Kayinvalide aramış sizi. Bir hafta sonra eşiniz size annesini aramadığınız söyleyince geri dönmüşsünüz. Bende iki kayıp yaşadım bu arada, isteniyorsa geri dönüş yapılır. Arayınca uzun uzun onu teselli etmek zorunda değildiniz. Onu yapıp kendi kendinize kinlenip annen evime gelmez demek yerine kısa bir konuşma yapıp kapasaydiniz. Annemi evimde istemiyorum diyecek bir şey yine yazdiklarinizda. .Bebek kaybında bile küslük, bencillik yapan biri olsa dahi mi ?
Çok teşekkür ederim. Evet annesi biliyorum, ben de gerçekten üzülüyorum böyle söylediğimde. Ama kv gerçekten kinci geliyor bana. Bebek kaybının üstüne halam vefat etti. Ailemi aramadı bile baş sağlığına. Ben eşime çemkirdim nasıl annen var diye. Ertesi gün beni aradı. Annemi falan değil. Anneme de kin duyuyor, annem de ona hep abla abla dedi. Defalarca evine gittiler büyüğümüz diye. En son ben anneme anlattım gitmeyin ya değmiyor, oğluyla arama girmeye çalışıyor diye. Annem o günden sonra arayıp sormaz oldu kvyi. Kv annem onu aramıyor diye baş sağlığı için bile aramadı. Biz de hastalık ve cenazede küslük olmaz. O nedenle affedemiyorum kvmiÖncelikle bebeğiniz için çok üzüldüm. Umarım tez zamanda sağlıklı bir evlat alırsınız kucağınıza. Kayınvalide problemli olabilir , siz görmezden gelerek bu ilişkiyi götüreceksiniz yoksa eşinize de sıkıntı olur. Özellikle ben senin anneni istemiyorum cümlesi bana ağır geldi. Her ne olursa olsun o onun annesi bunu unutmayın derim.
Bebek kaybında bile küslük, bencillik yapan biri olsa dahi mi ?
Şöyle kvm evlenmeden arardı, nişanlılıkta. Kendisi telefonda uzun konuşmayı sever. Ben de kapatalım diyemezdim, çekinirdim. Ben de bir var bir yok tavrım olduğunun farkındayım. Şuanki durum hiç memnun etmiyor beni. Kıyamıyorum da ama çok seviyorum diyemiyorum da. Çok düşüncesiz geliyor bazı davranışları. Ama buradaki kvleri görünce o kadar kötü gelmiyor. Tekrar arayı ısıtırsam aynı şeyler olur diye korkuyorum. Kafam karışık açıkçasıBen anlattıklarınızdan sizin sınır koyamayan biri olduğunuzu anladım açıkçası. Kayınvalide ile evlenmeden önce uzun uzun telefon konuşması bile gereksiz geldi bana. En başından mesafeyi koruyamamışsınız. Aslında kayınvalidenin size karşı bir nefreti, kötülüğü yok. Bir gelin olarak sizin onunla bu kadar iletişim kurmanıza gerek yok. Davranışından rahatsız olduğunuz belliyse, katarakt ameliyatı konusunda neden hergün arıyorsunuz? Üstelik kadını da sevmiyorsunuz.
Ortada "bizim evimize gelmeyecek, istemiyorum" diyecek bir şey yok. O ev eşinizinde evi. En kötü misafir olarak gelir, oturur gider. Sizde sürekli muhattap olmak zorunda değilsiniz. Mesafeli davranın yeter olur bu.
Şöyle kvm evlenmeden arardı, nişanlılıkta. Kendisi telefonda uzun konuşmayı sever. Ben de kapatalım diyemezdim, çekinirdim. Ben de bir var bir yok tavrım olduğunun farkındayım. Şuanki durum hiç memnun etmiyor beni. Kıyamıyorum da ama çok seviyorum diyemiyorum da. Çok düşüncesiz geliyor bazı davranışları. Ama buradaki kvleri görünce o kadar kötü gelmiyor. Tekrar arayı ısıtırsam aynı şeyler olur diye korkuyorum. Kafam karışık açıkçası
Çok kalır mi bilmiyorum aslında. Ben de git diyemem ama davet ederken biraz kalırsın sana da değişiklik olur istersen diyebilirim. Benle ilgili konularda yaşlı ama başka konularda yaşlı gibi değil inanın, benden daha diri belki. Aslında mesele tam çağırmak da değil de gelip gittikten sonra ara tekrar ısınacak. Yine gereksiz alınganlıklarla uğraşacağım diye korkuyorumBen çağırırdım sanırımgenel olarak kayınvalideniz klasik kv gibi geldi bana. Evet elbette sorunlu biri ne konuşacağını bilmiyor ama o yaştaki insanların genel problemi klasik değişmeyen ebeveyn işte … ben çağırır ne derse he he diyip geçmeniz taraftarıyım zaten çok kalmıyormuş
Benim kayınvalidem de öyle bir insan evliliğimin ilk aylarında yaptığım bir hatayı yüzüme vurur hala .Anannem vefat etti bi baş sağlığına evime gelemedi 10 gün sonra geldi.Eltime kızıp sinirlenip siz bana gelinlik mi yaptınız der beni de katar araya.En başta patavatsızdır mesela. Ama ben umursamıyorum hiçte umursamadım. Eşime söylesem napabilecek ki öyle veya böyle o onun annesi atsan atılmaz satsan satılmaz. Tamam diyip geçiyorum inanın böyle daha rahat. Siz üzerinize düşeni yapın gerisini boşverin.Çok teşekkür ederim. Evet annesi biliyorum, ben de gerçekten üzülüyorum böyle söylediğimde. Ama kv gerçekten kinci geliyor bana. Bebek kaybının üstüne halam vefat etti. Ailemi aramadı bile baş sağlığına. Ben eşime çemkirdim nasıl annen var diye. Ertesi gün beni aradı. Annemi falan değil. Anneme de kin duyuyor, annem de ona hep abla abla dedi. Defalarca evine gittiler büyüğümüz diye. En son ben anneme anlattım gitmeyin ya değmiyor, oğluyla arama girmeye çalışıyor diye. Annem o günden sonra arayıp sormaz oldu kvyi. Kv annem onu aramıyor diye baş sağlığı için bile aramadı. Biz de hastalık ve cenazede küslük olmaz. O nedenle affedemiyorum kvmi
Annen seni zorluklarla büyütmedi çünkü bende oradaydım diyerekte gözünü açmış olabilir.Bana daha çok hayattaki hıncınızı ondan alıyormuşsunuz gibi geldi. İçinizde duyduğunuz üzüntü, öfke, acı bunu kayınvalideye yansıtıyorsunuz sanki.
Dediğim gibi kimseden sizin beklediğiniz gibi davranmıyor diye nefret edemezsiniz. Kadının size kötülüğü yok, aşağılaması yok. Acınız varken o da acıyı yaşamış. Acı yaşaması farklıdır o ayrı. Onun size sorumluluğu yok, sizin de ona yok. Ama bu şekilde kinlenmeniz doğru değil.
Ben eski konularınıza baktım, kayınvalideniz oğluna "ben senin için evlenmedim" diyormuş, siz de konuya "ben bu konuda eşimin gözünü açtım" yszmışsınız. Hoş değil anne-oğul arasına böyle müdahale etmeniz. Sonra da evime gelmeyecek demeniz.
Eşim de annesinin patavatsız konuştuğunun farkında. Annesini kötülemiyor tabi ama o da haklısın öyle demesi yanlış olmuş diyor. Ben eşimden dolayı öncelikle gelmesini istiyorum, ama sonra yine başa saracağız diye korkuyorum. Kvmin her konuda kendisini öne alıp ben kırıldım havalarını sevmediğim için gelmesin dedim. Bebek kaybettim kin düşünüyor, cenaze var kin düşünüyor. Oğluna beni kaç kez şikayet etti. Bu bana iyiniyetli gelmiyor. Annem, bana bir kez şikayet etmedi eşimi, etmez de. Kv, benim buna tahammül edemediğimi ve eşimle tartıştığımı biliyor. Bir kez de telefonda benle ilgili saygısız dediğini duydum eşime. Kendisi eşime de çok küsüyor. Bir kez ben barıştırmak için aradım kızıp benim de yüzüme telefon kapattı. Ortalığı hep darmaduman yapıyor. Valla hatırladıkça iyi ki çağırmadım boş ver vicdanı diyorum ama sonra siz inanmasanız da içim acıyor. Gerçekten bu konu beni çok meşgul ediyorİnsan bu kadar bencil olur mu sorusunu kendinize sormalısınız. Ne demek anneni istemiyorum, bizim evimize gelmeyecek? Bizim dediğinize göre o evin sadece size ait olmadığını biliyorsunuz. Sevin sevmeyin o kişi eşinizin annesi, orası oğlunun da evi. Eşiniz de bu cümleye susup oturuyor öyle mi? Hiçte öyle ah vicdanım pozlarına girmeyin bana geçmedi açıkçası.
Çok fenasınız çoook.. Eşinize boool sabırlar..İyi akşamlar kızlar. Bir konu da ben patlatayım dedim. Umarım hepinizin hayatı yolundadır diyerek konuya başlayayım. Eşimle severek ve tanıyarak evlendik. Genel olarak mutluyuz, iki yakın ev arkadaşı gibiyiz. Ev işlerini birlikte yaparız, hatta eşim daha çok yapar. Beni sıkmaz, despot bir adam değildir, harcamalarıma da karışmaz. Romantik bir adamdır. Bunlar eşimin sevdiğim özellikleri. Sevmediğimse eşimin annesi konusunda hassasiyeti.
Eşimin annesi yalnız yaşayan vefat eden eşinin imkanları ile yaşayan bir kadın. Kv ile evlenmeden önce çok iyi anlaşıyorduk uzun uzun telefon konuşmaları yapıyorduk. Evlendikten sonra ciddi şekilde eşimi kıskandı. Kendisinden soğudum haliyle. Birkaç kez telefonda kendisine bu kıskançlığı devam ettirirse eşimden boşanacağımı söyledim, biraz geri durdu.
Eşimin annesi çok konuşan, az dinleyen ve dediğim dedik birisi. Bir konuda fikrini değiştirmek çok güç. Biraz da kinci biri. Oğlu hayattaki tek motivasyonu, başka çocuğu yok. Başka kimsesi de yok yakın gördüğü. Aslında var akrabaları ama oğlu farklı tabi. Eşim annesine karşı anlayışlı, ona vakit ayıran birisi. Bu beni memnun ediyor ama annesine bazen bu yetmiyor. İzinlerde ona gitmiyor oluşumuzu problem yapıyor. En ufak bir şeyde ağlıyor, ben oğlumu ne zorluklarla okuttum(hangi zorluk) vs diyor. Ağlaması beni çileden çıkarıyor.
Yakın zamanda düşük yaptım, bebeğimi kaybettim. Kanamam başladığı gün, eşim annesine söylemiş. Annesi beni aradı ama açmadım. Çünkü hem üzgün hem panik bir haldeydim. Annesini teselli etmekle uğraşamazdım. Ben o telefonu açsam eminim ağlayacak ve ben onu teselli edecektim. Annesi kırılmış telefonu açmıyor oluşuma. Eşime sitem etmiş. Ben de bir hafta sonrası aradım kvyi. Bebeği kaybetmiştik. Zaten çok üzgündüm ama küslük de olmasın istedim, aramamdaki amaç buydu. Yine ben onu teselli ettim. Ya bebek benim bebeğimdi. Ben onu nasıl teselli ediyorum ya? İnsan bu kadar bencil olur mu? Bana diyor ki ‘ya olsa ne güzel olacaktı. Şimdi yenisi olup doğana kadar düşen bir yaşını geçerdi. Ben kıyafet bakıyordum. Neden düştü’ vs vs. Bebeğini kaybeden anneye bunlar söylenir mi bilemiyorum. Neyse uzun uzun kendisini teselli edip kapattım. Sonrasında da bir kez olsun kanaman geçti mi, nasıl oldun kızım diye aramadı beni. Gebeliğim sürecinde de bir riskim vardı. O zaman da beni değil bebeği düşünüp ‘bebek sağlıkla gelsin inşallah’ demişti. Ben riskten dolayı kendim için öncelikle tedirgindim, o anda dahi eşime ‘beni neden istemiyor telefona’ dedi. Sürekli ön planda kendisi olacak. Kendisinin katarakt problemi oldu ve ben her gün aradım, istersen geleyim operasyonda yanında olayım dedim. İnsan bebek kaybında bu kadar kin duyar mı? Ağzında sürekli ‘sen beni sevmiyorsun’ her şeyde bunu söylüyor. E sevmem tabi biraz anlayışlı ol değil mi? Şimdi sorun şu ki biz nasip olursa ona yakın bir şehre taşınacağız. Kv şuanki evime ilk taşındığımızda geldi, bir daha gelmedi ki davet etmem zaten. Yeni evde misafir odası yapma fikrim vardı, gelip uzun uzun kalmasın diye vazgeçtim. Hatta daha küçük ev tutacağım. Eşime ‘anneni istemiyorum bizim evimize gelmeyecek, hastalıkta da benden yardım beklemeyin’ dedim. Bu arada defalarca kez annesi kafasına göre yüzüme telefon kapattı. Tüm bunlara rağmen vicdanım susmuyor, yazık yaşlı tek başına böyle kin duyma diyor. Eşim bana sormadan çağırmaz ama gelsin biraz birkaç gün kalsın istersen dersem hayır demez, aksine çok sevinir. Siz olsanız bu kvyi evinize arada davet eder miydiniz? 3,5 gün gibi.
Hmm yani şiddetli bir kavganız olmadı ama hep bir gerilim var aranızda. Düşük yaptığınız sırada sizden telefon beklemesi çok saçma ama eşinizin bunu size söyleyip,bunun üstüne sizin aramanız daha saçma. Ben eşinizin yerinde olsam size bu muhabbeti hiç söylemeden kendi annemle çözerdim bu meseleyi. Anne sen ne diyosun kadın düşük yapmış sen aranmayı bekliyorsun,asıl senin araman lazım derdim.Birkaç kez telefonda eşimi kıskanması sebebiyle uyarıda bulundum. Bu durumdan rahatsız olduğumu söyledim. Bir kez de gayet sert bir üslupla böyle devam ederse gemileri yakıp oğlundan boşanacağımı söyledim ve ona cevap hakkı vermeden kapattım. Sonra bıraktı zaten ikide bir gelmiyorsunuz, oğlumu özlüyorum sözlerini.
Aynen.. Bir tane koca buluyorlar sonrada envai çeşit şeyi sorun edip adamın burnundan getiriyorlar.Kadının esi yok, başka çocuğu yok olan çocuğunun evine de 3-5 gün gidemeyecek çünkü gelinin gönlü oyle istiyor. Eşiniz adına gayet üzücü bir durum. Ben bu eşlerin gerçekten sevildiğini sanmıyorum açıkçası. Sadece onun hatri için bile anneni evimde istemiyorum diyemezsiniz çünkü
Eşim de annesinin patavatsız konuştuğunun farkında. Annesini kötülemiyor tabi ama o da haklısın öyle demesi yanlış olmuş diyor. Ben eşimden dolayı öncelikle gelmesini istiyorum, ama sonra yine başa saracağız diye korkuyorum. Kvmin her konuda kendisini öne alıp ben kırıldım havalarını sevmediğim için gelmesin dedim. Bebek kaybettim kin düşünüyor, cenaze var kin düşünüyor. Oğluna beni kaç kez şikayet etti. Bu bana iyiniyetli gelmiyor. Annem, bana bir kez şikayet etmedi eşimi, etmez de. Kv, benim buna tahammül edemediğimi ve eşimle tartıştığımı biliyor. Bir kez de telefonda benle ilgili saygısız dediğini duydum eşime. Kendisi eşime de çok küsüyor. Bir kez ben barıştırmak için aradım kızıp benim de yüzüme telefon kapattı. Ortalığı hep darmaduman yapıyor. Valla hatırladıkça iyi ki çağırmadım boş ver vicdanı diyorum ama sonra siz inanmasanız da içim acıyor. Gerçekten bu konu beni çok meşgul ediyor
Yazdıkça aklıma neler geliyor, kırıldıkça kırılıyorum. Kvmin yaptığını ben yapsam kendisi benim yüzüme bakmazdı. Evet o konuda açtım. Kvmin maddi olarak problemi yok. Evlenmemesinin sebebi eşim değil ki. Eşimin babasından kalan maaştan olacak olması. E üstüne başka birisiyle aynı evde kalacak, adam iyi kötü mü Allah bilir. Eşimin anneannesi geçen yıllarda vefat etmiş. Kvm, anneanne ve eşim kalmışlar evde. Yani yapayalnız da değilmiş. Yine eşime ‘ben sen varsın diye evlenmedim’ dediği gün. Ben kendisine evlensen maaşın da kesilirdi, başka adamla tekrar zor olurdu değil mi dediğimde itiraf etti zaten kvm. Aslında sebebin maaştan olup başka adamın eline bakmak olacağını, annesiyle daha huzurlu yaşadığını söyledi. Benim kvm bir tek benle ilgili değil öz kardeşi hakkında bile arkasından kötü konuşan bir kadın. Her şeye kendi açısından bakıyor, o nedenle eşim için evlenmemiş vs demesine inanmadım, evlilik daha tercih edilebilir olsaydı evlenirdi.Bana daha çok hayattaki hıncınızı ondan alıyormuşsunuz gibi geldi. İçinizde duyduğunuz üzüntü, öfke, acı bunu kayınvalideye yansıtıyorsunuz sanki.
Dediğim gibi kimseden sizin beklediğiniz gibi davranmıyor diye nefret edemezsiniz. Kadının size kötülüğü yok, aşağılaması yok. Acınız varken o da acıyı yaşamış. Acı yaşaması farklıdır o ayrı. Onun size sorumluluğu yok, sizin de ona yok. Ama bu şekilde kinlenmeniz doğru değil.
Ben eski konularınıza baktım, kayınvalideniz oğluna "ben senin için evlenmedim" diyormuş, siz de konuya "ben bu konuda eşimin gözünü açtım" yszmışsınız. Hoş değil anne-oğul arasına böyle müdahale etmeniz. Sonra da evime gelmeyecek demeniz.