Böyle düşünmeniz bile aslında sizin ne kadar güzel kalpli biri olduğunuzun kanıtı .Eskiden karısına çocuklarına söyleyerek onu rezil etmeyi isterdim ama şimdi bunu yapmamın sadece o kadın ve çocukları için bir ceza olacağını düşünüyorum. Bir tacizcinin kardeşi, annesi, karısı, çocuğu olmak da bir travma
Allah o dayinin belasini versin.Seneler geldi, geçti. Başımdan bir sürü olay geçti. Foruma bile girmeyeli çok oldu. Bu konu aklımdan hiç çıkmadı. 2015 şubatta açmışım konuyu. 8 yıl olmuş. O zamanlar yeni yeni yüzleşiyordum durumla. Sonrasında pek çok insana anlattım. Anlattıklarımdan bazıları da çocukken tacize uğradıklarını ya da taciz tehlikesi yaşadıklarını söylediler. Hep de bir akraba veya komşu tarafından. Zaman geçtikçe bu durum daha farklı bir boyuta gelip paranoyaya dönüştü bende. Herkesten herşeyi bekler oldum. Herkes sapık tacizci olabilirmiş gibi geliyor artık bana. Şimdilerde deprem felaketiyle kimsesiz evsiz kalan çocukların kim bilir kimlerin tacizine maruz kalarak büyüyeceğini düşünerek kahroluyorum. Anne babası ölen belki binlerce çocuk akrabalarının yanında kalacak ve bir kısmı tacize uğrayacak. Bunu düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum...
Anneannem ben bu konuyu açtıktan 1 sene kadar sonra öldü, öldüğünde sapık dayım onun cenazesine gelmedi. Kimse de neden gelmediğini sorgulamadı. Ben merak edip sorunca da anneannemle dayımın bir süre önce tartıştığını, küstüklerini, anneannemin dayıma çok ağır bir laf ettiğini söylediler. Konuyu ve ne dediğini bilmiyorum. Ama cenazeye bile gelmeyecek kadar büyük bir şey ancak bu taciz mevzusu olabilir. Suçlu bile hissetmemiş ki küsmeyi kendine hak görmüş. Eskiden karısına çocuklarına söyleyerek onu rezil etmeyi isterdim ama şimdi bunu yapmamın sadece o kadın ve çocukları için bir ceza olacağını düşünüyorum. Bir tacizcinin kardeşi, annesi, karısı, çocuğu olmak da bir travma. Aslında tacizin üzerinin örtülmesinin en büyük nedeni de bu. Tacizciyi değil kendilerini koruyorlar. Daha büyük travma yaşamış olan mağdurun travmasını hissetmelerine de engel oluyor bu durum, çünkü suçluluk duyuyorlar...
kiyamam size . o sizin yaraniz degil size bu kötülüğü yapanın yarası olmalı.insALLAH bunlari yapanlar hakettikleri cezayı bulsunlar.Böyle düşünmeniz bile aslında sizin ne kadar güzel kalpli biri olduğunuzun kanıtı .
Yaşadıklarınız çok çok üzücü . Bi benzerini bende yaşamıştım , 8-9 yaşlarındayken .
Ama sustum söyleyemedim . Hala içimde yaradır . Yanlız değilsiniz , coğrafya kaderdir derler ya işte öyle.
Böyle düşünmeniz bile aslında sizin ne kadar güzel kalpli biri olduğunuzun kanıtı .
Yaşadıklarınız çok çok üzücü . Bi benzerini bende yaşamıştım , 8-9 yaşlarındayken .
Ama sustum söyleyemedim . Hala içimde yaradır . Yanlız değilsiniz , coğrafya kaderdir derler ya işte öyle.
Cok iyi yapmissin bence. Eger aileden maddi destege ihtiyacin yoksa adamin karisina da bu olaydan bahset ayrinti ver ki dogru soyledigine inansin. sonra da ortaliktan sosyal medyadan falan yok ol, aileden kimseyle de gorusme. Bu seni bir nebze rahatlatir. Dayin kizina veya cevredeki arkadaslarinin kizlarina da tacizde bulunmustur, bence hapiste olmaliydi su an. Zararsiz olduguna inanmiyorum cunku pedophilia hastasi sonradan duzelmez. Ayrica tecavuze ugramamissin, kizlik zarini kastediyorlarsa teyzelerin yanlis yerden saldiriyorlar. Onlarin korkusu senin dayini hapse attirman veya dayini herkese rezil etmen. Bu yuzden seni korkutuyorlar konusma bu konuda diye. Onlarin kabuslarini gercege cevir derim ben. Korkma. Herkese yay bu adamin ne oldugunu.Ben bu dayımı faceden bulmuştum nerde ne yapıyor acaba nasıl biri normal insanlar gibi devam ediyor mu diye
eşime göstermiştim işte bu diye eşim kızdı kapat şu adamı bakma bakıp da hatırlama diye
Ben geçenlerde bir şey yaptım
Bu taciz tecavüz olayları ile ilgili malum sosyal medyada çokça konuşuluyor yazılıp çiziliyor
Onun sayfasına bakayım dedim baktım ki tacizle ilgili bir şey paylaşmış video işte tacizden toplum olarak engel olmalıyz gibisine yazmış.
Arkadaş değiliz ama yorumlar herkese açık...sahte bir face hesabı açtım oradan yorum yazdım
"5 yaşındaki öz yeğenini taciz eden biri için fazla iddialı bir paylaşım" diye. O kadar öfkelendim ki
Sonra o fake hesabı dondurdum.
O yazı orada kaç saat durdu bilmiyorum,
Sonra baktım tekrar arattım sanırım ben olduğumu anlamış çünkü engellemiş beni.
Pişman oldum bu yaptığıma bir şey derse birine neden gün yüzüne çıkartıyorsun derlerse sanki gelip bana bu işin ucu dokunacak diye korkuyorum...eşim de kızdı haliyle böyle bir şeyle meşgul olmama bırak o ş...si artık hiç adını anma kafanı meşgul etme düşünme diyor
YAnlış mı yapmışım sizce ama kendimi tutamadım mıtlı mesut hayatın sürdürüyor evli işi gücü yerinde iki çocuğu var
Bu olay da bir kaç gün önce oldu, ben pişman oldum onunla bir şekilde bulaştığım için varlığımdan farkında olduğumdan haberdar olduğu için ...
Şikâyet et korkma..işin sonunda delil yetersizliğinden serbest çıksa bile rahatlayacaksın,üzerindeki yük hafifler biraz..karısı da bilsin ,bilsin ki çocuklarını korusun,nasıl bir adamla evli olduğunu bilsin..Bu ve benzer olaylar herkese ibret olsun..lütfen çocuklarınızı -kız ya da erkek-hicbir erkekle yalnız bırakmayın..dayı, dede diye güvenmeyin, kafanızda hep bir şüphe olsun..öz babası tarafından bile tacize uğrayanlar var,lütfen çocuklarımızı koruyalım..Seneler geldi, geçti. Başımdan bir sürü olay geçti. Foruma bile girmeyeli çok oldu. Bu konu aklımdan hiç çıkmadı. 2015 şubatta açmışım konuyu. 8 yıl olmuş. O zamanlar yeni yeni yüzleşiyordum durumla. Sonrasında pek çok insana anlattım. Anlattıklarımdan bazıları da çocukken tacize uğradıklarını ya da taciz tehlikesi yaşadıklarını söylediler. Hep de bir akraba veya komşu tarafından. Zaman geçtikçe bu durum daha farklı bir boyuta gelip paranoyaya dönüştü bende. Herkesten herşeyi bekler oldum. Herkes sapık tacizci olabilirmiş gibi geliyor artık bana. Şimdilerde deprem felaketiyle kimsesiz evsiz kalan çocukların kim bilir kimlerin tacizine maruz kalarak büyüyeceğini düşünerek kahroluyorum. Anne babası ölen belki binlerce çocuk akrabalarının yanında kalacak ve bir kısmı tacize uğrayacak. Bunu düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum...
Anneannem ben bu konuyu açtıktan 1 sene kadar sonra öldü, öldüğünde sapık dayım onun cenazesine gelmedi. Kimse de neden gelmediğini sorgulamadı. Ben merak edip sorunca da anneannemle dayımın bir süre önce tartıştığını, küstüklerini, anneannemin dayıma çok ağır bir laf ettiğini söylediler. Konuyu ve ne dediğini bilmiyorum. Ama cenazeye bile gelmeyecek kadar büyük bir şey ancak bu taciz mevzusu olabilir. Suçlu bile hissetmemiş ki küsmeyi kendine hak görmüş. Eskiden karısına çocuklarına söyleyerek onu rezil etmeyi isterdim ama şimdi bunu yapmamın sadece o kadın ve çocukları için bir ceza olacağını düşünüyorum. Bir tacizcinin kardeşi, annesi, karısı, çocuğu olmak da bir travma. Aslında tacizin üzerinin örtülmesinin en büyük nedeni de bu. Tacizciyi değil kendilerini koruyorlar. Daha büyük travma yaşamış olan mağdurun travmasını hissetmelerine de engel oluyor bu durum, çünkü suçluluk duyuyorlar...
Bu cocugu babadan sakinmak degil elbet ama o bir erkek siz varsiniz cok sukur bigun kiziniz olursa annesi vrken neden babasi degistrsin altini.bunu ben de düşünüyorum bazen.
oğlum var benim de ama..
oğlumun alt değişiminde eşim de yardımcı olurdu çoğu zaman.
ama kızım olsaydı o da bu kadar istekli olur muydu kızının altını değiştirmeye? ya da ben ister miydim?
ben mi yanlış düşünüyorum , kız çocuğunu babadan sakınmak....
ama öyle şeyler de duyuyoruz ki....
yavrum benim küçücük halinle neler yaşamışsın. en korktuğum şeydir bu. bende tacize uğradım küçücükken.Merhaba arkadaşlar, konu şu: Ben 4-5 yaşlarındayken ailevi sorunlarımız nedeni ile dedemlerde kalmıştık uzun bir süre. annem ben ve kardeşlerim.Bekar dayım vardı teyzelerim vardı evde. sanırım dayım o zamanlar 20 yaşında falandı, ben küçükken beni taciz ederdi. İyi hatırlıyorum bir çok şeyi.Sülale tarafından da biliniyor. Beni sık sık odasına götürür yüz üstü yere yatırır ve üstüme uzanırdı. Yatağın üstüne yatırır üstüme omuzlarımdan bastırırdı. Kucağına alırdı bazen.Böyle zamanlarda ya elimde bir şey olırdu oyuncak kitap vs. verip onun hakkında konuşurdu benimle ya da başka konulardan. Bir de tuvaletten çıktığımda pamtolonumu indirip iç çamaşırımı kontrol etmişti ıslak olduğunu görünce kızmıştı güya niye silmiyorusun diye. Yüz üstü yere yatırıp üstüme çıktığı bir gün teyzem odaya tesadüfen girdi ve kıyamet koptu evde. herkes geldi. artık pantolonu inik miydi benim pantolonum inik miydi bilmiyorum, inik de olabilir çünkü sanki öyle bir şey hatırlıyorum.Teyzem kızdı bağırdı dayıma, beni annem teyzem aldı sorular sordular ve o soruyu sordular, ne dedim hatırlamıyorum ama annem şoka girdi ağladı çok kötü oldu beni dövdü hatta ...... ve buna da o kadar kırgınım o kadr kırgınım ki anlatamam, yere kapaklanışım büzülüşüm sırtıma inen yumruklar.... çocuk halimle o kadar aciz ve üzgün ve masumdum ki düşününce kendime acıyorum dayımın tacizinden ziyade annemin davranışı. Ama onu da anlamaya çalışıyorum.Annem şu anda hayatta değil, yaşarken hiç bu konuyu da konuşamadık annem ben lisedeyken vefat etti....
vEl hasıl dayım diğer dayılarımdan dayak yedi, evden gönderildi. İnkar mı etti kabul mü etti bilmiyorum. Araya bayağı bir soğukluk girdi.Biz hiç görüşmedik bir daha hiç de konuşmadık. Ve bu olay 23 sene önce oldu.
Ama anneannem teyzelerim hala soğuk da olsalar görüşüyorlar. Evlendi çocukları oldu.
Ve şu var, o yaşımda teyzelerim kendimi taciz ettirdiğim için beni suçlamıştı, "neden bağırmadım neden söylemedin benim kızım olsa söyler" diye.O olaydan sonra içine kapanık ezik bir çocuk oldum, eve bir misafir gelmişti beni sevmek istedi kucağına almak istedi gitmedim utandım, yanıma otur dedi oturmadım. Israr etti ben istemedim. Sonra teyzem de "sen dayının kucağına oturuyorsun ama" demişti.... Küçük teyzem o yaştaki halimle, bana diyordu ki "senle kimse evlenmez sen dulsun" bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum ama o utancımı suçlu hissetmemi üzüntümü korkumu çaresizliğimi zavallılığımı anlatamam bütün duygularımı köşelerde ağladığımı hatırlıyorum...ben kendi suçum gibi düşünüyordum. hiç kimse bana sarılıp da teselli etmedi....bilinçsizlik mi sevgisizlik mi bilmiyorum zaten ailevi, maddi sorunlarımız da vardı.
Bunu bir türlü atlatamıyorum 22-23 yaşlarındayken anlatmıştım ilk bir arkadaşıma daha doğrusu ayrıntıya girmeden söylemiştim. Eşime de evlenmeden önce anlattım belki benimle evlenmek istemez diye....öyle bir şey düşünmedi.ama çok üzüldü ağladı ve kızdı ona, bu konuyu da kafamdan atmamı düşünmememi istedi.
Çok üzgünüm çocuk tacizi falan duyunca çok üzülüyorum o çocuğun ne hissettiğini çok iyi anlıyorum sarılmak istiyorum hepsine, sarılıp ağlamak...
şimdi ağlayarak yazıyorum bunları...ben çok değersiz haksızlığa uğramış ve zavallı hissediyorum kendime acıyorum...her kötü olayda aklıma geliyor.....çok uzun oldu ama anlatmak istedim, çok üzgünüm sanki yıllar geçtikçe hayatın gerçeklerini üzüntülerini gördükçe daha çok hatırlayıp üzülüyorum....küçük kızı kucağına almış erkek görünce bile rahatsız oluyorum taciz ediyor gibi geliyor. Çok uzun oldu biliyorum, yazamadığım çok fazla şey de var aslında.....
LÜTFEN çocuklarınızı akraba yakını bile olsa dikkat edin, umarım kimse böyle bir şey yaşamaz...