Eşin sıkıştırmıyorsa bence ikinciyi düşünme. Tekrar ederse bu sefer 2 çocuk 1 eş evin işleri yine çok kötü olma ihtimalin var. 2 çocuk rahatsızlığı olmayan insanları bile zorluyor. Diğerine veremediğin sütünü sevgini 2. Ye de vermek istemeye bilirsin çünkü vicdanın girecek araya. Ya da büyükten daha da uzaklaşa bilirsin. Varsın 1 tane olsun anacığı sağlıklı mutlu huzurlu başında olsun.Gurbetteyim kendi ailemden çok çok uzak bir şehirdeyim. Ve annemin kendine ozel rahatsizligi var malesef ilk bebegimde de yanimda yoktu bunda da olmayacak. Kayinvalidem var bir tek bebeğe ve bana ilk zamanlar bakabilecek. Çok şükür aramızda iyi onunla ama insanın kendi annesi gibi olmuyor. Bebeğimin ilk zamanlarında hep o vardı ama bebeğimi reddettiğim istemediğim için bebeğim ona çok düşkündü bu da bende aşırı bir kıskançlık oluşturmuştu. Yani çok tezat bir durum hem istemiyordum bebeğimi hem de kıskanıyordum. Yani bir süre içten içe kayinvalidemi çok kıskanmıştim. Şimdi de yine o gelecek ama şu an daha tecrübeliyim. Olabilecek tüm olumsuz ihtimallere karşı tecrübem var diye de düşünüyorum. Kısacası çok karışığım
Niye olsun? Siz tekrar aynı şeyleri yasarsaniz yeni doğan bebeğiniz ve oğlunuz da etkilenecek bu durumdan ikinci defa. Ve daha aklı her şeye eriyorken yaşayacak bunu.Yani hiçbir zaman mı yapmayı düşünmemeliyim sizce. Kardeşi olsun çok istiyorum bu da oğluma acımasızlık olmaz mı.
Beklemeyi de düşünüyorum ama hiç yapmamak oğluma karşı eksiklik diye düşünüyorum. Tek çocuğum bende çünkü. Bir ablam bir abim kardeşim olsun çok isterdim ben hepBence bekleyin hatta yapmayın normal psikolojide ki insanlari bile bayağı yıpratıyor 2 çocuk
Hem benim de abim ablam yok ve çok eksikliğini hissediyorum hep de anneme demişimdir keşke bir kardeşim olsaydı tek olmak hayatta yalnız olmak gibi geliyor bana. Bir sebep bu bir sebep de iyileştim ve yapamadığım hissettiremedigim anneliği sıfırdan yaşamak ve yaşatmak istiyorum. Ümitsiz de yaşanmıyor çünkü niyeyse hep iyi tarafından bakmaya çalışıyorum. Ama buradaki objektif düşünceler de benim farklı açıdan bakmamı sağladı bir yandanNeden 2.cocuk? Sırf kardeş olsunlar diye 2.cocuk dünyaya getirmek zorunda değilsiniz ki. Belli ki ilkinde bile zorlanmissiniz, kabul edin işte. Hazır büyüyor ona odaklanın.
Hayir benim göremediğim ya da bakmak istemediğim taraftan bakıyorsunuz teşekkür ederim farklı görüşlere çok ihtiyacım var çünküSizin elinizde olmasa bile 3 yıl çok uzun bir süreç çocuğunuz için arada boşluklar olmuştur. O boşlukları kapatmak olmalı asıl meselesiniz.
Siz ilkinde yapadım ikinci bebeğim farklı olacak gibi bir psikolojiye girmişsiniz ama doğru değil.
Aynı şeyleri yaşarsanız idama ağır atlatma ihtimaliniz yüksek.
Bu riskle yeniden çocuk sahibi olmayi istemek gayet bencilce geldi bana kusura bakmayın.
Tek çocuğum ben ve eksikliğini çok hissettim hayatım boyunca. Belki de bu eksikliğim ağır basıyor böyle bir dusuncemdeAnlamadim neden ikinci cocugu istiyorsunuz? Daha yeni yeni kendinize gelmissiniz.
Iyi cesaret ikinciyi dusunmek
Benim hamileligim ve dogumum çok güzeldi ona rağmen sonrasında yaşadıklarım yeni bebeğe tövbe ettirdi asla dedim ama şimdi yine acaba diyorum. Yani sizinle farklı zamanlarda benzer duygular yaşamışız ama zamanla bu katı düşünceler yerini daha yumuşak durumlara bırakıyor sanki. Yoksa kimse 2.cocuga cesaret edemezdi sankiZaten bir tane çocuğunuz var gerek var mı? Ağır gelmiştir zor gelmiştir yeniden aynı şeyleri yaşama korkusu da aynılarını yaşatır.
Bana hamilelik zor geldi her gün ağlıyorum ağrı sızı içindeyim ikinciye tövbe ettim benlik değil gebelik şimdiden bile bir yeter bir daha aynılarını yaşamaya göze alamam
Siz o şekilde hissetmiş olabilirsiniz dogrudur. Ancak bu çocuğunuzun da öyle hissedecegi anlamına gelmiyor, tek çocuk olmaktan memnun birçok kişi var.Hem benim de abim ablam yok ve çok eksikliğini hissediyorum hep de anneme demişimdir keşke bir kardeşim olsaydı tek olmak hayatta yalnız olmak gibi geliyor bana. Bir sebep bu bir sebep de iyileştim ve yapamadığım hissettiremedigim anneliği sıfırdan yaşamak ve yaşatmak istiyorum. Ümitsiz de yaşanmıyor çünkü niyeyse hep iyi tarafından bakmaya çalışıyorum. Ama buradaki objektif düşünceler de benim farklı açıdan bakmamı sağladı bir yandan
Onu da düşünüyorum yani anlasamayabilirler evet. Hep kalabalık ve sıcak ailelere özendim çünkü bizim aile bağımız hiç yoktu olmadı. Eşimin ailesi oyle değil ama 3 kardeşler ve cook bağlılar. Belki de onları böyle görmek beni daha da heyecanlandırıyorNe belli iyi olacakları birbirleriyle hiç iyi anlasmayabilirler sevmeyebilirler sırf biri yalnız kalmasın diye ikinciyi yapmak ikinciye bencillik bence
Son yazdığınız içimi cız ettirdi çünkü gerçekten çok çok güzel bir temenni bu gözüm doldu resmen.. hayir hayir eşim hiç sıkıştırmiyor hatta ilk bebeğimdeki halimi gördüğü için istemiyor bile. Ama benim ümitlerim hayallerim var işte. Hep ya her şey daha farklı güzel olursa diyorum eşime. Eşim de en sonunda kararı bana bıraktı. Kendine güveniyorsan diyor şimdi.Eşin sıkıştırmıyorsa bence ikinciyi düşünme. Tekrar ederse bu sefer 2 çocuk 1 eş evin işleri yine çok kötü olma ihtimalin var. 2 çocuk rahatsızlığı olmayan insanları bile zorluyor. Diğerine veremediğin sütünü sevgini 2. Ye de vermek istemeye bilirsin çünkü vicdanın girecek araya. Ya da büyükten daha da uzaklaşa bilirsin. Varsın 1 tane olsun anacığı sağlıklı mutlu huzurlu başında olsun.
Oğlunuza 3 sene boyunca inanılmaz bir haksızlık olmuş zaten. Yani sizin suçunuz olmasa dahi sonuçta o annelik şefkatini, ilgisini alamamış sizden. Şu an en 2. Çocuğunuzu yapar ve tekrar depresyon yaşarsanız bu sefer resmen ondan çocukluğunu çalmış olacaksınız. Zaten 0-3 yaş bile çok çok önemli. Bu hayatta kardeşten önce anne-baba önemli, öncelikle siz kaçırdığınız zamanı telafi edin.Beklemeyi de düşünüyorum ama hiç yapmamak oğluma karşı eksiklik diye düşünüyorum. Tek çocuğum bende çünkü. Bir ablam bir abim kardeşim olsun çok isterdim ben hep
Kardeşin kalleş olmayacağı da garanti değil maalesef. Çevremdeki kardeşlerin çoğu ya ortalama ya da çok kötü ilişkilere sahipler. Buradaki konulardan bile okuyabilirsiniz. Çevremde keşke tek çocuk olsaydım diyen çok yetişkin var. İyi kardes çok büyük bir şans ama düşük bir olasılık maalesef. Eğer depresyonunuz tekrarlarsa bu sadece küçük bebek için değil oğlunuz içinde kötü olur. Bence çocuk düşünmeden önce psikoloğunuz/psikiyatristinizin profesyonel görüşünü alın.Hem benim de abim ablam yok ve çok eksikliğini hissediyorum hep de anneme demişimdir keşke bir kardeşim olsaydı tek olmak hayatta yalnız olmak gibi geliyor bana. Bir sebep bu bir sebep de iyileştim ve yapamadığım hissettiremedigim anneliği sıfırdan yaşamak ve yaşatmak istiyorum. Ümitsiz de yaşanmıyor çünkü niyeyse hep iyi tarafından bakmaya çalışıyorum. Ama buradaki objektif düşünceler de benim farklı açıdan bakmamı sağladı bir yandan
İleride kendi adıma da pişman olmaktan korkuyorum çünkü hep kalabalık ailelere ozenmisimdir annemden de babamdan yana da pek yüzüm gülmedi çünkü. Yaşayamadığım göremediğim aile kavramını ben yaşatmak istiyorum aslında içimde ukde kalan bir şeyler var telafi etmek istiyorum sanırımNiye olsun? Siz tekrar aynı şeyleri yasarsaniz yeni doğan bebeğiniz ve oğlunuz da etkilenecek bu durumdan ikinci defa. Ve daha aklı her şeye eriyorken yaşayacak bunu.
Riske etmeye hiç gerek yok. Çocuğun en fazla ihtiyacı olan şey, sağlıklı, onunla bağ kurabilen anne ve babasının olması.