Merhaba hanımlar. Derdimi nasıl anlatsam nerden başlasam bilmiyorum. Gerçekten bunu anlatmak benim için çok zor.
Kızlar ben 5-6 yaşından 15 yaşına kadar benden 3 yaş büyük kuzenim tarafından taciz edildim. İlk başlarda daha küçük olduğum için bunun taciz olduğunu anlamıyordum tabiki. Ama zaman ilerledikçe taciz olduğunu anlamaya başladım. Ne zaman yanlız kalsak tacizlerine başlıyordu. Ne yaptığını lütfen sormayın çünkü ben kendime bile söyleyemiyorum yaptıklarını size söylemem münkün değil. Ben o zamanlar sessiz sakin bir insandım bana kimse inanmaz diye kimseye anlatmıyordum. Anlatacağımı söylediğimde sürekli tehdit etti beni kimseye söyleyemedim. En son 15 yaşındayken herkese anlatacağımı söylediğimde ağzım burnum kanayana kadar tekme tokat dövdü beni. Annemlere de kitabını aldığım için beni dövdüğünü söyledi ve suçlu ben oldum. Böyle komik bir bahane olabilir mi? O şuan ailenin gözbebeği herkes ona tapıyor ne zaman kavga etsek suçlu ben oluyorum. Kuzenimden nefret ediyorum. Kimse ona olan nefretime anlam veremiyor. Ondan nefret ettiğim için bile ben suçluyum. Geçen sene çok ciddi bir kaza geçirdi inanın hiç üzülmedim. Ben komşum ölse ağlarım ama kuzenim ölse ne yaparım inanın bilmiyorum.
O kadar zor ki onu her gördüğümde konuşmak selam vermek Her gün bize geliyor. İnsan utanır ben bu kıza bu kadar şey yaptım bari gözüne görünmiyim der ama bunda hiç utanma yok. Zaten bu utanmaz tavırları ondan daha çok nefret etmeme neden oluyor.
Belki de şuan ee biz ne yapalım diyorsunuz haklısınız yapacak bir şey yok. Sadece artık dayanamıyorum birilerine artık bunu anlatmam lazım
Sizce ben mi suçluyum? O zamanlar ona tepki göstermediğim için tacizlerine boyun eğdiğim için ben mi suçluyum? Siz benim yerimde olsanız kuzeninizi o da o zaman çocuktu der affeder misiniz? Bazen onu affetmeyi düşündüğüm için kendimden tiksiniyorum
Kızlar ben 5-6 yaşından 15 yaşına kadar benden 3 yaş büyük kuzenim tarafından taciz edildim. İlk başlarda daha küçük olduğum için bunun taciz olduğunu anlamıyordum tabiki. Ama zaman ilerledikçe taciz olduğunu anlamaya başladım. Ne zaman yanlız kalsak tacizlerine başlıyordu. Ne yaptığını lütfen sormayın çünkü ben kendime bile söyleyemiyorum yaptıklarını size söylemem münkün değil. Ben o zamanlar sessiz sakin bir insandım bana kimse inanmaz diye kimseye anlatmıyordum. Anlatacağımı söylediğimde sürekli tehdit etti beni kimseye söyleyemedim. En son 15 yaşındayken herkese anlatacağımı söylediğimde ağzım burnum kanayana kadar tekme tokat dövdü beni. Annemlere de kitabını aldığım için beni dövdüğünü söyledi ve suçlu ben oldum. Böyle komik bir bahane olabilir mi? O şuan ailenin gözbebeği herkes ona tapıyor ne zaman kavga etsek suçlu ben oluyorum. Kuzenimden nefret ediyorum. Kimse ona olan nefretime anlam veremiyor. Ondan nefret ettiğim için bile ben suçluyum. Geçen sene çok ciddi bir kaza geçirdi inanın hiç üzülmedim. Ben komşum ölse ağlarım ama kuzenim ölse ne yaparım inanın bilmiyorum.
O kadar zor ki onu her gördüğümde konuşmak selam vermek Her gün bize geliyor. İnsan utanır ben bu kıza bu kadar şey yaptım bari gözüne görünmiyim der ama bunda hiç utanma yok. Zaten bu utanmaz tavırları ondan daha çok nefret etmeme neden oluyor.
Belki de şuan ee biz ne yapalım diyorsunuz haklısınız yapacak bir şey yok. Sadece artık dayanamıyorum birilerine artık bunu anlatmam lazım
Sizce ben mi suçluyum? O zamanlar ona tepki göstermediğim için tacizlerine boyun eğdiğim için ben mi suçluyum? Siz benim yerimde olsanız kuzeninizi o da o zaman çocuktu der affeder misiniz? Bazen onu affetmeyi düşündüğüm için kendimden tiksiniyorum