Antidepresani belki de yıllar boyu kullanicam böyle bir ihtimal de var çünkü. Yani ilaç kullanırken hamile kalabilirim doktorumla takipliyim çünkü. Ama ondan sonra dediğiniz her şey bir muamma ve olma riski yüksek işte bende bu yüzden çok kararsızımYa sizin yaşadığınız 1-2 aylık bir depresyon değil. 3 yıl sürmüş. Daha 1 senedir düzelmişsiniz, ki hala antidepresan kullanıyorsunuz
Yeniden hamile kalırsanız ve benzer şeyler yaşarsanız mevcut çocuğunuz ne olacak? Bu çocuk kaç yıl daha depresif bir anne ile yaşamak durumunda kalacak? Yazık değil mi, tüm çocukluğu bunla geçmiş olacak. Şimdi birlikte gezip tozmak varken, ne etkisi olacağı belli olmayan bir hedefin peşinden koşmak bence çocuğa büyük haksızlık.
Beklemeyi de düşünüyorum zaten yani ne zaman doğru zaman onu bilemiyorum. Bazı hanım arkadaşlar asla yapma demiş bu da bir ihtimal tabi ama ben şu an öyle düşünemiyorum
Böyle siz yazınca gerçekten çok korkunç duruyor ama iste hep iyi tarafından bakmaya çalışıyorum ben nedense. Kotu yaşanan o ilk zamanlar hiç aklıma gelmiyor yani. Belki de buyuzden böyle bir şey düşünmeye başladım bilemiyorumsizi üzmek istemiyorum ama düşünceniz çok bencilce. istemeden de olsa bir çocuktan hayatının en önemli 3 yılını çalmışsınız ve son 1 yılda telafi ettiğinizi bunun yeterli olduğunu düşünüyorsunuz. o çocuk 5 yaşında. son 1 yıldır annelik yapıyorsanız hayatının yüzde 80 ininde yoktunuz demektir. bu da hemen yüzde 20 lik varlıkla telafi edilemez
kusura bakmayın. açık yazmak zorunda hissettim.
şöyle düşünün siz 40 yaşıdasınız ve 32 yıl yanınızda olmayan anneniz son 8 yıldır yanınızda ve telafi ettiğini düşünüp yine gitme olasılığının olduğu planlar yapıyor. çok korkunç di mi
kendi yaşayamadığınız anneliği bir bebekle yaşarken diğer bebeğin hakkına girmiş olmayacak mısınız depresyonunuz tekrarlasa da tekrarlamasa da
Psikiyatristim de iyi olduğumu söylüyor ama bir yandan çocuğumun daha küçük olduğunu biraz daha beklemem gerektiğini söylüyor. Ama bir daha sakın yapma gibi bir uyarıyla gelmedi hiç bana. Eşim her zaman yanımda o benim en büyük şansım zaten. O bana bıraktı bu kararı. Ona kalsa çok şey yaşadık zor süreçler.. korkuyor haliyle o da benim gibiasla diyemem, ama depresyon yatkınlığınız var annenizden gelen.
kader zincirini kırabilirsiniz, piskoloğunuz da hazır olup olmadığınızı az cok söyler.
tabi eskisine göre daha bilinçlisiniz ve eşinizin yaklaşımı da önemli
O beklemem yönünde görüş bildiriyor. İyi olduğumu ama çocuğumun daha küçük olduğunu söylüyor.Kardeşin kalleş olmayacağı da garanti değil maalesef. Çevremdeki kardeşlerin çoğu ya ortalama ya da çok kötü ilişkilere sahipler. Buradaki konulardan bile okuyabilirsiniz. Çevremde keşke tek çocuk olsaydım diyen çok yetişkin var. İyi kardes çok büyük bir şans ama düşük bir olasılık maalesef. Eğer depresyonunuz tekrarlarsa bu sadece küçük bebek için değil oğlunuz içinde kötü olur. Bence çocuk düşünmeden önce psikoloğunuz/psikiyatristinizin profesyonel görüşünü alın.
Annemin majör depresyon uzantili bipolara yatkın bir rahatsızlığı var yaklaşık 30 yıldır. Yani anneden yana da yatkınlığım var malesef. İlk tanım pospartum depresyondu. Zamanla bu duruma anksiyete ve obsesiflik eklendi. Uzantı şeklinde yani. Ama şu an iyiyim
Hayalim hep kalabalık aile olmaktı sanki geç kalacakmisim gibi çok yanlış saçma bir düşüncem var biliyorum.. görüşünüzde çok haklısınız. Dediklerinizi dusunucemBence çok erken bir senedir iyi olmaya başladım diyorsunuz.
Oğlunuzla geçen zamanların telafisini yapmak varken yine oğlunuzdan zaman çalacağınız bir bebeği hem de onun için motivasyonu ile yapmak yanlış.
Şu an kardeşe ihtiyacı yok. Aralarında beş yaş olmasında 8 olsun.
Annemi bilmiyorum ama bir süre lithium kullandım değerlerime de devamlı baktirmistim.Lityum testi yaptırdınız mı anneniz ve siz?
İçimdeki bu vicdan azabı hiç sönmeyecek gibi geliyor bana zateno zaman 2. ye karşı vicdan azabı duymayacak mısınız
Gittiğim tüm doktorlar annemden dolayı yatkın olduğumu duyunca şaşırmiyorlar durumuma normal karşıladı hep, cevrem de keza öyle. Böyle böyle bende bu normallesti sanki hasta olmam gerekiyordu ve sanki bu benim kaderimdiÖrneğin Alzheimer olan insanlar bunu kendisi istemiyor ve bunu kendisi değiştiremez değil mi? Siz de ne kadar sizin elinizde elinizde olduğunu düşünürseniz düşünün, bu vücudunuza bağlı. Belki depresyon yaşarsınız ya da yaşamazsınız ama bu sizle ilgili değil.
Bu geçici bir durum değil bildiğim kadarıyla. Tekrar bir kontrole gitmenizi öneririm, çocuk konusundan bağımsız olarak.Annemi bilmiyorum ama bir süre lithium kullandım değerlerime de devamlı baktirmistim.
Tam olarak lityum değeri sormanizin sebebini merak ettim yani lityum değeri hangi konuda belirleyici bir şey? Eksikliğinde ne oluyor mesela. En kısa zamanda baktiricam çok teşekkürlerBu geçici bir durum değil bildiğim kadarıyla. Tekrar bir kontrole gitmenizi öneririm, çocuk konusundan bağımsız olarak.
Yani siz benim yaşadıklarımı yaşasaydiniz hiç mi 2.bebegi dusunmezdinizİlk cocugumda lohusa depresyonu vs yaşamadım şükür. Zorluklar oldu tabi ama genel olarak sıkıntısızdi. İkinci için 6 yıl ara verdim çünkü çok zor bir çocuk büyütmek. Hele de benimkini gibi hareketliyse... sonra bebek düşündük ve ikizlerim oldu. İyiki varlar 2 buçuk yasindalar. Ama aşırı zorlandım. İlk çocuğumla eskisi gibi vakit gecirememek çok zorlu oldu. Üç çocuğa yetebilmek zordu. Demek istediğim çoğul bir gebelik bile olabilir. Yerinizde olsam ikinci çocuğu düşünmezdim. Yapmak istediğim o anneligi tek çocuğumla güzel vakit geçirerek yapardım. Geçmiş geçmişte kaldı. Tekrar bir bebeğim olsa şunu daha iyi yaparım dediğim yüzlerce şey var ama bunun için bir çocuk daha yapamam çünkü yetemem. Çok iyi düşünün etraflıca. Bunun çoğulu var hastalığı var Allah korusun
Yani hiçbir zaman mı yapmayı düşünmemeliyim sizce. Kardeşi olsun çok istiyorum bu da oğluma acımasızlık olmaz mı.
valla yerinizde olsam aklımın ucundan geçirmezdim ne yalan söyleyimBöyle siz yazınca gerçekten çok korkunç duruyor ama iste hep iyi tarafından bakmaya çalışıyorum ben nedense. Kotu yaşanan o ilk zamanlar hiç aklıma gelmiyor yani. Belki de buyuzden böyle bir şey düşünmeye başladım bilemiyorum