Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
yalnız bu "en çok ihtiyacı olan yaş" bir türlü geçmiyor kiYeterli olgunluğa gelmemiş ve denk olmadığınız bir adamla evlenmişsiniz.Size en çok ihtiyacı olan yaşta cocugunuzu birakmissiniz belkide herşey olması gerektiğidir.Karma..
ben konunun babaya verilmesi kısmında değilim şahsen. kızın anne evinden eve yabancı bir erkek gelmesi sebebiyle gitmesindeyim. burada tercih edilmemişlik, istenmemişlik duygusu oluşabilir.yalnız bu "en çok ihtiyacı olan yaş" bir türlü geçmiyor ki
çocuk 2-3-5 yaşında olsa daha bebek
7-8-10 yaşında olsa daha kendi kendine evde durabilecek yaşta değil, kendi öz bakımını yapamıyor, okulda zorlanıyor ödevleri hep anneler yaptırıyor
10-14 ergen
15 16 tam sınava hazırlanacak, önemli senesi
e hiç bitmiyor ki?
bu babalar ne zaman alacak bu çocukları ben anlamadım.
ben çocuğun babaya verilmesi olayına karşı değilim. türkiyede bu çocuklar neden hep ve tek annelere zimmetli, bir annelerin mi bu çocuklar anlamadım anlamayacağım.
bu kafayla anne çocuğu bebekken 1 kere aldı tamam bitti ömrünün sonuna kadar anne bakmak durumunda. e bebekken de zaten vermezsin babaya (hadi o zaten öyle, emen eden çocuğu nasıl vereceksin) eee nasıl olacak bu iş?
kıza "benim canım koca çekti o yüzden senin gitmen lazım" gibi aksettirildiyse tabi ki çok nahoşben konunun babaya verilmesi kısmında değilim şahsen. kızın anne evinden eve yabancı bir erkek gelmesi sebebiyle gitmesindeyim. burada tercih edilmemişlik, istenmemişlik duygusu oluşabilir.
her aile için özel yorum yapmak gerektiğini düşünürüm. anne babanın karakteri, çocukla ilişkisi ve boşanma sebepleri ayrıca arada iletişim olup olmadığı yorumumu değiştirir.kıza "benim canım koca çekti o yüzden senin gitmen lazım" gibi aksettirildiyse tabi ki çok nahoş
ama yani bunün dışında bizim kadınlar hem cumartesiden cumartesiye AVMde burger yedirmekten ibaret babalıktan şikayetçi hem çocuk 14 yaşında hala anaya zimmetli, ben de bu ikilemi anlamıyorum.
çözemiyorum yani boşanmış çocuklu kadının nasıl ilişkisi olacak (buradaki adam gibi pısırık admala evlenmeyi de anlamıyorum o ayrı da ama başka adam da olsa yani)
çocuk kadında olacak
e yeni adam o eve gelince bu sefer "sen utanmıyor musuuuuun çocuğun olduğu eve elin adamını nasıl sokarsııııın" deniyor
çocuk kendi babasına gitse bu sefer "sen çocuğu nasıl babaya verirsiiiiin" deniyor
e ne yapacak bu kadınlar bu çocukları?
Bana mesaj atmış yaşını. 20lerin ilk ortasında bir koca var.Eee konu sahibi yorumları okuyosun neden cevap verme tesrifinde bulunmuyorsun
Damadınız olacak adamla evlenmişsiniz. Pes.Herşeyi açık açık anlatıyorum yaşça da küçük benden ilk evliliği bide olabilir diyorum aynı dediğin gibi mala anlatır gibi anlatıyorum ama tepki sıfır susuyor sadece karşımda bir aile babası vasfı taşımıyor tamam belki bu zamanla olur ama bana yapılan muameleye ve sürekli boşan gel biz sana demedikmi o kadından sana hayır gelmez diye vs diyolar hemde kendisi anlatıyor bana bunları tamam benimde hatalarım olabilir hatta sinirli olmam bile yetebilir ama yinede bu kadar dışlanmayı haketmiyorum tanımaya bile çalışmadan sallıyorlar habire arkamdan oğlum yeni evlisin orta yolu bul yıkma yuvanı diyeceklerine boşan gel diyorlar ve evliliğimizi de akrabalardan gizliyorlar benim yaşadıklarımı yaşamadan yargılıyorlar ve ben ilk elimden ayrılalı 12 sene oldu kolay vermedim bu kararı ona güvendim ona inandım ve çocuğumu sırf bu evlilik için içim rahat etsin diye çocuğumu da olası problemlerden koruyabilmek adına öz babasına verdim liseye gidiyor orda okusun genç kız oluyor dedim bu kadar büyük bir fedakarlık yaptım onun için ama yine ailesi kıymetli yanlış düşünüyorsun diyor ama hissediyorum görüyorum öncelik hrp onların kendi ağzıyla da söyledi zaten onlar ölene kadar öncelik onların olucak dedi ona rağmen kurtarmaya çalışıyorum evliliğimi çıldırmak üzereyim kaç defa boşanmak geçti aklımdan ama yapamadım
Sorun eşinizin ailesinde değil,direk eşinizde.Eşimle 8 ay önce evlendik ve onun ilk benim ise ikinci evliliğim.. Ve ilk evliliğimden bir kızım var 14 yaşında ve eşimde benden yaşça küçük.. Benim derdim şu ailesi beni istemiyor şaşırcak bişey değil bu topluma göre ama benim çok zoruma gidiyor eşim onlara çok bağlı brni ikinci planda tutuyor onları kırmaktan korkuyor ama beni kırmaktan korkmuyor sürekli onlara evde ettiğimiz kavgalsrı anlatıyor böylelikle bana daha çok bileniyorlar ve bir dünya laf söylüyorlar hemde hakları olmadan ve sürekli eşime boşan gel diyorlar seni Dengin biriyle evlendirelim diyorlar ve bu evliliği akrabalarından gizliyorlar ve nikahımıza fa gelmemişlerdi oğullarını yetim gibi bıraktılar nikahta şimdi kıymete bindi evlatları kaç defa evlerine de gittim hep yüzüme güldüler iyi davrandılar ama biliyorum istemediklerini beni ve bunu dile getirmekten de hiç çekinmiyorlar beni oğullarına yakıştıramıyorlar ve her fırsatta boşan gel diyorlar eşimle aramıza soğukluk girdi eskisi gibi değiliz birbimize karşı evde iki yabancı gibiyiz sen ailene evin sırrını verdikçe bu iş düzelmez dedim kaç defa ama dinlemiyor en son sustur aileni dedim bakalım yapabilecekmi emin değilim onu yanlarına çekmek için de yalandan beni soruyormuş kayınvalidem nerde napıyor çalışıyormu nasıl diye göz boyama şekli yani maksat oğluna sorun bizde değil karında havası yaratmak. Ama daha evlenmeden önce bile ağıza alınmayacak laflar ve tehditlerle karşılaştım yinede birgün ağzımı açmadım saygısızlık yapmadım onlara . Eşim telefonla evlenmiş gibi evde ilgi yok alaka canı isterse ben bunu sorun olarak belirttim ama düzelmiyor ve ailesine de hep benim eksiklerimden bahsediyor olabilir benimde kaygılarım var sinirliyim daha doğrusu herkese sinirlenmem ters gelen insanlara sadece .. Gidip gelmiyorum ama eşimin aklı karışmış belli herşey olacağına varır takma bu kadar herşeyi kendimizi düzeltmemiz lazım diyor ama inanmıyorum etkileniyor çok çabuk ailesinden ve onlar kol kanat gerdikçe onu bir birey olarak görmedikçe hala kundaktaki bebek gibi davrandıkça da bu böyle devam edicek gerekeni söylemiyor karımla aramıza girmeyin diyemiyor direnemiyor ama sevdiğini biliyorum eskisi gibi olmasa bile bende seviyorum ama soğukluk başladı ikimizdede bana akıl verin sizce ne yapmalıyım?
Fedakarligi adam icin yapmis zaten kizi icin degilEvlenmek için kızınızı öz babasına yollamak nasıl bir fedakarlık oluyor anlamadığım için soruyorum?
Ayrıca bekar bir hanımefendi gelip 14 yaşında çocuğu olan bir adamla evlenmek istese yapma deriz. Ailesinin tepkisi sizinde dediğiniz gibi normal ara bulamayan, sorunlara neden olan eşiniz.
Bana mesaj atmış yaşını. 20lerin ilk ortasında bir koca var.
kadın en kötü ihtimalle 18 yaşında doğurmuş olsa 32 yaşındaBana mesaj atmış yaşını. 20lerin ilk ortasında bir koca var.
Sorun adamın olgun olmaması zaten yeterince olgun olsaydı karısının arkasında olurdu. Ama kadın bile kocasına güvenmeyip kızını evden göndermiş.Orta 20'lerinde olan bir erkek çocuk mu yani? Nedense kadınlar erkeklere küçük bir çocukmuş gibi yaptığı hiçbir yanlışın sorumluluğunu yüklemiyor. Ayrıca burada sorun konu sahibinin eşinin yaşı değil, sorun ailenin konu sahibini kıymetli oğullarına layık görmemeleri.
sizin kişisel tecrübelerinize göre değerlendirmenz normal elbetteher aile için özel yorum yapmak gerektiğini düşünürüm. anne babanın karakteri, çocukla ilişkisi ve boşanma sebepleri ayrıca arada iletişim olup olmadığı yorumumu değiştirir.
ben de boşanmış aile çocuğuyum bu arada. ama yine boşanmış olup benimkinden çok farklı olan aileler var bunu çok kez gördüm.
ben babama gidemezdim hiç yoktu ama 2. adam hayatımıza girdiğinde çocuktum lise çağına gelince de kendi isteğimle yatılı okula gitmiştim.
detayına girmek istemediğim başka olaylar vardı ve uzun süre psikolojik sıkıntısını yaşadım o sebeple bu yorumları yapıyorum.
herkeste olacak diye bir şey elbette yok ama konu sahibinin kızını babasına göndermesini 2. evliliği için fedakarlık olarak ifade etmesi beni çok kızdırdı ve üzdü.
bunun dışında haklısınız babalık çok daha derin bir bağdır. göstermelik yapılacak şey asla değil. annelik de öyle. anne demek ne olursa olsun sığınabileceğin kucak, baba demek arkanda kapı gibi güvenebileceğin kişi demek bence. özgüvenle çok ilişkisi olan bir şey çocuk ve baba ilişkisi. anne kısmında daha çok anlaşılma duygusunu çağrıştırıyor bana. ne anne ne baba çocuğu gerçek ilgi ve sevgisinden mahrum bırakmamalı. kendini ve başkalarını psikolojik olarak keşfetmemiş, dünya hayatıyla ilgili derinleşmemiş insanlar çocuk yapmasa keşke.
Evet. 25 yaşında çoğu insanın şuan doğru düzgün işi yok parası yok aile desteği olmadan da zor evleniyorlar. Anca 19 20 yaşında uzman çavuş vs olmuşsa ya da 2 yıllık okuyup atanmışsa işi oluyor aileden bağımsız. Benim kuzenim de 28 yaşında boşanmış çocuklu biriyle ilişkisi var tabii çok yaş farkı yok 5 yaş civarı ama ailesinin karşısında durdu herkes kabullendi çocuğu da kadını da çünkü kabul etmeseler biliyorlardı kuzenim vazgeçmezdi. Yine halam 30larında çocuğu varken hiç evlenmemiş 20lerin sonlarında biriyle evlendi 1 sene sürmedi. Olay erkekte bitiyor o olgunluğa ve kararlı duruşa sahip olmalı ki erkekler yani kaç tanesi böyle ki o dengeyi 50 60 yaşında kuramayan var. Burda da laf taşıyor nikaha gelen yok konu sahibi yine de eve gidiyorkadın en kötü ihtimalle 18 yaşında doğurmuş olsa 32 yaşında
adam 25 filan mı yani?
bilemiyorum 25 yaş bir erkek için her türlü erken bir yaş -bence.
az sayıda erkek 25 yaşında evlilik sorumluluğu kaldıracak kafaya, gelire, psikolojik olgunluğa, bireysel alana, kendi hayat çizgisine, duruşa sahiptir. genelde de bizim toplulumumuz için erkek 25se kadın da 22-23 olur. bu böyle.
bu yaşlarda evlenince aileler filan çok destek olur, çocuklar seviyor hadi el atalım gibisinden. zaten destek olmasa ya evlenemezsin ya da evlenir öğrenci evi gibi yaşarsın.
e burada kadın büyük, çocuklu, kadını zaten istemiyorlar, destek yok, bilemiyorum çok zor. mesela ben olsam ailesi istemiyorsa o kadar genç bir adamla evlenmek için uğraşmam. istiyorsa o uğraşsın derim. bence evlilik (en azından ilişkiyi evliliğe getirme, evliliği yapma aşamasında) erkeğin daha fazla çaba harcayacağı bir kurum olmalı. evliliği sürdürürken kadınlar zaten genelde çok fedakar oluyor.
Öyle bir anlatmışsınız ki 8 ay değil 8 yıl sanır okuyan. Madem böyle bir ikilemimiz vardı neden evlenmek için bu kadar acele ettiniz. Bütün bunları evlenmeden önce fark edecek zamanınız olsaydı hayat şuanda sizin için daha güzel olabilirdi.Eşimle 8 ay önce evlendik ve onun ilk benim ise ikinci evliliğim.. Ve ilk evliliğimden bir kızım var 14 yaşında ve eşimde benden yaşça küçük.. Benim derdim şu ailesi beni istemiyor şaşırcak bişey değil bu topluma göre ama benim çok zoruma gidiyor eşim onlara çok bağlı brni ikinci planda tutuyor onları kırmaktan korkuyor ama beni kırmaktan korkmuyor sürekli onlara evde ettiğimiz kavgalsrı anlatıyor böylelikle bana daha çok bileniyorlar ve bir dünya laf söylüyorlar hemde hakları olmadan ve sürekli eşime boşan gel diyorlar seni Dengin biriyle evlendirelim diyorlar ve bu evliliği akrabalarından gizliyorlar ve nikahımıza fa gelmemişlerdi oğullarını yetim gibi bıraktılar nikahta şimdi kıymete bindi evlatları kaç defa evlerine de gittim hep yüzüme güldüler iyi davrandılar ama biliyorum istemediklerini beni ve bunu dile getirmekten de hiç çekinmiyorlar beni oğullarına yakıştıramıyorlar ve her fırsatta boşan gel diyorlar eşimle aramıza soğukluk girdi eskisi gibi değiliz birbimize karşı evde iki yabancı gibiyiz sen ailene evin sırrını verdikçe bu iş düzelmez dedim kaç defa ama dinlemiyor en son sustur aileni dedim bakalım yapabilecekmi emin değilim onu yanlarına çekmek için de yalandan beni soruyormuş kayınvalidem nerde napıyor çalışıyormu nasıl diye göz boyama şekli yani maksat oğluna sorun bizde değil karında havası yaratmak. Ama daha evlenmeden önce bile ağıza alınmayacak laflar ve tehditlerle karşılaştım yinede birgün ağzımı açmadım saygısızlık yapmadım onlara . Eşim telefonla evlenmiş gibi evde ilgi yok alaka canı isterse ben bunu sorun olarak belirttim ama düzelmiyor ve ailesine de hep benim eksiklerimden bahsediyor olabilir benimde kaygılarım var sinirliyim daha doğrusu herkese sinirlenmem ters gelen insanlara sadece .. Gidip gelmiyorum ama eşimin aklı karışmış belli herşey olacağına varır takma bu kadar herşeyi kendimizi düzeltmemiz lazım diyor ama inanmıyorum etkileniyor çok çabuk ailesinden ve onlar kol kanat gerdikçe onu bir birey olarak görmedikçe hala kundaktaki bebek gibi davrandıkça da bu böyle devam edicek gerekeni söylemiyor karımla aramıza girmeyin diyemiyor direnemiyor ama sevdiğini biliyorum eskisi gibi olmasa bile bende seviyorum ama soğukluk başladı ikimizdede bana akıl verin sizce ne yapmalıyım?
yok valla ben sırf annem bana baktığı, sokağa atmadığı, tek başına didindiği, ben onun sayesinde bugün burada olduğum için, ona vefa borcumdan dolayı çok fazla şeyi silip attım ve biz birbirimize kenetlendik. asla kadına patlatmam olayı. ama konu sahibinin kızını 2. evliliği sebebiyle evden göndermesini normal bulmuyorum. ortada bu konuda bir güven yoksa neden evlenildi? babayla kızın ilişkisini bir de ondan dinlemek lazım elbette.sizin kişisel tecrübelerinize göre değerlendirmenz normal elbette
ben ne boşandım ne boşanmış ailem var hatta ne de etrafımda boşanmış akraba var -var da çok az
benim boşananlar genelde arkadaşlarım
onlarda da boşanan kadın evlenemez, eve başka erkek gelemez, vs. gibi kafalar yok hepsinin boşandıktan sonra başka ilişkileri oldu. tekrar evlenen boşanan da çok oldu.
ancak mesela siz diyorsunuz ya "babam hiç yoktu" diye
toplum bunu son derece normal karşılıyor
boşanan erkek çocuktan da boşanır, bitti. sıradan. o kadar kabul edilmiş bir durum.
oysa anneniz en kötü lise çağına kadar yani 14 sene aralıksız bakmış size. bunu kimse görmüyor "bak bak lise yaşta kızı evden göndermiş" oluyor durum.
valla ben bunu kabul edip normal göremiyorum işte. hep anneler suçlu, ne olsa kadına patlıyor.
Sorun adamın olgun olmaması zaten yeterince olgun olsaydı karısının arkasında olurdu. Ama kadın bile kocasına güvenmeyip kızını evden göndermiş.
Ben de boşanmış aile çocuğuyum ama annem de babam da evlendi annemin evliliği hala sürüyor babam boşandı. Ben üvey babamı çok severim bana gerçekten baba hatta çoğu şeyde mentör olmuştur. Ama babamın eşini hiç sevmedim çünkü o evde hep fazlalık olduğumu hissettirdi. Hatta ben babamın evine gitmek istemezdim bile. Sadece babaanneme giderdim. O da gelirdi karısıyla orda bile beni kötü hissettiriyordu. Mesela evde ya oturup yemek yapmazdı. Ben gidip abla ben acıktım dersem yapardı o da makarna. Yine o kadın sebepli babamın ondan olma çocuğunu da hiç sahiplenmedim. Kardeş gibi göremedim. Kazık kadar olduk hala öyle. Ama üvey babam böyle değildi. Onunda ilk evliliğinden çocuğu var kan bağı sıfır ama ablamı öz abimden daha çok severim. Üç çocuklu aile olduk. O aile o kadar iyiydi ki babamın çabası olmasına rağmen görmek istemiyordum ki babam bizim için işinden istifa edip yaşadığımız şehire gelmişti. Yine üvey babamdan olma kardeşim çok farklı. Baksan ikisi de farklı anne baba ortak 1 ebeveyn. Ama öyle mi hissediliyor hayır. Evladını aynı eve sokmayacağın bi adamla evlenmemek lazım hele 2. Evlilik. Bazı babalar boşanınca çocuğu da boşuyor bazı anneler de tekrar evlenince çocuğu gözü bile görmüyor direkt yeni ailesine bakıyoryok valla ben sırf annem bana baktığı, sokağa atmadığı, tek başına didindiği, ben onun sayesinde bugün burada olduğum için, ona vefa borcumdan dolayı çok fazla şeyi silip attım ve biz birbirimize kenetlendik. asla kadına patlatmam olayı. ama konu sahibinin kızını 2. evliliği sebebiyle evden göndermesini normal bulmuyorum. ortada bu konuda bir güven yoksa neden evlenildi? babayla kızın ilişkisini bir de ondan dinlemek lazım elbette.
genelde benzer insanları tanırız ya bir şekilde, ben boşanmış çok aile gördüm. toplum açısından baba eksikliğinin kanıksanmış olduğunu düşünmüyorum, çoğunluk bunu eleştirir, çoğunluğun da yarası budur. çünkü babalar bu konuya böyle bakıyor, kafaları çok rahat yaşıyorlar. ilgilenmiyorlar. ne yapalım zorla olmuyor. bunu kanıksayan tek kişiler bu şekilde davranan sorumsuz erkekler. ben direkt erkeğe patlatıyorum böyle durumlarda.
Çocuğunuzu babasına gönderdiniz evlenebilmek için ve buna fedakarlık mı diyorsunuz. Kusura bakmayın bu bencillik. Ayrıca bu kadar aileci erkek nasıl ailesini geçip sizinle evlendi?Herşeyi açık açık anlatıyorum yaşça da küçük benden ilk evliliği bide olabilir diyorum aynı dediğin gibi mala anlatır gibi anlatıyorum ama tepki sıfır susuyor sadece karşımda bir aile babası vasfı taşımıyor tamam belki bu zamanla olur ama bana yapılan muameleye ve sürekli boşan gel biz sana demedikmi o kadından sana hayır gelmez diye vs diyolar hemde kendisi anlatıyor bana bunları tamam benimde hatalarım olabilir hatta sinirli olmam bile yetebilir ama yinede bu kadar dışlanmayı haketmiyorum tanımaya bile çalışmadan sallıyorlar habire arkamdan oğlum yeni evlisin orta yolu bul yıkma yuvanı diyeceklerine boşan gel diyorlar ve evliliğimizi de akrabalardan gizliyorlar benim yaşadıklarımı yaşamadan yargılıyorlar ve ben ilk elimden ayrılalı 12 sene oldu kolay vermedim bu kararı ona güvendim ona inandım ve çocuğumu sırf bu evlilik için içim rahat etsin diye çocuğumu da olası problemlerden koruyabilmek adına öz babasına verdim liseye gidiyor orda okusun genç kız oluyor dedim bu kadar büyük bir fedakarlık yaptım onun için ama yine ailesi kıymetli yanlış düşünüyorsun diyor ama hissediyorum görüyorum öncelik hrp onların kendi ağzıyla da söyledi zaten onlar ölene kadar öncelik onların olucak dedi ona rağmen kurtarmaya çalışıyorum evliliğimi çıldırmak üzereyim kaç defa boşanmak geçti aklımdan ama yapamadım