- 28 Aralık 2015
- 1.953
- 947
- 123
- 30
- Konu Sahibi AyperiCicek
- #61
Kızlar merhaba bu konuyu hangi başlığa açacağımı bilemedim en ideali burası oldu diye düşünüyorum. Biz Muğlanın bir ilçesinde hem kendi ailem hem de eşimin ailesiyle aynı şehirde yaşayan insanlarız. Evleneli 1,5 yıl oldu hemen hemen neredeyse 1 yılımızın her haftasının 4 gunu mutlaka kv evınde gectı. Evlendıgımız gunun 3.gunu kahvaltıya davet ettıler gıttık. Saat 10 da gıttık dıye bu saate kadar napıyosunuz bu saatte kahvaltı mı kalır dedıler o zaman bı aydınlanma yasadımkv ve kp cıddı anlamda iyi insanlar seviyorum evimize gelirken hiç boş geldiklerini görmedim dolabımızı doldururlar, cebımıze harclık koyarlar sadece bunları yapıyor dıye sevıyor degılım tabi özellikle kp cok gorgulu bir insandır. Gelin görün ki kv her gün beraber yemek yıyelım,her gün beraber kahvaltı yapalım, gezmelere gıdelım ıstıyor. Evlerimiz ayrı ama yakın mevkideyiz. Çalışmıyorum evdeyim. Sırf bu yüzden yazılmadığım kurs kalmadı. Evdesin gel demesin diye. Sürekli hadi ben şuraya gidiyorum sende gel diye telefonla arıyor o gün o saat işim var mı planım var mı diye sormuyor. Kendi aileme ya haftada 1 ya da iki hafta da 1 gideriz çekinirler eşimden işten yorgun geliyor dinlensin diye gerçi çekinmeseler de fırsat bırakmıyor diğer taraf ama neyse. Bir keresinde annem hastalanmış gece hastaneye götürmüştük kv ertesi gün onlarda yemekliyken eşim marketten bişey alacakken sen dur oğlum gece zaten yorulmussun o kadar uykusuzsun demıstı ne oldugunu anlayamadım bıle o kadar zoruma gıttı kı aıleme ben yardım edemeyeceksem evlatlık nasıl yapıcam? Kendısı hastalandıgında ben kac kere dr goturdum bız varken kendı basına gıtmen olmaz anne bızler nıye varız dedım ne kadar da dusuncesız geldı davranısı bana.. Evdeyken canım cıcım dıyor hersey gulluk gulıstanlık ama iş dışarı kısıma gelince kvlik duyguları kabarıyor degısıyor laf vuruyor tanıyamıyorum. Esıme anlatıyorum sık gıtmekten rahatsızım yanlıs anlama dıyorum ıstemıyor sevmıyor degılım fakat haftanın 3/4 gunude beraber olmak ıstemıyorum. Benım annemle oyle muhabbetım yokkı dıyor hıc kız kardesı yok erkek kardeslerı var bızler annemle oyle ıclı dıslı degılız sımdı konussam olayı buyutur dıyor. Sen konus hallet dıyor ben ne kadar halledebılırım kı bı keresınde bır mısafırlıge 3 kez aradı gelın dıye 1 kezde yuz yuze soyledı yok dedıgımız halde ınadını ettı mısafırlıge gıdınce sızı beklıyoruz dıye aradı mecbur kaldık gıttık. Sureklı onun dedıgı olsun ıstıyor. Bakın bana hedıyeler alır yemek yapar sagolsun bunları gormezden gelen bırı degılım ama ne esıme ne evıme vakıt ayıramıyorum kendımı gectım artık. Sonraları cocuk muhabbetıne döndü bu olaylar. Sürekli acıyarak bakıyor kendı yegenlerının bebeklerı oldu aynı ortamda bebegı alıp gozlerıme bakıyor, öpüp kokluyor. Birileri bebek dusunmuyormusunuz dedıgınde bana dusunuyoruz ınsallah dıyorum bende dıyorum da ahh ahh ıste dıyor yahu Allahtan gelen bırsey ben ne yapabılırım kı? Sureklı o bebegı konu edınıyor nasıl tatlı demı şöyle böyle Allah analı babalı buyutsun ne dıyebılırım kı. En sonunda marketten alınacak bırsey olsa da alsam anne dedım basbasayken bısey demedı. Sonra beraber gırdıgımız ortamlarda gozume baka baka şunu şöyle yaparsanız drlar kısırlık olurmus dıkkatlı olun dıyor uzerıme alınıyorum ortamda gozume baka baka soyleyınce. Eşimle huzursuz oluyoruz napsam olmadı bahane urettım ısım var kursum var dedım olmadı bu aralar evı tasımayı dusundum onuda ertelemek zorunda kaldık. Kusura bakmayın uzun oldu ama kımseyle paylasamıyorum. Sızce nasıl bır yol ızlemelıyım ?
Bazı aile yapıları böyle eskiden aynı evde yaşama geleneğinden kaynaklı sanırım birlikte yaşamak istiyorlar.
Özellikle erkek anneleri kabul edemiyor artık oğullarının bi ailesi olduğunu.
Sizi gayet ılımlı gördüm gerçi ailede iyi yaklaşıyormuş zaten ondan da iyisiniz maşallah.
Soruna gelince her türlü şeyi denemişsiniz artık tek çözüm bence surat asıp evde işlerim var, hastayım, yorgunum vs. bahaneler sunmak ısrarcı oldukça gelemem diyip kestirip atmak..
Bence çok arayı açmadan, kırmadan mesafeli görüşmek en güzeli.
