- 20 Ekim 2017
- 28
- 17
- 31
-
- Konu Sahibi turuncukafa
- #1
Ben turkum esim farkli bi milletten.(soylemek istemedim tanidik biri okur diye ama kafkas milletlerinden biri) Universite de filmleri aratmayacak bir askla birbirimize baglandik. Sevdik. Keske buraya bu guzel iliskinin devamini anlatan guzel bir ask yazisi yaziyor olsaydim. Ama malesef. Neyse kisa kisa anlatip asil meselelere gelecegim. 1 yil esimi hic gormeden onun ulkesinde askerligini yapmasini bekledim. Esim cok kiskanc. Bir yil boyunca ne arkadaslarimla bir yerde oturdum nede bir avm de dolasabildim. Sadece ev ve uni arasinda gidip geldim. Haftada bir iki kere telefonda konustumuzda da butun bi hafta ne yaptigimi anlatirdim. Kafkas erkeklerini az cok bilirsiniz kasli uzun boylu kara kas kara gozludurler. Esimde oyle ve yakisikli biri. 20 li yaslarina kadar hic bi kizin ayagina gitmemis evin tek erkek cocugu oldugu icinde her ne derse yapilmis. Uzerine titrenmis. Simartilmis. Esimi ben ilk tanidigim zamanlar ona o kadar sinir oluyordum ki uni de ki kizlar pesinden kosarken ben bu cocuk gibi biriyle asla evlenmem diyordum. Ben kendi halinde takilirdim. Buna ragmen arkamdan konusan pek cok kisi oldugu icin ben de populer denen burnu hava da kesime giriyordum. Esimde bana sinir oluyormus. Zitliklar birbirini ceker derler ya. Biz bir sekilde sevdik asik olduk. Cok sey atlattik. Ama Birlikte kaldik. Sonra herkesin ozendigi bir ask yasadik . Her an bana sahip cikardi. Arkamdan konusan herkesin haddini bildirdi. Ve hep yanimda oldu. Askerlik bitti. Ben ailemi aglayarak kavga gurultu ile ikna ettim zoraki. Bunlar ailesi ile beni istemeye geldiler. Istediler. Her sey iyi guzel. Dil konusunda ilk basta anlasamadilar ama sonra alistilar. Ben kapali onlar açık tabi dini degerler cok az . Ve onlarin ulkesinde kapalilara koylu gibi bakiliyor. Esimin ise beni sevme noktasinda ki en buyuk paylardan biri ben kapaliyim , digerlerinden farkliyim. Ama kayinvalidemin benden utandigini zaman zaman hissettim. Alistim simdi. Neyse biz 2 -3 ay nisanli kaldik. Aile olarak o sira biz cok zor zamanlarla yuz yuze geldik. Agir zamanlar yasadik ve esimde yanimdaydi yine. Elinden geldigince yardimci olmaya calisti destek oldu. Ama psikolojik olarak çökmüştük hepimiz. Ben o sekilde ailemle onun ulkesine geldim. Nikahimiz oldu. Sonra ailem gittikten sonra benim zor zamanlarim basladi.... kayinvalidem calistigi icin annem yemek yapiyordu orda da cunku annem bir melek. Ben farkinda degildim ki ne oluyor? Ailem gidince ben bi bosluga dustum. Zaten yemeklerini cok sevemedigim bu yerlerde depresyona girdim. Yataklara dustum. Doktorlarina guvenmedikleri icin beni haftalarca doktora goturmediler. Ve o halde esim benden evde temizlik yapip yemek yapmami benim o evin gelini oldugumu bana bagira bagira soyluyordu. Yıkılmıştım. Annesi titiz bi kadindi. Bense normal biriyim. abartmiyorum Her sabah evi kose bucak temizleyen bir kayinvalidenin gelini olmak inanin zor. Esim arada kaliyordu bunu hissediyordum. Her gun kapilari kapatip hep birlikte bir seyler konusuyorlar bense tek basima oturuyordum. Ve sonra aralarina karismayan ben oluyordum. Her seyime kadar elestiriliyor karisiliyor ve susmasi gerekende.. ayri bir eve gectigimizde ise esimin bir diger yuzunu goruyordum. Esimle film izleyemiyor ona saka yapamiyordum. Filmde bir adam ölse ve ben ona üzulsem namussuz ahlaksiz kadin oluyordum. Tarkanin sarkisini dinledim diye kavgalar ediyor pencereye ciktim diye sandalyeler havada ucuyordu. Yarim yamalak bildikleri dini kendi hayatlarina gore ceviriyorlar erkegi her seyi yapabilir gucunde goruyorlardi. Kayinvalidem ise erkek dover de sever de diyordu.. ben rahat bi aile de büyümüştüm. Babam altima araba verir kardesimle gezerdik. Sehir degistirirken ozellikle arayip izin almaz gittikten sonra soylerdim. Guvenirlerdi. Simdi ise evleneli 1 yil oldu ben hala esim olmadan disari cikamiyorum. Markete bile. Esimin bana sevgisinden suphem yok ama biliyor musunuz sevgi anlayislarimiz o kdar farkliymis ki. Esim icin sevgi kadinin erkegin her dedigini yapmasi, basini yerden kaldirmamasi, evde her gun yemek olmasi imis. Benim icinse sevgi evde yemek olmasa da olsun karicim birlikte hazirlariz demek , saygi gostermek degistirmeye calismamakmis. Inanin esimin beni tanidigi halimle su anki halim arasinda o kadar cok fark var ki. Yontula yontula ne hale geldim. Tabi bunda ailesinin de cok etkisi oldu. Beni hic bir zaman kabul edemediler. Ogullarini ellerinden almisim gibi davrandilar. Annesi daha genc , dusunun daha yeni evliyim kocamin kolundan girip aldi gitti beni arkada bıraktılar ve kimsem yoktu yanimda. Bunlari esime soyledigimde kavgalar ettik. Bana adetlerimize uyacaksin diye baskilar yaptilar. Esimin yaninda o bizim kizimiz dediler sonra gelin oldugumu iliklerime kadar yasattilar. Burda gelin oyle degerli bi sey degil ayri evde bile oturmasini garip bakiyorlar. Gelin evde oturur. Temizlik camasir bulasik. Hatta hemen cocuk yapmasi gerek. Vs vs. Simdi ben size soruyorum. Cunku cok daraldim. Esimi seviyorum ama sevgi yetmiyor. Ailem cik gel diyor. Ayrilmak istedigimi soylesem esim ben sensiz yasayamam diyor ama hic bir problemimi dinlemiyor. Dinlese de sinirlerine hakim olamiyor beni anlayisla karsilayamiyor. Her lafimdan kavga cikariyor. Hayattan bir zevk almiyorum artik. Burda kadinlar cok baskilandigi icin eslerinin arklarindan isler ceviriyorlar hep. Ama ben onu da yapamayacagim icin ne varsa oyum diyorum ama hem psikolojik hemde fiziki siddete yakin siddet görüyorum artik. Bana her ay cicek alir. Bi sey ifade ediyor mu sizce? Ama kendi duygularini tatmin ediyor. Insan yaninda oturup iki cift laf edip gulebilecegi insan istiyor. Her an acaba bunu desem ne olur dedigi bi insan degil... en ufak bi seyden o kadar sacma ve buyuk kavgalar ediyoruz ki anlatamam. Yolda yururken oraya bakma buraya bakma ya ben nasil hava alacagim peki?? Ben cok yoruldum artik. Ona bakinca eski duygularimda kalmiyor. Cok cok agir laflar hakaretler ediyor. Haketmedigim sekilde davraniyor. Sinirlerine hakim olamadiginda da siddete basvuruyor. Onu kinamiyorum. Cunku oyle gormus. Aile boyle olur diyor. Ama ben oyle gormedim. Su an cok sukur cocugum yok. Cocuk olmadan bu evlilik bitmeli mi? Duzelir mi demeyecegim cunku kendinde asla ve asla hata bulmuyor. Oyle olunca da duzelmeye de meyil olmuyor. Daha iki gun once film izlerken cok dikkatli baktigim icin ve adam intihar ederken ya hayir olmesin dedigim icin gunlerce kavga ettik. Bana ahlaksiz dedi. Ve bunu hangi erkek olsa oyle karsilar dedi. Size sasirtici gelebilir. Ben tepkisine sasirmiyorum ama bunu savunmasina sasiriyorum. Ne kadar agladim ne kadar uzuldum. Sonunda bana o adami mi seviyorsun beni mi demesin mi??? Ona tokat atmamak icin kendimi nasil tuttugumu ben biliyorum. Bagirdim sadece. Ama hala yediremiyorum. Ve hala konusunu aciyor. Kendimi savunsam uzerime yuruyor. Bir film icin bu yapilir mi dahi diyemiyorum. Bu ve bunun gibi pek cok olaylar yasiyorum. Sizce aşılır mı ... yoksa artık cabalamamak mi gerekir.. derdimi ne kadar anlatabildim bilemiyorum ... ama yazacaginiz bir kac cumle bile benim kafamda bi seyleri oturtacak. Cunku kendimden suphe ediyorum artik. Ne kadar igrenc bi kadinim diyorum... oyle miyim..