Bu dogru bir tavsiye degil, oncelikle anne inkar edebilir ve kafasi daha cok karisir. Diyelim ki oyle bir seyler var, o zaman terapi destegi olmazsa o yukle zor bas eder
Bu dogru bir tavsiye degil, oncelikle anne inkar edebilir ve kafasi daha cok karisir. Diyelim ki oyle bir seyler var, o zaman terapi destegi olmazsa o yukle zor bas ederKüçük çocuk nasılsa anlamaz diye , yanınızda yapılan sohbetler ; izlenilen filmlerden de etkilenmiş, sahte anılar yaratmış olma ihtimaliniz de mevcut.
Öncelikle annenizle konuşmayı deneyin. Hatırladığınız olayların ne kadarı gerçek, böylece bir fikir edinebilirsiniz. Bu konuşmada adım adım ilerleyin , suçlayıcı konuşmamaya çalışın.
Bu dogru bir tavsiye degil, oncelikle anne inkar edebilir ve kafasi daha cok karisir. Diyelim ki oyle bir seyler var, o zaman terapi destegi olmazsa o yukle zor bas eder
Net hatırlıyorum diyorsanız acaba diye düşünmeyi bırakıp bu konuyu annenize anlatın.Ayrılık yaşanmadı Ama evet ihanet durumu var. Yani ortaokuldan beri böyle birşey yaşayıp yaşamadığımı düşünüyorum sanırım, yalnızca hatırladığım görüntüler çok ayrıntılı ve çok net 1 seferlik olan bir anı nasılsın
Anneme bu konuyu söylemem çok güç. Kadın geri kalan hayatını ölü gibi yaşar kaldı ki babadan asla böyle birşey beklemez,aralarında ki sorunu da zamanında hallettiler şuan onlar için herşey çok normal ve annemin böyle bir gerçekle yaşamaya gücü olduğunu sanmıyorum. Aynı şekilde benimde kendi baş etmeye çalıştıklarımın yanında annemle beraber gelişcek olan süreci atlatamam. Baba kişisiyle de asla bu konuda yüzleşmek istemiyorum.bu anılar başkasının olabilir, filmde görmüş bir yerde duymuş ve siz sahiplenmiş olabilirsiniz, gerçekten yaşamış olabilirsiniz, bunu öğrenmenin tek yolu travma konusunda uzman bir psikoloğa gitmek. belki beyin oyunlarıdır, belki gerçektir. şizofrenik beyinlerin ne oyunları var mesela, bu insanların gerçekle bağlantısı kopuk. her beyin insana oyun oynar, sadece şizofrenlerin ki değil.
bazı arkadaşlar annenizle konuşun derken şaka yapmış galiba, zaten evlilikleri hep kötüymüş, kadın yetti artık deyip gözü döner de çekip adamı öldürürse? belki o da şüpheli hareket yakaladı çok ama konduramadı kocasına zamanında.
iyi bir psikolog yönlendirmesi ile travmayı yönetmeyi ve izlerini etkilerini en aza indirmeyi başarıyor insanlar. odak noktaları travma olmuyor ve hayatlarına gayet keyifli devam ediyorlar, siz de yardım alın ve travma varsa tespit edin, sonra bunu çözüp kalan hayatınıza devam edin, yoksa travma etkisinde bir ömür sürersiniz, farkında bile olmadan etkilerini, ilişkileriniz kötü gider bir yerlerde hep sorun eksiklik olur vs siz sebebini anlayamazsınız, hayatınızı kaliteli geçirmenizi dilerim
Bence durduk yere bu tür şeyler hatırlaman normal değil. evet zihin oyunu olabilir de, ama bence taciz ihtimali de yüksek. ben de yıllaaar sonra çook eski ve yaşlı komşumuzu yolda gördüğümde hatırladım küçükken beni sıkıştırıp öptüğünü, dokunduğunu mal gibi kalakalmıştım o gün. yani yaşanmayan şeyleri eğer psikolojik hastalığın yoksa kendin uyduramazsın diye düşünüyorum. ama bilinçaltında altlara itiyorsun hatırlayamıyorsun. bir an geliyor gerçekten bir an geliyor ve bilinçaltın parça parça su üstüne çıkarıyor bir şeyleri. yanlış hatırlıyor olmanı çok isterim... bence bi terapi almalısın. bi uzman ile sağlıklı bi karara varabilirsin.Arkadaşlar merhaba, bu konuyu açıp açmamakta çok kararsız kaldım aylarca düşündüm şimdiden yorum yapacak olanlar için teşekkür ediyorum. Elimden geldiğince derdimi açıkça anlatmaya çalışacağım.lütfen anlayışlı olun beni anlamaya çalışın.
Ben şuan üniversite okuyan bir kızım.Küçüklüğümden beri sessiz sakin bazen çok sosyal bazense kendi içine kapanmış kimseyle iletişim kurmak istemeyen yapıda biriyim.Derdime gelecek olursak bunu anlatmak inanın benim için çok zor ama kimseye anlatamıyor ve içimde ömrüm boyunca bu konuda sıkıntı çektim ve çekiyorum.Küçüklük hatıralarımda ,gerçekten çok küçükken öyleki kaç yaşında olduğumu bile tahmin edemiyorum, babamın uyumadan önce bana hikaye anlatması için yanına yattığımı ve onun beni taciz ettiğini benimse henüz cinsellik algım gelişmediğinden onun yaptıklarını sevgi olarak anladığımı hatırlıyorum ama bu kaç yaşında son buldu, ben neden anneme bunları anlatmadım, niye hiçbişekilde kimseye söylemedim diye düşünmekten , aslında bütün bu hatırladıklarımın gerçekte olmama ihtimalini düşünmekten kafayı yiyeceğim ama sanki hatıralarım çok net yani başlı başına hatırladığım çok net görüntüler var kafamda.
Şimdi diyeceksiniz ki niye emin değilsin? çünkü babamın o hatıralarımın haricinde birazcık büyüdüğüm vakitten (en azından mahrem bölgemin farkında olduğum yaştan) itibaren hiçbir kötü hareketini tam olarak hatırlayamıyorum.ve o, o kadar hiçbir şey yokmuş gibi davranıyor ve ben o kadar hiçbirşey olmamış gibi davranmışım ki şimdi bu hafızamdaki görüntüleri ben kime nasıl söyleyeceğim? anneme mi anlatacağım ?babama mı soracağım ? gerçekten böyle şeyler yaşadım mı yaşadıysam niye sustum ve susuyorum?
Küçüklüğümde de o adam başka hiçbir anımda yok ona dair hatırladığım anılarım yok. hep annemi hatırlıyorum öyle ilgisiz bir babaydı. yalnızca son 2 3 yıldır çocuklarını düşünüyor dertlerimizle ilgileniyor .bende ufak tefek şeyleri anlatırım onun söylediklerine cevap veririm ama hiç yakın değiliz (normal olarak) uzun Süre görüşmeyip Eve geldiğim bazı zamanlar hoşgeldin sarılması olur ya hani o anlarda bile geriliyorum. niye kendime bunu yapıyorum kimseye anlatmıyorum, inanın bilmiyorum . yaşayacağım süreçlerden korkuyorum belkide.
Yada beynim bu olayı o kadar korkunç algılıyor ki bütün anıları bastırmaya çalışıyor. zaman zaman herşeyim olmasına , beni çok seven bir erkek arkadaşım olmasına rağmen kimsenin beni sevmediği hissine ,kendi benliğimin aşağılık olduğu, çok gereksiz insan olduğum hissine kapılıyorum sık sık depresif haldeyim hiçbir sebeb yokken günlerce yatıp ağlıyorum ama anneme anlattığım hiçbir şey yok . beni çok güzel çocukluk geçirmiş hiçbir sıkıntımın olmadığı biri olarak görüyor, bu düşüncesine de ben sebeb olmuşum herşeyi bastırmışım niye hiçbirşeye tepki vermemişim, küçükken bile ikili hayat yaşamışım hiç bilmiyorum . kendimi suçluyorum ,
çok değişiklik ruh hallerine giriyorum ,bunları niye yazıyorum şuan sizden ne bekliyorum inanın bilmiyorum.
Çok uzun oldu buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim . çok iğrenç insanın midesini bulandıran sinir bozucu bir olay farkındayım sizi Gerdiysem özür dilerim.
Yanlış anlaşılcak küçük dokunuş,bir okşama değil hatırladıklarım, sanırım üstünde yoğunlaştığım zamanlar görüntülerin gerçekten var olduğu konusunda daha çok emin oluyorum. Anneme anlatmam mümkün değil çok zor.Bazen cocuklar gordukleri/duyduklari bir olaydan cok etkileniyor. Yanlışlıkla yapilan bir hareketten yola cikarak kendisininde aynisini yasadigina inaniyor. Babaniz sizi sadece sevmek icin oksadiginda istemeden yanlislikla dokunmus olabilir. Gercekten taciz etseydi devaminida getirecegini düşünüyorum. Cunku pedofililer tacizin yanlis oldugunu, bunu yapmamalarini gerektigini anlamiyor. Kendi kendilerine duzelemiyorlar.
Bence once bir uzmanla gorusun sonrasinda annenizle konuşun.
Bence bir uzmanla gorusmeden annene ya da baska bir yakinina bu durumdan bahsetme. Gercekten olup olmadigindan emin degilsin ama bunun suphesi bile yeterince agir. Çevrendeki insanlar sana yalanci gibi yaklasirsa yasadiklarin daha da agirlasir, kendini daha da degersiz hissedersin. Annen kendini aldatan bir adamla hala evliyse sana boyle bir sey yaptigina inanmaz ya da inansa da reddeder. Sana tek faydasi olacak sey uzman yardimi. Umarim gercekten bunlar yasanmamistir.
Özellikle durduk yere kendimi depresif değersiz hissettiğim zmanlar aklıma bu olay takılıyor ve üstüne düşündüğüm hatırlamaya çalıştığım zamanlar olaylar daha da net geliyor. Üstelik farklı farklı zmanlardan çok ayrıntılı şeyler. ama nedense bunları zman zaman unutuyorum anımsayamıyorum.Gerçekten de zihnimin bunları bastırmaya çalıştığını düşünüyorum artık.Burada ki arkadaşlarında dediği gibi bi uzmandan yardım almam gerekiyor sanırım ama brn cevaba ulaşmak istemiyorum. Böyle bir sürece girmek herkese yabancılaşmaktan korkuyorum.Bence durduk yere bu tür şeyler hatırlaman normal değil. evet zihin oyunu olabilir de, ama bence taciz ihtimali de yüksek. ben de yıllaaar sonra çook eski ve yaşlı komşumuzu yolda gördüğümde hatırladım küçükken beni sıkıştırıp öptüğünü, dokunduğunu mal gibi kalakalmıştım o gün. yani yaşanmayan şeyleri eğer psikolojik hastalığın yoksa kendin uyduramazsın diye düşünüyorum. ama bilinçaltında altlara itiyorsun hatırlayamıyorsun. bir an geliyor gerçekten bir an geliyor ve bilinçaltın parça parça su üstüne çıkarıyor bir şeyleri. yanlış hatırlıyor olmanı çok isterim... bence bi terapi almalısın. bi uzman ile sağlıklı bi karara varabilirsin.
Çok haklısın. eğer sonuca ulaşmak istemiyorsan bu düşüncelerden tamamen kurtulmalısın. aklına geldiği an başka bir şeyle ilgilen. ama gerçekten duygularını ve düşüncelerini bastırmak tehlikelidir. elbet bir gün her şey patlar ve kontrol edemezsin... buna dikkat et derim. bir de tavsiyem eğer bunlar gerçek ise, kimseye yabancılaşmaktan korkma. hep mutlu olmanı diliyorum<3Özellikle durduk yere kendimi depresif değersiz hissettiğim zmanlar aklıma bu olay takılıyor ve üstüne düşündüğüm hatırlamaya çalıştığım zamanlar olaylar daha da net geliyor. Üstelik farklı farklı zmanlardan çok ayrıntılı şeyler. ama nedense bunları zman zaman unutuyorum anımsayamıyorum.Gerçekten de zihnimin bunları bastırmaya çalıştığını düşünüyorum artık.Burada ki arkadaşlarında dediği gibi bi uzmandan yardım almam gerekiyor sanırım ama brn cevaba ulaşmak istemiyorum. Böyle bir sürece girmek herkese yabancılaşmaktan korkuyorum.
Yaa çok teşekkür ederimm desteğin için inşallah sende hep mutlu olursunn.Çok haklısın. eğer sonuca ulaşmak istemiyorsan bu düşüncelerden tamamen kurtulmalısın. aklına geldiği an başka bir şeyle ilgilen. ama gerçekten duygularını ve düşüncelerini bastırmak tehlikelidir. elbet bir gün her şey patlar ve kontrol edemezsin... buna dikkat et derim. bir de tavsiyem eğer bunlar gerçek ise, kimseye yabancılaşmaktan korkma. hep mutlu olmanı diliyorum<3