Ben genel manada hep sinirli bir kadınım ama bunlarin hiç birini yapmam çok sinirlenirsen susarım hiç birsey yapmam çünkü sonu boşanmaya gider üstte yazmissınız ya bi şiddette boşanmaya mı kosarsınız evet ben siddet ve küfür duysam boşanırım sizin gibide bi mesleğim ve süper iş bulacak durumum yok anca babamın evine giderimSiz de pire için yorgan yakarsınız herhalde. O ne demek eşyaya vursa da ayrılırım. Robot değiliz hiçbirimiz. İnsanlar sinirlenir ve içindeki öfkeyi istemsizce birşeylerden çıkarmak ister. Bu gayet normal yeri gelir ben de yastığı yorganı atarım bişeylere vururum. Başka türlü ya insan kendisine ya da karşısındakine zarar verir.
Konfor alanınızdan ayrılamayışınızın sebebini çocuklar olarak görmeyin. Yarın karşılarında en ufak sıkışsanız '' Ben sizler için evli kaldım, ben sizler için bir ömür mutsuzluğa mecbur kaldım. '' diye başlarına kakacaksınız. Gücüm yetmiyor, cesaretim yok, bi başıma ayakta kalamam deyin, çocuklarım için demeyin. Çünkü çocuklar için değil.Aynı evde iki yabancı gibi takılacağız ne yapalım. Akşamdan akşama çocuklarımla vakit geçirsin bütün gün yüzünü görmüyorum zaten. Çocuklarım babalarının yolunu gözler akşama kadar. Onları ayırmak şimdilik kolay değil. Maalesefki sabır taşı olmaya gelmişiz bu dünyaya kadınlar olarak. Elimizi kolumuzu bağlayanda çocuklarımız. Aciz bir kadın değilim 7 yıllık bankacılık geçmişim var. Tahsili var şu anda iş arasam en iyi yerlerde bulabilirim. Beni bu evde tek tutan çocuklarım işte. Bu saatten sonra başka birini bulup evlenecekte değilim. Hayata karşı pek bi amacım kalmadı açıkçası şu anda tükenmiş gibi hissediyorum
3 yıl önceki yazmış olduğum konuda 2 ayda bir büyük kavgadan kastım elbette bu şekilde vurmalı, hakaretli, tehditli kavgalar değildi. Birbirine bağırma çağırmalı kavgalardı ve aynı gün barışırdık genelde bu kadar uzamaz evden gitmeye aileleri aramaya dökülmezdi. Kimseyi kandırmak için ne gibi bir amacım olabilir?Neden tek sorununuz adamın bk demesiymiş de insanlar sizi avukata sürüklüyormuş gibi davranıyorsunuz? Tabii ki "bk gibisin" demesi de çok büyük bir sorun ama sizin probleminiz sadece bu değil ki.
İnişli çıkışlı evlilik, zorlukları aşmak, iyi günde kötü günde birbirine destek olmak falan deyince insanın aklına basit anlaşmazlıklar geliyor ama sizin evliliğinizde ölüm tehditleri var. Hem de analı oğullu, aile boyu.
Kaldı ki bu adam daha önce ensenize vurmuş. Bu bile tek başına öldürmeye teşebbüs. "Beyin kanaması geçiriyorum sandım, ağrıdan uyuştu" demişsiniz zaten.
Şiddet olayını anlattığınız konuda "2 ayda 1 büyük kavgalar ediyoruz" demişsiniz, burada "7 yıllık evlilikte 2 defa büyük kavga ettik" diyorsunuz. Bizi mi kandırıyorsunuz kendinizi mi?
Şu durumda boşan demekten başka ne tavsiye verebilir insanlar?
Eşinize şaka yapmayın, kendinizi öldürtmemeye çalışın mı diyelim?
Herkes hakaretlerin, ölüm tehditlerinin havada uçuştuğu evlilikler yaşamıyor. Buna inanmak bu kadar mı zor?
Anne babalarınız böyle mi yapıyordu demişsiniz. Sizin anneniz benzerlerini yaşadı ve boşanmadı büyük ihtimalle. Şimdi siz de boşanmıyorsunuz. Ve çocuklarınızı şu ortamda büyütmeye devam ederseniz yarın kızınız da kocanız gibi biriyle evlenip gördüğü şiddete, aldığı ölüm tehditlerine rağmen boşanmayacak.
Boşanmasını tavsiye edenlere de şimdi sizin verdiğiniz cevapları verecek. Çocuklarım için, yuvamı mı yıkayım, hem annelerimiz de çekmedi mi vs vs...
Gördüğünüz kötü örnekleri kendinize dayanak yapıp çocuklarınıza iyi örnek olmayı beklemeyin.
E siz de ona güvenmiyorsunuz. Hiç birbirinizle empati kurmuyorsunuz, böyle saçma misillemeler ile tükenip gideceksiniz yavaş yavaş.Bu olay benim doğumdan önceki halim zamanında olsaydı sen kendine güveni olmayan bir kadınsın demezdi çünkü. Çünkü çok iyi biliyor ki kilo veremediğim için eski halime dönemediğim için kafama çok takıyorum üzülüyorum. O yüzden buradan vuruyor beni. Bu arada ben çocuğum olduktan sonra işi bıraktım. İnanın öncesinde kan kustururdu bana kıskançlık konusunda. Gün içinde önüme gelen erkek müşterileri bile sorguları (bankada portföy yöneticisiydim) şimdi evdeyim diye bu kadar rahat. Ama ben bir görüntülü arama espirinden iş nerelere geldi. Ben çalışırken güvenilmeyen bir insan mıydım acaba. Öğlen kimle yemeğe gittiğime yanımdaki sandalyeye kim oturduya kadar sorgulardı.bunları yüzüne vursan onlar geçmişte kaldı der. E ben yapınca neden olay çıkıyor?
Düşündüğüm konfor alanı evet doğru. Ama kendi konfor alanım değil. Çok kolay birşey mi sizler için iki çocuğun bütün düzenini tepetaklak etmek. Şu anda anneleriyle büyüyen çocuklarım ben ayrıldıktan sonra işe girip para kazanmak zorunda olduğum için başka insanların ellerinde büyüyecek.Babalarını görmedikleri gibi bütün bir gün annelerini de göremeyecekler. Evleri, hayatları, yattıkları oda bile değişecek. Akşam babalarını bekleyecekler ama gelmeyecek. Daha birsürü şey... Bunları düşünüp nasıl bu kadar kolay boşanmaya karar verebiliyorsunuz ben de bunu anlayamıyorum işte. Bence çocuklarınızı düşündüğünüzden falan değil, kendi hayatınız kendi kafa rahatlığınız sizin için daha önemli olduğundan bu kadar kolay ayrılma yolunu seçebiliyorsunuz.Konfor alanınızdan ayrılamayışınızın sebebini çocuklar olarak görmeyin. Yarın karşılarında en ufak sıkışsanız '' Ben sizler için evli kaldım, ben sizler için bir ömür mutsuzluğa mecbur kaldım. '' diye başlarına kakacaksınız. Gücüm yetmiyor, cesaretim yok, bi başıma ayakta kalamam deyin, çocuklarım için demeyin. Çünkü çocuklar için değil.
Size ne desek boş. Sadece diyeceğim şey madem ayrılmıyorsunuz, dikkat edin kendinize. Eşinizle ters düşmeyin. Malum eşiniz daha önce ensenize vurmuş ve siz günlerce ağrıdığını, uyuştuğunu yazmışsınız. Ölüm tehditleri vs de gırla.Düşündüğüm konfor alanı evet doğru. Ama kendi konfor alanım değil. Çok kolay birşey mi sizler için iki çocuğun bütün düzenini tepetaklak etmek. Şu anda anneleriyle büyüyen çocuklarım ben ayrıldıktan sonra işe girip para kazanmak zorunda olduğum için başka insanların ellerinde büyüyecek.Babalarını görmedikleri gibi bütün bir gün annelerini de göremeyecekler. Evleri, hayatları, yattıkları oda bile değişecek. Akşam babalarını bekleyecekler ama gelmeyecek. Daha birsürü şey... Bunları düşünüp nasıl bu kadar kolay boşanmaya karar verebiliyorsunuz ben de bunu anlayamıyorum işte. Bence çocuklarınızı düşündüğünüzden falan değil, kendi hayatınız kendi kafa rahatlığınız sizin için daha önemli olduğundan bu kadar kolay ayrılma yolunu seçebiliyorsunuz.
Bahanelerinizin güzelliğigiggles komik olan nedir?
Bahanelerinizin güzelliği
Özellikle kendi rahatınız çocuklarınızın rahatından önemli kısmına bayıldım doğrusu
Beddua edecekseniz
Bugün zaten bi doz etmiştiniz
Yarına kullanın isterseniz hakkınızı
Hanımefendi boşanın demiyorum, dünyaya getirirken sormadığınız çocukların sırtına '' Annem bizim yüzümüzden yaşayamadı bu hayatı, bizim yüzümüzden cehennem gibi bir evliliğe mahkum oldu. '' denen o korkunç yükü yüklemeyin diyorum. Yoksa alın kocanızı sıkı tutun, kimsenin başına bela diye sarılmasın aman diyeyim. Siz çekmeye gönüllüsünüz, buyrun çekin.Düşündüğüm konfor alanı evet doğru. Ama kendi konfor alanım değil. Çok kolay birşey mi sizler için iki çocuğun bütün düzenini tepetaklak etmek. Şu anda anneleriyle büyüyen çocuklarım ben ayrıldıktan sonra işe girip para kazanmak zorunda olduğum için başka insanların ellerinde büyüyecek.Babalarını görmedikleri gibi bütün bir gün annelerini de göremeyecekler. Evleri, hayatları, yattıkları oda bile değişecek. Akşam babalarını bekleyecekler ama gelmeyecek. Daha birsürü şey... Bunları düşünüp nasıl bu kadar kolay boşanmaya karar verebiliyorsunuz ben de bunu anlayamıyorum işte. Bence çocuklarınızı düşündüğünüzden falan değil, kendi hayatınız kendi kafa rahatlığınız sizin için daha önemli olduğundan bu kadar kolay ayrılma yolunu seçebiliyorsunuz.
Evde oturabilmek için evlilik yürüten biri bize de rahatına düşkün dedi. Neyse.Bahanelerinizin güzelliği
Özellikle kendi rahatınız çocuklarınızın rahatından önemli kısmına bayıldım doğrusu
Beddua edecekseniz
Bugün zaten bi doz etmiştiniz
Yarına kullanın isterseniz hakkınızı
Bir evlilik daha kurtuldu ulvi görev tamamlandı ohh bi ara boşanacak sandımNe saçma sapan bir düşünce tarzıdır bu ya. Farazi fikirlerlemi karar vereceğiz evliliğin bitmesine ya da devam etmesine. Neymiş sandalyeyi vurabilirmiş. Bunun için boşanılmalıymış. Öyle birşey yaşamadan boşanmak ne alaka. Hiçbir şeyi tekmelemeyen bir insanda durur durup alır kafana birşey geçirebilir en nihayetinde. Böyle olasılıkları düşünecek olursak evli kalamaz zaten kimse kimseyle. Herkes her an bir şey yapabilir. Neyin sado mazo su. Duyanda her Allahın günü evde sandalyeler uçuşuyor havada sanacak. 7 yılda yaşadığım 2 olay bu. Hadi hatırlamadığım varsa bilemedin 3.herkes evde süt liman kimse kimseyle kavga etmeden mi yaşıyor ben anlamadım. Farklı evrenlerde mi yaşıyoruz biz. Valla ne gözü kara ne delikanlı kadınlar varmış daha yaşamadan yaşayabilme ihtimalini düşünüp koşa koşa boşanmaya giden. Valla takdir ettim. Evlilik ilk zorlukta pes edilecek bir oluşum değil benim için. Emek verilmesi, sabredilmesi gerekir. Boşanmak en kolay iş. Bu zihniyetler sebebiyle bu kadar çok boşanma oranları yüksek zaten. Çiftlerden biri zırt dese öteki koşa koşa adliyenin yolunu tutuyor. Aldatma, dayak, kumar ve yalan olmadığı sürece her yol denenmeli ve artık çıkış yolu kalmadığını anladığın zaman boşanmaktan yanayım ben.
Bu ne biçim muhabbet yahu.Hiçbişey yaptığı yok. Gece hayatı arkadaş ortamı hiçbiri yok. Evden işe işten eve. Ancak benim ona güvenmiyor olmamın bir sebebi var.
Evlendiğimiz ilk yıllarda ona şöyle bir soru sormuştum. Senin elinde olmadan bir kadınla başbaşa kalsan veyahut bir kadın sana yanaşsa o anda ne yapardın tepkin ne olurdu dedim. Bana verdiği cevap şu. "Bilmiyorum" yani herşey olabilirmiş bunu yaşamadan bilemezmiş. Şimdi sormak isterim daha kendisi bile ne yapacağından emin olmayan bir adama ben nasıl güvenebilirim?
Çocuklar mutluluktan ölmüştür ölüm tehditli tartışmalara şahit oldular diye...Her zaman ki bahane yani
Ahahahah yazdiginiz son cümle aslında sizin bahaneniz.Düşündüğüm konfor alanı evet doğru. Ama kendi konfor alanım değil. Çok kolay birşey mi sizler için iki çocuğun bütün düzenini tepetaklak etmek. Şu anda anneleriyle büyüyen çocuklarım ben ayrıldıktan sonra işe girip para kazanmak zorunda olduğum için başka insanların ellerinde büyüyecek.Babalarını görmedikleri gibi bütün bir gün annelerini de göremeyecekler. Evleri, hayatları, yattıkları oda bile değişecek. Akşam babalarını bekleyecekler ama gelmeyecek. Daha birsürü şey... Bunları düşünüp nasıl bu kadar kolay boşanmaya karar verebiliyorsunuz ben de bunu anlayamıyorum işte. Bence çocuklarınızı düşündüğünüzden falan değil, kendi hayatınız kendi kafa rahatlığınız sizin için daha önemli olduğundan bu kadar kolay ayrılma yolunu seçebiliyorsunuz.
Kari koca çalışıyoruz ee biz şimdi kötü anne babamiyiz yani.Hanımefendi boşanın demiyorum, dünyaya getirirken sormadığınız çocukların sırtına '' Annem bizim yüzümüzden yaşayamadı bu hayatı, bizim yüzümüzden cehennem gibi bir evliliğe mahkum oldu. '' denen o korkunç yükü yüklemeyin diyorum. Yoksa alın kocanızı sıkı tutun, kimsenin başına bela diye sarılmasın aman diyeyim. Siz çekmeye gönüllüsünüz, buyrun çekin.
Tebrikler en fedakar cefakar ana sizsiniz, biz çalışan kadınlar çocuğumuzu aç bırakıyoruz, gözü arkada bırakıyoruz, durun evde bakın, aman kimsenin eline düşmesinler (Sanki nazi kampına bırakıyoruz biz çocukları, lafa bak, çocuklar başka insanların elinde büyümeyecekmiş. Yiyorlar çocuklarınızı.)
Rezalet bir "şaka" (!) atışma, saygısız, güvensiz, gerçekten iğrenç bir hayat.. Her çocuk emin olun daha sakin ve insanca bir hayatı hakediyor. Sizin bencil ve aptalca şakalarınız yüzünden yitip giden 2 hayat. Yazık.Kör topal 7 senedir devam eden bir evliliğim var. Ufak 2 çocuğum var. Bir kaç yılda bir şiddetli kavgalarımız olur. Dün de onlardan birini yaşadık. Eşimin kardeşi konser ekipmanların nakliyesiyle ilgili çalışıyor. Cumartesi gecesi de bir konser için eşimden yardım istedi. Kendisi şehir dışında olduğu için gece başka bir yerdeki konser ekipmanlarını almaya gidecek birisi gerekiyordu. Bunun için de eşim gidecekti gece malzemeleri almaya. O gece gitmeden önce herşeyimiz normaldi. Oturduk birlikte film izledik. Film bitti saat gece 12 ye geliyordu benim artık çıkmam lazım dedi. Bu arada daha önce bir iki kez gene gitmişti yardıma eşim. Ben de şakayla karışık "sen yoksa kardeşime yardım ediyorum diye gece gece eğlenmeye mi gidiyorsun bak seni gebertirim beni gidince görüntülü ara" dedim. O da aynı şekilde esprili karşılık verdi "tüh ya nasıl anladın bak yakalandım ya" falan dedi. Öyle gülmüştük ve çıktı gitti. Çıktıktan sonra yolda beni aradı başka bişey söylemek için. O esnada ben yine dedim beni gidince görüntülü ara diye. Sonra bu birden bire sinirli sinirli konuşmaya başladı. Sen ne saçmalıyorsun, ben ne yapmaya gidiyorum, yalanmı söylüyorum, aramayacağım görüntülü falan dedi. Bu sefer şaka kakaya dönüşmeye başladı ve ben işkillendim. Şaka olarak söylemiştim ama bu sefer gerçekten aramanı istiyorum dedim. Sonra bana "sen kendine güveni olmayan ve benim gözümde küçük düşen bir kadınsın" dedi. Bu lafları duyunca dünyam başıma yıkıldı ve zoruma gitti. Üstelik 2 sene içinde 2 çocuk doğurmuş bir kadın olarak şu anda üstümde fazladan 20 kiloyla yaşıyorum ve zaten biliyorki bu durum beni çok üzüyor. Buna rağmen yarama tuz basıyor.
Ben de telefonu kapattım yüzüne. Baktım biraz sonra görüntülü arıyor açmadım ve yattım uyudum. Gece geldiğinde 3 e geliyordu saat.
Sabah kalktığımızda benim suratım düşük moralim bozuk yanıma gelip noldu noldu deyip duruyor pişkin pişkin. Ben de ne olduğunu biliyorsun. Söylediklerin çok zoruma gitti dedim. Hala daha aynı cümleleri tekrar etmeye başladı. Bu sefer kavga etmeye başladık. Senden bıktım, yeter seni çektiğim, paranoyaksın hakaretler havada uçuşuyor. Ben bağırıyorum o bağırıyor. Sonra bana bitti boşanoyoruz dedi. Bunu duyunca aldım çocukları çantamı hazırlayıp gideceğim evden. Beni bırakmıyor. Sen git evden diyorum kendisi de gitmiyor. Sonra üstüme yürüyüp şu anda burda çocuklar olmasaydı SENİ ÖLDÜRMÜŞTÜM dedi. Elim ayağım boşandı. Telefonu aldım hemen bizi bırakıyorsan polisi arıyorum dedim. Bırakmayacağım dedi. Ben de aradım polisi eşim bizi evde rehin tutuyor çocuklarımla çıkamıyoruz derken adresi veriyordum elimden kapıp telefonu kapattı. Üstüne hemen beni aradılar geri. Polislere söyle gelmesinler tamam ben sizi bırakıcam annenlere dedi. Bende açtım tamam hallettim çıkacağım dedim polislere ve kapattık. Sonra kendi annesini çağırdı eve. İkisi birden bana yüklenmeye başladılar. Asla toz kondurmuyor oğluna. Adam bana hakaretler ediyor sen boksun bok gibi bişey sin terbiyesizsin ahlaksızdır diyor. Ben karşılık veriyorum diye anası bana çemkiriyor sen cevap verme o erkektir diye. Yok yaaa. Bunu diyeceğine kendi oğlunun ağzına iki tane yapıştıramıyor. Uzun uzun kavga ettik tartıştık ayrılmaya karar verdik. Bu sefer çocuklarla tehdit ediyorlar beni. Anası sen boşanacaksın çocukları alacaksın bizde öyle diyorduk. Seni yaşatırlar mı bakalım dedi. Ben şokum. İkisinden de iğrendim. Sonra lafı çeviriyor kadın. Ben öyle demek istemedim. Yalnız kalırsan yaşayamazsın zorlanırsın iki çocukla demek istedim dedi. He he dedim bende. Aptalım çünkü ben anlamıyorum. En son koca kişisi senden boşanmıyorum sırf çocuklar için ama yüzüne de bakmayacağım bitti bundan sonra bu evlilik dedi. Benim için de çoktan bitti zaten. Çocuklarım olmasaydı bir dakika durmazdım bu insanla zaten. İki düşman gibiyiz evde. Huzur yok, tat yok. İğrenç bir hayatın içine düştüm. İçimi dökmek istedim sadece sizlere...
Kötü olmuş ya nerden nereye gelmiş konunuzun hep böyle mi bi durum vardı yoksa sadece bundan mı oldu beklenmedik şekilde büyümüş üzüldümKör topal 7 senedir devam eden bir evliliğim var. Ufak 2 çocuğum var. Bir kaç yılda bir şiddetli kavgalarımız olur. Dün de onlardan birini yaşadık. Eşimin kardeşi konser ekipmanların nakliyesiyle ilgili çalışıyor. Cumartesi gecesi de bir konser için eşimden yardım istedi. Kendisi şehir dışında olduğu için gece başka bir yerdeki konser ekipmanlarını almaya gidecek birisi gerekiyordu. Bunun için de eşim gidecekti gece malzemeleri almaya. O gece gitmeden önce herşeyimiz normaldi. Oturduk birlikte film izledik. Film bitti saat gece 12 ye geliyordu benim artık çıkmam lazım dedi. Bu arada daha önce bir iki kez gene gitmişti yardıma eşim. Ben de şakayla karışık "sen yoksa kardeşime yardım ediyorum diye gece gece eğlenmeye mi gidiyorsun bak seni gebertirim beni gidince görüntülü ara" dedim. O da aynı şekilde esprili karşılık verdi "tüh ya nasıl anladın bak yakalandım ya" falan dedi. Öyle gülmüştük ve çıktı gitti. Çıktıktan sonra yolda beni aradı başka bişey söylemek için. O esnada ben yine dedim beni gidince görüntülü ara diye. Sonra bu birden bire sinirli sinirli konuşmaya başladı. Sen ne saçmalıyorsun, ben ne yapmaya gidiyorum, yalanmı söylüyorum, aramayacağım görüntülü falan dedi. Bu sefer şaka kakaya dönüşmeye başladı ve ben işkillendim. Şaka olarak söylemiştim ama bu sefer gerçekten aramanı istiyorum dedim. Sonra bana "sen kendine güveni olmayan ve benim gözümde küçük düşen bir kadınsın" dedi. Bu lafları duyunca dünyam başıma yıkıldı ve zoruma gitti. Üstelik 2 sene içinde 2 çocuk doğurmuş bir kadın olarak şu anda üstümde fazladan 20 kiloyla yaşıyorum ve zaten biliyorki bu durum beni çok üzüyor. Buna rağmen yarama tuz basıyor.
Ben de telefonu kapattım yüzüne. Baktım biraz sonra görüntülü arıyor açmadım ve yattım uyudum. Gece geldiğinde 3 e geliyordu saat.
Sabah kalktığımızda benim suratım düşük moralim bozuk yanıma gelip noldu noldu deyip duruyor pişkin pişkin. Ben de ne olduğunu biliyorsun. Söylediklerin çok zoruma gitti dedim. Hala daha aynı cümleleri tekrar etmeye başladı. Bu sefer kavga etmeye başladık. Senden bıktım, yeter seni çektiğim, paranoyaksın hakaretler havada uçuşuyor. Ben bağırıyorum o bağırıyor. Sonra bana bitti boşanoyoruz dedi. Bunu duyunca aldım çocukları çantamı hazırlayıp gideceğim evden. Beni bırakmıyor. Sen git evden diyorum kendisi de gitmiyor. Sonra üstüme yürüyüp şu anda burda çocuklar olmasaydı SENİ ÖLDÜRMÜŞTÜM dedi. Elim ayağım boşandı. Telefonu aldım hemen bizi bırakıyorsan polisi arıyorum dedim. Bırakmayacağım dedi. Ben de aradım polisi eşim bizi evde rehin tutuyor çocuklarımla çıkamıyoruz derken adresi veriyordum elimden kapıp telefonu kapattı. Üstüne hemen beni aradılar geri. Polislere söyle gelmesinler tamam ben sizi bırakıcam annenlere dedi. Bende açtım tamam hallettim çıkacağım dedim polislere ve kapattık. Sonra kendi annesini çağırdı eve. İkisi birden bana yüklenmeye başladılar. Asla toz kondurmuyor oğluna. Adam bana hakaretler ediyor sen boksun bok gibi bişey sin terbiyesizsin ahlaksızdır diyor. Ben karşılık veriyorum diye anası bana çemkiriyor sen cevap verme o erkektir diye. Yok yaaa. Bunu diyeceğine kendi oğlunun ağzına iki tane yapıştıramıyor. Uzun uzun kavga ettik tartıştık ayrılmaya karar verdik. Bu sefer çocuklarla tehdit ediyorlar beni. Anası sen boşanacaksın çocukları alacaksın bizde öyle diyorduk. Seni yaşatırlar mı bakalım dedi. Ben şokum. İkisinden de iğrendim. Sonra lafı çeviriyor kadın. Ben öyle demek istemedim. Yalnız kalırsan yaşayamazsın zorlanırsın iki çocukla demek istedim dedi. He he dedim bende. Aptalım çünkü ben anlamıyorum. En son koca kişisi senden boşanmıyorum sırf çocuklar için ama yüzüne de bakmayacağım bitti bundan sonra bu evlilik dedi. Benim için de çoktan bitti zaten. Çocuklarım olmasaydı bir dakika durmazdım bu insanla zaten. İki düşman gibiyiz evde. Huzur yok, tat yok. İğrenç bir hayatın içine düştüm. İçimi dökmek istedim sadece sizlere...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?