Günaydın Kanaryacım.
Her zaman diyorum canım ya, iş eşinde bitiyor.
Eşin köyü çok seviyor, yılda bir diyor, çok da haksız sayılmaz cidden yılda birse. Ama orada temizlik yapmak, et kesmek, iş yapmak bana göre değil de sistem bu şekilde işliyorsa, baştan kabul edilmişse, yani; dün kayınvalide evinde bulaşıkları makineye dizdiysen, bugün “aaa ben yerimden kalkamam” diyemezsin.
Köye değil abine gitmek istiyorsan eşinin aaa ben “eşimsiz bir yere gitmem” lafına kanma, madem sensiz bir yere gitmiyor, beraber abiye gidin madem. Onu kabul etmez di mi eşin?
Neyse…
Canım benim
Bence köye git, boşuna arıza çıkarma, gidelim gitmeyelim, az kalalım, çok kalalım, bu sıkıcı konuşmalardan çok yıpranıyorsun, üzülüyorum.
Bu arada eşin de biliyor aslında geleceğini de senin kararınmış gibi sonuçlansın diye bekliyor.
Bayramda köye git. Bayram sonrası da abilere gidersiniz. Hem baş başa olur hem de etti, ottu lafı olmaz.