Korkuyorum

melisaamelisaa .!.:

Uyuku tutmadı ağlıyorum… Tüp bebek tedavisi görüyorum. 33 yaşındayım eşimde 49. İki yıldır bebeğimiz olmuyor ve bu konu beni çok yıprattı sürekli ağlıyorum dua ediyorum, içimi anlamsız korkular sarıyor, insanların sürekli sorularından dolayı insanlardan kaçıyorum. Eşimi çok seviyorum. Hayatımda en büyük şansım, ya eşim başka bir evlilik düşünürse ya da benden bebeğim olmadığı İçin soğursa gibi saçma sapan aklıma düşünceler giriyor ve kurtulamıyorum. Şuan bile şiddetli baş ağrısı çekiyorum. Biliyorum eşiniz sizi gerçekten seviyorsa sizden çocuk İçin gitmez diyeceksiniz ama korkuyorum işte. Çünkü beni hayata daha çok bağlayan seven ve bana hayata farklı açılardan bakmayı eşim öğretti. Bu hayatta en sevdiğim kişi kendisi. Çocukluğum acılarla geçti. Hiç görmediğim babam bile beni sokakta görmüş yanımdan geçmiş ve tanımamazlıktan gelmiş. Sonradan bana teyzem söyle. Ben şok. Babam beni bir kere olsun merak edip görmedi. Dedemin elinde büyüdüm, aile içinde oradan oraya sürüklendim. Dedem vefat edince herkesten Nedret ettim beni hayata bağlayan hiç bir şey kalmamıştı artık. Annemde yeni eşiyle iki bebek bakmaya çalışıyordu ve cail ve eğitimsizdi. Neyse devamını anlatmaya bile gerek. Hayatta babam bile beni istememiş sevmemişti. Beni gerçekten başka kim severdi ki, derken eşim çıktı karşıma. Yaralarımı iyileştirdi. Çok mutlu ve güzel bir yuvam var. Yuvam bozulacak diye çok korkuyorum. Birbirimizi çok seviyoruz beni bırakmaz ama hep bir acaba çocuk özlemine yenik düşer ve o da babam gibi gider mi diye düşünüyorum elimde olmadan Yani ben bu bebeği evliliğim için değil kendi içimden gelen evlat sevgisi ve hasreti için istiyorum önce tabi. Hem hiç çocuğumun olmayacağı korkusu hemde evliliğimin zedeleneceği korkusu beni maaf ediyor. İçime atmaktan gizlice ağlamaktan son dönemlerde iyi değilim. Belli etmemeye çalıştıkça daha çok içim şişiyor ve boğazıma bir şeyler otuyor. Belki anlatırken bir şeyleri iyi anlatamadım belki saçmaladım ama psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum. Böyle.ç ne yapacağım bilmiyorum. Tedavimin sonuçlanmasına aksilik olmaSa iki ay var. Dua edin bana. Tüp bebek yapacağız. Bende polikistik var. Yumurta takibinden aşılamaya denemediğm şey kalmadı iki yıldır

Genişletmek için tıkla...

melisaamelisaa .!.:

Uyuku tutmadı ağlıyorum… Tüp bebek tedavisi görüyorum. 33 yaşındayım eşimde 49. İki yıldır bebeğimiz olmuyor ve bu konu beni çok yıprattı sürekli ağlıyorum dua ediyorum, içimi anlamsız korkular sarıyor, insanların sürekli sorularından dolayı insanlardan kaçıyorum. Eşimi çok seviyorum. Hayatımda en büyük şansım, ya eşim başka bir evlilik düşünürse ya da benden bebeğim olmadığı İçin soğursa gibi saçma sapan aklıma düşünceler giriyor ve kurtulamıyorum. Şuan bile şiddetli baş ağrısı çekiyorum. Biliyorum eşiniz sizi gerçekten seviyorsa sizden çocuk İçin gitmez diyeceksiniz ama korkuyorum işte. Çünkü beni hayata daha çok bağlayan seven ve bana hayata farklı açılardan bakmayı eşim öğretti. Bu hayatta en sevdiğim kişi kendisi. Çocukluğum acılarla geçti. Hiç görmediğim babam bile beni sokakta görmüş yanımdan geçmiş ve tanımamazlıktan gelmiş. Sonradan bana teyzem söyle. Ben şok. Babam beni bir kere olsun merak edip görmedi. Dedemin elinde büyüdüm, aile içinde oradan oraya sürüklendim. Dedem vefat edince herkesten Nedret ettim beni hayata bağlayan hiç bir şey kalmamıştı artık. Annemde yeni eşiyle iki bebek bakmaya çalışıyordu ve cail ve eğitimsizdi. Neyse devamını anlatmaya bile gerek. Hayatta babam bile beni istememiş sevmemişti. Beni gerçekten başka kim severdi ki, derken eşim çıktı karşıma. Yaralarımı iyileştirdi. Çok mutlu ve güzel bir yuvam var. Yuvam bozulacak diye çok korkuyorum. Birbirimizi çok seviyoruz beni bırakmaz ama hep bir acaba çocuk özlemine yenik düşer ve o da babam gibi gider mi diye düşünüyorum elimde olmadan Yani ben bu bebeği evliliğim için değil kendi içimden gelen evlat sevgisi ve hasreti için istiyorum önce tabi. Hem hiç çocuğumun olmayacağı korkusu hemde evliliğimin zedeleneceği korkusu beni maaf ediyor. İçime atmaktan gizlice ağlamaktan son dönemlerde iyi değilim. Belli etmemeye çalıştıkça daha çok içim şişiyor ve boğazıma bir şeyler otuyor. Belki anlatırken bir şeyleri iyi anlatamadım belki saçmaladım ama psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum. Böyle.ç ne yapacağım bilmiyorum. Tedavimin sonuçlanmasına aksilik olmaSa iki ay var. Dua edin bana. Tüp bebek yapacağız. Bende polikistik var. Yumurta takibinden aşılamaya denemediğm şey kalmadı iki yıldır

Genişletmek için tıkla...

WOMAN .!.:

Evlat, eger olmazsa esiniz sizi birakip gitmesin ve siz sizi seven tek insani kaybetmeyin gerekcesiyle istenmez. Bu fazlaca bencil ve sagliksiz bir bakis acisi

Genişletmek için tıkla...

Aylakkadin .!.:

Yaşınız henüz çok genç. Sağlıkla alırsınız inşallah yavrunuzu kucağınıza.
Ben bu hayattan şunu öğrendim. Kısmette ne varsa onu yaşıyor insan. Çokta takmamak lazim

Genişletmek için tıkla...

tombilibaykus .!.:

Öncelikle eğer gercekten evlat istiyor ve bakabilecekseniz umarim bir evladiniz olur saglikla kucaklarsiniz.
Sonra zor seyler yasamissiniz evet bu sizi esinize bagimli hale getirmesin farkinda olun kendinizin.siz tek basiniza da ayakta kalabilirsiniz.önce kendiniz güçlü olun.eş gidedebilir dilerim yuvaniz bozulmasin ama cocuktan sonra gidebilir ve siz benim hissettigim kadar bagimli iseniz cocuga yazik olur.güçlü olun sizinle yuruyen zaten yurur.kendiniz için

Genişletmek için tıkla...

Asenaa5 .!.:

Çocukluğunda yaşadığın şeyler zor unutulmaz tabi ki ama hayat böyle bı şey bı yerden alırken bı yerden veriyor babanın sana göstermediği sevgiyi eşinde bulmuşsun ne mutlu.. Rabbim nasip ettiyse herşey bahane sabret hiç ummadığın anda bulur bütün güzellikler eğer olmazsa da şükret vardır bı bildiği de. Bir tanıdığım 15 yil sonra çocuk sahibi oldu o kadar üzüldü o kadar ağladı ve çok fazla tedavi gördü sabretti şükretti Rabbimde nasip etti inşallah sizede hayırlısıyla nasip eder dua et Rabbim isteyen herkese de hayırlısıyla nasip etsin inşallah Eşinle olan sevgin gerçekse çocuk bahane değil bence gerçek sevgi herseyden önce gelir sevginiz daim olsun kendini strese sokma herşey olacağına varır.

Genişletmek için tıkla...

melisaamelisaa .!.:

Teşekkür ederim güzel yorumunuz için. Ben evladımı yuvam bozulmasın diye istiyorum değil. Bu öncelikle yanlış anlaşılmasın Annelik içgüdüsü ve istediği tamamen. Sadece son günlerde acaba bu yuvamı da etkiler mi diye düşündüm. Daha önce hiç bu aklıma gelmemişti inanın. Ben öncelikle hiç çocuğumun olmamasından korkuyorum. Eşim çocukları çok seviyor. Sorun bende olduğu İçin belkide benim yüzümden o da baba olamayacak üzüntüsü var belki de bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

Evita1907 .!.:

Aynı durumdaki kardeşimin kızı 10 yaşında merak etme..Güzel sonuçlanır sizinde tedaviniz İnşallah...Ama böyle strese girip kendinizi üzerseniz riske atarsınız...Moral önemli bu bebek işlerinde..Kendinizi toplayın lütfen..Biraz daha umutlu biraz daha pozitife odaklanın şu tedavi süresince elinizden geldiği kadar..
Herkes bırakacak diye bir kanun yok...Tamam anlattıklarınız çok travmatik ve sizi etkilemesi çok normal ama sonrasında da böyle olacak diye şartlama kendini...düşündüklerimizi çekeriz..Kendinen emin ol lütfen..Emin ol ki güzel şeyler çek hayatına...

Genişletmek için tıkla...

melisaamelisaa .!.:

Uyuku tutmadı ağlıyorum… Tüp bebek tedavisi görüyorum. 33 yaşındayım eşimde 39. İki yıldır bebeğimiz olmuyor ve bu konu beni çok yıprattı sürekli ağlıyorum dua ediyorum, içimi anlamsız korkular sarıyor, insanların sürekli sorularından dolayı insanlardan kaçıyorum. Eşimi çok seviyorum. Hayatımda en büyük şansım, ya eşim başka bir evlilik düşünürse ya da benden bebeğim olmadığı İçin soğursa gibi saçma sapan aklıma düşünceler giriyor ve kurtulamıyorum. Şuan bile şiddetli baş ağrısı çekiyorum. Biliyorum eşiniz sizi gerçekten seviyorsa sizden çocuk İçin gitmez diyeceksiniz ama korkuyorum işte. Çünkü beni hayata daha çok bağlayan seven ve bana hayata farklı açılardan bakmayı eşim öğretti. Bu hayatta en sevdiğim kişi kendisi. Çocukluğum acılarla geçti. Hiç görmediğim babam bile beni sokakta görmüş yanımdan geçmiş ve tanımamazlıktan gelmiş. Sonradan bana teyzem söyle. Ben şok. Babam beni bir kere olsun merak edip görmedi. Dedemin elinde büyüdüm, aile içinde oradan oraya sürüklendim. Dedem vefat edince herkesten Nedret ettim beni hayata bağlayan hiç bir şey kalmamıştı artık. Annemde yeni eşiyle iki bebek bakmaya çalışıyordu ve cail ve eğitimsizdi. Neyse devamını anlatmaya bile gerek. Hayatta babam bile beni istememiş sevmemişti. Beni gerçekten başka kim severdi ki, derken eşim çıktı karşıma. Yaralarımı iyileştirdi. Çok mutlu ve güzel bir yuvam var. Yuvam bozulacak diye çok korkuyorum. Birbirimizi çok seviyoruz beni bırakmaz ama hep bir acaba çocuk özlemine yenik düşer ve o da babam gibi gider mi diye düşünüyorum elimde olmadan Yani ben bu bebeği evliliğim için değil kendi içimden gelen evlat sevgisi ve hasreti için istiyorum önce tabi. Hem hiç çocuğumun olmayacağı korkusu hemde evliliğimin zedeleneceği korkusu beni maaf ediyor. İçime atmaktan gizlice ağlamaktan son dönemlerde iyi değilim. Belli etmemeye çalıştıkça daha çok içim şişiyor ve boğazıma bir şeyler otuyor. Belki anlatırken bir şeyleri iyi anlatamadım belki saçmaladım ama psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum. Böyle.ç ne yapacağım bilmiyorum. Tedavimin sonuçlanmasına aksilik olmaSa iki ay var. Dua edin bana. Tüp bebek yapacağız. Bende polikistik var. Yumurta takibinden aşılamaya denemediğm şey kalmadı iki yıldır

Genişletmek için tıkla...

melisaamelisaa .!.:

Uyuku tutmadı ağlıyorum… Tüp bebek tedavisi görüyorum. 33 yaşındayım eşimde 39. İki yıldır bebeğimiz olmuyor ve bu konu beni çok yıprattı sürekli ağlıyorum dua ediyorum, içimi anlamsız korkular sarıyor, insanların sürekli sorularından dolayı insanlardan kaçıyorum. Eşimi çok seviyorum. Hayatımda en büyük şansım, ya eşim başka bir evlilik düşünürse ya da benden bebeğim olmadığı İçin soğursa gibi saçma sapan aklıma düşünceler giriyor ve kurtulamıyorum. Şuan bile şiddetli baş ağrısı çekiyorum. Biliyorum eşiniz sizi gerçekten seviyorsa sizden çocuk İçin gitmez diyeceksiniz ama korkuyorum işte. Çünkü beni hayata daha çok bağlayan seven ve bana hayata farklı açılardan bakmayı eşim öğretti. Bu hayatta en sevdiğim kişi kendisi. Çocukluğum acılarla geçti. Hiç görmediğim babam bile beni sokakta görmüş yanımdan geçmiş ve tanımamazlıktan gelmiş. Sonradan bana teyzem söyle. Ben şok. Babam beni bir kere olsun merak edip görmedi. Dedemin elinde büyüdüm, aile içinde oradan oraya sürüklendim. Dedem vefat edince herkesten Nedret ettim beni hayata bağlayan hiç bir şey kalmamıştı artık. Annemde yeni eşiyle iki bebek bakmaya çalışıyordu ve cail ve eğitimsizdi. Neyse devamını anlatmaya bile gerek. Hayatta babam bile beni istememiş sevmemişti. Beni gerçekten başka kim severdi ki, derken eşim çıktı karşıma. Yaralarımı iyileştirdi. Çok mutlu ve güzel bir yuvam var. Yuvam bozulacak diye çok korkuyorum. Birbirimizi çok seviyoruz beni bırakmaz ama hep bir acaba çocuk özlemine yenik düşer ve o da babam gibi gider mi diye düşünüyorum elimde olmadan Yani ben bu bebeği evliliğim için değil kendi içimden gelen evlat sevgisi ve hasreti için istiyorum önce tabi. Hem hiç çocuğumun olmayacağı korkusu hemde evliliğimin zedeleneceği korkusu beni maaf ediyor. İçime atmaktan gizlice ağlamaktan son dönemlerde iyi değilim. Belli etmemeye çalıştıkça daha çok içim şişiyor ve boğazıma bir şeyler otuyor. Belki anlatırken bir şeyleri iyi anlatamadım belki saçmaladım ama psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum. Böyle.ç ne yapacağım bilmiyorum. Tedavimin sonuçlanmasına aksilik olmaSa iki ay var. Dua edin bana. Tüp bebek yapacağız. Bende polikistik var. Yumurta takibinden aşılamaya denemediğm şey kalmadı iki yıldır

Genişletmek için tıkla...

melisaamelisaa .!.:

Kesinlikle kısmet, evet. Ama ya hiç olmazsa düşüncesi insanın elinde olmadan çok kötü hissettiriyor. Sosyal hayatımı dahi etkiledi. Evlat sevgisi gibi güzel bir şey yok sanki dünya da gibi

Genişletmek için tıkla...