Benim eşim inanılmaz iyi çocuk baktı ve hala da bakıyor, yani yardım etme düzeyinde değil, anneden bi tek memesi eksik. Bizdeki durumda doğuma yakın bi zamanda baba maddi manevi strese girdi ve beni çok kırdı o stresle. çocuğa yetebilecek miyim diye düşündüğünü, o yüzden böyle olduğunu söyledi sonradan ama ben hamileliğimin son zamanlarında bu derece üzüldüğüm için bunu affedeniyorum hala. İkinci olarak bedenimden çok nefret ettim, kocaman karın, sarkık memeler, fazla kilolar vs. ve hep geri çektim kendimi, ya ında giyinip soyunmadım bile ve cinsel hayatımız çok sınandı, bu durum da hala devam ediyor. 3. olarak desteksiz baktığımız için hep yorgunuz, tek odağımız çocuk, kendimize ve birbirimize hiç vakit ayırmadığımız için duygusal olarak uzaklaştık ve strese girdik, her anlaşmazlığın sonu tartışma ile bitiyor. Ne olacak, nasıl düzelecek bilemiyorum, akışına bıraktım.