- 3 Eylül 2018
- 3.994
- 1.666
Biz karşılıyoruz zaten önemli olan demek istedigim onların düşüncesiz ilgisiz olması
Biz karşılıyoruz zaten önemli olan demek istedigim onların düşüncesiz ilgisiz olmasıKendinize konu açsanız daha iyi olur. Böyle yıllar önceki konunun altındaki yorumla size yardımcı olamayız. Doğum ihtiyaçlarınızı karşılamak ne sizin ailenizin ne eş ailesinin görevi. Çocuk sizin çocuğunuz eşiniz ve sizin kendi ihtiyaçlarını karşılayabilir durumda olması lazım.
Kusura bakmayın ama çok sakin davranmışsınız. Ben burdan hırslandım resmen ne terbisyesizlik bu. Sizin yumuşak yüzünüzü kullanıyorlarDetaylıca anlatmak istiyorum, o yüzden biraz uzun olacak, okuyanlara şimdiden teşekkürler.
5 yıllık evliyim, eşimle hiç sorunumuz yok. Kayinvalidemlerle de zaman zaman sorunlar yaşadık. Ama hiç bir zaman yüzyüze bir polemiğimiz olmadı, hep arkadan arkaya söylendik birbirimize gibi birşey yani. O surat astı, ben gelip gitme sıklığını azalttım vs. Yani karşılıklı bir tartışmamız olmadı. Hic bir zaman saygıda kusur etmedim, bu bakımdan vicdanım çok rahat.
Torun torun diye kendilerini parçaladılar, verdik müjdesini. 5 yıldır bana bir kez eline sağlık bile demeyen kadın, torunun hevesine bana da sevgi gösterir oldu. Bebeğe hediyeler aldılar, hayaller kurdular. Ben de istedim ki, bu süreçte hem ilişkilerimiz güçlensin, hem de bebeğim kalabalık aile icinde sevgiyle büyüsün. Gidip gelmeler çoğaldı, beraber alışverişler yaptık, bebek hevesini beraber paylaştık yani.
Kendi ailem de, esimin ailesi de ayni sehirdeyiz. Kendi ailemle ayni sitede oturuyorum. Doğum oldu. 2 gece hastanede kaldım. Esimin ailesi benim evimde kaldılar, hastaneye gidip geldiler. Sonra ben evime çıktım, kayinvalide kayınpeder gorumce bizim evde kaldilar. Tabii benim annem de var.
9 ay boyunca eşime dedim ki, bak lohusa evinde erkek olmaz, baban bizde kalmasın. Çünkü biliyorum huylarını. Tamam söylerim ben dedi, doğuma yakın söylemiş de. Tamam demişler.
Ama işler öyle olmadı. Ben salaş, pijamalı, sezeryanli, oturup kalkamıyorum. Uzaniyorum mesela, kp odaya giriyor, kalkmak zorunda kaliyorum, ölsem yatamam onun yaninda. Içim dışım dikiş, cok zorlandım. Tesetturluyum, kp yanında pijamalı vs durmaktan hoşlanmıyorum. 2 3 gün kaldı, güzellikle eşime dedim ki, artık baban gitsin yine gelir. Eşim de, sen haklısın ama ben de babama git diyemem benzeri şeyler söyledi.
Bu arada aptal kafam, iyilik guzellik olsun diye, bebeği hiç sakınmadım. Oraya yatirmayin, bunu giydirmeyin vs demedim. Kv ve gorumcemin kaldığı odada yatırdım bebeği. Ben yatak odamda yattım. Ağladıkça geldim emzirdim, onlara verdim. Gaziyla, altiyla vs onlar ilgilendi. Hep onlarin odasında yattı bebek.
Annem hiç rahat edemedi, sabah erkenden evine gitmek zorunda kalıyordu, kp falan kahvaltı edebilsin diye. Her sabah uyaniyorum, annem nerede, evine gitti diyorlar.
7.gun bizde adettir, bebeğin ismi kulağına okunur ezanla. Özendim, hazirlik yaptim ailemi çağırdım. Sizin de davet etmek istediğiniz kim varsa edin dedim, gerek yok dediler.
O gün kalktım, annem yine gitmiş. Eşime mesaj attım güzellikle. Eşim de dedi ki, sabah işe giderken babama gel dedim gelmedi, öğlen aradim yanima gel dedim gelmedi. Eşim de arada kalsin istemiyorum cok üzülüyordum.
Ben odada bebegi emzirirken, kp geldi. O kadar rahatsiz oldum ki, 7 gunluk lohusayım tepem attı. Başladım ağlamaya, içim boşaldi resmen. O anda eşim işten geldi, ne oldu dedi. Baban ben emzirirken odaya daldı dedim, rahat edemiyorum dedim. Tek bir cumle kurdum, "rahat edemiyorum". Görmedi vs dediler.
Tabii daha hamilelikten beri uyardigim şey başıma gelince iyice sinirlendim! Kv, filmgibi o zaman biz gidelim sen annenle otur dedi. Hic cevap vermedim, keske verseydim.
Ben ağır birsey söylemedigim icin, o an söylendi bitti diye düşünüyorum. Birsey yok gibi devam ettim güne.
Aksam misafirler geldi, suratı beş karış oturdu, kimseyle konuşmadı, aileme rezil etti beni. Şok oldum Herkes gidince de hazırlandı gittiler. Yine bebegi kucagima aldim, kapıya kadar uğurladım. Evden sanki biri ölmüş gibi feci bir şekilde çıktılar. Eşim oyle gitmelerine cok üzüldü. Günlerce gözüm yaşlı bunu konuştuk.
1 hafta sonra kandil mesaji attim. 2 hafta sonra gorumcemin dogum gununde mesaj attim. Tek kelime soğuk cevaplar falan.
Bu arada kayinpederim 55 yaşında genç ve sağlıklı bir insan. Kv sürekli onu bırakıp annesinde kalir günlerce. Yani kp evde yalniz kalamıyor diye bir durum yok. Benim babam 70 yaşını geçti, annem onu yalniz bıraktı geldi neticede hayatta 1 2 kez olan şeyler.
Gelin bizi evden kovdu diye kıyametler koptu tabii. Eşim sen haklısın diyor. Ama onlar da annem babam, boyle dargin kalmasin aramiz diye ekliyor.
Simdi kirkimiz cıktı. Eşim bebeği el opturmeye götürmek istiyor. Ama ben gitmeyelim dersem de ısrar etmez yani. Büyüklük bende kalsın, mesafeli şekilde gidip geleyim mi? Surat asıp iyice asabımı bozar mı? Hayatımın en hassas günlerinde kocamla arama sıkıntı sokan, günlerce beni ağlatan insanlarla görüşmemek icin gecerli bir sebep bulmuşken, bir süre daha görüşmesem mi?
Evet onların da ilk ve tek torunu. Gormek ve sevmek hakları. Ama bu torunun da bir annesi var, onu ezip geçerlerse torunlarından da vazgeçmiş olacaklarını neden idrak edemiyorlar?
Not: aynı sehirdeyiz yaklaşık 1 saat aramız. Gorumcem bekar ve arabaları var
Biz karşılıyoruz zaten önemli olan demek istedigim onların düşüncesiz ilgisiz olması
Benim kp de kalmayı planlıyor. Çok endişeliyim.
Eşime söyledim bakalım neler olacak. Bana cok saçma geliyor kp nin veya herhangi bir erkegin lohusa evinde kalmasıBastan onunu kesin bence. Ne işi varmış acaba?
Selam kizlar ben hortlayan konunun sahibesiyimdogursam ucuncuyu doğururdum o kadar zaman geçti uzerinden
Oglumuz 2 yaşını geçti. El opturmeye de götürdük kırk çıkınca. 3.5 aylikken sünnet ettirdik, ona bile gelmediler. Ama sonra zamanla düzeldi aralar. Biz gidiyoruz, onlar geliyor. Bazen çocuğu birakip biz geziyoruz birkac saat. Onlar yediriyor, gezdiriyor, ogle saatiyse uyutuyor. Benim de isime geliyor açıkçası, birkac saat esimle basbasa vakit gecirmek. Onlarin da ilk ve tek torunu, cok seviyorlar. Cocuk olunca ne onlar bana sariyor ne ben onlara.
Anne baba da demiyorum, ihtiyac olunca babannesi dedesidaha az muhatabim. Ilgi alanlari hep cocuk, ben de bu durumdan memnunum. Mesafe cercevesinde görüşüyoruz.
Şimdi unuttum ama lohusayken gercekten insan korkunc derecede hassas oluyor. Sadece sunu soyleyebilirim, simdiki aklim olsaydi kayinvalideme derdim ki, "siz de kadinsiniz beni anlarsiniz, dogum yapmışsınız, bakin halimi görüyorsunuz dikisliyim ameliyatliyim, evde erkek olunca rahat edemiyorum, kendi babami abimi de iyilesene kadar istemiyorum, siz uygun dille soyleyin ben biraz toparlayana kadar babam gitsin, siz gorumcemle kalabilirsiniz" deseydim.. Esimi araya sokmadan.. Cunku olanlar olduktan sonra, eşimin bana hak vermesi bir işe yaramıyor.
Eşimle bir problemimiz yok, ne kendi içimizde ne de ailelerden dolayı. Aştık artık sanırım bu konuları
Başka şehirde olunca malesef doluşuyolar mecburen kaliyorlarEşime söyledim bakalım neler olacak. Bana cok saçma geliyor kp nin veya herhangi bir erkegin lohusa evinde kalması
Başka şehirde olunca malesef doluşuyolar mecburen kaliyorlar
Nabicaz bilmemBenimki bir de aynı semtte
Yazilanlardan bunu mu cikardiniz? Bebeği emzirip onlara verdim, babannesi halasi gazini cikardi altini degistirdi, bebek onlarin odasinda uyudu da yazmistim, o kisimlari okumadiniz galiba. Benim de oglum var malumBurdaki böyle yazıları okudukça oğlumun çocuklarına hasret kalacağımızı görüyorum neyse kızlarımın çocuklarıyla avunuruz bizde
Kaynana çocuk vermek işine gelir diyosun da bu yüzden de kayınpederin bulaşır dahacok demekki.Selam kizlar ben hortlayan konunun sahibesiyimdogursam ucuncuyu doğururdum o kadar zaman geçti uzerinden
Oglumuz 2 yaşını geçti. El opturmeye de götürdük kırk çıkınca. 3.5 aylikken sünnet ettirdik, ona bile gelmediler. Ama sonra zamanla düzeldi aralar. Biz gidiyoruz, onlar geliyor. Bazen çocuğu birakip biz geziyoruz birkac saat. Onlar yediriyor, gezdiriyor, ogle saatiyse uyutuyor. Benim de isime geliyor açıkçası, birkac saat esimle basbasa vakit gecirmek. Onlarin da ilk ve tek torunu, cok seviyorlar. Cocuk olunca ne onlar bana sariyor ne ben onlara.
Anne baba da demiyorum, ihtiyac olunca babannesi dedesidaha az muhatabim. Ilgi alanlari hep cocuk, ben de bu durumdan memnunum. Mesafe cercevesinde görüşüyoruz.
Şimdi unuttum ama lohusayken gercekten insan korkunc derecede hassas oluyor. Sadece sunu soyleyebilirim, simdiki aklim olsaydi kayinvalideme derdim ki, "siz de kadinsiniz beni anlarsiniz, dogum yapmışsınız, bakin halimi görüyorsunuz dikisliyim ameliyatliyim, evde erkek olunca rahat edemiyorum, kendi babami abimi de iyilesene kadar istemiyorum, siz uygun dille soyleyin ben biraz toparlayana kadar babam gitsin, siz gorumcemle kalabilirsiniz" deseydim.. Esimi araya sokmadan.. Cunku olanlar olduktan sonra, eşimin bana hak vermesi bir işe yaramıyor.
Eşimle bir problemimiz yok, ne kendi içimizde ne de ailelerden dolayı. Aştık artık sanırım bu konuları
Türkçenizi biraz gelistirmenizi tavsiye ederim.Kaynana çocuk vermek işine gelir diyosun da bu yüzden de kayınpederin bulaşır dahacok demekki.
Kayınpederi istemiyorum diye konu açan sensin.kafan dengesiz senin.Sen sadece menfaatin için kaynanaya yaklasiyorsun ozamanTürkçenizi biraz gelistirmenizi tavsiye ederim.
Benim de oglum var, Allah verirse torunlarimi gormeyi cok isterim. Onlarla vakit geçirmek, sevmek, bakmak, yedirmek,parka goturmek isterim. Sağlığı yerinde olan her anneanne babaanne ister herhalde. Ben de halayim, bayılırım yegenlerimle vakit geçirmeye. Çocuğum da babaanne dede hala sevgisi gorsun istiyorum ne var bunda? Kendi ailemle 1 metre mesafede oturuyorum, anneannesi zaten var, babaanneye gerek yok mu diyeyim?
Burdaki böyle yazıları okudukça oğlumun çocuklarına hasret kalacağımızı görüyorum neyse kızlarımın çocuklarıyla avunuruz bizde