Kötü biri miyim?

o konuda haklısınız. biz evlendigimz günden beri iki tarafın ailesine de zırnık koklatmadık. cünkü zor zmaanda kimseden para istemedik. kimse kimseye minnet duymamalı. kend ailesini idare etmeli bence.
 
sizin sevgiden ziyade saygınız kalmamış eşinize.
karşılaştırmalar başlamış, işinden utanmalar..
eşiniz sizi seviyor mu?
değişip ılımlı davranmasından bahsetmiyorum. yani şu ayrımı yapabiliyormusunuz geri dönmemi benimle olmak için mi istedi yoksa tek başına altından kalkamayacağı için mi?
ben eşimin beni çağırma sebebinin para ve çocuk olduğunu düşünüyorum
 
Herkese merhaba kızlar.


3.5 yıllık evliyim. 1 oğlum var 18 aylık. Bir okulda idarecilik yapıyorum.


Eşimle 7 yıl önce tanıştık. Uzun yıllar sevgililik dönemimiz oldu. Kendisini çok sevdim. Aşkı yaşadım onunla. 3.5 yıl önce evlilik teklifimi aldım havalara uçarak kabul ettim. Hemen evlendik. Evlenir evlenmez eşim lüks bi araba aldı ve tüm maaşı krediye gidiyor. Kendisi devlette memur statüsünde ve 2 yıllık üni mezunu, belirttim Bunu çünkü ilerleyen Kısımlarda bahsedeceğim tekrar.


İlk yılımız oldukça iyiydi. El üzerindeydim. Eşime hala aşıktım keza o da bana öyle. Sürekli turlara katıldık. Etkinliklere katıldık. Gezdik tozduk. Eğlendik.


Ama evlendikten 1 sene sonra annesi ile sorunlarımız başladı. Şöyle ki kv kişisi sürekli bizi yemeğe çağırdı. Sürekli bize yemeğe gelmek istedi. Çat kapı geldiği oldu. Benim kv yi arayıp sormamam suç oldu. Eşim maaşını hiç alamadığı için benden para isteyip annesine para verdi. O paralar görümcemden çıktı. Ki eşimin arkadaşlarıyla gittiği eğlencenin parasını bile ben veriyorum. Evin tüm yükü bende. Üzerine paraları annesine vermesi gizli gizli, oldukça sorun oldu. Dayanamadım. Çok tartıştık. Üzerime yürüyüp bana vurmaktan döndü. Yani az kalsın bunu da yapıyordu. Bu arada ben hamileydim, çocuğum plansız bir bebek ama hamile kaldığımda çok sevinmiştik eşimle, aramız iyiydi o dönemde, yani en azından bu kadar kötü değildi.


Neyse sonra ben bu harala gürelede çocuğumu doğurdum. Annem benim yanıma geldi bende kaldı. Bu da sorun oldu. Eşim annemle tartıştı. Saçma sapan konular için anneme bağırdı çağırdı. Annem dayanamadı gitti lohusayken ben. Kendim cebelleştim o zamanlar. Daha fazla ev ortamına dayanamadım iznim biter bitmez okula döndüm. Annem bebişe evinde baktı. Her sabah Bebişi annemlere götürdüm akşam aldım, eve gittim eşime yemek yaptım, ütüsü temizliği her şeyi tamamdı. Sonra yine bi gün kv görümce ve para üçlüsü yüzünden tartıştık.



Açtım ağzımı yumdum gözümü. Dedim ki çocuğu ben bırakıp alıyorum, benim annem bakıyor senin annen bakmak bile istemedi, bunların üzerine evde bana hiç yardım etmiyorsun ama paramı yemeye gelince maşallah yiyorsun gizli gizli annene de verdiğin zamanlar oldu dedim. Baya tartıştık. O bana bağırdı, çağırdı. Baya küfürler etti. Ben ne yaptım? Topladım eşyalarımı. Döndüm baba evine. 10 gün sonra eşim geldi. Yalvar yakar. Eve dön feronika ben yapamıyorum feronika, sensiz olmuyor feronika, söz sana yardım edeceğim, annemle gidip gelmeyin konuşmayın umrumda değil, yeter ki dön diye yalvardı ve döndüm eve.



Şimdi eşim çok iyi. Annesi babası ben aramadıkça aramıyorlar. Gidip gelmeler bitti. Mesafe koyuldu. Hala eşim maaşını alamıyor kredi devam ediyor, benim maaşa gömüldük yine. Bu değişmedi. eşim aşırı pozitif, bebişi bırakıp alıyor annemlere, bana yardımcı oluyor, yemek yapıyor, bazen temizlik yapıyor. Oğlumla güzel ilgileniyor. kendisi çok değişti. Amma velakin dostlar bende değiştim.... o eşine aşık ona değer veren ona kıyamayan feronika gitti. Her günüm aynı soruyla geçiyor artık.Ben eşimi seviyor muyum???



Bir diğer mesele de şu, Okuldan dolayı her hafta toplantılarım okuyor. Farklı insanlarla tanışıyorum. Çevrem genişliyor. O erkeklerle sohbet ettikçe eşimle böyle konuşamadığımı gördüm. Neden eşimde böyle değil? Neden o da benim gibi hırs yapmıyor ve okulunu tamamlamıyor? Eşimin maaşı neden bu kadar az? Neden eşimin en ufak ihtiyaçlarını bile ben alıyorum? Neden? Neden bunca şeye katlandım? Neden bu adamla evlendim? Neden çocuk yaptım? Sürekli kafamda aynı şeyler. Her gün her dk.


Cinsellik açısından eşim bi karar aldı sürekli kendisi geldiği için bana, ben ona gitmeden gelmiyor. Kendimi kötü hissediyorum dedi. Seni zorluyor gibi oluyorum dedi. Belki sorarsınız diye yazıyorum.



Sizce ne yapmalıyım? Boşanmalı mıyım? Ben kötü biri miyim? :KK43:
Kendini suclu hissetme hislerin cok dogal kendini kullanilmis hissediyorsun ve esine karsi ofken var sana benzer seyler yasadim ama esim hic degismedi ailesi boraz topladi sadece dua et esin sana gercekyen deger veriyor ve seni kaybetmek istemiyor ki degismis ha buna ragmen sevemiyorum diyorsan cozumu basit
 
Iyi de (ustte de yazdim) acayip bir para yok ki ortada siz calismasaniz o para da olmaz siz ozeldesiniz o kamuda. ben evine yuvasina sahip cikti diye yorumluyorum. Hatasını anlamis
hatasını anlamış mı yoksa çocuğu görmemeye dayanamadı mı? Ya da parasızlıktan mı bilmşyorum. En ağır çocuk basıyor. Boşanırsak oğlumu bu kadar çok göremeyecek biliyor. Yoksa annesini ezip geçmezdi
 
Ailesinden nasil gecincek ailesi adami yolma derdinde zaten :))) Konu sahibinin paralar bile gizlice onlara gidiyorkenn :)
eşimin ailesinin durumu yok aynen. Annesine ben bile para verdim bikaç kez acıdığım için, evliliğin ilk yılında. Yabi bırakın eşimin gizli verdiklerini, bile bike verdim
 
Hocam ben sizi daha hatalı buldum.

Bu adamın 2 yıllık mezunu oluşu, memurluğu, az kazanması bugün ortaya çıkmış şeyler değil ki?

Önce kabul etmişsiniz şimdi şikayetleniyorsunuz. Burada yanlışsınız. Değişim sizde olmuş, adam aynı adam.

Arabaya önce izin vermişsiniz, sonra satılsın demişsiniz, orada da bir hesapsızlık söz konusu. "Evimiz yokken ne arabası" deyip kesip atabilirdiniz, yapmamışsınız. Sonradan araba da, ödenen kredi de gözünüze batmaya başlamış.

Etrafınızda daha eğitimli, kültürlü, daha çok kazanan erkekler olunca kıyaslamaya gitmişsiniz ve eşiniz kaybetmiş yarışı. Bu da etik değil bence.

Para konusu, siz ödeyin krediyi, eşinizin elinde kalsın maaşı? Araba ortaksa borç da ortak. Parayı amaç haline getirmiş gibisiniz. Mutlu olmak için araçtır halbuki.

Bakın eşimle aylık gelirimiz yaklaşık 8000, kira vs yok, sadece faturalar. Ve biz neredeyse 7000tl eşimin eski evliliğinden kalan borçları+kendi düğünümüz+eşimin patlayan kredi kartlarını ödüyoruz. 3 yıldır ödüyoruz, inşallah bir iki yıla sıfırlayıp çıkacağız. Ben bu adamı bu borç yüküyle kabul ettim, şimdi şikayet edersem ayıp değil mi? Ve dünya malı, para pul, keyifle geçirilen bir tek günden bile kıymetli mi?

Ayrıca eşiniz anladığım kadarıyla ailesine para verme konusunda da düzelmiş. Eee başka sıkıntı?

Bu adam sizi hakikaten borç bitene kadar kullanıyor olabilir, ama bunu borç bitmeden bilemezsiniz. Ha öyle olursa da açarsınız davayı, çok sevdiği araba da satılıp yarısı size verilir, siz de sonrası için sosyal çevrenizin burun kıvırmayacağı adaylara bakarsınız.

Müdür olunca burnunuz büyümüş, eşinizi beğenmemeye başlamış olabilir misiniz? Yanlış anlamayın hakaretvari değil, son derece insani soruyorum, kendinizi sorgulamanız açısından.

Bence eninde sonunda boşanırsınız zira siz eşinize saygı duymuyorsunuz.

 
Hocam ben sizi daha hatalı buldum.

Bu adamın 2 yıllık mezunu oluşu, memurluğu, az kazanması bugün ortaya çıkmış şeyler değil ki?

Önce kabul etmişsiniz şimdi şikayetleniyorsunuz. Burada yanlışsınız. Değişim sizde olmuş, adam aynı adam.

Arabaya önce izin vermişsiniz, sonra satılsın demişsiniz, orada da bir hesapsızlık söz konusu. "Evimiz yokken ne arabası" deyip kesip atabilirdiniz, yapmamışsınız. Sonradan araba da, ödenen kredi de gözünüze batmaya başlamış.

Etrafınızda daha eğitimli, kültürlü, daha çok kazanan erkekler olunca kıyaslamaya gitmişsiniz ve eşiniz kaybetmiş yarışı. Bu da etik değil bence.

Para konusu, siz ödeyin krediyi, eşinizin elinde kalsın maaşı? Araba ortaksa borç da ortak. Parayı amaç haline getirmiş gibisiniz. Mutlu olmak için araçtır halbuki.

Bakın eşimle aylık gelirimiz yaklaşık 8000, kira vs yok, sadece faturalar. Ve biz neredeyse 7000tl eşimin eski evliliğinden kalan borçları+kendi düğünümüz+eşimin patlayan kredi kartlarını ödüyoruz. 3 yıldır ödüyoruz, inşallah bir iki yıla sıfırlayıp çıkacağız. Ben bu adamı bu borç yüküyle kabul ettim, şimdi şikayet edersem ayıp değil mi? Ve dünya malı, para pul, keyifle geçirilen bir tek günden bile kıymetli mi?

Ayrıca eşiniz anladığım kadarıyla ailesine para verme konusunda da düzelmiş. Eee başka sıkıntı?

Bu adam sizi hakikaten borç bitene kadar kullanıyor olabilir, ama bunu borç bitmeden bilemezsiniz. Ha öyle olursa da açarsınız davayı, çok sevdiği araba da satılıp yarısı size verilir, siz de sonrası için sosyal çevrenizin burun kıvırmayacağı adaylara bakarsınız.

Müdür olunca burnunuz büyümüş, eşinizi beğenmemeye başlamış olabilir misiniz? Yanlış anlamayın hakaretvari değil, son derece insani soruyorum, kendinizi sorgulamanız açısından.

Bence eninde sonunda boşanırsınız zira siz eşinize saygı duymuyorsunuz.

Evet onunla tanıştığımda öğretmendim sevgililşk dönemi vs. Sonradan idareci oldum. Yani olabilir. Zamanla çevrem aşırı değişti. Ve hep erkeklerle iç içeyim. Yani onlarla sohbet ettikçe eşimle onları karşılaştırdım evet büyük yanlış yaptım ama ne yapayım

Yani bu konuyla ilgili olarak psikolog a da gidiyorum Bayadır. Kendimi çok suçluyorum çünkü. Bana değişebilirsin değişmen normal kendini suçlama dedi. Evet değiştim. Evet onu böyle kabul etmiştim ama şimdi kabullenemiyorum. Yanlış yaptığımın farkındayım.
 
ben eşimin beni çağırma sebebinin para ve çocuk olduğunu düşünüyorum

insan sevilip sevilmediğini anlar elbet.
çocuğu götürüp getirmek melaikeye dönmek bunlar somut değişimler olsada aslında sevgi detaylarda gizlidir.

sevmiyor ve sevilmediğinizi düşünüyorsanız evliliği sürdürmeye çalışmanın bir anlamı yok.
 
Evet onunla tanıştığımda öğretmendim sevgililşk dönemi vs. Sonradan idareci oldum. Yani olabilir. Zamanla çevrem aşırı değişti. Ve hep erkeklerle iç içeyim. Yani onlarla sohbet ettikçe eşimle onları karşılaştırdım evet büyük yanlış yaptım ama ne yapayım

Yani bu konuyla ilgili olarak psikolog a da gidiyorum Bayadır. Kendimi çok suçluyorum çünkü. Bana değişebilirsin değişmen normal kendini suçlama dedi. Evet değiştim. Evet onu böyle kabul etmiştim ama şimdi kabullenemiyorum. Yanlış yaptığımın farkındayım.

yahu yapmayın yanlış olan değişmek mi? yerinde saymak mı?
burada 18 yaşında evlenmeye kalkanlara ne diyoruz büyüyecek değişeceksin önce bir ekmeğini eline al, çalışma hayatını gör bak bakalım aynı adamı hala istiyormusun istiyorsan o zaman evlen.. sizin durumunuzun ne farkı var ki?
 
Siz borç bitmeden gitseniz paşa paşa satar o arabayı. (Erkeklerin bu merakını hiç anlamıyorum.)
Hırslı biri olmak zorunda değil onu evlenirken düşünmeliydiniz.
Yaptıkları çocukça evet ama düzelme göstermiş gibi duruyor şuan için, siz daha iyi hissedersiniz neden yaptığını.
Bence başkasından hoşlanma ihtimalinden korkuyorsanız sevginizin bitmiş olma ihtimali çok yüksek ve bu yüzden gözünüze batmaya başladı her şeyi ki şuan en büyük mesele bu gibi duruyor.
Biraz daha gözlemleyin isterseniz durumu, zamana bırakın, zaten bir noktada istemsizce bir yola girmiş olursunuz diye düşünüyorum bu soğuma durumu geçmezse.
 
insan sevilip sevilmediğini anlar elbet.
çocuğu götürüp getirmek melaikeye dönmek bunlar somut değişimler olsada aslında sevgi detaylarda gizlidir.

sevmiyor ve sevilmediğinizi düşünüyorsanız evliliği sürdürmeye çalışmanın bir anlamı yok.
Sevmediğimi düşünüyorum alışkanlık gibi geliyor benşm adıma. Ama eşim seviyor. Fakat sevgisi için o gelip özür dileyecek bi adam değil 7 yıldır tanıyorum.
 
yahu yapmayın yanlış olan değişmek mi? yerinde saymak mı?
burada 18 yaşında evlenmeye kalkanlara ne diyoruz büyüyecek değişeceksin önce bir ekmeğini eline al, çalışma hayatını gör bak bakalım aynı adamı hala istiyormusun istiyorsan o zaman evlen.. sizin durumunuzun ne farkı var ki?
malesef vicdan yapıyorum işte değişmek yanlış gibi geliyor. Onu öyle kabul ettim şimdi pişmanım özet bu.
 
hatasını anlamış mı yoksa çocuğu görmemeye dayanamadı mı? Ya da parasızlıktan mı bilmşyorum. En ağır çocuk basıyor. Boşanırsak oğlumu bu kadar çok göremeyecek biliyor. Yoksa annesini ezip geçmezdi
Para ihtimalini yok sayıyorum çünkü kim olursa olsun başlarım arabasına bu hayat çekilir mi der boşanır. Yani bir araba için sevmediği insanla kim birlikte olur ki?Ama çocuk için akan sular durur. 1 yaşında bebeğim var acayip kavgalar ediyoruz bazen ama onun için katlandigim oluyor. Sizin olmuyor mu? Bu kötü birşey mi?bence değil sizin aklınız bulanmış ama belki eşiniz de aynı durumdadir. Çocuğu için katlanıyordur o yüzden ilişkinizi canlandırın dedim eski aşkı ortaya çıkarın yeni hayat kurmak daha zor
 
Siz borç bitmeden gitseniz paşa paşa satar o arabayı. (Erkeklerin bu merakını hiç anlamıyorum.)
Hırslı biri olmak zorunda değil onu evlenirken düşünmeliydiniz.
Yaptıkları çocukça evet ama düzelme göstermiş gibi duruyor şuan için, siz daha iyi hissedersiniz neden yaptığını.
Bence başkasından hoşlanma ihtimalinden korkuyorsanız sevginizin bitmiş olma ihtimali çok yüksek ve bu yüzden gözünüze batmaya başladı her şeyi ki şuan en büyük mesele bu gibi duruyor.
Biraz daha gözlemleyin isterseniz durumu, zamana bırakın, zaten bir noktada istemsizce bir yola girmiş olursunuz diye düşünüyorum bu soğuma durumu geçmezse.
zaten psikoloğum şu an karar vermememi söylemişti. Yani o kadar karışığım ki. Karar verecek aşamasa değilim. Evet insan başkasından hoşlanmaktan korkar mı, nasıl bir soğuma olduysa bende.
 
Evliliklerde de senın paran benım param muhabbeti çok ayıp ya ..
Başkalarına verıyosa bende kızarım ama .
Yok donunu ben aldım şuyunu ben aldım muhabbetı hiç hoş değil.

Kadına yapılmasınıda sevmem Erkeğe de.
Kötü değilsin cnm kırılmış bir kadın ... Ne yapsada düzelmez artık :KK51:
 
Back