- 24 Eylül 2013
- 3.112
- 947
- 34
evet liseye gittiğimden beri düşünüyorum.şuan üniversiteden mezun oldum...çalışmaya başlayıp maaşımı alınca ilk yapacağım şeylerden biri bu..
evet liseye gittiğimden beri düşünüyorum.şuan üniversiteden mezun oldum...çalışmaya başlayıp maaşımı alınca ilk yapacağım şeylerden biri bu..cok üzgünümunutulmaz tabiki kolay mı piskolojik yardım almayı düsünüyor musun?faydası olabilir
insallah en yakın zamanda iyi bir iş bulursun su yasadıklarının hepsini atlatırsın.evet liseye gittiğimden beri düşünüyorum.şuan üniversiteden mezun oldum...çalışmaya başlayıp maaşımı alınca ilk yapacağım şeylerden biri bu..
Ne yaptı ki ?ben söyledimde ne değişti...hayal meyal annemin kızdığını hatırlıyorum ama halen o abla müsveddesi aynı evin içinde pişkin pişkin yüzüme bakıyor............utanmaz.Asıl şimdi ben ona nefretimi kimseye açıklayamıyorum...gelmiş 35 yaşına.kime ne diyeyim..
Küçük bir kız iken anneannemlere giderdik ev o kadar kalabalık olurdu ki... annem beni salonda yatirirdi... gece olunca dayım başucuma oturur elini iç çamaşırııma sokup oksamaya başlardı... donup kalırdım o kadar kötü bir duygu ki sadece yasayan anlar beni... sonra bir gün dayım bize gelmisti ayni şeyi yine yapti ben de o odadan çıktım baska odaya geçtim sabah olunca annem nedenini sordu ben de anlattım annem de ağlamaya basladi o kadar üzüldüm ki o cocuk halimle... kendimi suclu hissettim. .. dayım bi daha ilismedi...
ama ben annemin gözyaşlarını caresizligini zayifligini hiç unutmadım...
sonra ise annemin babası başladı aslında belki hep yapıyordu ama ben farkedemiyordum... bir gün dedemle konusuyorduk ellerini kalcalarimin icine o kadar sokmustu ki canım yandi benle konusurken hep olmayan goguslerimi avucladigini hep gogsumu oksadigini farkettim... yani dedemin tacizlerine ne zaman basladigini ise bilmiyorum...
tacizleri anladigimda hissettigim seyleri yazmak isterim... Başta çok iğrenç bir koku yükseliyor insanın içinden sonra kalbinizde bir acı sonra karşı taraf dokundukca oksadikca siz bir kuyudan aşağı düşüyorsunuz ve gittikçe çıkış uzaklaşıyor etraf kapkara oluyor.. ve her seferinde daha asagi daha da dibe iniyorsunuz...
bir cocugu taciz etmekle buyugu etmek arasında hicbir benzerlik yok... genc kız iken de tacize uğradım çocukken olan sey cok farkli yasayan anlar baska da kimsenin anlayabilecegi bir duygu degil... ama o tacizlerden daha kötü bir duygu yasadigimi hatirlamiyorum..
dedem o kadar cesaretliydi ki mesela yan odada 15 kisi sofrada yemek yerken gelip goguslerimi oksamaya baslardi...eli surekli ya göğsümde kalcamda bacaklarimin ust kisminda idi ama kimse suphelenmefigi icin kimse gormuyordu... bense sadece donuyordum dusuyordum kokuyordum icim aciyordu ama hicbir sey yapamıyordum
bir muddet sonra onu isirmami opmemi istemeye başladı benim küçücük bir kiz oldugumu lutfen unutmayin... kacamiyordum her firsatta yakaliyordu... biraz buyudugumde artik kacmaya basladim o ise bana bir gece onun yanina gelip geceyi onunla gecirmem icin yalvarmaya basladi ve yine kucagina oturdugumda altimda tuhaf hareketlenmeler hissediyordum
son olarak da bi gun saldirdi once kuytu bir köşede sıkıştırdi dilini agzimin icine soktu asiri derecede igrendim ogggh falan dedim sonra zorla yataga firlatti ustume cikti bu arada bu adam yaklaşık 120 kilo ben ise ortaokula gidiyordum tekrar dilini agzima soktu... o sirada ne oldu nasil oldu hic hatirlamiyorum o kisimlari, kacmayi basardim ...
o evden hep nefret ettim... annemin babası oldugu icin annemden de yıllarca nefret ettim... kendimi bozuk kokuşmuş bir yemek gibi görüyordum hep kokuyordum sanki artik ne yapsam da düzgün hayatim olmaz diyordum bastan bozuktum ben... babam dahil herkezden suphe ettim... babacim ve rahmetli dedecim amcam bana ne zaman yakinlassa hafakanlar geciriyordum... hatta bi kere babamla oturuyorduk eli yanlislikla ciplak belime degdi.. o an yine karanlik karanlik kuyulara dustum o hayal kiru kirikligimi anlatmama imkan yok ... kalp krizi gecirebilecek kadar kalbim sıkışmıştı babam da mi demistim... oysaki yanlışlıkla olmustu babam farkinda bile değildi
bu arada o adami annemi bizi taniyan birilerine anlatsam asla bana inanmazlar o kadar güvenilir sevilen ak sakallı huzur verici dedeler olur ya öyle bi tip işte...
inanamadigim sey ise annem aslinda bi kere bizi yakaladi ben banyodaydim kucuk kardesimle oynuyordum sonra o geldi o da banyoya girdi oksamaya basladi o sirada annem iceri girdi acikçasi ben cok sevindim yakaladi diye... annemin o yüz ifadesini hic unutamam saskinlik inanamazlik ...ama sonra o kadar olmamasi gereken biseydi ki unutmayi ya da yanlis anladiginina kendini ikna etti... bu yuzden de anneme cok kizarim beni korumadigi icin resnen aslanin onune attigi icin....
neyse
Aradan cok uzun yillar gecti o adam öldü... hala herkez ne kadar iyi bir insan oldugunu söyler durur ... ben 38 yaşında evlenebildim evlenmeden önce de cok korktum benim gibi bir insandan ( kokusmus ve bozulmus bir et yemegi) boyle bir soydan cocuk mu yapilir dedim...
artik pek dusunmuyorum...
esimi seviyorum mutluyum hem de menopoza girdigimi dusunurken megerse hamile oldugumu ogrendim...
iyiyim 40 yaşımda daha iyiyim...
ooof of kanayan yarama tuz bastin. dun jinekologa gittim muayene icin brni psikiatra yonlendirdi. gitim ama abuk subuk meselelerden konustum derdimi anlatamadim ki...
ne yaptigini bile bilmiyordum gelen sivinin adini da bilmiyodum temizlemeye calismasinin neden oldugunu da. kimseye soylememem konusunda tembihledi beni. cok korktum utandim agladim...
unutmuyorum. isi bitince biraz buyu onden de yapariz dedigini unutmuyorum. nasil unutulur ki. o yasli cirkin elleriyle agzimi nasil siki kapattigini unutmuyorum.
yillarca ayni evde yasadik 9 yasinda miydim 10 muydu yasim bilmiyorum ama kucuktum. bana yaptigi seyin ne anlama geldigini bilmiyordum ki sadece kotu biseydi onu biliyordum. ve tabi ki kimseye soylememem gerektigini. biraz buyuyunce ne oldugunu anladim. bazen sinir krizleri gecirip sapik diye bagirdim ama kimse de bana neden sapik diyorsun kizim drmedi.
her gun geber insallah dedim. o daha da yaslandiginda bogazini siktim oldururcesine. Allah biliyor ya gunah oldugunu bilmesem gebertirdim onu orada. bana yine kimse demedi sen neden bogazini sikiyorsun sen kimsin diye. sonradan ogrrndim aileden baskalarina mahalleden baskalarina da yapmis ayni seyi. pisligini bildigi halde bizi onun evinde yasamaya mahkum eden babama mi kiziyiiim sahip cikmayan anneme mi
. hatta cogu zaman kendime kizdim ben. otobuste taciz edildigimde de sustum kacirilmaya calisildigimda da sustum. bilmiyordum ya cahildim erkeklerin bana boyle yapmasini saglayan bir horman salgiliyorum sanip kendime kiziyordum... esime anlatmadim hic. reelde de kimseyi anlatmayi dusunemiyorum. dunku psikiyatr hic bu olaylari anlatmamama ragmen bana ilac yazmak istedi istemedim cunku unutturmayacak bana yasadiklarimi.
geberdi gitti 2sene once. o mezarlukta o var diye oraa yatan diger akrabalarima da da dua etmiyorum ben belki o da nadiplenir diye. mevlutunde bulunmak zorunda kaldim ama edilen dualara hic amin drmedim Rabbime havale ettim sen biliyorsun dedim. yeri cehennemin en dibi firavunun yani olasica. bana bunlari yapan oz babamin oz babasiydi.
Benzer seyleri yasadim yasimi hatirlamiyorum bile kucuk yaslardan buyuyene kadar devam etti serefsizler yuzunden bana yapanlar 2kisiydi kardestiler birbirlerindwn haberleri varmi bilmiyorum ben hala kendimden utaniyorum...28 yasindayim erkeklerle konusamam goz temasi kurmakta zorlanirim.ben esime anlattim evlenmeden once okisiyi goruyoruz ve cok yakinim oldugu icin anneme anlatamadigim icin anlatamazdim annem cok sinirli biri halada anlatmam anlatamam.28 yasinda iki cocuk annesiyim cok korkagim ve cekingenim bunlarin hepsinin onun yuzunden oldugunu dusunuyorum.
Okisilerin baskasina da bunlari yaptigini dusunuyorum niye bizler hic anlatamiyoruz sakliyoruz...
Gerek yok anlatmama biri hapiste zaten.digeri ise hatirladigim kadariyla bundan bikac sene once karisinin akrabalarindan bir kiza biseyler yapmis ve ailem kizi sucladilar.ben acikca soylemiyorum ama cok defa ima ettim annemin kardesi bunlar onlara guvenme onlar azgin dedim .gecen sene daha cok soyledim suphelendiler sanki ama cok soramadilar banaama kuzum sen anlatmazsan sonraki magdur anlatmazsa bu pisliklerin onu nasil kesilicek? belki anlatman bicok cocugun akrabanin kurtulmasina vesile olucak. annem sinirli demissin, bence boyle olmasi daha iyi, o musvetteye gerekeni yapabiliecek kivamda bi anne diye dusunuyorum. ayrica cocuklarin icin senin bu korkak ve cekingen hallerinden kurtulman lazim ki onlarida korkmayan ve cekinmeyen, kendini savunabilecek bireyler olarak yetistirebilesin. sozden ziyade ornekle daha kolay ogrenmezmi cocuklar? goster onlara nekadar guclu bir anne oldugunu.
Merhaba arkadaşlar, konu şu: Ben 4-5 yaşlarındayken ailevi sorunlarımız nedeni ile dedemlerde kalmıştık uzun bir süre. annem ben ve kardeşlerim.Bekar dayım vardı teyzelerim vardı evde. sanırım dayım o zamanlar 20 yaşında falandı, ben küçükken beni taciz ederdi. İyi hatırlıyorum bir çok şeyi.Sülale tarafından da biliniyor. Beni sık sık odasına götürür yüz üstü yere yatırır ve üstüme uzanırdı. Yatağın üstüne yatırır üstüme omuzlarımdan bastırırdı. Kucağına alırdı bazen.Böyle zamanlarda ya elimde bir şey olırdu oyuncak kitap vs. verip onun hakkında konuşurdu benimle ya da başka konulardan. Bir de tuvaletten çıktığımda pamtolonumu indirip iç çamaşırımı kontrol etmişti ıslak olduğunu görünce kızmıştı güya niye silmiyorusun diye. Yüz üstü yere yatırıp üstüme çıktığı bir gün teyzem odaya tesadüfen girdi ve kıyamet koptu evde. herkes geldi. artık pantolonu inik miydi benim pantolonum inik miydi bilmiyorum, inik de olabilir çünkü sanki öyle bir şey hatırlıyorum.Teyzem kızdı bağırdı dayıma, beni annem teyzem aldı sorular sordular ve o soruyu sordular, ne dedim hatırlamıyorum ama annem şoka girdi ağladı çok kötü oldu beni dövdü hatta ...... ve buna da o kadar kırgınım o kadr kırgınım ki anlatamam, yere kapaklanışım büzülüşüm sırtıma inen yumruklar.... çocuk halimle o kadar aciz ve üzgün ve masumdum ki düşününce kendime acıyorum dayımın tacizinden ziyade annemin davranışı. Ama onu da anlamaya çalışıyorum.Annem şu anda hayatta değil, yaşarken hiç bu konuyu da konuşamadık annem ben lisedeyken vefat etti....
El hasıl dayım diğer dayılarımdan dayak yedi, evden gönderildi. İnkar mı etti kabul mü etti bilmiyorum. Araya bayağı bir soğukluk girdi.Biz hiç görüşmedik bir daha hiç de konuşmadık. Ve bu olay 23 sene önce oldu.
Ama anneannem teyzelerim hala soğuk da olsalar görüşüyorlar. Evlendi çocukları oldu.
Ve şu var, o yaşımda teyzelerim kendimi taciz ettirdiğim için beni suçlamıştı, "neden bağırmadım neden söylemedin benim kızım olsa söyler" diye.O olaydan sonra içine kapanık ezik bir çocuk oldum, eve bir misafir gelmişti beni sevmek istedi kucağına almak istedi gitmedim utandım, yanıma otur dedi oturmadım. Israr etti ben istemedim. Sonra teyzem de "sen dayının kucağına oturuyorsun ama" demişti.... Küçük teyzem o yaştaki halimle, bana diyordu ki "senle kimse evlenmez sen dulsun" bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum ama o utancımı suçlu hissetmemi üzüntümü korkumu çaresizliğimi zavallılığımı anlatamam bütün duygularımı köşelerde ağladığımı hatırlıyorum...ben kendi suçum gibi düşünüyordum. hiç kimse bana sarılıp da teselli etmedi....bilinçsizlik mi sevgisizlik mi bilmiyorum zaten ailevi, maddi sorunlarımız da vardı.
Bunu bir türlü atlatamıyorum 22-23 yaşlarındayken anlatmıştım ilk bir arkadaşıma daha doğrusu ayrıntıya girmeden söylemiştim. Eşime de evlenmeden önce anlattım belki benimle evlenmek istemez diye....öyle bir şey düşünmedi.ama çok üzüldü ağladı ve kızdı ona, bu konuyu da kafamdan atmamı düşünmememi istedi.
Çok üzgünüm çocuk tacizi falan duyunca çok üzülüyorum o çocuğun ne hissettiğini çok iyi anlıyorum sarılmak istiyorum hepsine, sarılıp ağlamak...
şimdi ağlayarak yazıyorum bunları...ben çok değersiz haksızlığa uğramış ve zavallı hissediyorum kendime acıyorum...her kötü olayda aklıma geliyor.....çok uzun oldu ama anlatmak istedim, çok üzgünüm sanki yıllar geçtikçe hayatın gerçeklerini üzüntülerini gördükçe daha çok hatırlayıp üzülüyorum....küçük kızı kucağına almış erkek görünce bile rahatsız oluyorum taciz ediyor gibi geliyor. Çok uzun oldu biliyorum, yazamadığım çok fazla şey de var aslında.....
LÜTFEN çocuklarınızı akraba yakını bile olsa dikkat edin, umarım kimse böyle bir şey yaşamaz...