun kakasını silmedim temiz poposuna sardım el kadar bebek ne olur ondan çocuğun ağlamaktan nefesi kesildi bi de onun havlusunu mu arayayım dedim. Hala aynı şeyler ona elini siliyormuş yüz siliniyormuş. Ya hu tamam çocuğun zaten herşeyi ayrı ama o kadar ağlayınca taa çocuk odasına gidip havlusunu alamadım elimin altındaki havluyu alıverdim daha hırpalanmasın diye ama yok hala söyleniyor beni ağlatana kadar uğraşıyor. Yıkanır anne 60 dereceye atarım makinaya diyorum çocuğun boklu kıçını sildin yıkasan nolur diyor. Herşeyin düzenli olacak temiz olacaksın diyor. Sanki çocuğu planlı şekilde banyoya soktum da havlusunu unuttum. Anlayacağınız bitmiyor.
Çocuğu hıçkırık tutar limon verelim der. Gece mızırdanır sütün yetmiyor mama verelim der.(ki kilo alımı iyi) Gazı olur zeytinyağı ile muskat karıştırıp verelim der. Ya anne bu bebek daha 20 günlük bak ben onun annesiyim gerek yok 3 ay anne sütü yetiyor derim. Yok sanki başkasına diyorum sil baştan hep aynı muhabbetler. Ne zamanki ben isyan ediyorum susuyor. 1 gün sonra yine aynı.
Bi konuda konuşuruz fikrimi söylerim yok öyle değil böyle diye inat eder. Anne o çocuğun annesi benim aklım yetiyor çok şükür derim aman sende diyip küçümser. Çocuğum sarılık oldu 2 saate bir doktor uyuyorsa bile uyandır emzir dedi uyurken uyandıracak olurum uyusun uyusun diye diye beni darlar. Emzik verme daha çok küçük yoruluyor derim beni uyutmak için aldığında verir. Dün 2 dk evin altındaki markete indim çocuğa zeytinyağı muskat karıştırıp vermiş gazını alsın diye eve çıkınca kıyafetine bulaşmış ordan anladım. Hıçkırırken Elinde limon suyu ile yakaladım anne yapma dedikçe ben sizi böyle büyüttüm size bişey olmadı diyor. Delirmeme ramak kaldı laf söyleyince de aman al çocuğuna bak ben giderim zaten diyip küsüyor. Uzak yoldan geldi Allah bin kere razı olsun ama bazen çağırmak la kötü mü yaptım diyorum çünkü gerçekten daralıyorum. Millette kaynana terörü var bende kendi annemin terörü ile başa çıkmaya çalışıyorum. Onun haricinde herşeyime yardımcı yemeğime temizliğime eli kolu dert görmesin ama çenesi yetip artıyor bazen
Kızlar bi akıl verin valla lohusa depresyonu kapımda. Ağlamaktan sütüm kesilecek az kaldı. Güzellikle değil nasıl anlatırsam anlatayım tek doğru onun doğrusu. Aklımı yitircem onu kırınca ben daha çok üzülüyorum bu sefer onun yaptığına mı ağlayayım onu üzdüm diye vicdan azabına mı ağlayayım şaşırıyorum hepsi birbirine giriyor.
Bezi gercekten tezgaha mi koydunuzSabır diliyorum tez zamanda evine gider siz de rahat edersiniz umarım, bu yardım etmek değil başkasını karalayıp kendini cilalı göstermektir ben bu söylediklerinizin benzerini eşimle yaşadım hala da yaşıyorum yardım etmediği gibi bilip bilmeden konuşur kendini haklı çıkarır, bi aşıya mi götürmüş yoo bi hastalığında yanımızda mi olmuş yoo uykusuz ac mi kalmış yoo ama dertli biz dert yanan onlar.. ay bi anımı anlatayım kayinvalifemlere gitmiştik tatile kv çöp kovası kullanmaz poşet koyar tezgaha ben de poşet göremeyince çocuğun bezini tezgaha koymuş bulundum küçük bebek bi damla kaka zaten kokmaz etmez.. neyse 2,5 yıl geçti kendi evinin kirine bakmadan onun bunun balkonundaki çöpün içindeki çocuk bezlerini konuşur velhasıl kusur görmek isteyen her türlü bulur siz dört dörtlük olsanız da o lafları 4 4 lük olduğunuz için zaten yersiniz de.. benimki de o hesap evde kusur bulamadı bana laf atar gibi milletin çöpünü anlatıyor nereye koyalım çöpü oturma odasına mi şehir burası köy değil çöp atılma saati diye bir şey var anlatamazsınız anlamazlar .. kendi evinin kirini kimse anlatmamış biz ayiplasak ayıbı çok ama ona göre ayıp bana göre ayıplı değil. Biraz he deyin geçin bildiğinizden geri kalmadığınizi görünce pes edecektir anneler kızlarını rakip olarak olarak bunu da bir tarafa koyun lazım olur.
Bez tezgahaa konmaz bunu elbette biliyorum ama dışarıdaki çöpe de koysam laf eder mutfağa da banyoda zaten çöp kovası vb ya da oraya çöp bez koyma diye bir şey yok kaldiki poşette yoktu evde çok aradım zaten son beziydi biz memlekete dönüş yapacaktık veda vaktiydi yani dedim kayinvalidem ancak oraya koyarsam görür balkona koyamam giriş oraya da laf ederdi masanın üstüne yere herhangi bir yere koyma şansım yoktu yani salak değilim bu onun yetersizliği aslında elimde gotursemelimde zaten her şey tika basa dolu çocuk kucağımda çantalar var ayagimlada valiz tutuyorum yolda atacak bir yerde yok yani çocuğun kucağına koysam evime kadar gelirdi o çöp öyle söyleyeyim keşke boynuma birr iple assaydımBezi gercekten tezgaha mi koydunuz
Orada poset olur olmaz size ne ki?
Mutfakla ne alaka kirli cocuk bezi,banyoya koyarsiniz bir poset,hatta cocugunuzu alt degistirme ortusune yatirirken poseti yaniniza alirsiniz,icine koyup ilk firsatta cope atarsiniz.
Benim balkona koyduğum çöp kovasindan da ona ne ozaman arkadaşım herkes kendine bakacak bu benim tezgaha bez koymam ile ilgili bir mesele değil yani .Bezi gercekten tezgaha mi koydunuz
Orada poset olur olmaz size ne ki?
Mutfakla ne alaka kirli cocuk bezi,banyoya koyarsiniz bir poset,hatta cocugunuzu alt degistirme ortusune yatirirken poseti yaniniza alirsiniz,icine koyup ilk firsatta cope atarsiniz.
Elbette ki salaklikla alakasi yok,sadece bilincsizlik.Bez tezgahaa konmaz bunu elbette biliyorum ama dışarıdaki çöpe de koysam laf eder mutfağa da banyoda zaten çöp kovası vb ya da oraya çöp bez koyma diye bir şey yok kaldiki poşette yoktu evde çok aradım zaten son beziydi biz memlekete dönüş yapacaktık veda vaktiydi yani dedim kayinvalidem ancak oraya koyarsam görür balkona koyamam giriş oraya da laf ederdi masanın üstüne yere herhangi bir yere koyma şansım yoktu yani salak değilim bu onun yetersizliği aslında elimde gotursemelimde zaten her şey tika basa dolu çocuk kucağımda çantalar var ayagimlada valiz tutuyorum yolda atacak bir yerde yok yani çocuğun kucağına koysam evime kadar gelirdi o çöp öyle söyleyeyim keşke boynuma birr iple assaydımo çocuk bezini kusur olarak aklına kazıdigi için ne yapsam boş ben bunu anlatmaya çalışıyorum.
Öncelikle hayırlı olsun bebisiniz maşallah. Ama annizi bir an önce kendi evine gönderin durumunuz iyiyse parayla yardımcı tutun yoksa yakın arkdsnz varsa arada ugrasin size. Ağlatmak nedir yeni anneyi. Anneye hep hak verilir ama lohusa anneyi kimse uzemez.Kızlar merhaba konum biraz uzun bir iç döküş olacak okuyan hakkını helal etsin allah razı olsun.
Çok şükür bebeğimi kucağıma aldım. Yardım için kendi annem yanımda. Oldum olası yapı olarak çok inat ve doninant bir karaktere sahip olduğu için annemle anlaşmakta zorlanırım 1 haftamızın 3 günü garanti kavga ile geçerdi şimdi de lohusa kafası ile aynı evdeyiz.
Bebeğim henüz 20 günlük malum ona alışma sürecim (sezeryan ile doğum yaptım) iyileşme sürecim uykusuzluk eve kapanma derken ucundan kıyısında lohusa depresyonun parmak çalıyorum. Tabii bunda en büyük etken annem. Sürekli eleştiriyor ,ama sürekli. Kendi dediği kesinlikle doğru ben ne dersem diyeyim inatla aynı şeyleri söylüyor hali ile normalde kaldıracağım şeyleri bile şu anki ruh halimle kaldıramıyorum ve sürekli kavga gürültü göz yaşı halindeyim. Size kısaca bi kaç örnek vereyim ben mi haksızım kendi ruh halimden objektif davranamıyormuyum bi yok yordam gösterin lütfen.
Takmış kafaya gece lohusa dışarı çıkamaz dışarı dediği balkon bu arada. Yazlık bi bölgede oturuyoruz burda hala denize giriliyor hava sıcak ve ötesi. bazen bebeğim uyuyunca bunalıyorum balkona çıkıp bi 10 dk oturuyorum zaten sürekli aynı oda aynı evin içindeyim o 10 dk bana cennet gibi geliyor içim açılıyor her seferinde 50 tane laf söylüyor. Sakin sakin anlatıyorum yok olmuyor. Her seferinde sil baştan aynı laflar. Ve başladı mı susmak bilmiyor söylendikçe hızını alamıyor devam ediyor. Anne tamam anne yeter anne karışma demekten anlamıyor delirtene kadar uğraşıyor.
Bugün altını alırken bebeğim bezi açıkken kaka yaptı malum sıvı formda olunca ben ayrı kakaya bulandım o ayrı. Seslendim geldi ebeveyn banyosunda hemen suyun altında belden aşşağısını yıkadık o arada yavrum korktu çığlık çığlığa ağlamaya başladı havlusu banyoda değildi yatak odasından hemen yumşacık bi havlu alıp alelacele sardım sussun diye vay efendim o yüz havlusuymuş millete mana bulurken ben herkesten pis olmuşum hiç şarttan şurttan haberin yokmuş çocuğun havlusu yokmuymuş el havlusuna çocuk mu silinirmiş nasıl söyleniyor ama zaten çocuk ağlamaktan nefesi kesilmiş bi başladım bağırmaya yeter allah aşkına çocuğun kakasını silmedim temiz poposuna sardım el kadar bebek ne olur ondan çocuğun ağlamaktan nefesi kesildi bi de onun havlusunu mu arayayım dedim. Hala aynı şeyler ona elini siliyormuş yüz siliniyormuş. Ya hu tamam çocuğun zaten herşeyi ayrı ama o kadar ağlayınca taa çocuk odasına gidip havlusunu alamadım elimin altındaki havluyu alıverdim daha hırpalanmasın diye ama yok hala söyleniyor beni ağlatana kadar uğraşıyor. Yıkanır anne 60 dereceye atarım makinaya diyorum çocuğun boklu kıçını sildin yıkasan nolur diyor. Herşeyin düzenli olacak temiz olacaksın diyor. Sanki çocuğu planlı şekilde banyoya soktum da havlusunu unuttum. Anlayacağınız bitmiyor.
Çocuğu hıçkırık tutar limon verelim der. Gece mızırdanır sütün yetmiyor mama verelim der.(ki kilo alımı iyi) Gazı olur zeytinyağı ile muskat karıştırıp verelim der. Ya anne bu bebek daha 20 günlük bak ben onun annesiyim gerek yok 3 ay anne sütü yetiyor derim. Yok sanki başkasına diyorum sil baştan hep aynı muhabbetler. Ne zamanki ben isyan ediyorum susuyor. 1 gün sonra yine aynı.
Bi konuda konuşuruz fikrimi söylerim yok öyle değil böyle diye inat eder. Anne o çocuğun annesi benim aklım yetiyor çok şükür derim aman sende diyip küçümser. Çocuğum sarılık oldu 2 saate bir doktor uyuyorsa bile uyandır emzir dedi uyurken uyandıracak olurum uyusun uyusun diye diye beni darlar. Emzik verme daha çok küçük yoruluyor derim beni uyutmak için aldığında verir. Dün 2 dk evin altındaki markete indim çocuğa zeytinyağı muskat karıştırıp vermiş gazını alsın diye eve çıkınca kıyafetine bulaşmış ordan anladım. Hıçkırırken Elinde limon suyu ile yakaladım anne yapma dedikçe ben sizi böyle büyüttüm size bişey olmadı diyor. Delirmeme ramak kaldı laf söyleyince de aman al çocuğuna bak ben giderim zaten diyip küsüyor. Uzak yoldan geldi Allah bin kere razı olsun ama bazen çağırmak la kötü mü yaptım diyorum çünkü gerçekten daralıyorum. Millette kaynana terörü var bende kendi annemin terörü ile başa çıkmaya çalışıyorum. Onun haricinde herşeyime yardımcı yemeğime temizliğime eli kolu dert görmesin ama çenesi yetip artıyor bazen
Kızlar bi akıl verin valla lohusa depresyonu kapımda. Ağlamaktan sütüm kesilecek az kaldı. Güzellikle değil nasıl anlatırsam anlatayım tek doğru onun doğrusu. Aklımı yitircem onu kırınca ben daha çok üzülüyorum bu sefer onun yaptığına mı ağlayayım onu üzdüm diye vicdan azabına mı ağlayayım şaşırıyorum hepsi birbirine giriyor.
Boşuna demiyorlar..lohusa depresyonu diye bir şey yok, sizi depresyona sokan insanlar var...diyeKızlar merhaba konum biraz uzun bir iç döküş olacak okuyan hakkını helal etsin allah razı olsun.
Çok şükür bebeğimi kucağıma aldım. Yardım için kendi annem yanımda. Oldum olası yapı olarak çok inat ve doninant bir karaktere sahip olduğu için annemle anlaşmakta zorlanırım 1 haftamızın 3 günü garanti kavga ile geçerdi şimdi de lohusa kafası ile aynı evdeyiz.
Bebeğim henüz 20 günlük malum ona alışma sürecim (sezeryan ile doğum yaptım) iyileşme sürecim uykusuzluk eve kapanma derken ucundan kıyısında lohusa depresyonun parmak çalıyorum. Tabii bunda en büyük etken annem. Sürekli eleştiriyor ,ama sürekli. Kendi dediği kesinlikle doğru ben ne dersem diyeyim inatla aynı şeyleri söylüyor hali ile normalde kaldıracağım şeyleri bile şu anki ruh halimle kaldıramıyorum ve sürekli kavga gürültü göz yaşı halindeyim. Size kısaca bi kaç örnek vereyim ben mi haksızım kendi ruh halimden objektif davranamıyormuyum bi yok yordam gösterin lütfen.
Takmış kafaya gece lohusa dışarı çıkamaz dışarı dediği balkon bu arada. Yazlık bi bölgede oturuyoruz burda hala denize giriliyor hava sıcak ve ötesi. bazen bebeğim uyuyunca bunalıyorum balkona çıkıp bi 10 dk oturuyorum zaten sürekli aynı oda aynı evin içindeyim o 10 dk bana cennet gibi geliyor içim açılıyor her seferinde 50 tane laf söylüyor. Sakin sakin anlatıyorum yok olmuyor. Her seferinde sil baştan aynı laflar. Ve başladı mı susmak bilmiyor söylendikçe hızını alamıyor devam ediyor. Anne tamam anne yeter anne karışma demekten anlamıyor delirtene kadar uğraşıyor.
Bugün altını alırken bebeğim bezi açıkken kaka yaptı malum sıvı formda olunca ben ayrı kakaya bulandım o ayrı. Seslendim geldi ebeveyn banyosunda hemen suyun altında belden aşşağısını yıkadık o arada yavrum korktu çığlık çığlığa ağlamaya başladı havlusu banyoda değildi yatak odasından hemen yumşacık bi havlu alıp alelacele sardım sussun diye vay efendim o yüz havlusuymuş millete mana bulurken ben herkesten pis olmuşum hiç şarttan şurttan haberin yokmuş çocuğun havlusu yokmuymuş el havlusuna çocuk mu silinirmiş nasıl söyleniyor ama zaten çocuk ağlamaktan nefesi kesilmiş bi başladım bağırmaya yeter allah aşkına çocuğun kakasını silmedim temiz poposuna sardım el kadar bebek ne olur ondan çocuğun ağlamaktan nefesi kesildi bi de onun havlusunu mu arayayım dedim. Hala aynı şeyler ona elini siliyormuş yüz siliniyormuş. Ya hu tamam çocuğun zaten herşeyi ayrı ama o kadar ağlayınca taa çocuk odasına gidip havlusunu alamadım elimin altındaki havluyu alıverdim daha hırpalanmasın diye ama yok hala söyleniyor beni ağlatana kadar uğraşıyor. Yıkanır anne 60 dereceye atarım makinaya diyorum çocuğun boklu kıçını sildin yıkasan nolur diyor. Herşeyin düzenli olacak temiz olacaksın diyor. Sanki çocuğu planlı şekilde banyoya soktum da havlusunu unuttum. Anlayacağınız bitmiyor.
Çocuğu hıçkırık tutar limon verelim der. Gece mızırdanır sütün yetmiyor mama verelim der.(ki kilo alımı iyi) Gazı olur zeytinyağı ile muskat karıştırıp verelim der. Ya anne bu bebek daha 20 günlük bak ben onun annesiyim gerek yok 3 ay anne sütü yetiyor derim. Yok sanki başkasına diyorum sil baştan hep aynı muhabbetler. Ne zamanki ben isyan ediyorum susuyor. 1 gün sonra yine aynı.
Bi konuda konuşuruz fikrimi söylerim yok öyle değil böyle diye inat eder. Anne o çocuğun annesi benim aklım yetiyor çok şükür derim aman sende diyip küçümser. Çocuğum sarılık oldu 2 saate bir doktor uyuyorsa bile uyandır emzir dedi uyurken uyandıracak olurum uyusun uyusun diye diye beni darlar. Emzik verme daha çok küçük yoruluyor derim beni uyutmak için aldığında verir. Dün 2 dk evin altındaki markete indim çocuğa zeytinyağı muskat karıştırıp vermiş gazını alsın diye eve çıkınca kıyafetine bulaşmış ordan anladım. Hıçkırırken Elinde limon suyu ile yakaladım anne yapma dedikçe ben sizi böyle büyüttüm size bişey olmadı diyor. Delirmeme ramak kaldı laf söyleyince de aman al çocuğuna bak ben giderim zaten diyip küsüyor. Uzak yoldan geldi Allah bin kere razı olsun ama bazen çağırmak la kötü mü yaptım diyorum çünkü gerçekten daralıyorum. Millette kaynana terörü var bende kendi annemin terörü ile başa çıkmaya çalışıyorum. Onun haricinde herşeyime yardımcı yemeğime temizliğime eli kolu dert görmesin ama çenesi yetip artıyor bazen
Kızlar bi akıl verin valla lohusa depresyonu kapımda. Ağlamaktan sütüm kesilecek az kaldı. Güzellikle değil nasıl anlatırsam anlatayım tek doğru onun doğrusu. Aklımı yitircem onu kırınca ben daha çok üzülüyorum bu sefer onun yaptığına mı ağlayayım onu üzdüm diye vicdan azabına mı ağlayayım şaşırıyorum hepsi birbirine giriyor.